Opnieuw iemand van academisch niveau en opnieuw iemand die niet verder komt dan mails over feitelijkheden. Een arts ditmaal. Zijn nickname bestaat uit zijn voorletters. ABC is 64 jaar, woont in Brabant en is een klein menneke, 169 m. Hij houdt van filmhuisfilms, één overeenkomst hebben we dus binnen.
Omschrijving van zichzelf: Ik was graag op mezelf, maar aangenaam gezelschap was altijd welkom.
Heb een zoon en kleinkinderen (had dit eigenlijk ook bij hobby`s moeten vermelden).
Ben nu aantal jaren gescheiden, heb nadien geen echt serieuze relatie meer gehad, omdat dat mij niet trok. Ben tot de conclusie gekomen dat gedeelde vreugd dubbele vreugd is.
Omschrijving wie persoon zoekt: Aangenaam gezelschap dat niet al teveel cliche-matig denkt en handelt.
Geëmancipeerd in de goede zin des woords; s.v.p. geen polarisatie, maar aanvulling.
Vrouwelijke vrouw die niet op zoek is naar een watje. Andere interessevelden kunnen verrijkend werken. Houd niet van snobs.
Hi ABC,
Al enkele malen bekeek ik je profiel en jij het mijne. Tot nu toe is het bij kijken gebleven, van beide kanten. Vandaag heb ik de stoute schoenen maar eens aangetrokken.
Je opmerking dat je kinderen en kleinkinderen ook onder hobby's had moeten zetten, spreekt mij aan.
Wil je bedenken of je met mij een mailtje wilt wisselen? En wie weet....
groetjes en een fijn weekend,
Anja.
14 februari
dag Anja
Ik las je mailtje en herkende de situatie. Ik heb inderdaad enkele keren naar je profiel gekeken omdat het mij wel aansprak. Ik houd ook van films(woon dichtbij een filmhuis en ga vaak) en van Engelse detectives.
Ook van rust en geborgenheid. Hoewel ik ook van muziek houd (klassiek, Irish folk, country, zestigerjarenmuziek)komen onze smaken daar niet overeen. Maar dat komt misschien omdat ik niet alle muziek overzie. Van de metallic waar mijn zoon van houd kan ik echter niet genieten.
Als je een Brabander vertelt dat je in Zeeland woont, vraagt die meteen: `de provincie of het dorp ?`
Ik neem aan dat het de provincie zal zijn.
Dit waren de eerste vragen die bij me opborrelden toen ik een en ander las en die gebruik ik dus als ijsbreker.
Laat maar eens horen. Groetjes Arco
Verder deelt hij mee Zeeland en zijn woonplaats in Brabant een zo grote afstand te vinden dat hij zijn zus, die ook in Zeeland woont, maar één keer per jaar bezoekt. Een wereldreis dus, Zeeland-Brabant.
Hij reageert wel op wat ik schrijf, dat is een punt in zijn voordeel. Hij informeert naar mij. Alweer een punt. Doorgaans slaan mannen dat onverschilligerwijs over.
Op zijn foto's ziet hij eruit als een zachtaardige man, maar wat zegt dat? Arco geeft na het zien van mijn foto's aan dat hij doorgaans van wat langer haar houdt. Hij voegt er aan toe dat dergelijke uiterlijkheden variabel zijn in te stellen. In your dreams, Arco, dat gaat niet gebeuren. Ik negeer zijn opmerking in mijn antwoordmail.
Omdat de mailtjes van Arco puur zakelijk en feitelijk blijven, vraag ik hem op een gegeven moment naar zijn persoonlijkheid. Die vraag negeert hij dan weer. Dat komt te dichtbij, werk, samenstelling familie, feitjes, films die we gezien hebben, muziek, meer krijg ik er niet uit. Ik doe er wel mijn best voor. Op 3 maart schrijf ik o.a.:
Wat mij betreft kan de correspondentie naar een ander niveau. We schrijven eigenlijk alleen over koetjes en kalfjes en dat is voor mij niet de leukste vorm. Ik wil graag weten wat je drijft, wie je bent, waar je blij van wordt, ik wil graag iets over je leven weten.
Hij gaat er op in (maar niet heus), lees maar:donderdag 4 maart 2010
dag Anja
Koetjes en kalfjes opzij.
Ik ben ruim 23 jaar vrijgevestigd huisarts geweest.
Daarna heb ik xxxxx gestudeerd.
Vervolgens bijna vijf jaar alssomatisch arts ( lees: huisarts ) bij de geestelijke gezondheidszorg gewerkt. Daar kreeg ik een conflict. De details daarvan vertel ik je misschien nog wel. De situatie werd op een gegeven moment zo ongemakkelijk dat ik met prepensioen ben moeten gaan.
Doordat ik mijn leven beetje bij beetje zelf heb moeten op-bouwen is mijn eigenwijsheid wel te pas gekomen en mis-schien daardoor wel ontstaan.
Tot zover voorlopig mijn levensverhaal. Nu jij.
Ik neuzel terug over zijn studie, zijn werk, zijn conflict, dat uiteraard breder beschreven was dan het hier is weergegeven, en …. koetjes en kalfjes.
Ik schrijf een volgende mail waarbij ik de schuld voor de gereserveerde mails bij mezelf leg, gezien mijn nare ervaringen met de mannen van de sites. Dit in de hoop dat hij wat losser wordt, dat we in het onderwerp relatiesites iets vinden om over te schrijven. Het gebeurt niet.
Arco vermeldt dat de dames die hij heeft ontmoet met leeftijd en foto's smokkelden. Dat is het algemene beeld wat ik van de mannen te horen krijg, gesjoemel met leeftijd, kilo's en foto's. Meisjes, wat heeft dat voor zin? Doe je dan bij een ontmoeting een burka aan?
Arco deelt mee dat hij een paar afspraken heeft gehad waarmee het bij een oog-in-oog-ontmoeting niet bleek te klikken. Tja…. Hij wil met mij snel een ontmoeting, schrijft hij.
Ik schrijf over zijn kleinkinderen en hij antwoordt dat hij niet zoveel met ze doet. Ik had niet anders verwacht, ik zie in Arco geen man die op zijn knieën door het gras kruipt met een kleinkind op z'n rug. Er is met geen mogelijkheid leven in deze man te krijgen.
We zijn inmiddels in het stadium dat we mailen over een ontmoeting met een kopje koffie. Dan, op 22 maart, na wekenlange onvrede over dit mailverkeer en die man die niet los te krijgen is, stuur ik een mail met als onderwerp 'Opgeven'.
Hoi Arco,
Ik denk dat we het maar moeten opgeven. Ik zie geen enkele progressie in ons contact. Ik vind het een slepend contact. Mailwisselingen kunnen leuk en verfrissend zijn, de onze is het niet.
Ik, die nog tegen een lantaarnpaal kan praten, weet geen mail vol te krijgen. Ik laat mijn mails een dagje onder Concepten staan in de hoop dat mij nog iets te binnen schiet, maar dat doet het niet. Ik heb geen stof.
Ik ben normaal gesproken heel open en mededeelzaam maar ik heb het gevoel dat jij heel gesloten bent en ik heb nu ontdekt dat ik het niet alleen kan.
Waarom heb ik het dan zo lang volgehouden? Ik heb al een paar ontmoetingen gehad met mannen met wie de mailwisseling en telefoongesprekken heel aangenaam waren en met wie bij een ontmoeting helemaal niks gebeurde. Ik heb gedacht 'wie weet, werkt dit andersom'.
Ik wens je heel veel geluk.
Met liefs, Anja.
dag Anja
Je mailtje is me uit het hart gegrepen. Ik aarzelde met het maken van een definitieve afspraak omdat ik er geen goed gevoel bij had. Ik ben niet echt gesloten, maar had het gevoel dat elke zin die ik opschreef op een gouden schaaltje werd gewogen. Dat is niet bevordelijk voor een spontane correspondentie. Ik adviseer je dan ook in je antwoorden niet de zinnen van de ander te herhalen, want die kent hij al. Het geeft zo'n kritisch beeld en ik geloof dat jij dat zo niet bedoelt. Hoe het ook zij, ik vond je mailtjes verder wel leuk en ik denk dat je ook een heel aardige meid bent. Misschien hebben we een kans gemist....
Het ga je goed.
liefs arco
Omdat ik denk dat het mogelijk is dat hij om dezelfde reden een nieuwe mevrouw gaat afwijzen die misschien wel geschikt voor hem is, laat ik het hem weten. Jajaja, dat had ik natuurlijk niet moeten doen. Gewoon in zijn sop laten gaarkoken, maar nee, ik moet de reddende engel spelen.
22 maart
Hi Arco,
Ik moet dan, denk ik, concluderen dat ik meer mailervaring heb dan jij. Ik heb acht jaar in een mailgroep geparticipeerd, dat betekent dagelijks gemiddeld zo'n zestig mails, en het aanhalen van een zin uit de vorige mail en die op die manier beantwoorden is heel gebruikelijk.
Ik schrijf je dit omdat je misschien met een volgende mevrouw dit opnieuw onplezierig vindt en echt, zo gaat het. Het is niet kritisch, het dient als vraag en antwoord.
Hoe het ook zij, ik vond ook je mailtjes verder wel leuk en ik denk dat je ook een heel aardige meid bent. Misschien hebben we een kans gemist....
Ik ben heel erg leuk ")) maar ik kon onze mailwisseling niet levendig krijgen. En dat miste ik.
En een gemiste kans.... het zou kunnen.
Ik ben blij dat je even hebt teruggeschreven.
groetjes, Anja.
dag Anja
ik heb me niet vergist. Het ga je goed... arco