En nog één die van mening is dat de wereld voor hem moet klaarstaan. Eveneens in juni 2012 maar dit is wel een zeer bizarre ervaring. Hoe is het toch mogelijk dat er iedere keer opnieuw iets gebeurt waardoor ik geschokt ben…. Deze man maakt het wel heel bont.
Het gaat om Hector. Hector is een kleine man met een nog kleiner gewicht maar dat mag de pret niet drukken Van de drie foto's die op de site staan is er één niet onaardig. Zijn oproep:

ik zoek een leuke vriendin van ongeveer mijn eigen leeftijd. ik heb zin in het voorjaar, samen met jou ?!
schroom niet, en schrijf me eens .....
ik woon in Belgisch Limburg, en dus niet Noord-Brabant, maar kan het niet veranderen in mijn profiel.
verder veel liefs, mazzel en brogum.

Dat mazzel en brogum vind ik leuk. Bij Eten vult hij in: ja, en goed kauwen. Ook leuk. Voor de jongeren onder jullie: dat is iets van Van Kooten en De Bie. Ik vertel hem in mijn mailtje dat ik zijn humor waardeer.

Hector is een universitair geschoolde meneer en hij zal mijn idee dat goed opgeleide mensen zich doorgaans min of meer fatsoenlijk weten te gedragen totaal onderuit halen. Overigens schreef één van de vrouwen met wie ik via Manboel in contact ben gekomen dat het 'juist die mannen zijn, de mannen in het nette pak, die de grootste schoften zijn. 'Ik heb het met dat soort mannen gehad', schrijft ze. Ik ga het onthouden.

Ik schrijf Hector op 22 juni, weet je nog, mijn laatste dagen lidmaatschap van RP en ik trek even een eindspurt, en hij schrijft op dezelfde datum terug dat hij een Nederlander is die in Lommel (België) woont en hij stuurt een foto mee. Hij geeft aan in 2006 gescheiden te zijn, geen kinderen te hebben en niet meer te werken. 'Nou mag jij', schrijft hij als laatste zin.
Ik vertel in mijn antwoord wie ik ben, wat ik doe, hoe mijn gezin er uitziet en stuur wat foto's mee.

Hij antwoordt dat hij vorig jaar in een aantal plaatsen in Zeeland is geweest en kort in mijn woonplaats, wat hem een gezellige plaats leek. Hij zoekt een leuke vriendin voor een latrelatie met ruimte voor lichamelijke intimiteit. Hij zegt interesse in mij te hebben. Hij vindt me er leuk uitzien op mijn foto's en schrijft dat hij wel houdt van een wat kleinere, slanke vrouw.

Onze verdere mailtjes zijn weinig inhoudelijk, we hebben het over het weer, zijn deelname aan een kaarttournooi in Lommel, mijn optreden tijdens een festival in Goes en daarna gezellig op een terras gezeten enz.
In de volgende mail beschrijft hij hoe hij woont, vraagt hoe ik woon en vertelt dat hij op termijn terug wil naar Nederland. Het is 23 juni, de mailtjes volgen elkaar dus snel op.
Ik antwoord hem hoe ik woon en dat ik al vaker heb gehoord dat het niet allemaal rozengeur en maneschijn is als je als Nederlander in België woont. En natuurlijk wisselen we uit hoe het weer in Lommel en in Zeeland is. Hoe kom je in vredesnaam ooit ergens als dat de inhoud van je mails is?!

En dan komt de clou, dat waar jullie natuurlijk op zitten te wachten. Op 25 juni mailt Hector om 06.56 uur 's morgens:

goedemorgen Anja,
blijkbaar hebben we een wat verschillend ritme van mailen :))

Ik begin met nazoeken wat hij zou kunnen bedoelen, mail ik vaker, mailt hij vaker, maar heb daar eigenlijk geen tijd voor en trek de conclusie dat ik het wel zal zijn, ik ben tenslotte een veelschrijver. Waarom zegt zo'n man niet gewoon wat hij bedoelt, wat zou dat toch handig zijn! Ik besluit zijn mailtje pas 's avonds te beantwoorden om vooral niet te snel te zijn.

Voor ik zover ben komt om 19.19 uur dit mailtje (ik zie het net voor acht uur):

interessante en indringende discussies hebben we ....
je negeert me eigenlijk
veel succes met je laatste liefde

Het moet toch potverdepotver mogelijk zijn dat iemand een dag wacht op een antwoord. De ander kan toch die dag niet thuis zijn, naar het werk zijn, druk zijn, en dat laatste was het geval. Weer een man die niet kan wachten tot ik een antwoord stuur en pissig wordt als het niet op zijn tempo gebeurt, zie Beer (2012). Krijg het heen en weer. Ik heb er meteen genoeg van en schrijf om 19.54 uur terug:

Hi Hector,
Over ongeveer 5 minuten komt er hier een meneer voor een overleg. Snel dus even.
Vanmorgen schreef je dat ons mailtempo verschillend is, ik heb daaruit de conclusie getrokken dat ik te snel en te vaak mail. En dan wacht ik even.
Dat is nu achteraf maar goed want een meneer die zo'n vilein mailtje kan schrijven, die kan niet mijn geliefde worden. Beter dat het in een vroeg stadium duidelijk wordt.

Zijn antwoord, 25 juni 2012, 20.50 uur, luidt:

ik wens je een prettig sterfbed

't Is toch weer meer dan bizar, ik maak nog steeds nieuwe dingen mee. Ik heb daar hinder van, van zo'n antwoord. Ik zag het pas nadat de op bezoek zijnde meneer was vertrokken, dus laat, maar vanaf dat moment resoneert het in mijn hoofd. Wat een schoft.