Het voorlopig laatste verhaal over een contact. Het begon in mei 2012.
Met een aantal mensen heb ik gedeeld dat dit het moeilijkste verhaal ooit is. Verhalen maken gaat me doorgaans makkelijk af. De letters vliegen m'n toetsen uit, ik zie overal wel iets leuks in, kortom het gaat vanzelf. Zo niet het verhaal over dit contact. Ik heb even gedacht dat het misschien komt omdat we een korte periode allebei verliefde gevoelens hadden maar daar zit het niet in. Ik kan geen volgorde bepalen, ben kwijt wat er gezegd en gebeurd is, wanneer de vervelende gevoelens die de man opriep tot een kentering leidden, enfin, ik heb het geheel min of meer uit mijn leven gebannen. Het ligt natuurlijk ook aan het feit dat er weinig tot niks te lachen viel en als er niks te lachen valt, kan ik er niks leuks van maken. Deze man was, buiten de korte periode dat ik dacht dat er misschien iets moois zou groeien, alleen maar ergernis, narigheid en teleurstelling. Ik val in dit verhaal hier en daar in herhaling maar kan het niet meer opbrengen dat nog na te gaan. Excuses. Het moest natuurlijk wel geschreven worden. Daar gaat ie:
Ik had het in het eerste telefoongesprek al kunnen weten. Hij vertelde dat zijn vrouw zo zorgzaam was en dat zijn toespraak tijdens de uitvaart nadrukkelijk en uitsluitend daarover ging. Zo'n zorgzame vrouw.
Ik heb alles rond mijn uitvaart voor mijn dochters in een Wordbestand gezet en daar staat:
Overlijdensadvertentie:
- niet mijn geboortenaam op kaart en advertentie
- niet mijn leeftijd opnemen maar de geboortedatum
- en zeker niet iets van zorgzaam en plichtsgetrouw
- niet artsen en verpleegtehuizen bedanken.
Een man die een zorgzame vrouw verwacht en een vrouw die zorgzaam het meest erge predikaat vindt. Zorgzaam, brrrrrr. Waarom? Omdat er geen sprake is van gelijkheid wanneer het woord zorgzaam valt, het komt doorgaans van één kant en meestal is dat de vrouwelijke. En omdat ik van het woord alleen al de griezels krijg, dat is zo gegroeid sinds ik lid ben van relatiesites. In heel veel profielen op relatiesites vragen mannen die eigenschap. Ze bieden het nooit, er staat nooit zorgzame man zoekt zorgzame vrouw. Zíj moet vooral zorgzaam zijn. En hij dan???
Ik heb nooit geweten dat zorgzaam een issue is. Dat mannen willen dat je met hun pantoffels bij de voordeur staat als ze uit hun werk komen. Het is op mij ook niet van toepassing, althans niet zoals het door mannen op relatiesites bedoeld wordt. Ik ben zorgzaam op één gebied: heeft iedereen het naar zijn zin, voelt iedereen zich goed? Dat signaleer ik en daar neem ik actie op.
Het begon aldus: het profiel van een weduwnaar van 66 jaar uit Utrecht met de nickname Bob, wordt mij door RP als nieuwe match toegezonden. Zijn oproep luidt:
Na een huwelijk van 42 jaar, ben ik op 66 jarige leeftijd weduwnaar. Ik ben open minded en wil graag investeren in een nieuwe liefde, relatie.
Ik heb een geslaagde internationale zakelijke carrière gehad en veel van de wereld gezien. Toch zijn er nog wensen hieromtrent maar thuis is het ook goed toeven.
Een latrelatie met respect, liefde, passie en vertrouwen wil ik graag met een charmante vrouwelijke vrouw delen.
Zijn hobby's zijn een volière met vogeltjes (ook jech) en biljarten. Lijkt me een flitsend figuur, deze Bob.
Zijn mededeling dat hij 66 jaar is en een huwelijk van 42 jaar achter de rug heeft, leidt tot de conclusie dat hij waarschijnlijk een verse weduwnaar is die al op zoek gaat terwijl de as nog niet in de urn zit (dit blijkt later echt het geval). In de meivakantie ben ik weer even lid geworden van RP en dus schrijf ik, sorry maar ik kan het niet laten, op 17 mei 2012 het volgende:
Hi Bob,
Misschien een brutale vraag maar het intrigeert me: Je schrijft dat je op 66-jarige leeftijd weduwnaar bent geworden en je bent nu 66 jaar.
Ik vind je profiel leuk, wat je schrijft leuk, dus wil graag mijn interesse laten blijken. Die interesse is niet aanwezig als je nog maar kort weduwnaar bent en dat lijkt zo uit je profiel.
Wil je mij dat laten weten??
groetjes en een fijne avond, Anja.
Hi, dank voor je bericht. Inderdaad heb je goed gelezen dat ik pas 4 maanden weduwnaar ben. Ik heb zeker in mijn ogen een valide verklaring, maar jouw standpunt respecteer ik volledig.
vriendelijke groet Bob
Hi Bob,
Mijn excuses als ik te snel heb geoordeeld. Je begrijpt dat ik hier een pijnlijke ervaring mee heb. De man van mijn hartsvriendin had na haar overlijden binnen drie weken een nieuwe vlam en dat heeft pijn gedaan.
groetjes, Anja.
Bob schrijft de volgende dag.
Anja, we kennen elkaar niet, anders dan een paar woorden uitgewisseld. Maar toch laat de kleine voorgeschiedenis mij niet los en feitelijk laat de persoon achter de correspondentie mij niet los: opmerkzaam, to the point, integer en initiatiefrijk. Ik sta op het punt om op reis te gaan naar Midden-Amerika voor zaken. Begin juni neem ik de vrijheid om nogmaals te reageren. Simpel te voorkomen door mij te laten weten daar geen prijs op te stellen. Ik ben "getriggerd".
vriendelijke groet Bob
Hi Bob,
Je gebruikt complimenteuze woorden mijn kant op. Dank je.
Ik zie je mailtje graag tegemoet en wens je een mooie reis.
Met groet en een fijne avond, Anja.
Onderwerp: onze eerdere correspondentie via relatiedating
Anja,
Het is begin juni en zoals ik je liet weten zou ik nog nader reageren bij mijn terugkomst uit Amerika.
We hebben een goede reis gehad, vermoeiend maar hebben toch ook nog enige toeristische momenten kunnen hebben. De zakelijke kant was prima en we bezochten een drietal Zuid-Amerikaanse landen.
Ik heb je eerder geprezen om een aantal eigenschappen die ik dacht waar te nemen in onze correspondentie. Juist eigenschappen die ikzelf ook wel heb (moeilijk van jezelf te zeggen) en recht toe recht aan ligt mij zeker. Toch trof je mij over het feit van de relatief korte periode dat ik weduwnaar ben. Niet in de zin dat je me kwetste, maar mij wel een beetje wakker schudde. (gezien door jouw "bril").
Ik moet je zeggen dat voor mij hierdoor niets verandert en blijf je mij intrigeren, want ik heb graag een sterke persoonlijkheid om me heen. Zoals mijn vrouw ook was.
Mijn vrouw is langdurig ziek geweest en heb ik met liefde verzorgd. Met ook hulp van buitenaf. Reeds in een vroeg stadium was de ziekte bekend en waren we ook op de hoogte van de afloop. In de ziekteperiode is het verwerkingsproces al op gang gekomen en mede door de vele gesprekken met mijn vrouw op de meest intieme momenten, hebben bij mij ertoe geleid om weloverwogen een eerste stap te zetten naar een "nieuwe" relatie/vriendschap. Die eerste stap te zetten vind en vond ik niet zo moeilijk, wel om in het eventuele vervolgtraject de juiste dame te vinden. In een eventueel nader (persoonlijk) contact wil ik dit nog wel verder toelichten, maar nu nog niet.
Mijn vrouw zal ik nooit vergeten, maar ik durf te stellen dat ik in staat zal zijn om zonder te vergelijken, met een evenwichtige en sterke vrouw een nieuwe relatie/ vriendschap kan opbouwen.
Ik heb de tot nu toe gekregen reacties "netjes" een afbericht doen toekomen, omdat ik zal proberen wel overwogen stappen te zetten. Jouw reactie daagt mij echter uit.
Bijgaand doe ik je twee foto's toekomen. Mocht mijn reactie voor jou aanleiding zijn om een antwoord te geven dan zie ik dat graag tegemoet. Laat mij dan ook jouw foto's op RP kunnen zien. Ik heb nog geen foto's op RP geplaatst en zal ik ook niet zo snel doen vanwege de redelijke bekendheid die ik ook heb.
Wellicht krijg ik een bericht van je.
vriendelijke groet Bob
(is bijna mijn echte naam en ik wil overigens zo snel mogelijk van elke vorm van geheimschrijverij af, omdat dat mij niet ligt)
Tja…. die bekendheid. Ook dat staat regelmatig in profielen op relatiesites, ze kunnen geen foto plaatsen omdat ze bekend zijn. Waarom denkt zo iemand dat van zichzelf en, sterker, waarom zegt hij dat van zichzelf? Ik heb me scheel gezocht op Google zodra ik zijn naam wist maar de man komt nergens naar boven dan in de Telefoongids en als lid van Facebook. Hoezo bekend?? Wat een verbeelding. Ik ben helemaal niet bekend maar mijn naam levert toch nog altijd twee pagina's zoekresultaten op.
De bekendheid die ze bedoelen gaat altijd over hun werkzame leven en Bob is al bijna veertien jaar geleden gestopt met werken, hoe zou je dan nog op internet terecht komen?
Pas in de volgende mail schrijft hij als ondertekening zijn echte naam. Vanwege die nationale en internationale bekendheid natuurlijk ")). Ik ga hem vanaf die mail Vrema noemen, misschien begrijp je al lezend waarom.
Hi Bob,
Fijn dat je me opnieuw een berichtje stuurt.
Ik een sterke persoonlijkheid..... Als ik zie wat ik heb neergezet in mijn leventje, is dat misschien zo. Maar ik vind mezelf niet zo sterk, ik word graag in de watten gelegd en kan daar heerlijk van genieten. Ik ben niet degene die in alle gevallen het voortouw neemt. Maar misschien is het begrip sterke persoonlijkheid me niet helemaal helder.
Ik begrijp nu een beetje beter hoe het kan dat je binnen een relatief korte periode op zoek bent naar een nieuw lief. Ik heb een soortgelijk proces doorlopen op weg naar mijn scheiding. In de voorafgaande jaren had ik dat al grotendeels verwerkt en de scheiding op zich is dan niet zo pijnlijk meer. De pijn was er in een eerder stadium. Maar het is uiteraard makkelijker iemand te verlaten van wie je niet meer houdt dan iemand te verliezen die je niet wilt verliezen.
Je hebt een moeilijke periode achter de rug en dat laat zijn sporen na. Ik hoop dat je de mooie kant van het leven weer kunt oppakken.
Een nieuwe liefde vinden via een relatiesite valt nog niet mee. Het is een apart wereldje. De sites op zich deugen wel, het zou heel mooi kunnen zijn, maar de bevolking ervan.... daar mankeert nogal wat aan.
Ik ben lid geworden in 2008 en betaal af en toe voor een lidmaatschap. Doorgaans in schoolvakanties, want dan ben ik vrij. Mijn onbevangen idee dat iedereen op zo'n site staat met het doel iemand vinden om van te houden, is erg naïef gebleken.
Ik stuur je bijgevoegd twee foto's zodat je de gelegenheid hebt daarop af te knappen. Doe je dat niet, zal ik je in een volgend mailtje wat meer over mezelf vertellen.
Ik lees graag je reactie.
Met groet en een fijne avond, Anja.
Anja,
Dank voor je bericht.
Voor het moment twee dingen. Allereerst dat ik spreek van een sterke persoonlijkheid, vind ik juist terug in je profiel, waaruit je liefde de ruimte geeft en toch feitelijk mijn profiel kritisch benadert. Ik kan het niet beter verwoorden.
Vervolgens is het voor mij niet verrassend dat jij ook erg kritisch naar de leden van RP bent en ook al heb ik slechts kort de ervaring ik dat ook beaam. Dat is ook de reden dat ik verder alle reacties "netjes"naast me neer leg.
En ik kan niet anders zeggen dan dat ik belangstellend naar je ben en blijf.
Ik heb bij Favoriete vakantie iets geschreven over mijn lliefde voor de watersport.Jaren hebben wij van Wadden tot Antwerpen, maar ook op de Moezel bijvoorbeeld op ons eigen schip gevaren. Daarnaast waren wij graag in het Caribisch gebied.
Jij bent serieus en ik durf dat ook van mezelf te zeggen. Mailen is niet mijn hobby, juist vanwege het klinische ervan. Wellicht heb jij ook een snaar gevonden die aanleiding kan zijn voor een gesprek.
Wellicht mag ik van je horen.
vriendelijke groet Vrema
Hi Vrema,
Ik ben blij dat je positief denkt over mijn profiel.
Ik heb via relatiesites de meest bizarre dingen meegemaakt. Zoals gezegd, mijn onbevangenheid op relationeel gebied is aanmerkelijk minder geworden.
Fijn dat je belangstellend blijft, ik voel me gevleid.
Leuk dat je een boot hebt. Is het een zeilboot of een motorboot? Als ik lees dat je over de Moezel hebt gevaren, denk ik eerder aan een motorboot. Overigens is die gedachte niet gestoeld op enige kennis.
Bedoel je met een gesprek een telefonisch contact? Als het antwoord ja is, mijn telnr. is xxxxx. Vanavond heb ik een vergadering en ben dus niet thuis, morgenavond ben ik bereikbaar.
Ik zou je nog wat feitjes en weetjes schrijven:
Ik woon in xxxx en werk 3,5 dag per week. Ik heb twee dochters, 35 en 32 jaar. Mijn eerste kleinkind wordt half juli geboren.
Graag lees ik weer een mailtje van je.
groetjes, Anja.
dinsdag 5 juni 2012
Hallo Anja,
Fijn dat je gereageerd hebt. Wat ik al vermoedde , blijkt juist . Je zit in het onderwijs. Ook ik eraan geroken, de Pabo of toentertijd de Kweekschool bijna voltooid. In april van het jaar van eindexamens ben ik afgehaakt.
Niet vanwege enige angst voor de resultaten, maar simpelweg omdat ik het niet meer zag zitten en een Groninger leeuw kan zo reageren, zeker als hij 21 jaar is en de ooit gewilde carrière op dat moment kan beginnen .
Achteraf een goede stap.
Ik moet wel direct melden dat onze/ mijn schip niet meer in mijn bezit is.
Varen was mijn grote passie geworden en mijn vrouw ging uit liefde voor mij mee , niet met tegenzin , maar zij had er minder mee. In het jaar dat ons allerlaatste schip werd opgeleverd is mijn vrouw ziek geworden. Zij vond het heel erg voor mij en daarom heb ik in eind 2009 de boot verkocht , hoe moeilijk dat ook was. Ik wilde niet dat mijn vrouw daar verder verdrietig over zou zijn.
Verder Anja, je kunt best trots zijn op jezelf door de lat op jouw nivo te leggen en als dat dan veeleisend genoemd wordt, dan zie ik hierin eerder een bevestiging van je gelijk. Maar ik wil niet overkomen als een waarzegger, betweter of helderziende. Ik ben dat zeker niet.
Als dat wel zo zijn dan was ik vanmorgen iets voorzichtiger uit bed gestapt, want ik heb bij het opstaan plotseling mijn rug verdraaid en nu meer dan behoorlijk last in mijn rug en been. dijspier verrekt . Ik moet zeggen dat de pijn behoorlijk is, zelden bij mij vertoont.
Ik lig in bed, met pijn en je weet dat mannen altijd meer pijn hebben dan vrouwen, althans zo is mij menigmaal verteld.
Ik bel je vanavond graag. Tussen half negen en negen. Ik heb het vermoeden dat mijn dochter mij zal verplichten bij hen te komen eten. Overigens als zo vaak.
Ik bel je. Groet Vrema
Vrema is geen betweter, schrijft hij. Een man die geen betweter is?? Kan dat? In zijn geval zeker niet maar dat komt nog ")). Hij schrijft ook dat zijn dochter hem zal verplichten bij haar te komen eten. Vrema eet sinds het overlijden van zijn vrouw iedere dag bij zijn dochter. Hij is, zegt hij in later stadium, niet van plan dat ooit nog te veranderen. Ik zal mijn mening hierover even voor me houden, haha.
Vrema leest de bladen. Zijn vrouw was daarop geabonneerd en hij heeft dat abonnement gehouden. Een man die roddelbladen leest en ik die daar principieel nooit in kijkt. Nee, ook niet bij de kapper waar ze me iedere keer worden aangeboden. 'Nee', zeg ik dan, 'ik ga mijmeren'.
In het eerste telefoongesprek schrik ik van de stem van Vrema. Hij heeft een hoge, nasale kraakstem met een Gronings accent. Ik moet steeds aan Buurman Boordevol denken (uit het vroegere Ja zuster, nee zuster) maar de boze buurman had een lieflijk stemgeluid vergeleken bij Vrema. Ik vertel mezelf dat ik er wel aan zal wennen. Ik heb een vriendin die ook een krakende stem heeft en dat hoor ik al lang niet meer. De stem van Vrema echter blijft tot het laatste contact weerzin wekken. Zo'n bijzonder onaangenaam stemgeluid.
We kletsen over van alles en nog wat. Althans hij, ik ben gedoemd te luisteren. Nu is dat niet de eerste keer dat het zo gaat en inmiddels accepteer ik dat niet meer. Als ik iets vertel en hij onderbreekt me voor zijn vanzelfsprekend vele malen belangrijker verhaal, zeg ik iets in de trant van: 'IK ben aan het woord' of 'ik wil graag even uitpraten' of 'ik ben nog niet klaar met mijn verhaal'. En het werkt. Het werkt zelfs zo dat ik na een aantal weken, als het zover is dat ik de plussen en minnen ga afwegen, bij de plussen tel dat hij luistert als ik iets vertel. Hoe is het mogelijk dat ik mezelf zo voor de gek houd! Hij luistert niet, hij gedoogt dat ik aan het woord ben.
Ik moet af en toe om hem lachen en daar ben ik blij mee, in de mailtjes had ik nog geen spoor van humor ontdekt.
Onderwerp: Was je Van der Steen maar, dan had je een reserve
Datum: woensdag 6 juni 2012
Goedemorgen,
We hadden een goed gesprek gisteravond. Ik had er plezier in.
Toevallig dacht ik gisteren 'o, o, o, ik bespeur geen enkele humor bij Vrema'. In het gesprek van gisteravond kwam dat goed. Verrassend.
Ook wil ik natuurlijk graag weten hoe de vooruitgang van je rechterbeen verloopt ")).
Fijne dag, Anja.
Vrema heeft een hernia, stelt hij vast. Dat wordt ons voornaamste gespreksonderwerp. De pijn, waar en hoe erg, tot hoever het uitstraalt, wat hij wel kan en niet, hoe vaak hij is gevallen, welke medische hulpverleners er aan te pas komen (veel) en wat die doen en zeggen enz. enz. Overigens blijkt uit nader onderzoek niets wat de pijn die hij zegt te voelen, bevestigt.
Hij doet mij voor de eerste van vele keren die volgen het verhaal over hoe het hem is vergaan na de dood van zijn vrouw. Hij zegt al een aantal malen te hebben gedacht 'ben ik nou zo'n lul?' (wat ik in later stadium beantwoord met 'dat ook') als mensen het met hem over rouw en verwerking hebben. Hij heeft nergens last van.
Dat kan natuurlijk niet, dat krijgt hij ongetwijfeld in een later stadium alsnog. Dat zeg ik hem ook, hij gelooft het uiteraard niet. Hij denkt dat hij als enige ongeschonden door het overlijden van zijn vrouw heen komt, na 42 jaar huwelijk.
Wat ik vervelend vind, en het komt meerdere keren voor tijdens de telefoongesprekken, is dat hij bijna een rolberoerte krijgt iedere keer als ik de naam van een man noem. Een man die voor mij iets komt doen, wel te verstaan. En dat komt voor. Er is een webmaster voor de website van het koor die ik af en toe raadpleeg en dan komt hij weleens een avondje met mij achter de pc zitten. Er is een klusjesman die mij regelmatig met hamer en boor terzijde staat en er is een pc-genie waar ik mijn hapers met de pc aan kan vragen en hij komt die dan oplossen. Zo heb ik wat mensen om me heen die van pas komen en met wie een gezellige verstandhouding is ontstaan. Het is ook zo dat Vrema er altijd overheen moet. Als ik zeg een handige jongen te hebben voor de pc, heeft hij een heeeeeel handige jongen. Hij moet hoe dan ook altijd laten weten dat wat hij heeft beter is.
Op het moment dat ik meedeel dat er die avond iemand voor de pc komt, is het: 'O, o, o, daar kan ik niet tegen, dat moet voorbij zijn, dat moet ophouden, dat gebeurt niet meer'.
Nu is dat ten enenmale onmogelijk, hetgeen mij logisch lijkt, maar wat doe ik? Ik ga uitleggen hoe en waarom en dat er geen gevaar te duchten valt. Het helpt niet, hij kan er niet tegen dat er iemand van de mannelijke kunne bij mij over de vloer komt. Vrema geeft aan erg bezitterig te zijn. Tja, daar ga ik dan eens over wikken en wegen, want dat accepteer ik niet. Normale menselijke contacten die niet geduld worden. Kom op zeg.
Vrema zegt tijdens bijna ieder telefoongesprek dat als hij ergens voor gaat, hij ervoor gaat. 'Wacht maar af', zegt hij dan.
Die standvastigheid…. die valt wel mee als je het verdere verhaal leest.
Maar we hebben allebei vlinders, worden telefonisch lichtelijk verliefd en praten daarover. Dat maakt dat ik de dingen die ik niet leuk vind, probeer te verwaarlozen.
Wat heel erg is, is het gevoel voor humor van deze man. Ik had even stille hoop en af en toe moet ik om hem lachen maar meestal is het tenenkrommend. Zo zegt hij midden in een gesprek, misschien was er een aanleiding maar ik kan het me niet herinneren: 'Badr en Estelle'. Ik begrijp meteen dat dat uit de bladen komt en bevries ter plekke. 'Ik weet niet waar je het over hebt', zeg ik, ijzig en wel. Ik had echt geen idee. Inmiddels wel want de kwestie is op het Journaal geweest en ja, dan weet ik het ook, vandaar dat ik het goed geschreven heb ")).
Mensen waar ik niks van wil weten, niets van wil horen, niet wil kennen en hij leest in de bladen over dergelijke mensen en gooit het zomaar, zonder enige aanleiding, midden in een gesprek. Wat moet ik met zo'n man? In mijn hele omgeving, familie, kinderen, kennissen, vrienden, leest niemand een Story of Privé.
Mijn dochters zeiden vroeger, als ze naar Weekend Miljonairs keken, dat ik met zo'n quiz mee moest doen: 'Mam, je weet altijd alles'. Dat is niet zo, ik heb een redelijke algemene ontwikkeling maar twee grote manco's: sport en alles wat de commerciële zenders aan programma's uitzenden. Van beide onderwerpen weet ik zo goed als niks en ik wil het ook niet weten. En juist de mensen van de commerciële zenders, die staan in de roddelbladen en Vrema weet daar alles van en ventileert die onnutte kennis te pas en te onpas.
Ook de programma's die hij bekijkt zijn beslist niet de mijne en hij houdt van musicals en echt, ik word liever doodgeschoten dan dat ik naar een musical ga. Pas had ik me helemaal geïnstalleerd in mijn territorium. Snoepjes links, dropjes recht, groot glas thee, languit in de relaxstoel. Ik had de film Les Misérables gedownload omdat ik het boek in mijn jeugd zo prachtig vond en ik had er zin in. Bleek het een musical te zijn. Is dat even een domper. Enfin, ik wilde zo graag en besloot het te proberen. Dat heb ik ruim tien minuten volgehouden. Ik vind het echt vreselijk. Gerenommeerde acteurs als Russel Crowe die net doen alsof ze staan te zingen. Alles werd gezongen, er zat in die 10 à 15 minuten zo goed als geen gesproken woord. Helaas dus, geen Les Misérables.
Nu is het uiteraard niet van belang dat de smaak van man en vrouw waar het dingen als tv-programma's en musicals betreft verschilt maar het toont wel aan dat we in een andere wereld leven.
Datum: woensdag 6 juni 2012
Beste Anja,
Toch even een berichtje. Ik had gisteravond alle reden om prettig de slaap te vatten, maar het liep anders. Na ons allerprettigst gesprek kwam ik al gauw tot de ontdekking dat mijn rug en rechterbeen weer begonnen op te spelen. Zodanig dat ik vrijwel niet geslapen heb en ik vanmorgen direct de huisarts heb gebeld voor een afspraak. Samen met mijn dochter inmiddels geweest. Veel medicatie meegekregen en fysio. Dokter denkt aan een eerste herstel van een week. Mag niet autorijden en laat mij dat nou het slechts passen. Ik moet feitelijk met spoed richting Zeeland. Jammer maar ik hoop toch jou ergens midden volgende week te ontmoeten. Het is niet anders. Natuurlijk hou ik je op de hoogte.
Een hartelijke groet Vrema
Het bezoekje aan Zeeland laat nog even op zich wachten, de hernia is hardnekkig en pijnlijk en Vrema is er een kei in daar een enorm drama van te maken en de aandacht van alle mogelijke medische hulpverleners te eisen. Hoever hij daarin gaat komt nog aan de orde.
Onderwerp: Wensen
Datum: woensdag 6 juni 2012
Hi Vrema,
Tjonge, ik dacht dat je op vleugels zou gaan gisteravond, blijkt het tegendeel waar ")).
Jammer dat het nu minder goed gaat dan eerst het geval was.
Overigens heb ik wel geduld hoor. Ik heb al zo lang zonder jou gedaan, daar kan nog wel een weekje bij.
Ik wens je sterkte, weinig pijn, pijnstillers die je in de zevende hemel brengen, veel rust, goede zorgen van je naasten, mooi weer, dan kun je tenminste in de tuin zitten, en snel beterschap.
groetjes, Anja.
Onderwerp: Trillingen
Datum: donderdag 7 juni 2012
Hoi Vrema,
Gaat het wel met je? Helpen medicatie en fysiotherapie?
Ik hoop dat je niet veel pijn hebt en dat je snel in de auto kunt stappen. Overigens wil ik met plezier jouw kant op rijden als een ritje naar Zeeland voor jou bezwaarlijk is.
Mijn dagen zijn gevuld met trillingen en herrie. Er wordt in de buurt geheid voor een appartementengebouw, alles trilt. Alles wat aan de muur hangt, ik, alles. En dat zes dagen van de week van zeven uur tot half acht. En als het zondag is, heb ik het gevoel dat het nog steeds trilt.
Maar... alles beter dan pijn.
lieve groet, Anja.
Tijdens één van onze telefoongesprekken hoor ik van Vrema het volgende verhaal. Hij staat bij AH aan de kassa en signaleert dat de caissière nauwelijks haar tranen kan bedwingen. Hij vraagt haar wat er is, ze blijkt gezakt voor een examen. Dat gaat onze vriend Vrema meteen even regelen. Hij stapt naar de bedrijfsleider en zegt hem dat het meisje achter kassa zoveel voortaan een middag in de week minder mag werken en dat hij haar salaris voor die middag betaalt. Tot ze haar examen heeft gehaald.
Naar alle waarschijnlijkheid hebben haar werkuren niets te maken met het feit dat ze gezakt is voor een examen. Ik werk op een school, weet je nog?
Als het zover is, vraagt het meisje hem wat hij hiervoor terug wil hebben en Vrema antwoordt: 'Stuur me maar het geboortekaartje van je eerste kind'.
Ik ga geen oordeel uitspreken over bovenstaande, ik heb er veel over gedacht. Wat dit zegt over die man, of ik dit een groots gebaar moet vinden of een raar gebaar. Ik heb een mening maar weet niet of ik daar gelijk in heb. Dus lezers, mochten jullie een mening hebben, hoor ik het graag.
Datum: vrijdag 8 juni 2012
Anja,
Vandaag weer vervelend verlopen. Veel pijn etc. etc. Dus volgens mijn manier contact met de huisarts gezocht en verwijzing gekregen voor een foto. De voorlopige uitslag is dat er niets / nauwelijks te zien is dat op mijn klachten duidt. Afgesproken om maandag na fysio te besluiten voor een MRI. Ik wil spoed maken, want er hangt nogal wat vanaf
Slaap lekker. Vrema
In bovenstaande mail schrijft hij: volgens mijn manier contact gezocht met de huisarts. De betekenis van deze uitspraak is dat de huisarts niet beschikbaar was en dan gaat Vrema eisen, dwingen en een grote mond opzetten. Zo handelt die man vanwege de levenshouding die hij heeft: heel de wereld is er ten dienste van mij en die houding wordt overtuigender naarmate de stapel geld groeit. En dat allemaal terwijl er de onderzoeken niet rechtvaardigen wat hij zegt te voelen. Het resultaat is dat hij dan toch mag komen. In Nederland? Ja, in Nederland.
Onderwerp: Beterschap
Datum: zaterdag 9 juni 2012
Hi Vrema,
Wat naar dat het niet minder wordt met de pijn. Foto, MRI, het gaat steeds serieuzer klinken.
Toch nog een beetje genoten van het voetballen? Verloren, dat wel ....maar misschien zijn er andere mooie dingen te winnen. Dat zou fijn zijn, toch?
Zo, nu morgen nog een gezellig dagje met je jarige kleindochter en hopelijk minder pijn.
Liefs en slaap lekker, Anja.
Datum: zaterdag 9 juni 2012
Hoi Anja, inderdaad. Voetbal gekeken en tussendoor enkele gekeken of ik nog een nieuw bericht van jou had binnengekregen. Zeer teleurstellend, net als het voetbal. Maar nu dan toch een bericht. Ik moet overigens zeggen dat , weliswaar met diverse medicijnen en pijnstillers, vanmiddag plotseling verbetering merkbaar was. Dan ziet de wereld er direct wat beter uit en gingen mijn gedachten uit naar een reisje richting Zeeland. Mijn dochter zag autorijden echter nog lang niet zitten. Terecht overigens. Inderdaad ben ik graag een winnaar.
Morgen denk ik mee te kunnen voor de verjaardag van mijn kleindochter. 8 jaar. Wordt al wat.
Hè je nog aan mij gedacht? Natuurlijk anders stuur je geen bericht, maar heb je nog aan mij gedacht?
Ik ben nieuwsgierig.
Jij ook?
Een lieve groet Vrema
Hij wilde een bericht van mij en dat dat er niet was noemt hij teleurstellend. Deze man wil het contact tussen hem en mij voor zijn kinderen verbergen omdat het zo kort na het overlijden van zijn vrouw is en dus voor zijn dochters pijnlijk. Wat mij betreft terecht dat hij dit nog even weghoudt. Daarom kan er ook alleen sprake zijn van een reisje naar Zeeland en niet andersom. En dan neemt hij me kwalijk dat ik geen berichtje stuur als hij bij één van zijn kinderen op bezoek is.
Heb je nog aan mij gedacht? Heb je me gemist? Ben je blij dat je me weer hoort? Dat is wat de man ieder telefoongesprek vraagt. Tien keer. Minstens. Ik krijg er na een tijdje genoeg van en geef er geen antwoord meer op. Ik geef er wel commentaar op als 'probeer het eens andersom'.
Hoeveel liever is het niet als iemand zegt: ik heb de hele dag aan je gedacht. Dan krijg je meteen dat wat je wilt horen: Ik ook aan jou. Maar dat eisende gevraag, ik kreeg er echt genoeg van.
Ik hoor over deze verjaardag nog iets. Op die verjaardag komt Vrema de zwager van zijn dochter tegen met wie ze vorig jaar een botsing heeft gehad. Het contact heeft sindsdien stilgelegen. Nu zit de zwager er weer. De dochter van Vrema heeft hem blijkbaar uitgenodigd en Vrema wist daar niks van en staat dus voor een verrassing. Wat doet hij dan? Hij slaat de zwager, wiens ouders uiteraard ook aanwezig zijn, en diens vrouw over met handen schudden en vertrekt na een uur, met stoom uit zijn oren, woedend naar huis.
Zijn dochter belt hem de volgende morgen en hij verlangt dat ze zijn kant op komt om verantwoording af te leggen.
Het is misschien onhandig dat ze haar vader niet heeft voorbereid maar ze heeft dat duidelijk niet gedurfd. Logisch als je een vader hebt met zulke reacties. Wat heeft een ouder te maken met wie zijn kinderen op hun verjaardag vragen? Het is toch te zot zoals die man zich gedraagt.
Ik hoor het verhaal aan en ben stomverbaasd. Je zult toch zoiets eenvoudigs niet tegen je vader durven zeggen: 'Zeg luister es, pap, Piet, je weet wel, waar ik vorig jaar ruzie mee had? Dat hebben we omwille van de lieve vrede en voor mijn schoonouders maar weer bijgelegd'. Hoe moeilijk kan het zijn?
Ik heb weer iets toegevoegd aan het beeld van Vrema wat bepaald niet positief is.
Datum: zondag 10 juni 2012
Dag grote man,
Ik stuur met opzet geen berichtjes. Dan vragen de andere mensen in het gezelschap zich af waarom jouw telefoon steeds rinkelt.
Wat een geluk dat het plotseling iets beter gaat. Nu vandaag een beetje rustig aan, niet voetballen met kleinzonen of paardje rijden met kleindochters. Laat je maar verwennen met zachte kussens in je rug, kopjes koffie, lekkere hapjes en drankjes, dan komt het vast weer goed.
Het is hier prachtig weer, een blauwe hemel met wat sluierbewolking. Ik ga heerlijk buiten zitten met een boek.
Heb ik nog aan je gedacht, vraag je. Als ik je aan de telefoon had zou ik nu op luchtige, ietwat verbaasde toon zeggen 'nee, eigenlijk niet'. Maar op schrift hoor je niet dat ik je aan het plagen ben.
Natuurlijk heb ik aan jou gedacht. Niet onophoudelijk maar wel de hele dag door. Wat denk je dan zo al, vraag je. Ik doe een poging: ik ben gevoelsmatig bezig met ons contact. Ik weet niet of dat handig is maar ik heb er geen invloed op. Onze gesprekken geven me een gevoel dat wij het met elkaar kunnen vinden. En dan komen er gevoelens boven die zeggen dat dit een leuk contact is. Een contact met mogelijkheden.
Ik weet al jaren wat voor mij écht belangrijk is: een lieve man. Lief betekent niet iemand die alles goed vindt, dat noem ik onverschilligheid, lief betekent oprechte belangstelling en koestering. Ik hoop dat je die eigenschappen hebt.
Voor mij is een ontmoeting dan ook niet doorslaggevend. Uiterlijk doet er minder toe. Ik ben wel nieuwsgierig uiteraard maar het is niet echt van invloed.
Natuurlijk is er ook een aantal vraagtekens maar die zijn in dit stadium niet belangrijk. Ik zie bijvoorbeeld dat je op RP als gewenste relatie 'vriendschap' hebt ingevuld. Het zou kunnen betekenen dat mijn woorden hierboven jou de schrik op het lijf jagen.
Ik hoop dat je een gezellige dag hebt gehad, zonder te veel pijn, misschien lekker in de tuin gezeten, en dat je ervan hebt genoten omringd te zijn door je dierbaren. Ken je dat? Het geluksgevoel dat je overvalt als je in gezelschap bent van je kinderen?
Ik ga nu in de zon. Heerlijk, na al die dagen dat dat niet kon.
Liefs, Anja.
Een ergernis. Tijdens ieder telefooongesprek gebruikt hij wel een woord waaraan hij toevoegt: 'Weet je wat dat is?' of 'Ken je dat?' Allemaal dingen die ieder normaal mens weet maar hij voelt zich blijkbaar ver verheven en denkt dat ik de dingen niet weet. Hij zegt iets over de DSB-bank en dan volgt er meteen 'ken je dat?' En ik word dat beu. Ik ben gekke Gerritje niet. Welk volwassen mens kent de DSB-bank niet? Dus op een dag zeg ik dat hij daarmee moet ophouden. Dat hij tot nu toe niets heeft gezegd wat ik niet begreep en dat ik om verduidelijking zal vragen als het zover komt. Hij accepteert dat en stopt met die vervelende vragen maar het moet me wel vaak in de schoenen geschoven worden. Zomaar even een prikje uitdelen, dat vindt hij leuk. Ik niet. Plagen wel, maar op een verwijtende manier terugkomen op wat iemand heeft gezegd, dat vind ik niet leuk.
Datum: dinsdag 12 juni 2012
Beste, lieve Anja,
Ik had vanavond , een duidelijke voetbalavond , andere dingen aan mijn hoofd. Ik krijg nl. de laatste tijd regelmatig aanwijzingen om mijn zienswijze op het leven aan te passen. Zo werd mij gisteravond in een gesprek met mijn -bijna- vriendin duidelijk dat ik in mijn profiel op RP mijn gewenste relatie moest aanpassen, bijvoorbeeld in een relatie. Dit zijn voor mij natuurlijk geen simpele zaken. Ik heb de knoop doorgehakt en uiteindelijk besloten om mijn profiel aldus te wijzigen. Ik ben nieuwsgierig wat mijn -bijna- vriendin hiervan vindt als zij dat leest. Ik vertel haar natuurlijk helemaal niets hierover. Ik wil weleens mee maken hoe ze reageert en of het ze dat überhaupt wel ziet.
Anja jouw mening stel ik zeer prijs zoals je weet, heb ik dat goed gedaan in jouw visie? En Anja, heb jij ook wel eens meegemaakt dat je iemand meer dan aardig vindt, terwijl je de persoon nog nooit in levende lijve hebt gezien? Ook heb ik vreemde kriebels in mijn lijf, kan je daar ook nog iets over zeggen? Heb jij dat ook weleens meegemaakt? Dat ik dat op mijn oude dag allemaal meemaak.
Ik hoor het graag.
Ik heb inderdaad de huisarts, de fysiotherapeut en ook de manuele therapeut bezocht en ik heb het gevoel dat het de goede kant op gaat. Meer pijnstillers gekregen,dus moet het goegemeente komen. Jij begrijpt natuurlijk ook wel, zoals ik over mijn bijna vriendin schreef dat ik er alles aan wil doen om haar zo spoedig te ontmoeten en in mijn armen wil sluiten. Kun je je wel voorstellen toch? Of draaf ik door? Zeg het me maar.
Ook heb ik het gevoel dat dat mijn rechterbeen ten goede zal komen.
Je antwoord stel ik zeer op prijs.
Een lieve groet Vrema
Onderwerp: De wereld bezien vanaf pumps
Datum: dinsdag 12 juni 2012
Goedemorgen,
Om 6.20 uur een mailtje schrijven, dat maakt mij benieuwd welke (misschien wel spannende) nachtelijke activiteiten daaraan zijn voorafgegaan. Grapje.
Ik heb zojuist op Relatieplanet gekeken, het verschil gezien, en heb gemengde gevoelens. Dit maakt mijn concurrentiepositie uiteraard zwakker, op vriendschap reageren niet zo veel vrouwen maar nu.... alle vrouwen van Nederland gaan je schrijven en ja, wie ben ik dan? Ik ben dan wel het leukste meisje van Zeeland maar is dat wel genoeg nu de concurrentie groter wordt? Ik zit met trillende vingers achter mijn toetsenbord. "))
Ik maak hetzelfde mee met gedachten die de weg nog niet weten, gevoelens die zich nog moeten manifesteren, het houdt me bezig. Gisteren bedacht ik dat het wel heel jammer zou zijn als we elkaar in levenden lijve niet leuk vinden. Ik vind dat ik nu al wat te verliezen heb.
En die kriebels, het is herkenbaar. Een ietwat onrustig gevoel maar wel prettig.
En ik doe dingen die ik normaal niet doe. Of juist wel doe. Gisteravond moest ik op Schouwen-Duiveland zijn en ging aansluitend bij een vriendin koffie drinken. Dan ben ik van tevoren bezig met 'ga ik het haar vertellen'. Normaal doe ik dat maar dan gaan die verhalen over een blaaskaak of een hork of een glibber die ik via de mail of in levenden lijve ben tegengekomen. Met de toevoeging dat er geen enkele normale vent rondloopt ")).
Nu echter is mijn verhaal anders en heb ik voor het eerst van mijn leven een raar soort bijgeloof (nee, ik ben niet bijgelovig, zet een ladder neer en ik loop er onderdoor, wijs mij een zwarte kat en ik kruis zijn pad) dat ik het niet moet vertellen want dat het dan niet doorgaat. Iets in de trant van 'vertellen is de goden verzoeken'.
Enfin, ik heb besloten tot de gulden middenweg: als ze er naar vraagt, vertel ik het.
Gelukkig dat het de goede kant op gaat met je rug. Ik hoop dat het zo blijft en alleen maar beter wordt.
Zo, nu ga ik verder met wat ik al dagen aan het doen ben, iets zeer prozaïsch, de ramen. Ik heb 25 grote ramen, ramen lappen doe ik altijd met hulp, dan zijn we samen 3,5 uur bezig. Volgende week komt ze en ik doe vast wat voorbereidend werk. Het hang- en sluitwerk moet volgens de gebruiksaanwijzing ieder jaar soepel gemaakt worden met WD40 (of zoiets) en ik doe het nu voor de tweede keer in 6,5 jaar.
Dat allemaal op high heels, met een kokerrokje en een gewaagd décolleté. Tja, zo doet men dat in Zeeland.
Ik wens je een fijne dag.
Liefs, Anja.
Onderwerp: Geduld is een schone zaak....
Datum: donderdag 14 juni 2012
Hi Vrema,
Viel het mee, vanmorgen vroeg op? Hoe is het met de pijn? Hopelijk minder erg dan gisteren.
Het wordt zo wel een langetermijnplanning. Wat zal dat verrassend zijn, als wij elkaar over zo'n drie maanden ontmoeten ")).
Ik ga in het zonnetje liggen. Er zijn wel wat wolken maar dat mag de pret niet drukken.
Vanavond ga ik naar Javier Guzman. De voorstelling is uitgesteld, het waren oorspronkelijk kaarten voor maanden geleden. Er is een brief over gekomen dat de voorstelling uitgesteld werd en Javier biedt ons als excuus een drankje aan na de voorstelling.
Kus, Anja.
Onderwerp: Nog een gedachte
Datum: donderdag 14 juni 2012
Ik zou het toch zo leuk vinden als je hier eens was......
Datum: donderdag 14 juni 2012
Hoi Anja
Ik ben onderweg met mijn dochter van huisarts, apotheek, voetenmevrouw , accountant, fiscaal adviseur en dan nog naar de verfwinkel. Druk hè.
Dit alles met veel pijn en dus morgen contact met neuroloog.ziek wordt ik ervan. Ik heb meer te vertellen en antwoord op jouw vragen en opmerkingen te geven. Doe ik vanavond of vannacht
Groet Vrema
Hij gaat dus op 15 juni voor het eerst naar de specialist. Die specialist verwijst hem verder en Vrema maakt een afspraak aan het loket. WAT???? Pas over twee weken? Dat kan niet. Weet je wel hoeveel pijn ik heb? Dat is niet vol te houden! 'Er is eerder geen plaats', zegt de assistente. Maar dat pikt Vrema niet. Opnieuw komt het eisende gedrag en de grote mond: 'Dat zullen we nog weleens zien, roept u dokter die en die maar eens even'. En dat gebeurt en Vrema mag de volgende dag al komen. In Nederland? Ja, in Nederland. En jullie en ik maar braaf op de wachtlijst staan.
Datum: donderdag 14 juni 2012
Jemig, het valt niet mee. Ik ben in gedachten bij je maar zal ondanks dat vanavond toch wel lachen bij Javier ")). Ik sms als ik thuis ben, goed??
Liefs, Anja.
Onderwerp: De tied sal et leere.
Datum: donderdag 14 juni 2012
Hoi,hi, hoi,Anja,
Ik las je email. Het valt niet mee, inderdaad. Ik lig in bed, omdat ik uitgeblust ben. Ik moest/ ik wilde een hoop dingen regelen vandaag En ik weet dat ik te veel hooi op de vork nam toen ik de dingen met mijn dochter door nam. Bovendien las ik in jouw email bezorgdheid, maar ook teleurstelling. Ik begrijp dat volledig,maar ook ik ben teleurgesteld. Ook al weet ik dat een dergelijke blessure even duurt. Ik gun me de tijd niet, omdat ik jouw wil ontmoeten. Dat schreef ik al eerder, ondanks dat wij elkaar nog niet in levende lijve hebben ontmoet, lijk ik wel een puber. Maar ik hoop toch dat jij met 3 maanden behoorlijk mis zit , maar ik weet het ook niet. Daarom zet ik druk op de ketel en misschien weet ik morgen al meer. Ik probeer rationeel te blijven. Het doet me goed om dit even van me af te schrijven.
Ik hoor je nog graag vanavond.
Liefs van een kleine grote man Vrema
Inmiddels wordt het steeds zekerder dat Vrema en ik het niet gaan worden. Zijn eindeloze verhalen over zichzelf, zijn puberale seksuele opmerkingen, zijn humor waar hij als enige om lacht, het claimen van zijn kinderen, het is het allemaal niet. Bovendien is hij een amateur op seksueel gebied, dat heb ik al begrepen. Het is helaas zo dat de meeste mensen die lang getrouwd zijn en alleen komen te staan op seksueel gebied niet veel voorstellen. Daar zijn meerdere vriend(en)innen voor nodig na het moment van alleen komen te staan. In mei 2013 ontmoet ik een mevrouw met wie ik sinds maart 2012 mail na haar eerste mailtje over Manboel. Zij staat ook regelmatig een poosje op relatiesites en zegt niet aan weduwnaars te schrijven om deze reden. Weduwnaars hebben doorgaans geen seksuele ontwikkeling doorgemaakt. Ik ben gerust dat ik niet de enige ben die deze mening is toegedaan.
Vrema spreekt het vermoeden uit dat ik seksueel tekort kom, gezien het feit dat ik alleen ben. Ik vertel hem dat er voor vrouwen heel leuke dingen in de handel zijn en dat vrouwen beslist niet tekort hoeven te komen. Hij reageert met te zeggen dat dat nu allemaal weggegooid kan worden. Iemand die seksueel wat voorstelt zou zeggen 'daar kunnen we dan nog veel plezier van beleven'. Maar zulke spannende dingen komen doorgaans niet voor in huwelijken die gesloten zijn rond de jaren zeventig van de vorige eeuw. Maar …. een half ei is beter dan een lege dop.
Onderwerp: Druk, druk, druk
Datum: vrijdag 15 juni 2012
Hoi Vrema,
Ik was je bijna vergeten.... nee hoor.
Ik had me voorgenomen vandaag alles uit te zoeken voor de overdracht van mijn bestuursfunctie. Niet gelukt maar ik ben wel een eind gekomen. Ik wil er graag vanaf, vandaar mijn drive.
Hoe is het met je? Nog steeds de goede kant op of weer een tegenvaller? Ik vind dat we gisteravond een prettig gesprek hebben gehad, wat dingen verduidelijkt en besproken. Aangenaam, plezierig en positief. Een goed gevoel heb ik er over.
Liefs en kus, Anja.
Datum: zaterdag 16 juni 2012
Hi Vrema,
Gaat het goed???
Ik ga zo douchen want mijn dochter komt om ongeveer 3 uur, even gezellig iets drinken en om half zeven naar de Japanner. Ik hoop dat ze lekkere toetjes hebben want dat is voor een snoeper zoals ik de bekroning van de maaltijd.
Ik wens je een fijne dag, weinig pijn, een goed humeur en een lekkere maaltijd.
Liefs, Anja.
Ongeveer in deze tijd realiseer ik me hoe het idee is ontstaan dat hij naar me luistert. In het begin praatte hij aan één stuk door en als ik iets zei, knerpte hij er met zijn kraakstem meteen doorheen. Dat echter, beste lezer van Manboel, heb ik zoals je weet al te vaak meegemaakt. Ik zei dus iedere keer met nadruk: 'ik ben iets aan het vertellen' of iets van die strekking. Toen ik dat genoeg benadrukt had, hield het in de rede vallen deels op, en na een paar weken dacht ik 'de man luistert!!, een wonder!!!' Maar dat wonder had ik zelf gecreëerd. De man luisterde trouwens totaal niet. Hij gunde me het woord maar zodra ik mijn verhaal gedaan had, nam hij meteen het woord weer over. Stelde geen enkele vraag, toonde geen belangstelling in wat ik zojuist verteld had, was volkomen niet geïnteresseerd.
Een paar voorbeelden: op een dag kwam ter sprake dat mijn oudste dochter toen ze zes jaar was tijdens een vakantie in Frankrijk in het ziekenhuis heeft gelegen. Nog nooit is het gebeurd dat iemand aan wie ik dat vertelde niet vroeg 'wat had ze dan?' Vrema wel.
Als ik aan een man die ik via internet leer kennen vertel dat ik zing, volgt doorgaans de vraag hoe het koor heet en of er een website is, want dan wil de betreffende meneer daar even kijken. Vrema niet. Die is al lang weer over zichzelf bezig. Eindeloze, ellenlange verhalen. Verhalen die in een paar minuten verteld kunnen worden, daar doet hij minimaal een kwartier over. Twee herinner ik me met name. Hij vertelde dat hij en een oudere collega elkaar altijd meneer en u hadden genoemd en dat andere mensen daar soms verbaasd over waren. Hoe lang doe je over zoiets? Een minuut? Nee hoor, minstens een kwartier, met velerlei voorbeelden van wanneer en hoe en hoeveel jaar en wie er bij welke gelegenheid en in welk jaar en maand zijn verbazing over heeft uitgesproken. En ik dacht de hele tijd: 'vind ik dit interessant?, wil ik dit weten? wat doet dit ertoe? WANNEER HOUDT HET OP???!!!'
Ik heb naar een eindeloos verhaal moeten luisteren over ene Emmy die voor hem werkte als secretaresse. Is dat interessant? Nee. Ik weet ook absoluut niet meer wat de aanleiding was. Iedere stap die deze Emmy in zijn bedrijf heeft gezet kwam aan de orde. Met wie ze getrouwd was, dat ze eerst dat werk deed en toen dat. Wie interesseert dat nou? Over iemand die je niet kent en niet zult leren kennen. De man is al sinds zijn 53e aan het rentenieren, het is dus minimaal 13 jaar geleden!!
Duidelijk is dat de vlinders van de eerste telefoongesprekken een vredige dood zijn gestorven. Dit gaat niks worden. Jammer, want we hadden allebei verliefde gevoelens. Op één of andere manier duurt het ook te lang voor we elkaar zien en het gespreksonderwerp is voornamelijk zijn hernia, de pijn, de doktersbezoeken en de rest van zijn leven.
Zijn vrouw was kritisch, zegt hij, en dat vond hij prettig. Inmiddels heb ik aardig duidelijk wat hij verstaat onder kritisch. Voorzover ik kan inschatten, en ik hou een slag om de arm want ik ben geen psycholoog, heeft hij in zijn huwelijk de ruimte gekregen zich als een kind te gedragen. Een stampvoetend, eisend kind, het moet altijd over hem gaan. Als het dat niet doet, gaat hij verhaal halen. Het klopt met wat hij me vertelde over de uitvaart van zijn vrouw. Het accent lag bij en zijn toespraak ging over het feit dat zijn vrouw zo zorgzaam was. Zorgzaam betekent vaak dat de man de ruimte krijgt zich als een hork te gedragen en dat zij hem vermanend terecht wijst, een moeder dus, geen partner. Ik griezel van zorgzaam. Hij vertelt bijvoorbeeld dat hij bij een kassa vaak de lolbroek uithangt, lollig probeert te doen met de mensen in de rij of met de caissière en dat zijn vrouw dan bij het weglopen zei: 'Wat moeten die mensen wel niet denken?!'. Zo'n verhouding dus. Moeder-kind. Zijn hele leven in de rol van kind, met een corrigerende vrouw in de moederrol.
De rol die zijn vrouw heeft vervuld gaat nooit de mijne worden. Die rol heeft ervoor gezorgd dat hij zich nu door zijn kinderen laat behandelen als iemand die zijn eigen leven niet op orde kan krijgen. Hij gaat begin juli met vakantie en één van zijn dochters komt zijn koffer pakken. Ik vind dat beledigend. Als hij terugkomt, schiet er meteen een dochter toe om de was te doen. Hij is geen tachtig, ook al ziet ie er zo uit (haha), de man is 66. Hij schuift wekelijks bijna alle avonden bij de dochters aan voor het eten. Die ene avond dat hij dat af en toe niet doet, eet hij een broodje. Dat kan natuurlijk prima maar is voor zijn kinderen een teken dat er voor pa gezorgd moet worden, anders eet ie niet. En hij kan het allemaal uitstekend zelf want zijn vrouw is jarenlang ziek geweest en toen kookte hij wel.
Hij heeft dus geen groei doorgemaakt in zijn leven, is blijven hangen op het niveau van 40 jaar geleden. Zijn grapjes op seksueel gebied zijn nog ouder en van een platvloerse banaliteit, ik ril ervan en echt, ik kan wel wat hebben, ik ben nergens van geshockeerd. Het zijn grappen die pubers in zijn jeugd maakten en hij is niets overgroeid. Ik zie het gezicht van mijn vriendinnen al voor me als ze hier ooit getuige van zouden zijn. Inclusief de kakelende lach om zijn eigen grappen. Ik zou ze graag noemen maar ik weet er geen een meer. Ik kom er steeds meer achter dat ik een verdringingsmechanisme heb wat meteen in werking treedt bij alles waar ik van griezel. Hij is overigens van mening dat zijn vrouw geen gevoel voor humor had. Gôh, hoe zou dat nou komen??
Later vind ik in mijn bewaarde stukken het woord droogloper. Dat vindt hij humor. Ik heb het woord nog nooit gehoord maar begrijp wat er mee wordt bedoeld. En 'bij mij moet er ook wat omhoog', als reactie als ik dat woord in een volkomen neutrale context gebruik. Infantiele humor.
Een mailvriendin schrijft:
Dat de dochters van je vriend pa komen helpen met koffers inpakken en de was doen, is het logisch gevolg van de cadeaus die pa hen regelmatig toestopt. Ze vinden, nu hun moeder er niet meer is, dat zij haar taak moeten overnemen. Ik denk niet dat zij die taak snel uit handen zullen geven.
Dat de heer zich dit laat welgevallen zegt zeker meer over hem dan over zijn dochters, die weten niet beter.
Verder zijn de kinderen van een alleenstaande ouder ook bezorgd om de erfenis, stel je voor dat hun ma of pa weer verliefd wordt en b.v. nog graag wil trouwen. Weg centjes!! Daarom zul je als nieuwkomer c.q. vriendin niet met veel gejuich ontvangen worden.
Dit is een situatie waar ik enorm door gekwetst zou zijn. Dat de kinderen van je nieuwe relatie de centen belangrijker vinden dan dat pa opnieuw gelukkig is. Verschrikkelijk.
Weer terug: Ik heb de mailvriendin ook geschreven over het feit dat contact met exemplaren van de mannelijke kunne op protest kon rekenen:
Vooral het feit dat ik in Amsterdam was bij een mannelijke kennis toen mijn dochter lag te bevallen zodat ik er snel kon zijn als de baby er was, was bijna voldoende voor een hartstilstand. O, het was maar goed dat hij in Frankrijk zat want als hij dat geweten had, dat ik bij een kennis in Amsterdam was, een mannelijke kennis!! En ik me maar verklaren en verdedigen. Dat ik meneer Amsterdam al dertien jaar ken en als we wat met elkaar hadden gewild dat dat al lang gebeurd zou zijn. Niet genoeg, het ging maar door. Vertellen dat meneer Amsterdam een ernstige bipolaire stoornis heeft en dat om die reden alleen er nooit iets kan gebeuren, het getier ging door. Ik had dat niet mogen doen!
Tja, weg ermee dus. Als ik mijn eigen leven niet meer mag leiden......
Eigenlijk heeft die man een vreselijk karakter. De manier waarop hij met mensen omgaat, is ronduit onbeschoft. Het is een grote bullebak, en zoals jij al schreef, heeft hij zijn uiterlijk ook niet mee. Je zult maar iedere morgen naast zo'n man wakker worden, en telkens moeten denken 'man, wat ben jij toch een onaantrekkelijke ouwe zak'.
Met al zijn centjes wordt het voor deze man toch moeilijk een leuke vrouw te krijgen.
Je bent gewoon te goed voor dit soort types.
Ik heb daar ook over nagedacht en de erg rijke meneren die ik heb ontmoet, hebben na drie en vier jaar nog steeds geen relatie.
Het waren alle drie onuitstaanbare mannen (Leo op de site en Dikkiedik) + Vrema. Leo die me voor het zover was dat we zouden gaan eten minstens 20 keer op alle mogelijke manieren voor de voeten gooide dat hij de financier van dat etentje was. Hem heb ik uiteraard al voor het etentje afgezegd. En Dikkiedik die aan bedienend personeel vroeg 'weet je wel wie ik ben?'!
Beiden hebben nog steeds geen relatie. Dat zou kunnen betekenen dat de wat oudere en slimmere vrouwen zich niet op een naarling verlieven, ook al heeft hij geld genoeg.
Ik ben er wat deze drie mannen betreft van overtuigd dat geen enkele vrouw daar bij blijft voor zijn charmante persoonlijkheid, dat kan alleen maar om de centen gaan. Helaas zullen ze dat niet onderkennen, ze zijn immers vol van zichzelf en zullen het niet meer dan normaal vinden en voor waar aannemen als de vrouw in kwestie hen de hemel inprijst. En dat is eigenlijk wel erg treurig.
Pensioen… dan kun je leuke dingen doen. Qua tijd wel maar qua financiën betekent het in mijn geval alle dagen op de bank en proberen een dag in de week ergens werk te vinden. Bezuinigen, nog meer dan nu en het houdt een keer op. Dus ja, in mijn weinig rooskleurige situatie (ik vind eigenlijk dat ik dit niet moet vertellen maar ja, er moet toch een reden zijn waarom ik de voordelen de revue heb laten passeren. Als ik een ton had, zou ik er geen gedachte aan gewijd hebben) denk je er aan dat het leven zoveel makkelijker kan zijn. Geen donkere wolken die zich samenpakken boven mijn financiële horizon, nooit meer zelf je huishouden doen bijvoorbeeld ")).
Maar al deze leuke dingen wegen niet op tegen de gedachte dat het gruwelijk is met deze man een relatie te moeten hebben. Ik heb er wel aan gedacht maar het is nooit een overweging geweest.
Dus, beste lezers, we zien wel waar het financiële schip strandt. Nog ruim een jaar is het in ieder geval gewoon in de vaart.
Onderwerp: Oppepper
Datum: woensdag 20 juni 2012
Goedemorgen,
Ik ga proberen je een beetje op te vrolijken.
Hier schijnt de zon, ik ga zo een eerste start maken met het schoonmaken van het terras. Bladeren uit de rand peuteren en van tussen de tegels, dat is het eigenlijk.
Daarna ga ik in de zon liggen, zo heb ik me voorgenomen want stel je voor dat we elkaar ooit ontmoeten, dan moet ik er toch op mijn paasbest uitzien. Het lijkt onderhand niet meer waarschijnlijk maar de andere helft van dit duo zegt dat wanneer hij ergens voor gaat hij dat voor de volle honderd procent doet, dus als het goed is, gaat hij niet versagen ")).
Daarna ga ik wandelen met mijn oude buurman, 83 jaar. Hij zit momenteel in een verpleeghuis omdat hij een hartstilstand heeft gehad. Inmiddels is hij zover opgeknapt dat hij zijn favoriete vrijetijdsbesteding weer mag uitoefenen, wandelen. Ik ga regelmatig even een paar uurjes met hem mee. Vanmiddag dus.
Daarna ga ik de stad in voor wat boodschappen.
Vanavond zingen en morgenmiddag een gesprek met de directeur van de school, mijn direct leidinggevende. Daarna naar een verjaardag van een vriendin.
Zal ik je dan donderdagavond even bellen? Komt het niet altijd van één kant, haha.
Geniet van het mooie weer, ga lekker buiten zitten en nee, niet rondlopen, tillen, bukken, bij de nieuwe straat gaan kijken over hobbelige wegen, lekker zitten, af en toe de stoel in de ligstand en de oogjes dicht. Genieten dus.
Liefs, Anja.
Dan is daar de dag dat Vrema naar Zeeland komt. Hij is er 's morgens al, om ongeveer 11 uur. Hij belt dat hij op het parkeerterrein staat. Ik loop mijn terras op en zoek de auto die hij vermeldt. Niets te zien. Na een poosje heen en weer praten in de trant van 'ik zie je echt niet' enz. blijkt dat de oen achter een boom staat. Dat zie ik als hij uitstapt.
Zoals ik al gedacht had, vind ik dit geen aantrekkelijke man, integendeel. Oud, echt een ouwe man, niks jeugdigs aan, niks vlots, niks vrolijks. En dat vind ik van mezelf wel. Het vrouwelijk equivalent dan uiteraard. Maar de meeste mannen van mijn leeftijd zijn zo oud. Dat is deze man ook. Een man die niet met zijn tijd is meegegaan. Haar dat in model 1934 is geknipt. Het blijft jammer dat ik geen foto's kan plaatsen want zijn Dalton-kin is de moeite waard.
Raar is dat hij er zelf van overtuigd is, zo bleek tijdens onze telefoongesprekken, dat hij een zeer appetijtelijke man is die er jeugdig uitziet. Mensen geloven niet dat hij al gepensioneerd is. Ja dag, dat kàn doodeenvoudig niet. Zou het zo zijn dat mensen tegen van die extreem rijke figuren paaien over uiterlijk en leeftijd? Om in het gevlei te komen? Een snippertje waarheid zit er niet in, dus er is geen andere conclusie.Maar we hadden telefonische vlinders, Vrema heeft ze nog en die groeien tijdens onze ontmoeting flink, dus we maken wat van deze dag.
We gaan eerst lunchen en in de auto geef ik hem een cd met ongeveer 130 mp3-tjes van muziek uit de vijftiger jaren die ik heb gedownload. Mijn favoriete muziek en de zijne ook, bleek in een telefoongesprek.
Na de lunch maken we een stadswandeling in Goes. We zitten een uurtje heerlijk in de zon op een bankje aan de haven, mijn arm door de zijne, en daarna gaan we weer naar mijn huis en genieten verder van het mooie weer op mijn terras en…. Vrema laat zijn voormalige boot zien, op internet. De boot staat met foto's en al op de site van de bouwer. Een mooie, stoere boot aan de buitenkant en één en al kitscherigheid aan de binnenkant. En veel te asociaal groot, 19 meter.
Wat moet een mens dan zeggen? Natuurlijk zeg ik iets in de geest van mooi hoor, prachtige boot, en dat meen ik ook voor de buitenkant. Maar zo groot, ik zou op zo'n boot altijd onderduiken als we een haven binnenvoeren, uit gêne. Ik zou jullie graag een foto van de witleren banken laten zien maar ik kan de boot niet meer terugvinden op de site.
's Avonds gaan we gezellig uit eten en dan vertrekt Vrema weer naar Utrecht.
Het was een leuke dag. Ondanks mijn ideeën over Vrema echt een leuke dag. Dat geeft hoop dat de negatieve punten overwonnen kunnen worden. Vrema is heel enthousiast, hij ziet het helemaal zitten met dit meisje.
Eén van de negatieve punten. Hij maakte me een compliment over mijn huis maar laat dat voorafgaan door 'ondanks of het nou wel of niet mijn smaak is'.
Waar moet zo'n toevoeging voor, wat heeft het voor nut? Waarom moet er altijd iets negatiefs uit deze man komen? Zoiets zeggen betekent dat hij mijn inrichting niet mooi vindt. Dat hoeft ook niet maar hou je mond. Het betekent ook dat iemand die dit zegt zijn eigen inrichting vele malen smaakvoller vindt, anders zeg je zoiets niet. Inmiddels heb ik een foto gezien van zijn inrichting. Klassiek bankstel, gestreept.
Dit wijnrek, maar dan kleur donkergrijs, iedereen die het wansmakelijke ding ooit heeft aangeschaft heeft het al decennia geleden weer uit zijn woning verwijderd. Nu had ik dat al kunnen bedenken zonder er iets van gezien te hebben. Vrema is een conservatieve, belegen meneer, daar kun je je geen design interieur bij voorstellen. Dat hoeft ook niet maar heb geen commentaar als je ergens voor het eerst komt. Ik zou het ongevraagd niet in mijn hoofd halen commentaar te geven op zijn huis en inrichting. Op Manboel wel maar niet in een persoonlijk gesprek.
Nog een negatief punt, de man kan niet zoenen. Verbazend toch dat zo veel mannen niet kunnen zoenen. Als je iemand vindt die het wel kan, is het bijna een wonder. Het heet TONGzoenen, Vrema, waarom denk je dat dat is? Ik hap in een bak luchtledigheid, raarrrrr.
En nog een negatiefje en dat allemaal van één dag ")). Eenmaal thuis belt Vrema. Hij zegt onderweg naar de cd geluisterd te hebben. Er komt geen enkel positief geluid over de cd alleen maar afbraak. Hij kan de cd bij lange na niet helemaal beluisterd hebben want daar is zo'n 6 uur voor nodig maar toch zegt hij meerdere keren achtereen: 'die staat er niet op' over verschillende nummers. Alle nummers die hij noemde, stonden er wel op, ik ken de inhoud van de cd zo langzamerhand uit mijn hoofd. Wat zit er in godesnaam in iemands hoofd om zo vervelend te doen als je een presentje hebt gekregen? Waar dient dat voor? Hij eindigt met 'Je weet zeker niet wie Jan en Kjeld zijn?' Ook daarvan staan er twee à drie nummers op de cd. Ik heb zelfs een cd van Jan en Kjeld. Dus ja, ik weet wie Jan en Kjeld zijn.
Is dit een prettige reactie als iemand je een cadeautje heeft gegeven?
Onderwerp: Yesterday
Datum: vrijdag 29 juni 2012
Goedemorgen,
Wat hadden we een fijne dag gisteren! Ik heb er van genoten, het weer werkte mee, heerlijk gegeten, en zo was alles zoals het zijn moest. Een waardevolle dag.
Onze eerste ontmoeting die er op een of andere manier toch moest komen en ook het 'oude' gevoel kwam af en toe weer boven en dan voelde het net zo goed als eerst.
Ik hoop dat jij hetzelfde hebt ervaren en ons dagje samen in de annalen bijschrijft als een mooie dag.
Nog vol van gisteren wens ik je een fijne dag.
Liefs, Anja.
Hij woont in een huis van een miljoen, ik heb even op Google Maps gekeken en jawel hoor, het past geheel bij mijn idee van zijn smaak. Model boerenschuur met gestreepte markiezen. Dat huis krijgt zijn jongste dochter over ongeveer twee jaar en zijn oudste dochter krijgt dat gecompenseerd.
Eén keer was er een inbraak in zijn huis. Men wilde de kluis meenemen, hetgeen niet is gelukt. Te groot en te zwaar. Vrema zat op dat moment in Spanje maar heeft zodra hij terug was een alarmsysteem laten aanleggen wat waarschijnlijk ongeveer mijn jaarsalaris kost. Of meer. Overal camera's, een infrarode alarmstreep buiten (ik weet niet hoe ik het anders moet noemen en dat infrarood bedenk ik zelf omdat het me de juiste benaming lijkt, ik kijk regelmatig naar thrillers
) die ervoor zorgt dat als er iemand in de omgeving van het huis komt, in de huiskamer de tv meteen op het beeld van het alarm springt en te zien is waar en wie de euvele moed heeft het terrein te betreden. Als ik Vrema aan de telefoon heb laat hij horen wat er dan gebeurt. Nou, spannend hoor. ?????Als er alarm is, is de politie er in no time. Dat zal Vrema wel 'op zijn eigen manier' geregeld hebben.
Kortom, ik heb hier een superrijke man aan de haak, hij heeft een vriend die met een Rolls Royce met chauffeur komt voorrijden. In Nederland? Ja, in Nederland.
Vrema schenkt zijn beide dochters om de twee jaar een nieuwe Mercedes. Ik, ja sorry, ik blijf ik, stelde meteen de vraag of die meiden dat wel willen, ze zijn tussen de 35 en 40 jaar, wie wil er dan in een oubollige Mercedes rijden? 'Dat is een ouwelullenauto', zei ik. Uit zijn antwoord blijkt dat ze daarover niks te zeggen hebben, 'ze hebben pas de laatste keer inspraak gehad in de kleur'. Ik word hier onpasselijk van en weet nog zekerder dat deze man het niet gaat worden. Maar…. er is hoop, dit jaar mochten ze zelf een auto kiezen en dat werd uiteraard geen Mercedes maar een stoere, vlotte auto.
En wie maakte de proefrit, denk je?? Jawel hoor, Vrema.
Vrema gaat op vrijdag 6 juli met vakantie met het gezin van zijn jongste dochter met twee auto's, hij rijdt dus zelf. Twee lange dagen autorijden met een hernia. Ik heb niet genoeg medische kennis om een oordeel te vellen. Het enige wat ik ervan weet is dat ik een collega had met een hernia en die werd, liggend in zijn auto, door zijn vrouw naar het werk gebracht. En Vrema kan twee dagen rijden. Misschien is de ene hernia de andere niet maar met een pijn van 20 op een schaal van 1 tot 10….. ")).
Vrema was vele malen liever thuis gebleven, zegt hij, want de man is tot over zijn oren verliefd. Ik ben stiekempjes blij dat hij weggaat, kan ik eens even goed nadenken over wat ik hiermee wil.
We spreken af dat ik van hem hoor tijdens deze vakantie.
Datum: zaterdag 7 juli 2012
Lieve Anja
We zijn aangekomen . Goede reis gehad en ook aan jou gedacht alles gaat goed mij ons .
Ik bel je binnenkort nog zeker . Als je oma wordt laat je me dat dan direct weten.
Lieve groet Vrema
Datum: zondag 8 juli 2012
Goedemorgen Vrema,
Is het weer daar mooier dan hier?? Regen, regen!
Ik zal je meteen sms-en als ik oma ben.
Geniet van je vakantie!
Liefs, Anja.
Onderwerp: Tijd
Datum: maandag 9 juli 2012
Hi Vrema,
Vandaag is de eerste dag van mijn vakantie en ik zít me daar tegen een berg tijd aan te hikken, ik ben er gewoon neerslachtig van. Normaal gesproken heb ik in de vakantie best een lijstje af te werken, nu helemaal niks. Is allemaal al gedaan. Ik kan er even niet goed tegen. Alleen maar lege dagen. Als het mooi weer is, ga ik lekker buiten zitten met een boek maar het is alleen maar regenachtig.
Enfin, vanavond ga ik naar een feestje en morgen heb ik de hele dag bezoek en gaan we gezellige dingen doen en dan hoop ik woensdagmorgen weer een beetje vrolijker te zijn.
Kus, Anja.
Onderwerp: The sound of ....
Datum: donderdag 12 juli 2012
Hi Vrema,
Als je met deze dagenlange stilte iets wilt zeggen, lijkt het me fijner als je het gewoon zegt.
Kus, Anja.
Datum: donderdag 12 juli 2012
Anja
Ik begrijp totaal niets van jouw reactie . Wat is er mis?
ik ben erg nieuwsgierig naar jouw antwoord
Liefs Vrema
Datum: donderdag 12 juli 2012
Hi,
Ik heb 7 juli voor het laatst iets van je gehoord, het is nu 12 juli. Ik vind het een tamelijk grote overgang van elke dag contact naar niks.
Kus, Anja.
Datum: donderdag 12 juli 2012
Anja het is maar goed dat ik jouw tekst ook tussen de regels door kan lezen. Ik dacht dat jouw mail antwoord was op mijn mail van Maandag resp woensdag. Blijkbaar ben ik nog niet erg sterk in het emaillen met 3G of wifi. Niet aangekomen blijkbaar.
Ik wilde laten weten dat ik mijn liefde voor jou groeit( mijn terminologie). Als ik zoiets schrijf en ik ontvang dan jouw reactie da begrijp In reactie wel. Tenminste als je mij nog kan volgen. Het gaat goed met mij. Het is gezellig en goed weer. Het zou veel fijner kunnen zijn met jou in mijn buurt.
Heel veel liefs van mij. Vrema
Datum: donderdag 12 juli 2012
Oké, dan is alles weer duidelijk. Ik heb niks ontvangen na je smsje dat je op de plaats van bestemming was. Ik heb je maandag een mailtje gestuurd dat ik een pietsje van slag was, niks van je gehoord. Een reactie op zoiets hoort voor mij bij een relatie. En dan wacht ik nog even af maar na een paar dagen wil ik graag weten hoe en wat.
Liefs, Anja.
Onderwerp: Het is begonnen
Datum: vrijdag 13 juli 2012 9:23
Hoi Vrema,
Ik heb zojuist telefoon gekregen dat 'het' begonnen is. Ik vertrek dus deze morgen naar Amsterdam.
Liefs, Anja.
Buiten dit leuke gegeven ben ik bezig mijn gedachten, voors en tegens, over Vrema op papier te zetten. Ik wil een gesprek met hem want zoals hij nu is, gaat er met mij geen relatie ontstaan. Levenslang ben ik er van overtuigd dat je mensen niet kunt veranderen. Ik heb dat ook nooit geprobeerd, behalve met kleinigheden als het dopje op de tandpasta. Maar karaktereigenschappen, aangeboren of aangeleerd, verander je niet. Dat kan alleen veranderen door inzicht van de persoon zelf. Mijn standpunt is dus altijd dat ik bekijk wat er speelt en dan neem ik een beslissing of ik daar wel of niet mee kan leven, wetende dat veranderen niet tot de mogelijkheden behoort.
En nu??? Nu denk ik echt dat deze man zal moeten veranderen als hij mij als partner wil en dat geeft hij aan. Ik houd niet van zijn meer dan domme humor en gedateerde seksuele opmerkingen, ik houd niet van zijn levenshouding die uitstraalt dat hij meteen aan de beurt moet zijn, voor iedereen en voor alles altijd de belangrijkste moet zijn. Tja, dat is nogal wat. Maar goed, ik schrijf. Zoals gewoonlijk. Een handvat voor een gesprek met Vrema na zijn vakantie. Dit is het:
Ik zou je op 3 juli niet gemaild hebben. Dat had ik beloofd maar er is iets aan het licht gekomen dat maakte dat ik er voorgoed klaar mee was.
Op een gegeven moment zag ik bij toeval dat je online was op RP. Dat kan, ik kijk ook iedere dag naar mijn matches. Maar jij beweerde meerdere keren dat je het niks vond, oninteressante mailtjes, oninteressante vrouwen, kortom je had geen belangstelling. Vanaf het moment dat ik het bij toeval zag, ben ik er op gaan letten en je brengt iedere dag geruime tijd door op RP, op alle momenten van de dag.
Je bent daar uiteraard vrij in, je hebt geen verplichtingen aan mij, dat is niet waar dit over gaat. Waar het wel over gaat is dat je mij onwaarheid vertelt en dat is het einde. Bovendien was dit niet de eerste keer dat ik je een onwaarheid hoorde zeggen. Je vertelde me dat je helemaal nieuw was in het datingcircuit maar je profiel staat ook op Match4me. Voor mij was het dus afgelopen.
En toen belde je. En ik ging akkoord. De reden was dat ik gevoelens voor je had tijdens ons eerste contact en ik wilde weten of die gevoelens opnieuw konden ontstaan.
Ik had je bovenstaande tijdens onze ontmoeting willen zeggen, het kwam er niet van.
Even een intermezzo: Ik herinner me door mijn bovenstaande woorden dat we inderdaad op een gegeven moment een pauze hebben ingelast. Helemaal vergeten, al voor de ontmoeting botsten we behoorlijk.
Onze ontmoeting was een mooie. Alles was er en dan lijkt het even alsof het geluk voor het oprapen ligt. Ik ben er sindsdien dagelijks mee bezig maar heb toch grote twijfels of jij mijn man bent.
Dat wat ik nodig heb, heb jij niet te bieden. De leuke gebaren, de kleine attenties, de lieve smsjes en mailtjes, de belangstelling, de onverwachte dingen waar je hart een sprongetje van maakt. Dat alles hoort bij twee mensen die hetzelfde pad inslaan, je hebt het niet in huis en voor mij is het onontbeerlijk.
De dag waarop je met vakantie ging had je genoeg tijd om op RP online te zijn, maar je nam niet die halve minuut voor een lief berichtje dat zei 'ik ga je missen'. Dat zijn de dingen waar vrouwen van smelten.
Je bent een man die niet ziet wie ik ben en al zeker niet wat ik nodig heb en daarom is ons contact niet goed voor me.
In je vakantie zou je contact houden. Nou, dat was wel erg minimaal en dus het tegendeel van wat ik verwacht had. En als je dan eindelijk belt, na 12 dagen, is het eerste wat je vraagt niet hoe het met me gaat maar 'heb je aan me gedacht'.
Ik kan geen relatie hebben zonder belangstelling. Ik doe al zo lang zonder en als er dan iemand is met wie ik me verbonden voel, is dat toch wel het minste.
Hoe moet het wel. Ten eerste had je me voor dinsdag, de dag waarvan ik zei dat ik bezoek kreeg (hoezo shoppen?), een fijne dag behoren te wensen. Bezoek, schreef ik, en we gaan leuke dingen doen. Dan kan het niet anders of je stuurt een berichtje met 'geniet ervan'. En nog mooier: 'en het komt vast allemaal weer goed, meisje'. Een fantasie die geen werkelijkheid werd.
Achteraf bleek dat je wel gereageerd hebt maar met een mailtje waarin je vertelde hoe geweldig het met jou ging. Niks 'het komt wel goed, meisje', niks 'veel plezier dinsdag', JIJ was het onderwerp. 'Ik wilde je opvrolijken', schreef je over dat mailtje. Nergens naar vragen en dat bij de vrouw die al die wekenlang iedere dag naar jouw sores vraagt? Nu had ik sores en jij antwoordt dat het met jou prima gaat? Stel je voor dat je mij vertelt hoeveel pijn je hebt en dat mijn enige reactie is 'hier gaat alles geweldig hoor.'
Als ik zo'n mailtje stuur, heb ik meteen nadat het weg is spijt omdat ik weet dat er geen reactie zal volgen en er dus een teleurstelling zal zijn. Je stelt me iedere keer teleur. Nu weet ik wel dat een mens uitsluitend teleurgesteld wordt in zijn eigen verwachtingen maar van een ontluikende relatie mag je bepaalde dingen verwachten.
Als je een relatie begint en je ontwikkelt gevoelens, wil je leven, voelen. Je voelt niks als de enige vraag van de ander altijd is 'heb je me gemist'. Je voelt wat als die persoon zegt 'wat heb ik je gemist'.
Je opmerkingen zijn vaak negatief. Twee voorbeelden. Over mijn huis: je ging zeggen dat je het een mooi huis vond maar daar moet dan blijkbaar aan vooraf gaan 'ondanks of het nu mijn smaak is of niet'. Waarom? Waarom zo'n negatieve toevoeging? Want het enige wat je ermee kunt bedoelen is dat je vanuit jouw superieure zelf jouw smaak beter vindt. Nou, dat is een vergissing. Koop eens een paar woonbladen, zou ik zeggen.
Voorbeeld 2: ik geef je een cd met muziek waar je van houdt. Daar heb je naar geluisterd onderweg. Je kunt het niet helemaal gehoord hebben want daar is meer dan 6 uur voor nodig maar ondanks dat zeg je tig keer 'die staat er niet op' over verschillende nummers. Waarom zo negatief?
Zeventien dagen op vakantie en twee telefoontjes? Onverschilliger dan dat kan het toch niet. En met smsjes en anderhalf mailtje samen kom je op een gemiddelde van minder dan eens in de drie dagen.
Jij bent dus niet met mij bezig. Niet met wie ik ben, wat ik leuk zou vinden, hoe je mij een plezier kunt doen. Zelfs naar alle waarschijnlijkheid helemaal niet bezig met 'ons' want als het goed is, zou je hier zelf ook behoefte aan hebben.
Tijdens onze telefoongesprekken gaat het altijd over jou. Je stelt iedere keer dezelfde vragen, al twee maanden lang: heb je aan me gedacht? Vind je het leuk me te spreken?
Vrouwen horen het graag andersom, vrouwen willen complimenten, attente woorden, lieve woorden. Na de meneer met de vaarvriendin weet ik dat dat het voornaamste is wat ik zoek in een man: iemand die lief voor me is. Jij bent dat niet, je wilt voortdurend bevestiging van je in jouw ogen toch al meer dan geweldige zelf.
En als je nou gezegd had dat je blij was me te spreken, dat je aan me gedacht had, had je hetzelfde automatisch teruggekregen. Op jouw manier bevries ik er alleen maar van. Zelfs dat automatisch teruggeven doe je niet. Als je vraagt 'heb je aan me gedacht' en ik antwoord bevestigend, komt er niks terug. Het gaat om jou.
Alles gaat altijd over jou. Je luistert als ik iets vertel maar bent totaal niet geïnteresseerd want als ik uitgesproken ben gaat het zonder enige vraag of opmerking over wat ik vertelde meteen weer over jou. Je informeert niet naar de details van wat ik zojuist vertelde, je hebt geen belangstelling. Daar kan ik de conclusie aan verbinden dat je niet luistert maar me alleen de ruimte geeft mijn verhaal te doen.
Ik heb het verhaal van mijn oudste dochter in het ziekenhuis in Frankrijk al tegen meerdere mensen verteld en altijd volgt de vraag 'wat had ze dan?' Van iedereen, behalve van jou.
Ik vertel je dat mijn veertien jaar lange zekerheid dat ik nooit meer een relatie wilde door omstandigheden is gewijzigd. Je vraagt niks. Bij mijn ontmoetingen met mannen heb ik dit uiteraard al meerdere keren verteld want de vraag 'hoe lang ben je al alleen' wordt altijd gesteld. Niemand heeft overgeslagen te vragen waarom mijn mening is veranderd, alleen jij.
Hoe heet mijn koor? Opnieuw elke man die ik via de sites leer kennen vraagt daar naar want dan willen ze de website bezoeken. En jij? Geen enkele interesse.
Iedereen die ik vertel dat ik op Hyves een blog schrijf, reageert met 'ik ga gauw eens kijken'. Alleen jij reageert met een botte, afdoende snauw 'ik kom daar nooit'.
Je hebt het zelfs twee keer gepresteerd als ik je iets vertelde een opmerking te maken in de trant van 'dit gaat mij niet aan' en 'dit behoort niet tot mijn wereld'. Onbeschoft, vind je niet?
Ik heb naar ellenlange verhalen van jouw kant geluisterd, een kwartier durend verhaal over hoe jij en je leidinggevende elkaar een leven lang meneer hebben genoemd. Meer dan de voorgaande tien woorden zijn daar niet voor nodig, jij praat er een kwartier vol mee. Vond ik dat interessant? Ging dat mij aan? Behoorde dat tot mijn wereld? Nee, integendeel.
Je bent romantisch, zeg je. Je hebt echt geen idee wat romantisch is. Ik heb er in al deze weken niets van gezien of gemerkt. Horkerig gedrag, dat wel. Ik heb graag met een heer van doen.
Wat ik mis in je is bescheidenheid, niet voor niets zegt het spreekwoord dat het de mens siert. Bescheidenheid is een bijzonder aangename eigenschap, het ontbreekt je.
Interesse in mij is het tweede wat ik mis. Waar werk ik? Hoe heet mijn oudste dochter? hoe mijn jongste? waar woont wie? Ik weet het van jouw kinderen allemaal.
Ik was met ziekteverlof toen we elkaar leerden kennen, heb je nog ooit gevraagd hoe het met me ging? Heb je na onze ontmoeting gevraagd of mijn hand, die ontstellend blauw was door een kneuzing, al minder blauw werd? Geen spoor van empathisch vermogen.
Ik heb tijdens onze ontmoeting vaak in je ogen gekeken en daar iedere keer twee ijskoude blauwe ogen ontmoet. Kille spleetjes, die onaangedaan naar me keken als ik even mijn ogen open deed tijdens een kus. Ik heb het geprobeerd te negeren maar het is een feit.
Je seksueel getinte opmerkingen zijn van het niveau van een veertienjarige maar dan een veertienjarige in jouw jeugd. Niemand praat nog op die manier over seks.
Ook je grapjes. Ik vind ze gênant humorloos en zeker het steeds weer herhaalde grapje over mijn naam. Steeds hetzelfde, steeds opnieuw, ontelbare malen. Een grapje is maar één keer leuk.
Je hebt blijkbaar de ruimte gekregen je zo te gedragen en bent daarin niet gecorrigeerd. Ik heb dus te maken met een verwend kind. Een kind dat het middelpunt van ieders wereld wil zijn.
Ieder mens heeft de verantwoordelijkheid voor zijn eigen leven. Jij zorgt niet voor jezelf, je geeft de regie over je leven uit handen, je zegt je goedbedoelende kinderen niet zoals iedere volwassene hoort te doen 'ik kan voor mezelf zorgen' zodat ze hun tijd en aandacht daar kunnen geven waar het nodig is, aan hun gezin. Zelfrespect had je daartoe moeten dwingen maar jij vindt het eigenlijk wel prachtig, zo draait immers alles om jou.
Dat je kinderen denken dat ze voor je moeten zorgen, daar heb je het waarschijnlijk in je leven tot nu toe naar gemaakt, maar het is behoorlijk beledigend voor een verstandig mens. Ik vind het verschrikkelijk dat iemand niet de verantwoordelijkheid neemt voor zijn eigen bestaan.
Voor je kinderen en hun relatie is je bijna altijd aanwezigheid op termijn dodelijk. Dat merken ze nu nog niet maar daar gaat alles aan kapot. Een gezin heeft tijd nodig een gezin te zijn. Een gezin moet genieten van de tijd met elkaar als ze op vakantie gaan, ik herinner me dat dat het fijnste was van vakantie, het volop tijd hebben voor de kinderen, zonder gejacht en gehaast. Dat je nu meeging begrijp ik, maar het zou mijns inziens de eerste en de laatste keer moeten zijn.
Je koffer laten pakken, hoe vernederend is dat. Je wordt behandeld als iemand die de meest normale dingen niet kan en je accepteert het. Je vindt het zelfs prachtig, alle aandacht voor jou!! Je laat je behandelen alsof je tachtig en hulpbehoevend bent. Je bent 66! Waar is je zelfrespect? Toen ik vroeg of je vóór je hernia wel je eigen boodschappen deed en je eigen potje kookte zei je van wel maar ook 'Ik ga het niet meer doen'. Dagelijks bij je kinderen aanschuiven, een gezin wat de rust van een maaltijd nodig heeft om elkaar even in de ogen te kijken, de dag door te nemen, te lachen, eventuele pijnpuntjes weg te werken. Pa zit er altijd bij.
Je onwrikbare standpunten zijn ook een item. Jij beslist. Een latrelatie wordt het. Je beslist daarmee ook over de invulling van het leven van je toekomstige partner.
Je gaat nooit meer trouwen. Het komt niet in je op dat liefde je misschien op andere wegen kan leiden en misschien droomt je toekomstige partner daar wel van. Maar jij hebt al beslist. Jij vult nog voordat je haar kent ook haar toekomst in.
Jij beslist, geen second thoughts, geen enkele twijfel, geen nieuwe paden, geen mooie dromen over de toekomst, alles staat al vast.
Je vertelt me in één van je eerste mails dat varen je passie is maar je hebt besloten dat je dat niet meer gaat doen. Je bent 66 maar dat wat je passie is, heb je afgesloten.
Twee jaar duurt het voor een boot gereed is, je hebt besloten dat je daar te oud voor bent. Met hoe jij in het leven staat is dat waarschijnlijk ook zo, er zijn echter genoeg mensen van jouw leeftijd die op jouw leeftijd hartstikke jeugdig zijn. En het hoeft geen twee jaar te duren, maar ja, je hebt het idiote, eveneens onwrikbare standpunt dat tweedehands en jij niet samen gaan, hoe star ben je? Wie denk je trouwens dat je bent dat wat voor iedereen goed genoeg is voor jou niet goed genoeg is?
Een opmerking als 'jammer dat je niet even langs bent gekomen' op de dag dat ik naar Amsterdam ging. Dat is een lullige opmerking. Er is maar één persoon verantwoordelijk voor het feit dat ik niet langskwam: JIJ !!! JIJ wilde dat niet, voor mij was het een kleine moeite geweest maar JIJ had besloten van niet. En als ik dat zeg, dus je lullige opmerking tegenspreek, zwijg je maar net voor het beëindigen van het gesprek zeg je het nog een keer: 'toch jammer dat je niet even langs bent geweest'. Hoe leuk is het om hatelijk te doen? Of misschien is dit jouw humor? Dan begrijp ik meteen waarom je van je vrouw vindt dat ze geen humor had. Als jouw humor daarbij de graadmeter is, wie zou daar nou om moeten lachen? O ja, je kinderen. Die smeken je regelmatig op te houden omdat ze pijn in hun buik hebben van het lachen, vertelde je.
Een opmerking als 'dit moet ik wel even voorzichtig zeggen anders hebben we weer ruzie', ik heb het je al twee keer horen zeggen, is een lullige opmerking. En het ergste is dat er weinig fantasie voor nodig is om het je in gezelschap te horen zeggen. Dat wil ik me ten koste van alles nooit laten gebeuren.
Het feit dat ik het soms niet met je eens ben, heet in jouw ogen dus ruzie.
En natuurlijk heb je ook dingen gezegd die me goed deden. Die dingen zorgden ervoor dat ik hoop kreeg dat het toch wel goed zat, dat je het wel hebt. Maar het waren schaarse dingen die mijn hart verwarmden. Je vraag of ik het je meteen wilde meedelen als mijn kleikind was geboren, daar kreeg ik hoop van maar het is toch wel erg armoedig als dat alles is waar ik blij van kan worden. Het is iets wat op dat moment iedereen me vroeg.
De impasse is dat ik er zeker van ben dat mensen niet veranderen. Dit ben jij en ik denk niet dat ik van jou gelukkig word. Integendeel, ik denk dat ik in een relatie met jou heel eenzaam zal zijn.
Het was een mooie droom, Vrema. Op meerdere fronten. Het was een goed gevoel dat er voor mij in de toekomst leuke dingen als een weekendje weg zouden zijn weggelegd, ik zou dat mezelf zo heel erg gunnen. Het lijkt me heerlijk geen zorgen te hebben en zoals het er nu uitziet ligt er wat dat betreft na mijn pensionering alleen maar narigheid op me te wachten.
Maar, ik heb het je al eens gezegd, hoe aantrekkelijk ook, dat kan nooit een reden zijn een relatie met iemand aan te gaan. Ik heb al tegen meerdere vermogende mannen 'nee' gezegd. Als aan de genoegens die een leven met jou met zich meebrengt, afbreuk wordt gedaan omdat je geen idee hebt hoe een volwassen relatie eruit ziet, als je me iedere keer teleurstelt omdat de normale menselijke belangstelling niet aanwezig is, daar valt alles tegen weg. Dat is het allerbelangrijkste en als dat er niet is, kan er geen relatie zijn.
Dan nog je bijzonder vervelende reactie en opmerkingen als ik met welke man dan ook die werkzaamheden voor mij verricht, contact heb. Daar heb jij niks mee te maken en al zeker niks over te zeggen. Iedereen die mij ontmoet kan met een beetje mensenkennis zien dat ik zo eerlijk ben als goud, alleen jij niet. Jij bent achterdochtig en bezitterig en dat is onterecht, wantrouwend en walgelijk.
Een mailvriendin wees me erop dat het gedrag van je kinderen naar jou erop wijst dat ze het gedrag van hun moeder hebben overgenomen. Zo'n relatie zul je met mij echt nooit hebben.
Ik heb er een goede gewoonte van gemaakt, een principe zelfs, mannen niet te vertellen wat er mis is aan hun gedrag. Ik doe dat niet omdat ik het andere vrouwen gun op hetzelfde af te knappen en niet in een façade te tuinen. Ik doe het nu wel:
Als je een vrouw voor het eerst ontmoet kun je er zeker van zijn dat ze aandacht heeft besteed aan wat ze gaat aantrekken. Welke schoenen, welke kleding. Op het moment dat je haar ontmoet ziet ze er dus op haar paasbest uit. Een man die op zo'n moment daar niets van zegt… hoe kan dat? Galant, attent, charmant, geen eigenschappen van jou blijkbaar. Dat is wat ik bedoel met lief. Complimentjes, aandacht. Daar groeien vrouwen van. Daarmee kun je iedere vrouw voor je winnen.
Je hebt in alle weken van contact geen enkele maal iets liefs tegen me gezegd. Je hebt me meerdere malen gezegd dat je me een intelligente vrouw vindt, maar dat valt in mijn ogen niet onder iets liefs. Ik had het graag gehoord. Ik ga van iemand die dat niet in zich heeft niet gelukkig worden, integendeel.
Dat is het verhaal waar ik met Vrema over wil spreken als hij terug is van vakantie. Eigenlijk is het al een hopeloze zaak maar ja….
Zo, weer even verder met waar we waren "))
's Nachts bedenk ik wat niet in het voordeel van deze man spreekt. Minnen: hij is niet belangstellend, lief, galant, eerlijk, betrouwbaar (gezien het niet nakomen van afspraken, volgt verderop in het verhaal), nadenkend, wijs, integer, enthousiast, liefdevol, bescheiden, zorgvuldig, humoristisch, warm, charmant, complimenteus, verrassend, respectvol, beschaafd (gezien zijn rillingverwekkende, ordinaire, platvloerse, banale, seksuele opmerkingen), attent, zelfstandig, leuk om te zien, modern, met de tijd meegegaan, leuk gekleed, hartelijk, onderhoudend, tactvol. Ik vind Vrema zelfs een boze, agressieve man.
Plussen: …………..en toen wist ik er geen. Echt waar. Dat is wel heel erg. Daarmee doe ik hem ook geen recht, vind ik, maar ik weet er geen. Als jullie uit dit verhaal positieve eigenschappen naar voren kunnen halen, ik hoor ze graag.
Onderwerp: Re: Het is begonnen
Datum: vrijdag 13 juli 2012 10:49
Heel veel succes vroedvrouw en veel sterkte bijna oma.
Liefs Vrema
Onderwerp: Update
Datum: zaterdag 14 juli 2012 11:56
Hi Vrema,
Even een update. Mijn schrijven van gistermorgen dat ik naar Amsterdam ging was wat prematuur (toepasselijke woordspeling). Het is niet de bedoeling dat ik bij de bevalling ben, dat doet mijn jongste dochter, en als ik dan na het eerste bericht waardoor ik meteen in de stress schoot, wat rustiger word, dringt het door dat er nog lang geen noodzaak is naar Amsterdam te gaan. Ik wil alleen maar naar Amsterdam om, als het zover is dat de baby is geboren, niet nog twee uur te moeten rijden.
Het is hier 14 graden en het giet, naar weer om te rijden.
Wat jou betreft lijkt het me tijd voor familieberaad en het besluit voorgoed in Frankrijk te blijven ")).
Liefs, Anja.
Onderwerp: Misverstanden, wee kommer en kwel
Datum: zaterdag 14 juli 2012
Anja ik vind zojuist het concept zoal ik blijkbaar niet verzonden. Ik stuur deze toch nog maar plaats het in de juiste tijd/datum.
Is er nog nieuws uit Amsterdam .
Groet
Dit is dus de mail als antwoord op mijn mail waarin ik aangaf tegen een berg lege dagen aan te hikken. De mail die ik niet ontvangen heb:
Onderwerp: Het weer ter plekke
Datum: zaterdag 14 juli 2012
Anja,
Ik moet je op de hoogte brengen de invloed van het weer op mijn velletje.
Ik dreig donker bruin / zwart te worden. Zelfs mijn haar vertoont neigingen om wit te worden. Ofwel het weer is uitstekend . Stemming zit er in, Dus wat willen we nog meer.
Jij was naar een feest. Heb je je vermaakt? Vervolgens ging nog shoppen,niet te veel gekocht?
Dan de belangrijkste vraag: heb je nog aan mij gedacht?
Graag even een bevestiging. Meer weet ik niet en sluit ik af met een driewerf hoera voor wel , kommer en kwel.
Liefs Vrema
Anja,
Wat jammer dat mijn verstand mbt iPad en aanverwante artikelen tekort reikt. Dat is nu ook het geval geweest. Jij schreef op enig moment over regen, een feestje en de volgende shoppen etc. Daarop heb ik gereageerd. Blijkbaar niet aangekomen, of nu uitgezocht, mijn antwoord aan jou. Op mijn iPad staan deze berichten , maar voor verzenden moet ik naar een centraal wifi punt. Met aanmeldcode etc. Zo moet het gebeurd zijn dat ik op dat moment iets niet goed gedaan heb. Het ligt mij er alles aan gelegen dat jij begrijpt dat er iets mis is gegaan en niet denkt dat ik niet op jouw enigszins trieste mail heb geantwoord. Sterker nog , ik wilde je juist plezierig stemmen. Meer gaan we er ook niet meer over zeggen/schrijven. We gaan weer positief en monter verder. Jij ook, samen.
Alleen even een verschil, ik dreig zwart te worden en naar ik begrijp , Jullie regenen schoon.
Ik moet even zien wanneer deze email verzonden word, maar als jij hem binnen krijgt dan heb je ook wat. Heel veel liefs.
Vrema
Op 15 juli wordt mijn eerste kleinkind geboren, een schattig jongetje, en alles is goed. Ik ben 's morgens vroeg afgereisd naar Amsterdam, had daar afgesproken met een kennis om de tijd tot de baby geboren was daar door te brengen want dan kon ik snel naar moeder en zoon als het zover was.
Ik laat Vrema via sms weten dat ik oma ben geworden en hij belt om me te feliciteren en zelfs dat doet ie op een rare manier. 'Gefeliciteerd oma', zegt hij. 'Maten en gewichten', roept hij er achteraan. Ik versta hem niet en laat dat weten. 'Maten en gewichten, bij een baby horen maten en gewichten.'
Hij vraagt naar de naam van mijn kleinzoon. Ik vertel het hem en ook dat mijn dochter een aantal leuke namen in gedachten had die we, in tegenstelling tot het geslacht, niet van te voren mochten weten. 'Welke', vraagt Vrema. 'Bas', zeg ik, 'en Niek en...' 'En Simon', valt hij me kraaiend in de rede, gevolgd door een bulderende lach. Ik bevries ter plekke en zeg dat ik geen idee heb waarover dit gaat. Jeesses, wat een lul. En wat een humor. Nul en geen niveau. Ik bedenk me dan en daar hoe mijn kinderen op zoiets zullen reageren. Ik kan toch echt nooit met deze man naar mijn meiden, ik zie de gezichten al als hij zulke infantiele dingen zegt. Ik denk zelfs dat ze er wat van zullen zeggen.
Het klinkt misschien raar maar dit is een criterium. Ik wil door mijn meiden toch niet als volledig van het padje worden beschouwd.
Nog iets over zijn onnavolgbare humor. Tijdens een telefoongesprek zegt Vrema als ik zeg van Youp van 't Hek te houden dat hij daar op verjaardagen komt. 'Tuurlijk', zeg ik. 'Ja zeker, en bij Herman Finkers ook.' En dat zegt hij op een manier dat ik dat serieus moet nemen. Is dat humor? Wie vindt dat leuk? En dat zo'n man van zichzelf niet weet dat hij de laatste is die door deze twee heren op verjaarsvisite zou worden gevraagd. Brrr.
Datum: woensdag 18 juli 2012
Goedemorgen grote man,
Gisteren had ik even een terugslag van de dagen daarvoor. Ik had sinds vrijdagmorgen toen het bericht kwam dat 'het' begonnen was, zo goed als niet meer geslapen. Ik weet door omstandigheden beter dan de gemiddelde Nederlander wat er allemaal mis kan gaan. Bovendien zat ik met het feit dat beide dochters erbij betrokken waren. Ik had met mijn jongste dochter besproken dat ze geen idee hadden wat ze te wachten stond en dat er paniek kon ontstaan maar ja.... beiden hadden inderdaad geen idee en dachten dat het wel mee zou vallen.
Hoe dan ook, gebrek aan slaap maar vooral overdreven ongerustheid maakten dat ik even niet zo happy was.
Bovendien kreeg ik maandag bericht van een geraadpleegde advocaat dat er niets te doen is aan het feit dat er 400 uren van mijn verlofkaart zijn afgeschreven als gevolg van een fout van de werkgever, dat viel ook erg tegen. Dertien weken later met pensioen.
Zondag ga ik weer op bezoek bij moeder en kind. Ik zie er naar uit om dat kleine prutsje weer in mijn armen te houden.
Veel plezier nog, geniet van de laatste week.
Kus, Anja.
Zondag 22 juli komt Vrema thuis. Hij vindt het niet nodig mij eerder dan op maandagavond te bellen en dat vind ik zo raadselachtig. De man is verliefd, zegt met regelmaat dat hij van me houdt maar alle daden die daarbij horen…. de man heeft echt geen idee hoe je omgaat met iemand waarvoor je gevoelens hebt. Maar aanstaand weekend gaan we een lang weekend ergens naar toe, dan kan dit alles aan de orde komen.
Op maandagavond bellen we. De nieuwe auto's van zijn dochters worden vrijdag afgeleverd, daar moet hij bij zijn. Hoezo?? Waarom? Die dochters zijn volwassen vrouwen, gun ze de gelegenheid hun auto's zelf op te halen en laat ze niet aan de leiband lopen van de man met het geld. Wat moet hij daarbij doen?? De patser uithangen? Kijk mij eens?! Dat laatste is iets waar hij het tijdens één van de eerste telefoongesprekken met mij over had. Daar heeft hij zo'n hekel aan, die houding van 'kijk mij eens'. En dit dan?
We hadden voor dit weekend een uitje van vrijdag t/m zondag afgesproken. Dat het afgesproken weekend niet doorgaat, geen enkel probleem, dat kan gebeuren, maar er wordt met geen woord over gesproken. Hij kan vrijdag niet en voegt daaraan toe dat ie dit weekend wel komt maar nog niet kan zeggen wanneer. Ik vraag niks en zeg niks maar vind dit een manier van handelen die absoluut niet kan. Er lag een afspraak, weet je nog, drie dagen weg. Zonder daar ook maar één woord aan te besteden gaat het niet door. Wat een ongelooflijke hork.
Hij is tijdens dit eerste telefoongesprek na zijn vakantie meteen weer helemaal in the mood. Hij houdt van me, jawel hoor, welgeteld één keer hebben we elkaar ontmoet. Iedere keer dat hij dit zegt, vraagt hij het ook van mij. Ik heb het niet één keer kunnen zeggen, ben nooit verder gekomen dan 'een beetje' of 'te vroeg'.
Om 12 uur 's nachts zing ik met mijn meest lieflijke stem Happy birthday voor hem. Dat heeft nog nooit iemand voor hem gedaan, zegt hij, hij is geroerd. Tijdens hetzelfde telefoongesprek zegt hij: 'morgen bel ik je zeker. Morgenochtend al, want ik ga pas om 3 uur weg maar zeker morgenavond want ik ben al om 9 uur thuis'. Hij gaat namelijk zijn verjaardag vieren bij zijn oudste dochter. Hij wordt 67, dan kun je dat natuurlijk niet meer zelf organiseren. "))
De volgende morgen belt hij niet, die avond evenmin en dat kan niet in mijn optiek. Als je iets belooft, doe je dat. 's Morgens denk ik daar verder niet over na vanuit het idee dat hij 's avonds zal bellen maar als dat niet gebeurt, lig ik tot twaalf uur wakker. Als iemand zegt mij te bellen, lig ik daar op te wachten. Prima dat het later is geworden of dat er om welke reden dan ook niet gebeld kan worden, maar stuur dan even een smsje.
Dit is de tweede keer in twee dagen dat hij een afspraak zonder enige melding wijzigt. Zonder enig excuus, zonder er zelfs maar over te praten.
De volgende dag, woensdag, heb ik 's morgens een afspraak bij de kapper. Mijn telefoon rinkelt talloze keren, Vrema, maar ik neem niet op. Bekijk het.
's Avonds hebben we elkaar aan de lijn. Hij vertelt dat hij me gebeld heeft omdat hij richting Zeeland wilde komen. Ben ik even blij dat ik niet opgenomen heb. Hoewel…. hadden toch de puntjes nog ter sprake kunnen komen.
Vrema vertelt dat hij tijdens zijn verjaardag hoorde dat zijn dochter op uitnodiging van haar schoonouders met de feestdagen naar Aruba gaat. Fantastisch, lijkt mij. Zo lijkt het Vrema beslist niet, hij ontsteekt in woede. Hij moet natuurlijk tijdens de feestdagen het middelpunt zijn. Hij, de weduwnaar. De zielepiet.
Hij vertelt me dat hij hierover ruzie heeft met zijn dochter en wel om de volgende reden. Hij is eind januari weduwnaar geworden. Twee maanden later was het pasen en die dagen hebben zijn dochters en hun gezinnen met hem doorgebracht vanuit het oogpunt 'hoe moet het met pa met pasen'. En nu gaat de oudste weg met de feestdagen en Vrema vergelijkt dat steeds met die paasdagen. Keer op keer zegt hij hetzelfde, met zijn hoge, nare kraakstem: 'En dat kan ik dan niet rijmen met die Goede Vrijdag, die zaterdag, die eerste paasdag en die tweede paasdag.' Ik zeg hem dat ik wel verschil zie. 'Toen was je net twee maanden weduwnaar en in december is het bijna een jaar. Dat is een groot verschil.' Hij weerlegt dat december juist de periode is waarin zijn trouwdag valt, eerste kerstdag, tweede kerstdag en dan ook nog oud en nieuw.
Ik begrijp uiteraard wel wat hij bedoelt maar denk dat een ieder na bijna een jaar weduwnaarschap verondersteld wordt niet in paniek te raken als één van zijn kinderen er met de feestdagen niet is. Hij heeft uiteindelijk nog een dochter en is dus onder de pannen met die dagen. Hij blijft volhouden. Met steeds dezelfde woorden: 'Ik kan dat niet rijmen met die Goede Vrijdag, die zaterdag, die eerste paasdag en die tweede paasdag'.
Blijkbaar heeft het gedrag van zijn kinderen tijdens de paasdagen verwachtingen gewekt die niet waar te maken zijn. Ze hebben beiden hun gezin, een eigen leven. Vrema verwacht duidelijk alle volgende feestdagen in de watten gelegd te worden en te gedijen in de slachtofferrol. Ik blijf nuanceren maar hij herhaalt keer op keer hetzelfde: 'Ik kan dat niet rijmen met die Goede Vrijdag, die zaterdag, die eerste paasdag en die tweede paasdag.' Dit wordt veel levendiger als je je even die hoge, nare kraakstem voorstelt met dat Gronings accent of nog beter, lees het op die manier even hardop ")). Ik heb het dagenlang, te pas en te onpas, herhaald.
En dan krijg ik een lumineus idee. Ik heb een dictafoon en ben die tot nu toe altijd vergeten als ik een memorabel telefoongesprek had. Ik zet het apparaat aan, tamelijk laat maar ik heb dan toch een deel van het gesprek. Niet netjes, zeg je? Hoezo? Afspraken niet nakomen zonder er een woord over te zeggen? Zo'n man verdient niet beter.
Het gesprek begon al met de hatelijke opmerking: 'Je vraagt niet hoe mijn verjaardag was?' Waarop ik antwoordde: 'En bedankt voor je leuke kaart, Anja.'
Letterlijke weergave:
Hij: Ze hadden voor mij niet thuis hoeven blijven maar als je zo zorgzaam bent over Goede Vrijdag, zaterdag, eerste paasdag en tweede paasdag…
Dat heb ik nu vaak genoeg gehoord en ik val hem in de rede.
Ik: Ik begrijp wel dat je de link legt tussen het een en het ander maar er zit driekwart jaar tussen.
Hij: Maar het is wel mijn trouwdag, eerste en tweede kerstdag en oud en nieuw.
Ik: Je hebt toch nog een dochter?
Hij: Maar die kan ook wat hebben. (Dit slaat echt nergens op)
Ik: Maar dat is nu nog niet bekend.
Hij: Dus gaat het er om, dat ze net als met pasen de bezorgheid moeten hebben en hadden moeten zeggen 'dit speelt er, wij zijn er niet, en hoe gaan we dit regelen'. En als ze mij simpelweg hadden gezegd wij zijn van plan dit te doen, ze hadden me het woord gegund, dan had ik gezegd kinderen ga gauw. Maar niet zo. Zo zijn wij nooit met elkaar omgesprongen dus nu ook niet. Van je me never nooit niet.
Ik weet niet meer wat ik moet zeggen, ik zit een beetje stommetje te spelen.
Hij: Daar ben ik erg boos over geweest, kan ik je meedelen, en die Kees en die Nel, daar ben ik ook even naar toe gegaan om het even uit te leggen. Zo'n mannetje ben ik. Je zou bang van me worden. Nou prima, je wordt maar bang maar ik doe dat.
Hij heeft dus de schoonouders de mantel uitgeveegd. Is er naar toe gereden notabene en heeft daar meegedeeld dat die mensen dit niet hadden mogen doen.
Hij: Nu ga ik nog één vraag aan jou stellen en je mag ook een beetje boos worden: hou je nog een beetje van me?
Ik lach een beetje, dan hoef ik niks te zeggen en vervolgens praat ik er overheen.
Ik: Ik zie mijn kinderen nooit met oudjaar. Die zijn allebei student geweest en als student heb je zoveel leuke feesten in de aanbieding, ik zou niet graag zeggen dat ik vind dat ze bij mij moeten zijn. Daar zijn ze jong voor.
Hij: Misschien dat het bij jou zo gegroeid is, dan kan het zo zijn. (Hoor je de afkeuring?)
Ik: Mijn jongste heeft een schoonmoeder die eist dat ze op eerste kerstdag daar zijn. Ieder jaar. Mijn dochter baalt van die verplichting.
Hij: Daar denk ik iets anders over. (Opnieuw die afkeuring)
Ik: Je leest dat rond de kerst in bladen, ziet het op tv, er is zelfs een boek over geschreven, al die verplichtingen betekenen dat je als je jong bent en je hebt een eigen gezin geen kerstdag met je gezin kunt hebben. Je wordt de ene kerstdag bij de ene ouder en de andere dag bij de andere ouder verwacht en er zijn maar twee kerstdagen.
Hij: Da's waar, daar zit ook een kwalijke kant aan. (Hé…)
Ik: Mijn moeder is een leuk voorbeeld. Ze was zo graag alleen, altijd, zomer, winter, alle dagen en ook feestdagen. Ze had een druk leven en genoot van het alleen zijn. En dan werd het oudjaar en vroeg haar vriendin Lena: 'Je bent toch niet alleen met oudjaar?' En dan zei ze: 'Nee, ik ga naar Joep.' Joep is mijn oudste broer. En dan vroeg Joep: 'Je bent toch niet alleen met oudjaar?' En dan zei ze: 'Nee, ik ga naar Lena.' En dan was ze heerlijk alleen, met cabaret op tv waar ze mateloos van genoot en ze wilde dat voor geen goud missen. Meer naar haar zin kon ze het niet hebben.
Hij: Stilte.
Ik: Ik weet dat de meeste ouders bepaalde dingen verlangen van hun kinderen met deze dagen.
Hij valt me in de rede.
Hij: Als er vanuit traditie zoiets groeit enz. enz.
Niks traditie, niks groeien, keuzes maken waar een ieder zich in kan vinden, dat moet je doen, overleggen, rekening houden met elkaar betekent ook rekening houden met je kinderen.
Ik geef hem toe dat ik het raar vind dat zijn dochter dit niet in eerder stadium heeft verteld.
Hij: Maar als je dus in het licht wederom van die goede vrijdag, die zaterdag, die eerste paasdag en die tweede paasdag enz.
Ik kan hem onderhand wel wurgen.
Ik: Misschien heeft ze het niet durven zeggen.
Hij: Dat heeft de schoonvader ook gezegd, ze durfde het niet. Maar ik hem hem gezegd dat ik daar niks mee te maken heb, híj had het mij aan moeten reiken. Daar ben ik makkelijk in. Als je met elkaar door één deur wil en ook vrij close door één deur wil dan moet je ook met elkaar goed begrijpen en elkaar steunen en makkelijker maken maar niet moeilijker, dat is mijn slogan.
Tja, wat moet ik nog zeggen. Hij maakt zijn slogan op geen enkele wijze waar. Zijn dochters durven de meest normale dingen niet tegen hem te zeggen omdat ze van tevoren weten dat hij woedend wordt en iedereen ter verantwoording gaat roepen. Je schaamt je toch dood als je schoonouders, die jou met je hele gezin een reis naar Aruba aanbieden, door je vader daarover ter verantwoording worden geroepen. Omdat hij dan met de feestdagen alleen zit. Welnee!!! Hij heeft twee dochters.
Enfin, ik antwoord op zijn slogan dat ik het een loffelijk streven vind.
Ik ben heel oppervlakkig en afstandelijk, ik kan niet anders. Ik zeg nog iets in de geest dat hij ongetwijfeld welkom is bij zijn andere dochter dus dat het allemaal goed komt.
Hij: Nou, ik heb dat nog in reserve, ik heb al aangegeven dat ik er met kerst waarschijnlijk ook niet ben. Maar dat kan ik ook niet alleen beslissen dat moet ik nog overleggen met iemand.
OVER MIJN LIJK!!!
Deze laatste opmerking is gezien zijn woede en boosheid over de afwezigheid van zijn dochter trouwens helemaal het toppunt.
Hij: Ik heb het net al gevraagd, ik heb geen antwoord gehad, er wordt simpel overheen gewalst maar ik wil toch de vraag nog een keer stellen. Het is toch wel mooi dat je wat meer vastigheid krijgt en even weet hoe den vork in den steel zit: Hou je nog een beetje van me?
Ik: Beetje.
Hij: Ik ben in je leven.
Ik: Ja.
Hij: Nou meer hoef ik niet te weten.
Uiteraard breng ik de afspraak om te bellen ter sprake. Ik vertel hem dat ik vind dat het niet kan dat hij iets belooft en dat vervolgens niet doet. Dat ik lig te wachten tot hij belt als hij met stelligheid zegt dat ie 's avonds zal bellen. Dat het prima is als er iets tussen komt maar dat ik dan een smsje verwacht dat daarvan mededeling doet. Hij praat er overheen maar ik laat me niet in de luren leggen en zeg hetzelfde nog een keer. Hij snapt er niks van en dus zeg ik: 'Beeld je het eens andersom in. Maandagavond ging je om 10 uur naar bed en je dacht 'straks belt ze' (zo werkt het bij hem ook, dat heeft ie me verteld). Stel je voor dat ik dat dan niet doe, dan lig je tot 12 uur te wachten, dat zou je toch ook niet leuk vinden?'
Hij pareert dat het voor hem onmogelijk is zich mijn kant voor te stellen. Dat snap ik niet. Je kunt je toch voorstellen dat een situatie andersom is? 'Dat kan niet', zegt Vrema.
En dus is dit het einde. Iemand zonder enig empathisch vermogen, wat moet een vrouw daarmee?
Met deze opmerking verviel ook de zin van het gesprek wat ik in gedachten had en dus heb ik een mailtje geschreven dat het over en uit is. En dat ik vind dat dit persoonlijk moet maar als hij aangeeft zich niet in mijn plaats te kunnen stellen, heeft dat geen zin. Ik heb twijfels die hij nooit zal begrijpen omdat hij geen empathisch vermogen heeft.
De volgende dag schrijf ik hem de finalemail.
Onderwerp: Lang gedacht.....
Datum: donderdag 26 juli 2012
Goedemorgen Vrema,
De inhoud van ons telefoongesprek van gisteren is voor mij de definitieve druppel: ik stop er mee.
Natuurlijk komt dit niet van de ene dag op de andere, ik twijfel al vanaf het begin, zoals je weet.
De verschillen tussen ons kan ik moeiteloos accepteren maar dat wat ik nodig heb in een relatie, heb jij niet te bieden. Ik heb heel erg geprobeerd signalen te zien dat het er wel is, heb me aan ieder strohalmpje vastgeklampt, aan ieder zweempje een waarde toegekend die het niet had en dat allemaal omdat ik het gevoel wat er in het begin was zo graag terug wilde. De conclusie is dat ik mezelf voor de gek houd. Je hebt in alle weken van contact geen enkele maal iets liefs tegen me gezegd. Ik had het graag gehoord. Ik ga van jou niet gelukkig worden en heb het sterke gevoel dat ik erg eenzaam zal zijn in een relatie met jou.
Uiteraard ben ik van mening dat ik je dit had moeten vertellen in plaats van schrijven, zo was ik het van plan.
Ik heb gedurende je vakantie een en ander opgeschreven en had dat met je willen bespreken als je dit weekend tijd had gevonden deze kant op te komen. Ik was in de veronderstelling dat het bespreken ervan tot begrip kan leiden en dan hadden we daarna ja of nee kunnen zeggen tegen deze relatie. Het telefoongesprek van gisteren heeft me duidelijk gemaakt dat uitleg geen zin heeft en dat mijn wens tot begrip een utopie is. Je bent niet in staat je voor te stellen hoe de dingen voor mij voelen, zei je gisteren tot twee maal toe, en dan is een gesprek zinloos.
Ik ga hier ongetwjfeld een leeg gevoel aan overhouden, we hebben bijna twee maanden contact gehad en als dat wegvalt is er een gemis. Maar afgelopen nacht, nadat ik gisteren dit besluit had genomen, heb ik er voor het eerst niet voortdurend aan hoeven denken en had ik een zekere mate van rust.
Ik wil je bedanken voor alles, er waren ook leuke dingen, en ik wens je veel geluk voor de toekomst. Mocht je het leuk vinden, is het wat mij betreft mogelijk nog eens iets samen te doen, misschien is dat wat makkelijker als de druk van 'een relatie' er af is. Als je daar geen behoefte aan hebt, is het ook prima.
Liefs, Anja.
Hoe heten mijn dochters?
En dat weet ie niet.
De jouwe heten zus en zo.
Waar wonen mijn dochters?
En dat weet ie niet.
Jouw dochters wonen in hier en daar.
Hoe heet de partner van mijn jongste dochter?
En dat weet ie niet.
De partners van jouw dochters heten Tarzan en Spiderman.
Wat voor werk doen mijn dochters?
En dat weet ie niet.
Jouw schoonzonen doen dit en dat (zijn dochters werken niet buitenshuis).
Waar werk ik?
En dat weet ie niet.
Hoe heet het koor waarin ik zing?
En dat weet ie niet.
Hoe heet mijn vriendin van wie ik al een paar keer de naam heb genoemd als we naar het theater gingen?
En dat weet ie niet.
Jij bent bevriend met Ria xxx, Annie xxx (beide vriendinnen van zijn vrouw) en Martin xxx, een buurman met wie hij af en toe een biljartje legt (in eigen huis).
Zo'n gesprek zou verder geen uitleg behoeven, misschien had hij het dan begrepen. Gewoon een kwestie van in iemand geïnteresseerd zijn.
Hij belt naar aanleiding van mijn mail en zijn belangrijkste punt is deze zin: als je dit weekend tijd had gevonden deze kant op te komen. Niks heb ik gezegd over het weekend dat zomaar niet doorging en hij beschouwt dit als een verwijt. En daar gaat het gesprek over. Ik heb opnieuw niks gezegd over zijn verbroken afspraak, niet gereageerd op zijn commentaar over die ene zin. Goed zo, Anja. En nee, nog eens iets leuks doen, dat doet hij niet. Dat had ik kunnen bedenken, de man is van het jaar nul, hoe verzin ik het, die rare moderniteiten ")).
Na drie dagen stuur ik hem een smsje met de vraag 'Gaat het een beetje met je?
Dan rinkelt de telefoon en blijkt hij beledigd te zijn dat ik dit aan hem vraag. Tja…. het was goed bedoeld. Hij zegt dat ik geschreven heb dat hij me niet gelukkig kan maken (dat heb ik niet geschreven) en vraagt of dat nu veranderd is. Nee, dat is niet veranderd. Hij vindt het heel raar dat ik zo'n smsje stuur.
Ik laat het verder zo, als hij geen contact wil, dan niet.
Weet je, beste lezer, dat de man nooit gevraagd heeft waarom ik dacht dat ik met hem niet gelukkig zou worden? Dat lijkt mij toch voor de hand liggend, althans ik zou die vraag zeker niet overslaan als iemand mij zegt dat het tussen ons niks gaat worden.
In de weken daarna is er iets wat ik niet kan verklaren. Ik kan de man niet vergeten. Dagelijks is hij in mijn gedachten. Ik onderzoek mezelf op wat er aan de hand is. Ik ben niet verliefd, dat staat vast. Ongelukkiger dan met deze man zou ik echt niet kunnen zijn, dat staat ook vast. Hoe komt het dan dat ie zo vaak in mijn gedachten is?
Als ik op zaterdag 1 september thuis kom zie ik dat Vrema mij heeft gebeld. Ik mail hem:
Onderwerp: Telefoon
Datum: zaterdag 1 september 2012
Hoi Vrema,
Ik zie zojuist een rood lichtje op mijn telefoon dat zegt dat er vandaag mensen gebeld hebben. Dan word ik nieuwsgierig. Nader onderzoek ")) wijst uit dat jij me gebeld hebt. Misschien per ongeluk?? Zo niet, bel me dan morgen ajb nog een keer.
groetjes, Anja.
Datum: zondag 2 september 2012
Dag Anja,
Ik belde je met overtuiging! In ieder geval niet per ongeluk. Vandaag bel ik je niet vanwege dat het de verjaardag Van mijn vrouw is en de dag met mijn kinderen en kleinkinderen zal doorbrengen.
Ik ga je in ieder geval bellen, een van de komende dagen.
Hartelijke groet, Vrema.
Vrema is heel enthousiast, hij is nog steeds verliefd, kan me niet vergeten en denkt dagelijks aan me. Hij vraagt of mijn standpunt dat hij me niet gelukkig kan maken gewijzigd is. Nee, dat is het niet. Ik zeg hem wel dat ik dat in die bewoordingen niet geschreven heb, ik heb dat beslist vriendelijker gedaan.
Vrema heeft in de tussentijd afspraken gehad met drie verschillende dames. Kijk eens aan, daar hoor ik iets van de dameskant van relatiesites. Hij is met alle drie uit eten geweest. De dames bevielen Vrema geen van drieën maar één ervan spant de kroon. Aan het eind van het etentje vroeg dame drie of er een vervolgafspraak ging komen. Vrema antwoordde dat hij het hier graag bij wilde laten. Niet zo'n slim antwoord, leg ik hem uit, je zegt in zo'n geval dat je veel indrukken hebt opgedaan en dat even laat bezinken en dat je zult mailen. Tip voor de volgende keer. Maar hij zegt dus bovenstaande waarop dame drie, nog in het restaurant, begint te schelden, tekeergaan, hem voor alles en nog wat uitmaakt, zegt dat hij niet slim genoeg is voor haar enz. enz.
Het gevolg van deze ontmoeting is dat de mevrouw (een psychologe, dat geloof je toch niet????) hem wekenlang telefonisch stalkt, dag en nacht.
Vrema is zich hier wild van geschrokken. Je begrijpt dat zijn overtuiging dat ik de ware voor hem ben, voeding heeft gekregen.
Tijdens dit gesprek vertel ik dat ik een site heb met verhalen. Hij wil weten welke site en ik vertel dat dat niet kan: óf je kent mij óf je kent mijn site. Er zijn maar weinig mensen die beide kennen. Dat accepteert Vrema niet, hij probeert op alle mogelijke manieren af te dwingen dat ik hem de site noem. Hij hangt het slachtoffer uit, hij is zielig omdat ik hem de naam van de site niet wil vertellen, voelt zich achtergesteld. Enfin, het is heel kinderachtig en vervelend. Mijn eigen schuld natuurlijk, ik had van tevoren kunnen weten dat hij mijn woorden, in tegenstelling tot alle mensen tegen wie ik hetzelfde heb gezegd, niet zou respecteren, waarom zeg ik het dan?
Een leuker onderwerp is dat ik hem vertel dat ik bezig ben met een verrassing voor hem. Ook dan gedraagt hij zich als een klein kind en gaat vissen. Te belachelijk voor woorden. Ik zeg dat hij geduld moet hebben, het komt vanzelf naar hem toe.
Enfin, behalve het gedram over mijn site is het een aangenaam gesprek, Vrema is blij me te spreken, hij vraagt of hij me over zo'n zes weken weer mag bellen. Uiteraard mag dat maar…. dat doet hij niet. Ik hoor niks meer. Dat kan, misschien heeft hij inmiddels iemand gevonden met wie hij het getroffen heeft maar… laat het dan even weten. Zeg niet dat je zult bellen en laat vervolgens niks horen. Ik stuur hem een mailtje.
Onderwerp: Tellen.......
Datum: zondag 21 oktober 2012
Dag grote man,
En ik maar tellen.... zes weken, zeven weken..... Inmiddels is het teveel om bij te houden ")).
Geen enkele behoefte om je Zeeuws meisje te bellen?
Misschien heb je een blije mededeling te doen? Of gaat het juist niet zo goed met je?
Ik ben niet zo'n held in het zetten van eerste stappen dus ik stuur je dit berichtje tamelijk beschroomd maar laat es wat van je horen????
Liefs, Anja.
Datum: maandag 22 oktober 2012
Lieve /Anja ,
Ik ben daadwerkelijk verbaasd. Ons laatste telefoongesprek was in mijn beleving hoogst teleurstellend. Immers jij maakte mij duidelijk dat ik jou niet gelukkig kon maken. Dat mag je natuurlijk zeggen, maar het raakte mij behoorlijk, simpelweg omdat ik toch initiatieven nam om weer contact te hebben en het zal je duidelijk zijn dat jij nog steeds in mijn gedachten was en ook nu nog steeds bent.
Wat nu?
Vrema
Onderwerp: On my mind
Datum: dinsdag 23 oktober 2012
Hi Vrema,
Of ik heb een selectief geheugen of jij. Ik vond ons laatste gesprek een fijn gesprek, rustig en intens, en het eindigde met jouw vraag of je mij over zes à zeven weken weer kon bellen en ik zei 'graag'. Daar heb ik aan toegevoegd dat ik het fijn zou vinden als je het mij zou laten weten als je om een of andere reden zou besluiten geen contact meer op te nemen, een lieve mevrouw bijvoorbeeld. Dat zou je doen.
En vervolgens hoor ik niks en begrijp dat niet, dat heb ik willen uiten in mijn berichtje. Ik had er echt op gerekend dat je mij opnieuw zou bellen. En ik maar tellen.... "))
Ik heb je in dat gesprek ook gezegd dat ik de gedachte aan jou niet kwijt raak, er gaat geen dag voorbij of je bent in mijn gedachten. Niet de hele dag, niet als ik werk, maar wel iedere dag. Was je vergeten dat ik dat gezegd heb??
Wat nu, vraag je. Zullen we het er nog eens op wagen met een telefoontje. Goed?? Misschien in het weekend? Bel jij?
Liefs, Anja.
Datum: zondag 28 oktober 2012
Anja,
Ik zag jouw bericht deze morgen. En natuurlijk reageer ik direct. Dat verdien je!
Nu inhoudelijk naar jouw bericht. Ik wil niet kibbelen met jou vanwege mijn goede gevoelens die ik (nog steeds) voor je heb, maar toch blijf ik erbij dat jij op mijn aandringen me te verstaan hebt gegeven dat ik je niet gelukkig kan maken. Dat mag je zeggen en als ik op dit moment een relatie zou overwegen zou ik dat zeker proberen te weerleggen. Maar ik ben niet gemotiveerd. Misschien heb jij wel gelijk gekregen!!!!!!!
Wel heb ik contacten met de vrouwen de vroegere vriendinnen van mijn vrouw, maar ook niet meer.
Ik krijg zo direct visite en bellen lukt dus niet vandaag. Jij hoort zeker nog van mij!
Hartelijk groet, Vrema
Onderwerp: To motivate or not to motivate
Datum: zondag 28 oktober 2012
Hi Vrema,
Ik zie het, je bent niet gemotiveerd, ik ben opeens ook geen 'Lieve Anja' meer ")).
Je gevoel herken ik, ik ben ook niet actief. Ik dacht wel weer lid te worden maar tot nu toe heb ik het niet gedaan en heb er voorlopig ook geen behoefte aan. Dit steunt een beetje op de vorige ervaring met mijn bootmeneer, als er iemand in je gedachten is, is het bijna onmogelijk gevoelens voor iemand anders te ontwikkelen.
maar toch blijf ik erbij dat jij op mijn aandringen me te verstaan hebt gegeven dat ik je niet gelukkig kan maken.
Ik heb dat gezegd maar ongetwijfeld niet zo stellig als het in jouw hoofd zit. Ik zal daar waarschijnlijk de woorden 'ik denk dat' bij gebruikt hebben.
Ondanks dat ik je dagelijks in mijn gedachten heb, kan ik uiteraard niet met zekerheid zeggen dat jij en ik voor eeuwig geluk bestemd zijn. Dat kan nooit, denk ik.
Ik weet inmiddels wel (af en toe doe ik een beetje aan zelfreflectie) dat ik veel aannames en conclusies heb getrokken die misschien te voorbarig waren, zeker gezien ons geringe contact.
Wat is er met je gebeurd dat je geen relatie meer overweegt? En wat bedoel je met 'misschien heb je wel gelijk gekregen'?
Liefs, Anja.
Datum: zondag 28 oktober 2012
Anja, ik durf eigenlijk niet meer lieve Anja te schrijven.
Ik reageer toch nog even op jouw laatste alinea. Indertijd heb ik je gemeld dat ik getriggerd was, omdat jij je afvroeg of ik aan de hand van de ervaring van jouw vriendin niet te vroeg op zoek ging. Ik heb toen naar mijn beste weten gemeld dat ik daartegen bestand was. Ik moet toegeven dat ik dat nu niet meer kan zeggen.
Anja voor het moment moet ik er mee leven. Het zij zo.
Met hartelijke groet, Vrema
Mijn idee hierover is juist. Hij is eindelijk toegekomen aan de verwerking van de dood van zijn vrouw. We praten over zijn gevoelens van rouw die nu duidelijk aanwezig zijn en waar hij het moeilijk mee heeft. We hebben een warm en intens telefoongesprek.
Ik geef hem aan dat het misschien even een afleiding kan zijn als we iets leuks doen, bv samen een weekendje Groningen, waar hij me kan rondleiden en een weekendje Zeeland waar ik dat andersom kan doen.
Verder gebeurt er o.a. het volgende. Ik geef deze dingen aan om te laten zien dat mijn verwachtingen niet ten onrechte zijn.
Ik vertel Vrema dat ik op Facebook sta. In het vorig contact heb ik dat ook verteld maar hij weet daar niets meer van. Nu echter gaat hij meteen kijken, tijdens het telefoongesprek, en stuurt me een vriendschapsverzoek.
Hij zegt zo te genieten van dit gesprek, het is zo lang geleden dat hij met een intelligente vrouw een gesprek voerde. Tjonge, ik groei.
Hij heeft een afspraak op het bedrijf van zijn schoonzoon om half tien, we leggen de telefoon pas neer om 10.15 uur.
Hij was van plan volgende week dinsdag naar mij toe te komen. Ik ben verrast en enthousiast. Het plannetje kon geen doorgang vinden want Vrema begeleidt die dag een oudere mevrouw naar een lunch in de Hostellerie in Schuddebeurs. Die mevrouw moet uiteraard ook weer naar huis en dus kan het bezoekje aan mij, wat spontaan in hem opkwam, niet doorgaan.
Ik vind dit allemaal signalen die erop wijzen dat Vrema het contact met mij fijn vindt. En ik heb met dit contact minder moeite dan voor de breuk. Ik denk uiteindelijk nog iedere dag aan de man en heb al in mijn finalemail aangegeven dat we wat mij betreft best eens iets samen kunnen ondernemen. Onze dag in Zeeland was uiteindelijk een geslaagde dag.
Helaas begint Vrema opnieuw over mijn site. Hij kan het niet uitstaan dat hij niet mag weten hoe de site heet. Ik ken de man te weinig om dat openbaar te maken en dat heb ik hem uitgelegd. Maar daar kan een man als Vrema geen genoegen mee nemen, hij houdt er niet over op. Ik verwijs hem naar Hyves als hij iets over mij wil weten, ik heb daar bijna dagelijks een blog bijgehouden vanaf december 2008 tot zomer 2012. Als hij iets van mij wil lezen, kan hij daar kijken. Hij zoekt het op, eveneens tijdens het telefoongesprek, en ik wijs hem hoe hij bij het begin kan komen en hij gaat meteen lezen. Raar. Ondanks dat begint hij weer over Manboel, hij wil toegang tot mijn site. Vrema is een man die gewend is door drammen zijn zin te krijgen.
Om dit nutteloze gesprek te stoppen vertel ik hem nogmaals dat er een verrassing aankomt, nog een poosje geduld. Het gesprek eindigt met Vrema's vraag of hij me over drie weken weer mag bellen. Uiteraard.
De verrassing bestaat uit een cd met oude Nederlandse muziek. Jaren vijftig, geen smartlappen maar wel een en al nostalgie. Heerlijke muziek, veel accordeon, veel walsen, zalig om op door de kamer te zwieren. Het is zo leuk omdat het uit mijn jeugd is. Ik heb het cd-tje al aan een paar mensen van mijn leeftijd gegeven en de reacties zijn heel enthousiast. Wat ik treffend vind aan deze muziek is dat het me het gevoel geeft dat de wereld zoveel liever, onschuldiger en aardiger was toen ik kind was. De liedjes gaan voornamelijk over mooie ogen, liefde, rozen op je wangen, en hoe blij iedereen is. Omdat Vrema ook van oude muziek houdt, lijkt het me leuk hem dit voor sinterklaas toe te sturen.
Onderwerp: Wat is een kapitteltje??
Datum: maandag 29 oktober 2012
Hi Vrema,
Fijn telefoongesprek, aarzelend, onzeker, en toch eigen. Goed gevoel over.
Ik zou het leuk vinden als je af en toe een kapitteltje op Hyves zou lezen. Dan krijg je ook een idee wie dat Zeeuws meisje is. Wat er gebeurt is dit: zolang ik thuis ben, heb ik niks te schrijven, zodra ik buiten kom zie en hoor ik zoveel leuke dingen. Voor mij ligt de humor echt op straat.
Er is ook een blog over mijn hartsvriendin die is overleden, misschien is die blog voor jou op dit moment wel mooi om te lezen. Ik heb hem zelf geschreven en krijg er nog steeds tranen van (dat is wel een beetje dom, geloof ik ")).
Ik wens je alle sterkte.
Ik vind het fijn dat we weer contact hebben.
Kus, (En dat terwijl er mensen zijn die niet eens 'lieve' durven schrijven, pfff)
Ik stuur opnieuw een mailtje voor de dag dat hij gaat lunchen in de Hostellerie.
Datum: maandag 5 november 2012
Hi Vrema,
Ik wens je veel plezier morgen, een heel aangename dag met je gezelschap, een heerlijke lunch en een goede reis.
Liefs, Anja.
Dat telefoontje komt niet. Waarom zegt zo'n man dat dan uit zichzelf? Waarom is de man zo overenthousiast tijdens het telefoongesprek. Wat is dit???
Ik ben natuurlijk gekke Gerritje niet en laat ook niks horen. Ik vind dat er genoeg initiatief van mijn kant is geweest.
Alleen het cdtje, of ik wel of niet iets hoor, dat krijgt hij nog.
Dat cdtje stuur ik een paar dagen voor sinterklaas op. Met een briefje:
Hi Vrema,
Beloofd is beloofd: hierbij de 'verrassing', voor in je schoen
.Het zijn liedjes uit de jaren 50, veel accordeon, veel walsen, heerlijk!!
Ik hoop dat je er vrolijk van wordt en de neiging krijgt door de kamer te zwieren. Wel een beetje voorzichtig doen, olle grieze ")).
Liefs van Anja.
Ik heb er 'beloofd is beloofd' bij gezet voor hij denkt dat ik hem ook ga stalken. Ook op de cd krijg ik geen reactie. Hij is waarschijnlijk druk met zoeken wat er niet op staat ")).
En dat was Vrema. Ik had hem best terzijde willen staan in het verdriet om zijn vrouw. Ik heb hem letterlijk gevraagd of hij het wil laten weten als ie iemand tegenkomt en daarom geen behoefte meer heeft aan contact. Uiteraard zou hij dat doen, zei hij.
Nog één verklaring, beste lezers, ik weet niet of het uit dit verhaal voldoende naar voren komt maar ik vond Vrema een Vreselijke Man. Vandaar de naam.
Ik heb tijdens een bezoek aan mijn huisarts na uitleg de volgende vraag gesteld, er van uitgaand dat een huisarts alle mogelijke mensen op zijn spreekuur krijgt: 'Zijn alle heel rijke mensen nou van die vreselijke mensen?' 'Dat zijn allemaal vreselijke mensen', zei mijn huisarts.
Op 22 mei 2013 schrijf ik Vrema via Facebook een berichtje. De tekst luidt: Hi Vrema, hoe is het met je? groetjes, Anja.
Veertig minuten later heb ik een antwoord dat luidt:
Leuk dat je een reactie geeft. Het gaat zeker niet slecht, maar ouderdomskwaaltjes spelen me parten.
Ik lees jouw verhalen op fb graag. Jammer dat ik jouw verhalen op internet niet vinden. Hoe gaat het met jou?
Geen aanhef, geen groet. Hij schrijft ook nog dat zijn kleindochter aan de dood ontsnapt is bij een botsing maar al met al valt het mee. Dan komt de bovenmatig vervelende zak hooi opnieuw, voor de zoveelste keer, terug op het feit dat ik een website heb en dat hij niet weet welke. Na tien maanden stilte accepteert hij nog steeds niet dat ik liever niet heb dat hij dat weet. En als laatste, oeps, bijna vergeten, vraagt hij hoe het met mij is.
De eerste vraag die bij me opkomt is uiteraard 'waarom doe ik dit?' Waarom blijf ik belangstellend naar zo'n oetlul? Het tweede wat in me opkomt is dat de zelfbenoemde en nimmer vastgestelde hernia nu definitief als kleinzieligheid en slachtoffergedrag in de annalen kan worden bijgeschreven. Het is nog steeds kommer en kwel met deze man, nu weer ouderdomskwaaltjes en een kleindochter aan de dood ontsnapt.
Wie van mijn en zijn leeftijd heeft er geen ouderdomskwaaltjes? Steek je vinger op. Geen vingers? Nee, natuurlijk niet! Die hebben we allemaal, dat schrijf ik hem maar dat wil hij waarschijnlijk niet horen. Hij wil vermoedelijk dezelfde aanhoudende belangstelling als voor zijn zelfbenoemde hernia:
Ach, die ouderdomskwaaltjes, die horen erbij. Vorige week zei ik tegen mijn huisarts dat hij nog weleens aan me zou denken als hij zelf 64 is. 'Ik zal sowieso nog weleens aan jou denken', zei hij.
Ik schrijf hem dat ik het erg vind van zijn kleindochter. Dat ik het leuk vind dat hij mijn verhaaltjes op Facebook leest en dat ik nu echt aan het aftellen ben naar de dag van mijn pensionering.
Tot nu toe, 5 juni, geen antwoord ontvangen. Dus nogmaals: waarom doe ik dit? Ik vraag het ook aan mijn twee mailvriendinnen die ik via Manboel heb leren kennen. Ze kijken er niet van op. "))