Nu volgt een verhaal waar ik lang over heb getwijfeld. Sinds 16 februari 2010 zelfs, dat is bijna vijf maanden. Het staat dan ook niet in chronologische volgorde op Manboel. Mijn twijfel was geheel onterecht maar... dan moet je eerst even lezen.
Waarom getwijfeld? Ik heb deze meneer beloofd dat ik van hem geen verhaal op Manboel zal zetten. Waarom doe ik het dan toch? Wel, als hij zijn woord naar mij toe niet houdt, moet ik het naar hem dan wel? Het antwoord is natuurlijk ja. De onbeschoftheid van iemand mag mij niet tot hetzelfde verleiden. En toch.… staat het hier. Een korte weergave, dat wel. Ik wil het graag neerzetten als voorbeeld van, wederom, de idiote wijze waarop mannen denken met hun medemens te kunnen omgaan.
Het gaat om een meneer van 60 jaar die op de site aangeeft op zoek te zijn naar waardevolle vriendschappen. Ik noem hem Homme. Omdat hij in de regio woont en zijn intentie mij aanspreekt, schrijf ik hem begin augustus 2009. Hij antwoordt:
Heb je profiel bekeken. Zoals altijd is een profiel maar heel sumier, maar je intenties zijn wel duidelijk en voor mij reden genoeg om met je te willen mailen.
Zoals in mijn nog lang niet complete profiel staat ben ik niet in eerste instantie op zoek naar een relatie die een te groot beslag legt op elkaar, vandaar het zoeken naar fijne vrienden en misschien kom ik dan de echte vriendin tegen. Mailen en gedachten uitwisselen is daar een goed begin voor.
Het meeste van mijn werk gebeurt thuis achter de computer, ik ben dan ook vaak bereikbaar. Vind het ook leuk om even tussendoor berichtjes uit te wisselen.
Ik heb ook nog geen foto geplaatst omdat ik daar een beetje voorzichtig mee ben. Maar als de eerste berichtjes bevallen heb ik er geen probleem mee om die te sturen. Ik hoop die van jou dan ook eens te ontvangen.
Na deze korte en nog weinig inhoudvolle reactie hoor ik hopelijk ook van jou.
groetjes en fijne dag, Homme
Op een mooie zomerdag komt Homme eten. Hij wijst me wat technische dingen voor de site en ik kan weer verder. Het is gezellig, we zitten buiten en het is prachtig weer.
Homme is een voor mij niet aantrekkelijke man. Hij heeft een gristelijke achtergrond en echt, dat zie je, zie Balkenende en consorten. Homme was lid van dezelfde partij. Stijve mannen…. niks voor mij.
Homme is een vriendelijke man, tamelijk intelligent, hij heeft iets te vertellen. We kletsen wat, er passeert van alles de revue. Hij vertelt me dat hij jaren geleden een hartstilstand heeft gehad. De ambulancemedewerkers en de aanwezige arts hadden opgegeven hem te reanimeren maar op de noodkreet van zijn dochter probeerde één van de hulpverleners het opnieuw en Homme vertoonde, tegen alle verwachting in, teken van leven. Pas na twaalf dagen coma kwam Homme weer in het land der levenden. Hij heeft drie jaar elders gewoond voor revalidatie
, voornamelijk toegespitst op geheugenherstel in verband met te weinig zuurstoftoevoer naar de hersenen gedurende de hartstilstand. Nu woont hij al weer een jaar in zijn voormalige woonplaats, op een bovenkamer bij vrienden , en is op zoek naar uitbreiding van zijn kringetje. Hij is weer aan het werk en alles gaat goed. Dit relaas is de aanleiding voor wat er later gebeurt.Na de kennismaking en het etentje msn'en we. Gemiddeld minstens wekelijks, we slaan weleens over maar er zijn ook weken van meerdere keren. Homme plaatst daarbij af en toe opmerkingen die aangeven dat hij er over denkt met mij iets meer te willen dan msn'en. Voor mij kan dat onmogelijk aan de orde zijn en dus ga ik er niet op in.
Msn'en met Homme is een zeer serieuze aangelegenheid. Hij begrijpt mijn grapjes niet. Ook als ik er een smile achter zet, denkt hij dat ik het serieus bedoel. Dat vindt zijn climax in het volgende:
We hebben het op msn over Manboel en ik vertel dat mijn jongste dochter aan het lezen is. Gezien zijn achtergrond is dat een schokkende mededeling voor Homme. Hij vraagt dan ook:
Homme zegt (21:58): heeft je dochter geen probleem met de belevenissen van haar moeder?
Anja zegt (21:58): nee hoor, mijn meiden zijn reuze modern opgevoed
Homme zegt (21:58): mooi
Homme zegt (21:59): om eerlijk te zijn
ik hou soms ook wel van wat charmerende en getinte uitspraken en gedachten....
Anja zegt (22:00): foei toch en dat voor een man die... (en dan refereer ik aan zijn gristelijke achtergrond en partijpolitieke keuze)
Homme zegt (22:00): oeps... heeft dat iets met (zie vorige regel) te maken?
Anja zegt (22:00): nee hoor, is een grapje. Heeft trouwens zijdelings wel met het CDA te maken.
Homme zegt (22:01): ik weet dat ik altijd fatsoenlijk blijf
, maar soms zijn er van die momenten dat je je gedachten (gevoelens) iets meer en anders kan uitdrukken of wil Een grapje mijnerzijds dus. Maar niet voor Homme. Die weet niet van grapjes. Grapje?? hoe schrijf je dat? De volgende morgen krijg ik dit mailtje.
Ik heb hieronder een klein stukje van onze chat van gisteren opgenomen.
Één stukje daarvan is bij mij blijven hangen. Het stukje over het CDA.
Dit overdenkend wil ik je vragen wat je bedoelde met "Heeft trouwens wel met cda te maken" ?
Ik hoop niet dat het komt uit een bij jou ingebakken vooroordeel over mensen die bij het CDA zijn, of een christelijke levensovertuiging hebben.
Voor alle duidelijkheid: ik heb de christelijke levensovertuiging achter me gelaten en handel zeker niet naar door anderen ogelegde waarden en normen. Daar heb ik die van mij zelf voor, heb tenslotte een gezond verstand en afwegingskaders.
Ik kan begrijpen dat je negatieve ervaring hebt met mensen (mannen) die met christelijke normen lopen te strooien.
Ik hoop echter wel dat de opmerking van jou niet voortkomt vanuit een fundamenteel wantrouwen naar elke man. Als dit zo is kunnen we beter ons (schriftelijk contact) stoppen.
Met groet en hopend op verduidelijking,
Homme
Hoi Homme,
Je neemt een grapje veel te zwaar. Ik heb niks tegen en niks voor het CDA.
Vaak is het wel zo, en dat is wat ik met dit grapje wilde aangeven, dat je als je bij een bepaalde groep 'hoort', daar op beoordeeld wordt. Ik ben actief feministe geweest. Dan wordt alles wat je doet bekeken in dat kader. Daarom wordt Ruud Lubbers het billenknijpen zwaarder aangerekend en een PvdA-er het bezit van een tweede woning. Slaat allemaal nergens op, maar zo werkt het.
Ik heb dus, zoals gezegd, geen enkel argument voor of tegen het CDA.
Mijn eventuele wantrouwen naar mannen gaat uitsluitend over oneerlijkheid. Voorzover ik jou ken, en dat is niet veel, meen ik dat bij jou niet te bespeuren.
Jemig, en dat op de vroege zondagmorgen ")).
groetjes, Anja
Vanaf dat moment zet ik niet alleen smiles neer achter mijn zinnen maar ook 'Dit is een grapje, hoor'.
Mijn idee dat hij eerlijk is, blijkt in later stadium het tegendeel van waar. Ik ben opnieuw te goed van vertrouwen. Telkens opnieuw. De waarden en normen die hij zegt te hebben, blijken ook niet aanwezig
Homme en ik hebben msn-contact. Eind augustus 2009 vraagt Homme of het mij leuk lijkt met hem uit eten te gaan. Dat lijkt mij leuk en we spreken af. Hij spreekt over volgende week donderdag, dat is 3 september. Daarna hoor ik echter niets meer, niet waar, niet wanneer, niks.
Ik sms de dag van tevoren over waar en hoe laat en krijg op 3 september bericht terug dat hij dacht dat de afspraak op 10 september was. Misverstand dus. Het etentje gaat voorlopig niet door. We hebben het allebei druk.
Het msn-contact blijft, tot het voorjaar van 2010. Er blijven omzichtige hints mijn kant op komen over meer dan msn-contact. Bijvoorbeeld:
Homme zegt (23:06): heb ik je verteld dat de moeder van mijn kinderen ook Anja heette?
Anja zegt (23:07): Nee, is dat even toevallig. Is voor dames van mijn gevorderde leeftijd een veel voorkomende naam
Homme zegt (23:07): ja, zat daar gisteren aan te denken, wilde het niet vertellen om associaties te voorkomen
Anja zegt (23:07): associaties bij mij of bij jou? Is uiteraard iets dat kan gebeuren
Anja zegt (23:08): Ik heb daar sinds mijn relatiesite avonturen ook over gedacht. Zou me niet uitmaken iemand tegen te komen met de naam van mijn ex
Homme zegt (23:08): bij mij denk ik... en ook om ... laat maar
Anja zegt (23:08): nou ja, mij eerst nieuwsgierig maken.....
Homme zegt (23:10): gemeen he... dus eerst bij mij... en daarna denken dat het irreeel zou zijn om dat te vertellen omdat het een imaginaire correllatie zou zijn... puur denkbeeldig
was gewoon even te ver denken van mij...
gebeurt me weleens
Anja zegt (23:10): ik snap het
Homme zegt (23:10): echt?
Anja zegt (23:10): ja
Homme zegt (23:10): fijn
Anja zegt (23:11): mijn gedachten slaan soms ook een hoek om die te ver is, je kunt je gedachten niet echt in bedwang houden, daar gebeurt van alles ")). Je kunt jezelf hooguit corrigeren
Homme zegt (23:12): ja... en soms lukt dat niet.... blijft er iets zweven
De imaginaire correlatie bestaat denkelijk uit iets dat Homme mij heeft verteld. Zijn ex stond voor het seksuele deel van de relatie niet echt te springen. Eigenaardig trouwens dat iemand spreekt over de moeder van mijn kinderen in plaats van over mijn vrouw of mijn ex-vrouw.
Voorjaar 2010 stelt Homme opnieuw een etentje voor.
Homme zegt (15:04): dan even privé....
Homme zegt (15:02): waarom hebben wij niet meer contact? zou het wel willen, maar voel me ook wat geremd
Homme zegt (15:05): met contact bedoel ik niet alleen msn of mail
Anja zegt (15:05): wattan, live??
Homme zegt (15:06): etentje, babbeltje live etc
Anja zegt (15:06): oké, duidelijk
Homme zegt (15:06): graag
Anja zegt (15:06): zat nog altijd in de pen, toch?? Is er nooit van gekomen
Anja zegt (15:07): Ik zou je niet eens meer herkennen.
Homme zegt (15:08): ja, zat er wel in, maar laatst had ik je te kennen gegeven bang te zijn voor te close.... jij wil in xxxxx blijven wonen, ik in xxxxx... lat? ja kan, maar met ouder worden wil(len) we misschien meer.....
dus was een beetje mijn angst voor meer van het NU
Anja zegt (15:08): maar een etentje brengt toch niet meteen een relatie met zich mee?
Homme zegt (15:09): nee... etentje niet, babbeltje niet, vrijen hoeft niet als je eerlijk bent naar elkaar.....
Anja zegt (15:09): je kunt toch gewoon een etentje hebben zonder bijverschijnselen?
Homme zegt (15:09): maar.... verwachtingen zijn zo persoons gebonden... weet het even niet te formuleren
Homme zegt (15:10): doen we dus..... zonder bijverschijnselen
Anja zegt (15:10): hahaha, de verzamelnaam is vanaf heden 'bijverschijnselen'.
Homme zegt (15:10): wilde alleen mijn voorbehoud (gevoelens) uitspreken
Anja zegt (15:11): is prima
Zoals je ziet houd ik de boot af als het gesprek richting 'meer' koerst. Homme maakt op maandag altijd zijn weekindeling, zegt hij. Hij zal mij, zodra die bekend is, berichten over datum en tijd.
Die maandag hoor ik niets. Dinsdag hoor ik niets. Wat hebben we hier? Een zeer serieus persoon, een voorbeeldig keurige persoon, iemand van wie je verwacht dat ie alles volgens de regeltjes doet en hij zegt mij maandag te zullen contacten en doet dat niet. Dat kan niet. In mijn beleving moet er dan iets aan de hand zijn. Ik mail op dinsdag:
Hoi Homme,
Ik weet niet veel anders te zetten dan vraagtekens. What happened?????
groetjes, Anja.
Nu zou ik natuurlijk kunnen denken dat Homme geen contact meer wil met mij. In zijn geval is het naar mijn mening onmogelijk dat dit dan de manier zou zijn waarop. De gladgestreken keurigheid in eigen persoon. Die doet dat op de manier zoals het hoort. Die mogelijkheid komt dan ook niet in mijn hoofd op. Nee, er is iets mis. Er moet iets mis zijn. Het kan niet anders.
Hij is bovendien de hele week niet online op msn, hetgeen hij normaal gesproken bijna altijd is aangezien op zijn werk msn aan staat.
Ik bel nog een keer en spreek opnieuw de voicemail in. Niks.
Ik word er steeds zekerder van dat er, gezien zijn medische verleden, iets ernstigs is gebeurd. Maar ik kan de man niet bereiken, ik weet niet eens in welke straat hij woont.
Ik word ongerust als het nog langer duurt. En het duurt langer, het wordt een week en ik word erg ongerust maar weet niet wat te doen. Ik heb gemaild, geen antwoord. Heb gebeld, voicemail ingesproken, geen reactie.
Als de man in het ziekenhuis ligt, wil ik uiteraard op bezoek. Als hij dood is, wil ik naar de begrafenis. Maar ik weet niets.
Voor het eerst word ik er mee geconfronteerd dat het niet handig is geen gegevens uit te wisselen ook al heb je alleen msn-contact. Als dat contact intensief is, ben je betrokken bij het leven van iemand, bij zijn wel en wee, en nu is er mogelijk wee met hoofdletters en ik kan er niet achter komen wat er aan de hand is.
Ik ga een paar keer op Mensenlinq kijken of hij dood is, maar vind niks. Ik weet niks en kan geen kant op.
Ik neem me voor dat wanneer blijkt dat er niets aan de hand is, hetgeen ik onmogelijk acht, en hij verschijnt straks weer op msn alsof er niets is gebeurd, het einde verhaal is. Dat zou betekenen dat hij zeer onzorgvuldig met mij omgaat en daar heb ik geen zin in.
Ik zoek op zijn achternaam in de telefoongids en vind iemand met dezelfde naam. Zal ik bellen? Dat durf ik niet.
De gedachte komt vaak in me op maar wat moet ik in godesnaam zeggen? Het moet familie zijn, dat wel. Homme heeft, geheel conform de gristelijke norm, een meer dan gemiddeld aantal kinderen en zijn achternaam is geen Zeeuwse. Als die naam in de gids staat, is dat naar alle waarschijnlijkheid familie.
Ik ben zo ongerust en voel me machteloos omdat ik niet te weten kan komen wat er is. Ik raak er steeds meer van overtuigd dat er iets heel ernstigs is. Ik slaap er slecht van. Voor mensen die 'ongerust' in hun genen hebben, is deze cumulatie van emoties herkenbaar, voor wie dat niet heeft… die snapt er niks van.
Ik echter heb het, probeer het in bedwang te houden en houd mezelf voor dat ik mijn hele leven altijd voor niks ongerust ben geweest en dat dat nu ook wel het geval zal zijn. Het helpt uiteraard niet, naarmate het langer duurt wordt het erger.
Het wordt twee weken. Twee weken is hij niet online. Er moet iets heel erg mis zijn.
Ik wacht de maandag nog af, de dinsdag en dan besluit ik contact te leggen met de enige andere met zijn achternaam in zijn woonplaats en te vragen of hij/zij op één of andere manier gelieerd is aan Homme. Ik put moed, de hele dag, vind het eigenlijk volslagen achterlijk dat ik zoiets ga doen, maar… wat dan? Dan weet ik tenminste iets.
Ik ben zover en ga er voor zitten. Ik repeteer de woorden die ik zal gaan zeggen. Maar eerst ga ik het mobiele nummer van Homme nog een keer proberen. En wat denk je??? Er wordt opgenomen met een jolig 'Anja!'. 'Hé Homme', zeg ik stomverbaasd. 'Eindelijk', zegt hij. 'Ja, dat mag je wel zeggen', zeg ik. 'Ik heb me hartstikke ongerust gemaakt.'
En dan volgt er een opgeblazen verhaal dat hij voor zijn werk onverwacht naar Sint Eustatius is vertrokken, hectisch, druk, druk, druk en blablabla. Geheel conform de manier waarop mannen interessant doen. Nergens tijd voor, moest opeens een vlucht boeken en wegwezen.
Hij kan er dus niks aan doen, dat is duidelijk. Ammehoela. Zo is zijn werk, zo gaat dat nou eenmaal. Dacht het niet.
'Dat kan', zeg ik, 'maar als je mij zegt dat je maandag contact opneemt om een afspraak te maken, dan ga ik er vanuit dat dat gebeurt. Zo niet, en zeker als dat zo niet twee weken duurt, denk ik dat er iets is gebeurd.'
Nee zeg, daar heeft ie allemaal geen tijd voor gehad. Iemand stond te dringen dat hij hals over kop naar Sint Eustatius moest en dan gaat hij.
Hij merkt aan me dat ik niet blij ben. Ik zeg nog iets als 'ik dacht dat je dood was' en dus begint hij nog een keer met hoe dringend en hoe druk en hoe belangrijk en bla, bla, bla. Hij is gisteren thuis gekomen, zegt hij, en morgen gaat hij achter de pc zitten en dan kunnen we alsnog een afspraak maken. Dat kan ie vergeten en dus zeg ik: 'nee Homme, dat ga ik niet meer doen'. 'Ook prima', zegt hij. 'Ik wens je het beste en groetjes', zeg ik en verbreek het gesprek.
Deze man zei in het laatste msn-gesprek:
Homme zegt (12:46): ik weet 1 ding van mezelf... ik ben in principe zorgzaam en teder in de omgang.... denk vaker eerst aan de ander dan aan mijzelf....
Homme zegt (12:47): dat andere mannen anders zijn ligt niet aan mij
Een voorbeeld van die zorgzaamheid is mij nu te beurt gevallen, van dat aan een ander denken heb ik een fraai staaltje meegekregen. Hoe mooi zijn al die woorden toch, maar de daden.... want:
- is het niet zo dat je op weg naar het vliegveld geruime tijd in de auto zit?
- is het niet zo dat je op het vliegveld anderhalf uur moet wachten?
- is het niet zo dat je je laptop bij je hebt als je voor zaken op Sint Eustatius zit?
- is het niet zo dat je je telefoon bij zo'n gewichtig, zakelijk gebeuren bij je hebt?
- is het niet zo dat hij daar dan mijn telefoontje en mijn mailtje heeft gezien?
Het lijkt mij dat hij heel veel gelegenheid heeft gehad om even te laten weten dat er iets tussen gekomen was. Op alle mogelijke manieren.
Als die man tijdens het telefoongesprek nou iets had gezegd in de geest van: 'o, wat erg, totaal vergeten', dan stap ik er zo over heen dat ik twee weken ongerust ben geweest (ik heb er zelfs tranen om gelaten, 's nachts over liggen piekeren). Maar alleen maar dat opgeblazen gebral over 'zo is mijn werk nu eenmaal, daar kan ik ook niks aan doen'.
En, voor de juiste weergave van 'zijn werk', het is de eerste keer in bijna een jaar tijd dat hij iets dergelijks heeft. Volkomen nieuw. In al die tijd is hij niet verder geweest dan Hilversum. En dan aan de telefoon interessant gaan zitten doen alsof het maandelijks voorkomt dat ie op stel en sprong het vliegtuig in moet. Nooit dus.
Wat ben ik blij dat ik niet naar een familielid heb gebeld, had ik even voor gek gestaan.
Homme moet natuurlijk iets terug doen. Het is een man, hij kan niet anders. Hij moet even net doen alsof hij nu een eind maakt aan ons contact. Wat is het toch voorspelbaar en sneu. Hij schrijft me een mail:
Dag Anja,
Jammer dat je zojuist zo aan de telefoon reageerde en zelfs het gesprek afbrak. Ik dacht niet dat we een verplichtingen verband naar elkaar toe hadden. Ben daar steeds duidelijk in geweest. Jij wil dat kennelijk wel zo zien. Dus beter dat we ons kontakt verbreken.
Het ga je goed. Hoop dat je met jouw wensen, gecombineerd met je aversies die je soms zelf uitlok, je weg vind.
Groet, Homme
Wat is het toch moeilijk voor een man te aanvaarden dat iemand hem afwijst.
Hij schrijft over het niet hebben van verplichtingen naar elkaar. Nee, die hadden we niet. Maar als iemand zegt dat hij maandag contact opneemt, heeft hij vanaf dat moment een verplichting of, zoals hij dat noemt, een 'verplichtingen verband'. Zo simpel is dat.
En dan die laatste zin. Is dit de man die al die tijd eigenlijk wel nauwer contact wilde?? Is hij even dom, je wilt toch geen nauwer contact met iemand die 'aversies uitlok'?? Hahahaha.
Ik heb niet gereageerd. Ik heb dat al meerdere malen wel gedaan na een dergelijke mail en heb er altijd spijt van. Deze keer dus niet.
De vriendin die ik via Manboel heb leren kennen schrijft:
Die Homme is wel een mooie zeg. Wat een ongelooflijk rotte manier om met iemand om te gaan. Als je zoiets al niet aanvoelt... en dan zo'n lullige 'afscheidsbrief' om nog even het laatste woord te hebben......
Een man die ik via een relatiesite heb leren kennen, maakt zich boos om de mail van Homme. Natrappen noemt hij het.
Tja, wie verwacht dat nou ook van de ingetogen keurigheid himself.
Mijn inmiddels vaak verzuchte opmerking nog maar een keer: zou er nou nog één normale vent zijn in de wereld?
En het wordt nog erger. Het verhaal Homme krijgt een staartje. Het wordt bizar, heel bizar zelfs.
In juli 2010 leer ik een meneer kennen die Homme kent. Van zeer nabij zelfs. Tot mijn grote verbazing blijkt alles wat Homme mij ooit heeft verteld gelogen. Behalve dat verhaal over die hartaanval maar zelfs dat was aanmerkelijk minder dramatisch dan hij mij wilde laten geloven, er was helemaal geen dochter bij aanwezig.
Het komt ter sprake onder een etentje, als ik vertel maar één persoon te kennen in de woonplaats van de nieuwe meneer. We staan beiden voortdurend paf van alles wat er opduikt.
Homme heeft mij verteld dat hij na de scheiding een vriendin heeft gehad die is overleden. Tenminste, die conclusie trek ik als iemand het volgende schrijft:
Homme zegt (18:16): in 1998 kreeg ik contact met een vriendin .... zij kreeg hersentumor... rest kan je wel raden.... maar ik was wel verliefd
Nu hoor ik dat hij met deze mevrouw getrouwd is geweest en gescheiden en dat ze blaakt van gezondheid. Wat voor volslagen idioot schrijft dan zoiets? Ze hebben sinds voorjaar 2010 zelfs weer contact, zijn reisje naar Sint Eustatius was niet voor zijn werk maar met haar, zij komt daar vandaan. Waarom vraagt hij mij dan een dag voor zijn vertrek met hem te gaan eten?
Niks werk dus want zijn werk stelt niet zo veel voor, hoor ik. Homme is niet meer dan wat men een sjacheraar noemt, een scharrelaar. Hij is bij zijn vorige werkgever ontslagen omdat hij min of meer frauduleus heeft gehandeld. Hij is met zijn politieke ambt gestopt omdat zijn positie niet houdbaar was als gevolg van wat gesjoemel mag heten.
Nog iets verschrikkelijks kom ik te weten. Echt verschrikkelijk. Het toppunt. Homme vertelde mij in een msn-gesprek op 26 november 2009 het volgende:
Anja zegt (16:25):Hé, poosje niet gehoord. hoe is het met jou?
Homme zegt (16:26): gaat wel hoor.... alleen heel druk geweest met stomme emotionele kwesties... daarna hard werken
Anja zegt (16:26): Wat zijn stomme emotionele kwesties. Zijn die trouwens ooit stom??
Homme zegt (16:26): mijn dochter kwam tot de conclusie dat ze het na een jaar relatie therapie toch niet zag zitten met haar man....
Homme zegt (16:27): resultaat was dat hij zichzelf van het leven beroofde
pa dus dochter opvangen
Anja zegt (16:27): Dit is toch niet waar. Vreselijk. Hoe gaat je dochter nu verder?? Hebben ze kinderen?
Homme zegt (16:27): nieuwe woning voor haar zoeken.... ze wilde beslist niet in dat drama huis blijven met haar 2 kinderen
Anja zegt (16:28): Dit is bijna niet te overleven
Homme zegt (16:28): nieuwe woning gevonden
alle beslommeringen met verzekeringen, begrafenis etc begeleiden
Homme zegt (16:28): woning opknappen... verven, behangen... parket....
Homme zegt (16:29): volgende week kan ze er in
pff relaas he?
Anja zegt (16:29): Voor jou ook erg zwaar uiteraard. Dit zijn dingen die niemand wil meemaken. Die bijna niemand meemaakt, ook. Gelukkig.
Homme zegt (16:30): nee... was ingrijpend
en dan zegt hij iets over zijn werk waardoor ik schrijf:
Anja zegt (16:31):
Tja, het leven gaat altijd door. Maar voor je dochter even niet, denk ik
Homme zegt (16:32): triest, maar ze is net als haar vader van nature nuchter.... zal wel even duren voor ze van haar schuldgevoel af is, maar voor zover ik kan zien gaat het goed
Anja zegt (16:32): Hoe oud zijn de kinderen??
Homme zegt (16:32): 6 en 8
Anja zegt (16:33): Dit is een levenslang trauma, ik wil je niet bang maken. Overlijden van een ouder is dat sowieso maar dit....
Homme zegt (16:34): ja, zal haar lang heugen.... dus sorry dat ik zo weinig contact had, maar mijn aandacht was elders nodig
Anja zegt (16:34): Lijkt me zeer logisch
En nu? Ben je nu weer aan het werk? Hoe lang is dit allemaal geleden?
Homme zegt (16:38): 28 oktober
heb wel met dochter overlegd dat ik tijdelijk haar oude woning ga gebruiken.
Anja zegt (16:40): Jij kan daar wel tegen?
Homme zegt (16:41): ja... niets dan goed over de doden, aar ze moeten hun eigen bestemming vinden
Dit hele verhaal is niet waar. NIET WAAR!!! Gelogen, uit zijn duim gezogen, gefantaseerd. Zijn dochter is gescheiden en that's it. En nee, ze is ook niet verhuisd. En nee, hij is niet in haar woning getrokken. Hij is wel verhuisd, hoor ik, naar zijn vorige vrouw, die met die hersentumor en het te raden gevolg. Is dit een idioot of is dit een idioot !!! Ik dacht dat ik ongeveer het hele scala aan misbaksels had meegemaakt door mijn contacten via relatiesites maar dit slaat alles. Wat een randdebiel.
En dit is de man over wie ik een half jaar lang heb geaarzeld of ik het wel kan maken zijn verhaal op Manboel te zetten omdat ik toegezegd heb dat niet te zullen doen. Nou, met plezier hoor, geen enkele terughoudendheid. Gewoon publiceren. Bij deze dus.