Op één van de sites staat een profiel met een foto van een mooie man. Lijkt het. De geportretteerde noemt zich Leo en woont in Brabant. Leo is 58 jaar. Echt een mooie foto, daarom schrijf ik. Zijn profiel:
Zelfkennis is het bijzonderste goed ... ik houd te veel van mijzelf om mijzelf (of jou) te willen bedriegen. Met mijn charme overleef ik het werk als docent op een middelbare school: door authentiek te zijn, open minded, warm, volhoudend, enthousiast, creatief, met een luisterend oor en spontaan.
Ik ben op zoek naar jou ... Je hebt je zaakjes op orde en we mogen beiden onze tekortkomingen hebben: niemand is perfect en ik al zeker niet. Je hebt humor, je hebt stijl, neemt initiatief en staat positief en ruimdenkend in het leven. Je vindt het belangrijk als je partner zelfstandig is, een goed gesprek kan voeren en er leuk en aantrekkelijk uitziet.
Ik ben er hier niet op uit om gelijk hard van stapel te lopen ... gewoon relaxed ... alles op zijn tijd.
Ik houd van avontuur in de zin van ontdekken ... wie gaat er mee???
Nieuwsgierig geworden??? .... stuur mij dan een leuk mailtje.
Goedemorgen Leo,
Zijn alle eigenschappen die je opnoemt bij de functie van docent ook aanwezig in je dagelijks functioneren?? Vast wel.
Dat klinkt aantrekkelijk. Dat maakt inderdaad nieuwsgierig en nu maar afwachten of mijn mailtje bij jou onder de categorie 'leuk' valt. "))
Ik wens je een fijne zondag.
groetjes, Anja.
Dag Anja,
Volgens mij val je wel in de categorie 'leuk' maar dit zegt natuurlijk weinig ( leuk is voor de leukerds : ))). Zo te lezen wil je graag een in vele opzichten mooie man aan je zijde. Lijkt mij terecht als je zelf een mooi persoon bent. Maakt mij wel benieuwd naar je. Ik woon in xxxxx en werk in xxxxx. Is dit bij jou in de buurt ?
Alvast wat meer informatie over mijzelf weliswaar in de knip en plak versie:
Ik ben 23 jaar getrouwd geweest en sinds anderhalf jaar geheel vrij man. De liefde is gedoofd maar we gaan nog wel in goede harmonie met elkaar om. Ik werd een saaie man, op het laatst heel voorspelbaar en weinig romantisch. Zij zette er een punt achter en ik geef haar groot gelijk.
Het roer moest om en dat heb ik ook radicaal gedaan. Ik ben aan een nieuwe fase in mijn leven begonnen en heb mijn goeie ouwe levenslust weer teruggevonden.
Ik durf lief te hebben en kan dit tonen: wanneer de liefde er is, ben ik passionee et passionante.
Tot horens, Harold.
Hoi Harold,
Leuk, zo'n uitgebreid mailtje, ook al is het dan in de knip- en plakversie ")).
Tuurlijk val ik in de categorie leuk. Na een week met ze in Zweden, zeiden de studenten van de school waar ik werk 'dát is een tof wijf'. Niet tegen mij uiteraard, ik kreeg het via via te horen.
Wil ik een in vele opzichten mooie man? Uiterlijk telt niet echt. Uiteraard zijn er mannen voor wie bij de eerste aanblik het woord 'wow' opkomt maar ik was getrouwd met een heel mooie man, zo'n man voor wie alle vrouwen in katzwijm vallen, maar als dat mooi alleen aan de buitenkant zit, word je daar niet echt gelukkig van, zoveel weet ik nu wel.
Aan de andere kant begrijp ik ook de uitspraak van Theo Maassen: 'het gaat om het innerlijk maar je moet er wel mee over straat kunnen'.
Ik waardeer dat je je eigen rol bij het einde van je huwelijk niet minimaliseert of ontkent. Goed van je. Ik herken het verhaal, ik ben om dezelfde reden gescheiden, maar mijn huwelijk duurde veel korter.
Dat relaties verzanden in iets waar alle leven uit is, is vrij normaal. Ik zie om me heen vrijwel uitsluitend relaties waarvan ik blij ben dat ik dat niet heb. Ik heb op een bepaald moment besloten dat zo'n kostganger-hospita-verhouding voor mij niet genoeg is.
Jij bent dus een mooie man wat kwaliteiten betreft. Ja, ik ben selectief, denk ik. En terecht, stel je voor dat je met iedereen genoegen zou nemen. Dat getuigt van weinig zelfrespect, toch?
Dus graag een man die belangstellend is en warm, een slimme man die me wil verwennen, met wie ik kan lachen, bij wie ik me veilig voel, waar ik klein en onzeker bij kan zijn, een man die mij weet te verrassen en, niet onbelangrijk, een man die een ongebreidelde fantasie combineert met speelsheid en een eindeloze passie.
Oké Harold, ik heb mijn best gedaan, vind ik. Deels ook met knip- en plakwerk.
groetjes, Anja.
Heey Anja,
Een interessante uitgebreide mail heb ik van je mogen ontvangen. Echt goed knip en plak werk ; )) Dank je wel.
Ik ben blij met je hospita – kostganger antipathie. Die deel ik volkomen na zo veel jaar uitgeblust huwelijk.
En je hebt gelijk over hoe je selectiviteit qua partnerkeuze kan beschouwen als een afspiegeling van je zelfrespect. Je verlangenlijstje in deze is niet meer dan een must. Maar het meest intrigerend vind ik wel je woorden “een ongebreidelde fantasie combineren met speelsheid en een eindeloze passie.” Als dit nou eens bewaarheid zou mogen worden ! Heb je dit ooit bij een man ervaren ? Bij jezelf ? Heb je ooit ervaren dat je dit in/ bij een man kunt oproepen ? Een vrouw die mij zo weer tot leven weet te wekken, zo het mooie in mijn hart naar boven zou weten te brengen, zou mijn grootste wens in vervulling doen brengen en mij zielsgelukkig maken. Ik bid onze lieve heer dat het mij nog eens gegeven mag worden.
Zeg mij alsjeblieft wat hiervan waar mag zijn, in hoeverre je er als mens op mag vertrouwen/ in geloven dat dit geluk je deel kan zijn, wat jij hier van weet !
Geef mij je email dan stuur ik je een foto impressie van afgelopen vaar weekend.
Hou je goed, fijne dagen toegewenst en tot horens,
Harold
Hoi Harold,
Het kan natuurlijk niet missen dat jij, een man, mijn regeltje dat bedekt over seks gaat, intrigerend vindt ")). Maar Harold, volgens mij hoort het er gewoon bij in een relatie. Dat mijn wensen en ideeën de gemiddelde wens overstijgen (zeker bij vrouwen van mijn leeftijd), dat zou kunnen. Hoewel, op relatiesites wordt door vrouwen veel beloofd. Ik heb een meneer gesproken die heeft samengewoond met een mevrouw die heel erg van seks hield, tot ze bij hem ingetrokken was. Oppassen geblazen, dus.
En ja, natuurlijk heb ik dat ervaren, zowel bij mezelf als met een man. Ik heb dat zinnetje niet voor niks geconstrueerd.
Ik ben benieuwd naar de foto's van je vaarweekend.
groetjes en fijn weekend,
Anja.
vrijdag 2 oktober 2009
Heey Meisseke,
Ik heb met meer dan gemiddelde belangstelling naar je berichtje uitgezien en heb het vanochtend gelezen.
Ik voel mij nu een beetje zielig omdat ik na een bezoek aan de tandarts nu zal moeten wennen aan het idee van een plaatje met 3 kunsttanden in mijn mond . Ja, ja ... ook op deze mooie jongen werkt de tand des tijds in ... we worden ouder mama ... en daar ging je berichtje ook deels over ! Lieveke, ik weet het ... ik probeer mij al zo goed mogelijk aan te passen.
Ik ga zeker niet meer voor de jongste vrouwen vanwege de luiers en ga ook niet voor 'iets' jonger omdat ik al evenmin zin heb om langs het voetbalveld of hockeyveld te staan.
Waar ik uiteraard het meest naar heb uitgezien, was naar hoe je laatste woorden te interpreteren. Passie refereert naar meer dan sex en in die zin hul jij jezelf in geheimzinnige nevelen. Ik denk zo maar dat dit heksje bezig is een heel potent drankje te brouwen. Geeft niet, hoor ... ik lust je .... XXXX .... en ga geen enkele uitdaging uit de weg !
Ik hoor graag weer van je,
Harold
Bij deze mail stuurt Harold foto's mee van een weekend varen met een bevriend stel. Harold heeft een prachtige zeilboot, een statig schip, een Lemster aak, zo'n schip met zwaarden aan de zijkant. Prachtig.
Harold zelf is een streepje, zo dun. De beste vriend staat twee keer in adamskostuum op de foto. Van top tot teen. In later stadium haakt een mevrouw meteen af als Harold, bij de tweede mail, deze foto's meestuurt. Harold vraagt daar mijn mening over. Ik vind het, net als die mevrouw, niet gepast, maar ik haak er niet door af.
De vriend van Harold is een heel grote vent en het formaat van zijn geslachtsdeel maakt dat ik het volgende schrijf:
zaterdag 3 oktober 2009
Hoi Harold,
Het was een gezellig weekend, lijkt me. Zijn de foto's van vorig weekend? Dat moet wel want het water was heel koud zo te zien ")). Zeilen is niet mijn favoriete bezigheid. Als ik over de Zeelandbrug rijd en ik zie de boten op de Oosterschelde scheef hangen, draait mijn maag om van narigheid.
Slaap lekker en fijne zondag, Anja.
Bij de mail stuur ik een foto van mezelf. En dan hoor ik niks meer van Harold. Jemig, alweer!!! Ik word venijnig in mijn volgende mailtje:
Hi Harold,
Ik ga er maar even van uit dat je niet onverwacht en onverhoopt bent doodgegaan aan een getrokken kies maar dat het volgende aan de hand is: je had je een heel andere voorstelling gemaakt van hoe dit hexje eruit ziet.
Dat kan. Natuurlijk is het goed mogelijk dat je een foto van iemand ziet en denkt 'hè nee'. Van de 1000 mannen vind ik er minstens 999 niet leuk. Wel rijst de vraag waarom je dat niet gewoon zegt. Zo maar niks meer schrijven is raar gedrag. En niet alleen raar maar ook onbeleefd. We schreven leuk heen en weer en dat kan enerzijds stopgezet worden maar niet stopgezwegen. Dat doe je gewoon niet.
Ik denk dat het boek dat ik je genoemd heb voor wat betreft het deel over de foto's heel erg waar is. Ik zie het nu gebeuren. Ik heb jouw foto's gezien, en de foto die op RP staat is een heel mooie, maar die blijkt als ik hem naast de foto's van het vaarweekend leg, wel heel erg geflatteerd. Daar lijk je in het echt helemaal niet op. Kijk maar eens goed naar de foto's van het vaarweekend, dan hoef ik het verder niet uit te leggen.
Je beschrijft jezelf in één van je mailtjes als 'deze mooie jongen', ik mag aannemen dat je van jezelf weet dat je dat niet bent. Op de RP-foto wel maar zie boven. Ik zie dat en heb er niet de minste moeite mee. Onbelangrijk. Zolang iemand leuk schrijft en niet meteen gedachten aan Quasimodo oproept, vind ik een al dan niet aantrekkelijk uiterlijk van minder belang.
Zo niet bij een man, blijkt. Ik snap alleen niet dat een intelligente man, en zo schat ik jou in, zo kortzichtig is.
Ik wens je veel geluk.
groetjes, Anja.
PS. En volgens de mannen die tot nu toe mijn partner waren, ben ik de onbetwiste hoofdprijs. Die gaat nu je neus voorbij ")).
maandag 5 oktober 2009 20:45 uur
Anja,
Natuurlijk was het voor mij een bepalend moment om je voor het eerst op een foto te zien. Eerlijk gezegd deed je foto mij weinig: een uit duizend. Maar, er is een duidelijke stem in mij, die zegt, let op alle andere signalen ! Hier is een vrouw waar je wel eens de zeldzame verrassing bij zult kunnen vinden, die je zoekt.
Slaap lekker straks en schrijf mij nog eens een paar lieve woorden, Harold
maandag 5 oktober 2009 21:05 uur
Tja Hexje, Je antwoorden zijn nu aan jou ! Je was te ongeduldig.
Het zij je vergeven want je zat ook in de positie om je nagels er bij af te bijten. Sorry.
dinsdag 6 oktober 2009
Tja Harold,
Zeg docent, dit is natuurlijk geen goed Nederlands: Eerlijk gezegd deed je foto mij weinig: een uit duizend.
Eén uit duizend is juist altijd iets bijzonders. Je bedoelt twaalf in een dozijn?
groetjes, Anja.
dinsdag 6 oktober 2009
Anja, lieveke,
Het enige wat nu echt telt en waar ik werkelijk heel opgelucht door ben, is dat je mij weer terugschrijft. En dat ik hieruit mag opmaken, dat ook jij over de ergste schrik heen bent. Goddank.
Wat ik gisteravond in alle consternatie wilde zeggen was: Jouw antwoorden zijn nu aan jou[zelf gericht]. En daarmee bedoelde ik te zeggen, dat ik mij hier niet door voel aangesproken (behalve dan over het feit dat ik je wel heel lang in onzekerheid heb laten verkeren) En over het feit dat ik je heb proberen te misleiden door mijzelf een mooie jongen te noemen terwijl iedereen zo kan zien dat dit niet zo is :))).
Je gaat zeker veel meer van mij horen als dit van jou mag.
Liefs, fijne avond en tot gauw horens,
Harold.
Dag Anja,
Er is afbreuk gedaan aan onze eerdere spirituele affiniteit, en ik besef, dat wij het beiden wel zoeken te herstellen maar hier in feite onmachtig toe zijn. Ik denk dat mail zich als medium hier ook niet meer goed leent. Voor mijn gevoel is het nu zaak om een stevige koersverandering in te zetten: geen woorden maar daden. Zullen we dan maar ?? ; )))
Ik hoor dit graag van je,
Liefs, Harold
Hoi Harold,
Ik vind je voorstel heel lief maar ik moet even pas op de plaats maken. Ik zit op dit moment niet goed in m'n vel, te veel zwaarwegende dingen op mijn pad. Ik ben mijn vrolijke zelf een beetje kwijt en ga proberen dat weer terug te krijgen.
Als ik mij weer helemaal alive and kicking voel, zal ik contact opnemen. Mocht je dan nog geen mooie dame hebben gevonden, lijkt het me leuk opnieuw te beginnen.
Liefs, Anja.
Anja,
Wat bij jou de deur dicht deed gaan, was dat je mij vanavond op mooie dames zag jagen (ik zag je online toen je mij mailde).
Heb je ergens onderweg een knauw in je gevoel van eigenwaarde opgelopen dame ?? In dat trotse gevoel van je, dat je meer dan de moeite waard bent voor de ander. Wat je voor die vermaledijde mailkruising wel zo krachtig uitstraalde, maar daarna niet meer. Tel nog eens goed je zegeningen.
Liefs, Harold
Nee joh malle, daar heeft het niets mee te maken. Ik ben ook iedere dag op RP en mail en ontmoet mensen. Om daarmee te stoppen moet je elkaar toch op z'n minst kennen en samen besloten hebben één weg in te slaan.
Het gaat mij echt niet goed, ik kan uiteraard nader uitleggen hoe en wat maar mijn ervaring zegt dat mannen daar geen belangstelling voor hebben.
Ik heb beslist een knauw in mijn eigenwaarde opgelopen. Ik kan mijn blije gevoel niet meer vinden en mijn zekerheid niet. Vandaag weer even wel want mijn jongste dochter was er gisteren en vandaag en dus heb ik eens lekker kunnen praten en huilen. Gezellig geshopt en gelachen, maar nu is ze weer weg en moet ik proberen dat in m'n uppie vast te houden.
En lieve Harold, ik ken mijn zegeningen maar er zijn momenten waarop je die met de geringste moeite kunt bagatelliseren. Ik ben nu bij zo'n moment aangeland en hoop dat het niet een hele tijd wordt. Ik doe mijn best.
Lief dat je mij nog even schrijft.
Liefs, Anja.
Hi Anja,
Wat vervelend voor je dat je momenteel niet zo lekker in je vel zit. Ja, als je eenmaal uit balans raakt, dan kan dit zo maar doorslaan. Overkomt mij ook hoor, meestal wanneer de liefde heeft teleurgesteld. Was ik de liefde van de ander dan niet waard ? De ander doet je dit anders maar al te graag geloven om zo niet met het eigen falen te koop te hoeven lopen.
Lieveke, wij mannen hebben i.d.d. niet zo'n luisterend oor en kunnen het bovendien niet laten om meteen met oplossingen aan te komen, ook wanneer de ander alleen de behoefte heeft om het hart te luchten. Dus vergeef mij onderstaand stereotiep advies.
Maak gebruik van je bevoorrechte positie op een school te mogen werken en ga direkt na de vakantie in de pauzes door de gang surveilleren met een lief woord hier en een kleine attentie daar. Doe je dit met een warme glimlach, dan ontstaat voor je er erg in hebt een wisselwerking waar de warmte en vrolijkheid weer van afstraalt. Ben je weer de ouwe !
Ik hou wel in de gaten dat dit alles niet een hele tijd bij je gaat duren :)))
Liefs en hou je goed,
Harold
Vraag: ken jij mijn achternaam?? of, vraag anders gesteld: heb ik je ooit gemaild vanaf mijn 'normale' emailadres want dan staat er als afzender mijn volledige naam.
Even niet denken waarom ik dit weten wil, ik ga je verrassen, dus ajb antwoorden.
Liefs, Anja.
dinsdag 27 oktober 2009
Hi Harold,
Bedankt dat je reageert ook al snap je niet waarom.
Nu even wat ik je zeggen kan als je mijn naam niet weet. Mocht je mijn naam wel weten of zou ik die op enig moment per ongeluk noemen, vertrouw ik op je stilzwijgen.
Ik heb een website gemaakt over mijn belevenissen via relatiesites. Nee, wees niet bang, zolang je je gedraagt zoals ik dat van een medemens verwacht, kom je er niet in. Helaas zijn er in die categorie maar heel weinig mannen.
Ik wil mijn website graag anoniem houden. Er staan dingen in waarvan ik liever niet heb dat mijn collega's ze weten zodat ze mij vanaf dat moment breed grijnzend tegemoet treden.
Ik zou het leuk vinden als je er wat van leest. Dan begrijp je, denk ik, waarom mijn vrolijkheid even een halt is toegeroepen.
Je schreef dat we het verleerd hebben onbevangen met onze gevoelens om te gaan. Ik denk dat mijn onbevangenheid te groot is, mijn vertrouwen te makkelijk te winnen, mijn naïviteit grenzenloos.
Ik zou het op prijs stellen als je mij na lezing iets wilt laten weten.
Liefs, Anja.
woensdag 28 oktober 2009
Hi Anja,
Ik heb gisteravond tot 2 uur in de nacht het verhaal Joep gelezen en vandaag bij thuiskomst een heel aantal anderen. Heel hartelijk dank dat je jouw ervaringen met internet daten met mij en met ons allen hebt willen delen. Ik vind, dat jij je relaas bijzonder zorgvuldig te boek hebt gesteld. Ik zie ook dat het recent is geweest, dat jij jezelf de moeite en de pijn hebt getroost om je belevenissen allemaal weer de revue te laten passeren, te analyseren, te categoriseren en voor ons allen als ernstige reminder te finaliseren.
Mijn impressie is, dat het niet anders kan, dan dat jij je momenteel emotioneel volledig uitgeput moet voelen.
Mijn eerste algemene indruk was ... wat een slagveld, wat een uitputtingsslag ! Mijn tweede indruk was ... Oh, mijn god, wat heb ik zelf een boel van mijn nare ervaringen, en ook van mijn eigen beroerde gedrag, verdrongen ! Zo pijnlijk om dit collectief falen, dit collectief vertoon van armzalige onmacht, inclusief dat van mijzelf, onder ogen te moeten komen en
te moeten herleven. Een van de credo's die ik al jaren in het zakelijke verkeer roep, is: wat wordt er overal toch wat afgeklootzakt. En nu zie ik onmiskenbaar onder ogen, dat ditzelfde net zo hard geldt voor het relationele man-vrouw verkeer op internet. Ik ben mij ook morele vragen gaan stellen in de zin van: doet dit relationeel geweld ons allen mogelijk niet meer kwaad dan goed ? Natuurlijk was de liefde vroeger ook al een te mijden speelveld voor de zwakhartigen onder ons. Wie is/heeft niet ooit van de een op de andere dag aan de dijk gezet ? Je hoort ook wel om je heen dat het spel der liefde geen wetten kent of wil accepteren. Maar betekent dit dan, dat onder het mom van de liefde alles aan gedrag geoorloofd is ? Dat de waarden en normen van goed burgerman fatsoen dan in eens niet meer gelden ? Dat de wetten van de jungle "moeten kunnen" in relatieland ? Ik heb zo'n pest hekel aan dat "moet kunnen" uit mijn eigen linkse politieke periode. Met het flirten met deze laissez-faire houding op het vlak van normen en waarden heeft links zichzelf voorlopig voor een lange tijd uit het maatschappelijk midden weggespeeld.
Hou je goed en je hoort mij weer.
Liefs, Harold.
woensdag 28 oktober 2009
Hi Harold,
Ik vind het heel lief van je dat je mij laat weten wat je ervan vindt. Ik ben er heel blij mee. Bedankt!
Voor mij is het uiteraard een gok om dit aan een man te sturen en dan nog wel één die ik via een relatiesite ken. Ik wilde het jou laten lezen en dus is dit een compliment voor jou.
Behalve alle narigheid, vond je het ook wel een beetje leuk? Ik heb mijn best gedaan hier en daar kwink te slaan.
Overigens is Joep niet degene die mij onderuit heeft gehaald, dat is Wietse. Hem heb ik mijn hart en ziel gegeven en mijn volle vertrouwen. Helaas, net zo'n onmogelijk verhaal als dat van Joep.
En ja, momenteel ben ik een beetje moedeloos. Datemoe heet dat geloof ik, hoewel ik sinds de laatste dag met Wietse, 16 december 2008, geen ander contact heb gehad dan een lunch e.d.
Mijn bij mij horende vrolijkheid is minder onverwoestbaar dan ik dacht. Ik heb momenteel meer behoefte aan iemand om mijn verhaal tegen te doen, eens lekker op de bank tegenaan te liggen, menselijke warmte te ervaren, en misschien wel eens te huilen, dan dat ik energie moet steken in vrolijk zijn en nieuwe contacten aangaan.
Ik ben echt heel blij met je reactie.
Liefs, Anja.
vrijdag 30 oktober 2009
Hi Anja,
Ik heb ook gisteravond gelezen; ditmaal het verhaal Wietse. Ik voel te veel respect voor jou, je schrijfkunst en je liefdesleven om zo maar mijn inhoudelijke mening te geven over deze man. Mag ik hier volstaan met te zeggen dat ik je heel hoog heb staan en dat ik mij kostelijk heb vermaakt om jou en je woorden? Als je gaat vissen naar het hoe precies en wat, dan laat ik wel meer los. Want ik heb mij er allang bij neergelegd, dat hier niet aan te ontkomen valt "))).
In mijn aanhef klink ik nog wel neutraal, maar je begrijpt wel dat ik mijn ogen vooral op jou had gericht en dit maakte deze leeservaring vergeleken met alles voorheen tot een hoogst uitzonderlijke en voor altijd onvergetelijke.
Normaliter ben je als lezer een passieve buitenstaander, maar dit voelde alsof ik met de hoofdpersoon het bed heb
gedeeld. Ik met jou wel te verstaan. Jij was er slechts afzijdig bij betrokken door jezelf in je volle naaktheid aan mij voor te stellen en ik mocht je nemen zoals mij beliefde en dat heb ik gedaan.
Dit is geen gelijkwaardige relatie meer te noemen, dame. Je hebt in figuurlijke zin de hoer voor mij gespeeld en je kent zoals het hoort je klant nauwelijks.
Geen verkeerd woord over hoe we tot nu toe hebben gekoerst, ik voel mij er gelukkig en bevoorrecht door, alleen zijn we zo langzamerhand in terra incognito beland en hebben we onze stuurmanskunst en vindingrijkheid nodig om weer op bekend terrein te komen.
Kus, Harold.
zaterdag 31 oktober 2009
Hi Harold,
Fijn dat je het verhaal van Wietse hebt gelezen. Door dit contact heb ik me laten vermorzelen maar ik ben er weer bovenop gekrabbeld.
Mijn kinderen, een aantal vriendinnen, een collega, een vriend, de bouwer van de site, weten van de site af. Uiteraard onder bezwering van geheimhouding dat het mijn site is. Stel je voor dat iedere man die het leest mij zo ziet als jij. Dat wil ik niet hoor, daar zet ik een embargo op ")). Bovendien heb ik je al geschreven dat ik sinds Wietse geen horizontale avonturen meer heb beleefd, ik ben zeer selectief met mijn gunsten ")).
Refereer je met je opmerking aan de seksuele delen van het verhaal Wietse of aan het feit dat ik mij daar emotioneel bloot geef? Ik begrijp het even niet. Wil je het nader uitleggen? Evenals je mededeling dat je wel even verder wilt exploreren in terra incognita.
Prietpraat: vandaag heb ik een heldendaad verricht. Ik ben halverwege een afspraak met een RP-meneer opgestapt. Nu lijkt het voor jou alsof mijn dateleven gewoon doorgaat. Dat is niet zo. Met deze meneer heb ik al een poosje mailcontact en een afspraak zat al lang in de pen. Hij werd ziek, ziekenhuisopname, en zodoende heeft het wat langer geduurd voor het zover was. Hij zoekt geen relatie maar vrienden/innen want hij woont pas in Zeeland. Leek me leuk. Vandaag was de dag. Hij zou koken.
En toen ging het mis, deze meneer was de vierde op rij die eenzelfde gedrag vertoonde. Het begon met een meneer in mei tijdens een lunch, eind mei nog iemand waarmee ik een boottocht maakte, begin oktober een meneer met wie ik uit eten ging en nu deze meneer.
De eerste twee keren was ik stomverbaasd dat het überhaupt mogelijk is dat mensen zich zo gedragen. Eenmaal thuis van zo'n ontmoeting, raak ik van streek. Dan bel ik een vriendin om het te vertellen en dan komen de tranen. Zo geschokt dat dit de wereld is en blijkbaar de manier waarop mannen met vrouwen omgaan.
Drie weken geleden had ik zo'n spijt dat ik niet voor we naar het restaurant gingen gezegd heb 'sorry, maar laten we dat maar niet doen'. Maar ik durf zulke dingen niet. Ben gewoon altijd veel te lief.
Vandaag gebeurde het opnieuw. Als reactie word ik steeds stiller, mijn gezicht gaat steeds strakker staan en ik antwoord al geruime tijd alleen nog met ja, nee, goh en nou. De lach waarmee ik binnenkwam (en die had me moeite gekost gezien mijn huidige emotioneel mankerende gevoel maar ik had me daartoe opgevijzeld) was al lang verdwenen en mijn goede humeur zakte mijn laarzen in (heel mooie trouwens, pas nieuw).
Ik besloot niet te blijven eten. Maar hoe breng je dat? Plan de campagne was glas leegdrinken, naar het toilet en bij terugkomst niet gaan zitten maar mijn mededeling doen. Het liep anders. De meneer in kwestie vroeg 'wil je alvast wat soep?' Toen was het nu of nooit. Dus zei ik: 'nououou, ik zit eigenlijk net te bedenken dat ik naar huis ga'. En dat heb ik gedaan.
Bij de eerste mogelijkheid heb ik de auto stil gezet en mijn jongste dochter en een vriendin gebeld over mijn heldendaad. In de auto heb ik de hele weg hardop tegen mezelf gezegd: 'Goed zo, goed zo, eindelijk, EINDELIJK!!!!!'
Ik ben apetrots dat ik dit gedurfd heb. Het voelt zo goed dat ik over mijn eigen grenzen heen gestapt ben. Dat ik de egomaniak heb laten voelen hoe oninteressant hij is. No more miss nice girl ! Nou ja, voor vandaag dan ")).
Had ik van tevoren kunnen weten dat deze meneer zo is? Ja. De mailtjes waren leuk maar we hebben ook twee keer getelefoneerd en toen vertoonde hij dat gedrag ook. Maar dan denk ik dat het toch niet mogelijk is als ik daar een paar uur ben dat... Maar jawel hoor, het is mogelijk.
Mijn vertrouwen in mensen is veel te groot. Ik ga er vanuit dat mensen zich gedragen zoals dat hoort, de normale fatsoensnormen in acht nemen, zich als een heer gedragen t.o.v. mij en dat houdt een veelheid aan dingen in.
Verder, Harold, is het nog steeds zo dat het mij niet optimaal gaat. Deze week al weer een stuk beter, mede omdat de herfstvakantie bijna helemaal volgepland was met allerlei leuke dingen. Dan vergeet ik de sores even. Ik hoop dat dit blijft, even volgende week afwachten. Ik maak echt pas op de plaats, de ontmoeting van vandaag was al langer afgesproken, dat moest nog even, maar ik stel mezelf op nonactief tot na de feestdagen. Ik haal me met ontmoetingen voortdurend narigheid op m'n lijf, mede omdat het gedrag van mannen mijn wereldbeeld omver gooit.
Veel liefs en een fijn weekend,
Anja.
De mails van Harold worden steeds raadselachtiger. Mails waarvan ik denk 'wat bedoelt die man hier nou mee?'
zaterdag 31 oktober 2009
Hi Anja,
Ik zag zojuist je reactie maar had zelf voor jou ook iets in de pen, dat je mail slechts zijdelings beantwoordt. Jij stelt mij nu op een gelijke lijn met alle andere lezers en ik zie dat wij daardoor een verschil in perceptie.
Allereerst een dikke warme virtuele knuffel. Het liefst geef ik gehoor aan waar je nu de meeste behoefte aan hebt. Je een kopje thee inschenken, je op de bank eens lekker tegen mij aan te trekken en in stille conversatie je hand vast te houden en je zachtjes te strelen.
In de gegeven omstandigheid kan dit alleen nog een reële situatie worden, nadat we eerst met elkaar het bed hebben gedeeld. Dan is het einde terra incognita, want dan weten we weer even veel van elkaar. Dit is de gemakkelijkste weg, maar voor jou veruit de gevaarlijkste weg, want gesteld dat het gelijk einde oefening betekent. De verleiding aan mijn kant is groot Maar of ik er aan toe moet geven ? Ik betwijfel het. En bovendien, we omzeilen zo het avontuur en laten misschien een grote kans liggen om elkaar echt beter te leren kennen. Dus wat mij betreft: toch maar even in terra
incognita blijven.
Liefs, Harold
woensdag 4 november 2009
Hi Anja,
Je bent zo stil de laatste dagen ... Ik denk dat ik wel weet hoe dat komt ;))
Ook ik ben mij aan het bezinnen over terra incognita en krijg daardoor een steeds betere kijk op wat de situatie nu zo problematisch maakt.
Ten eerste: De tijd is voorbij, dat je mijn woorden kunt nemen voor wat ze zijn. Wat ik voortaan zeg of schrijf, kan nu ook voortkomen uit lippendienst of manipulatie of zo geïnterpreteerd worden.
Ten tweede: je hebt mij er bewust van gemaakt, dat je een grote stok achter de hand hebt. Jij kunt besluiten mij op manboel.nl te plaatsen, wanneer ik mij niet weet te gedragen. Ik waardeer mijn bevoorrechte positie van
gewaarschuwd man en hecht er nu extra aan.
Het ligt voor de hand, dat gereserveerdheid nu de plaats van spontaniteit gaat innemen, tenzij wij heel goed een aantal zaken gaan vaststellen die we zeker niet willen; om te beginnen de meest complicerende factor in het geheel: een relatie.
Als wij dit laatste niet willen uitsluiten, dan ligt het ook voor de hand, dat het emotioneel nog heel (in)spannend en confronterend zal worden om een acceptabele uitweg te vinden. Ik ben op dit moment het meest benieuwd naar in hoeverre je deze consequenties hebt overzien toen je mij naar je website verwees ?
Harold
vrijdag 6 november 2009
Hi Harold,
Welnee joh, ik ben gewoon druk. Ben nu bezig de opgestapelde emails te beantwoorden.
Op Manboel staan de verhalen van mannen die mij door hun schrijven en/of gedrag voor raadsels zetten. Tot nu toe (haha, even die stok achter de deur houden) is mij in jouw schrijfsels niets opgevallen waarvan ik het gevoel heb dat dit op de site moet.
Lieve Harold, wij kennen elkaar niet eens, dan is het toch redelijk prematuur om over een relatie na te denken. Ik weet niet goed wat ik hier op moet zeggen. E.e.a. is zo ver van mijn bed (figuurlijk bedoeld "))
Je schreef: Als wij dit laatste niet willen uitsluiten, dan ligt het ook voor de hand, dat het emotioneel nog heel (in)spannend en confronterend zal worden om een acceptabele uitweg te vinden.
Ik heb die consequentie niet in deze vorm overzien. Jou op de hoogte stellen van mijn site was ook voor mij een waagstuk.
groetjes, Anja.
vrijdag 6 november 2009
Hi Anja,
Ik heb zin om jou even te plagen.
Wat vind je van deze: ‘een keer is geen keer, twee keer is wat en drie keer is een relatie’ (letterlijk bedoeld ; ))
Liefs, Harold.
zaterdag 7 november 2009
Anja,
De dames op de wallen peilen ook eerst hun klanten en wat niet van hun gading is, sturen ze resoluut een deur verder.
Voor een losse wip biedt een korte schouwing met een paar ad-remme woorden hen voldoende garantie.
Maar hoe peil je zaken als diepgang, intimiteit, liefde … Hoe kom je er achter hoeveel iemand voor je over heeft.
Met psychologische tests, enquetes? Uitgebreid mailen, msn, bellen tot het goede gevoel is bereikt?
Ik vraag mij af: waarom deze omweg? Waar moet dit garantie toe bieden ? Voor het slagen van de relatie, de eerste wip of beiden? Volgen mensen bij overspel ook zo’n omweg? Ik dacht het niet. Vandaar dat ik zeg: ‘een keer is geen keer, twee keer is wat en drie keer is een relatie’
Kun jij in deze net zo mild zijn?
Liefs, Harold.
maandag 9 november 2009
Anja,
'' intimiteit, intimidatie''
2 woorden die maar door mijn hoofd gaan
2 woorden die me in de weg staan
Om open te kunnen zijn
Om liefdevol en ontspannen met elkaar te kunnen praten
Intimiteit, intimidatie
Intimi toeti foeli koeti moeti, 'k weet niet wat het is
|Intimiteit en associatie
Amai, amai, ik zweet het uit als zij der is
[Raymond van het Groenewoud]
Liefs, Harold
maandag 9 november 2009
Hi Harold,
Je schreef: De dames op de wallen peilen ook eerst hun klanten
Hoe weet jij dat ")).
Je schreef: Maar hoe peil je zaken als diepgang, intimiteit, liefde. Hoe kom je er achter hoeveel iemand voor je over heeft.
Gevoel en vertrouwen. En dat is een gok, want wat je hoort en ziet is soms niet waar.
Ik weet het niet v.w.b. dat uitgebreid mailen enz. Ik heb beide vormen geprobeerd: mailcontact van enkele weken dat intiem mailcontact werd, vlinders en dan de ontmoeting. Maar ook andersom, eerste mailtje en meteen een kennismaking. Ik kan je zeggen dat er geen peil op te trekken is. De meneer bij wie ik vorige week mijn grote verdwijntruc heb uitgehaald was heel leuk om mee te mailen. Niets intiems, maar leuke berichten. Geen van beide vormen biedt dus enige garantie. Noch voor een seksueel avontuur, noch voor een langduriger contact. Maar kan dat überhaupt wel, garantie, als het over menselijk contact gaat?
Over overspel wordt lang nagedacht want overspel heeft consequenties. Je hebt nogal wat te verliezen. Je gaat iemand die jou vertrouwt heel veel pijn doen. Misschien zijn er kinderen. En behalve dat moet je misschien wel van je lang gekoesterde standpunt trouw te zijn afstappen, ook iets om over na te denken.
Als je een slippertje bedoelt, daar wordt waarschijnlijk niet over nagedacht, gebeurt ook vaak in benevelde omstandigheden.
Je schreef: Vandaar dat ik zeg: 'een keer is geen keer, twee keer is wat en drie keer is een relatie' Kun jij in deze net zo mild zijn?
Kun je duidelijker zijn met wat je hiermee bedoelt, het is mij niet helder.
groetjes, Anja.
donderdag 12 november 2009
Anja,
Er ligt iets op mijn hart wat er eerst uitmoet. Ik wil heel graag dat je mij even aanhoort. Het is te intiem voor over de mail of telefoon. Mijn bedoeling is het kort houden. Niet langer dan een half uur. Ik kom er voor naar je toe als je mij aangeeft waar en wanneer het je schikt.
Liefs, Harold
Op het moment dat ik deze mail krijg, denk ik zijn boodschap te begrijpen en verwoord dat in een mail met als onderwerp 'Met spekjes en zo':
donderdag 12 november 2009
Hi Harold,
Lijkt het hierop?: Ik heb me bedacht dat de druk op ons contact te hoog is geworden en ik weet niet waarom en hoe.
Ik stel voor dat we het perspectief van eventuele nieuwe geliefden loslaten, voorzover dat nog aanwezig is, en dat je zonder die last eens langs rijdt uit je werk. Volgens mij is dat niet zo'n grote omweg.
Gewoon een simpele ontmoeting met geen andere verwachting dan 'gezellig'. Daar voel ik me veel prettiger bij.
We nuttigen een eenvoudig maal ")) en dan zien we wel of we verder contact houden of niet.
Dekt dat een beetje de lading??
Liefs, Anja
donderdag 12 november 2009
Anja,
Nee, je hebt mij niet begrepen. Ik wilde je verrassen en tegelijkertijd het perspectief van nieuwe geliefden juist niet loslaten.
Liefs, Harold.
donderdag 12 november 2009
Dat laat onverlet dat ik tot hetzelfde idee was gekomen, zij het op andere gronden. Voorstel blijft dus staan.
Voorstel is mede ontstaan omdat ik al twee keer heb ondervonden dat het na een heel leuk mail- of telefonisch contact zo kan zijn dat er bij een ontmoeting helemaal niets gebeurt tussen twee mensen. Ontgoochelend, maar heel goed mogelijk. Ik denk dat de druk die er op zo'n ontmoeting ligt ervoor zorgt dat je niet ontspannen kunt zijn.
Ennuuuh... het zou een stuk handiger zijn als je gewoon zegt wat je bedoelt. Wij kennen elkaar niet en dan is het voor mij niet zo heel goed mogelijk achterliggende bedoelingen te zien.
Liefs, Anja.
donderdag 12 november 2009
Lieveke, ik ga echt mijn zin niet doordrijven. Natuurlijk doe ik wat jij het liefste wilt en waar jij je het prettigst bij voelt. En no
worry, ik zorg er wel voor dat je je niet ontgoocheld hoeft te voelen, omdat er helemaal niks gebeurt. Dit laatste neem ik tot mijn verantwoordelijkheid.
Slaap wel vannacht, wens je een mooie droom toe en niet gaan vissen, want ik laat toch niks meer los of je moet wel heel lief tegen me gaan doen ...
Liefs, Haroldxxxx
vrijdag 13 november 2009
Anja,
Ik wil je laten weten, dat de elegante manier waarop we er gisteren samen zijn uitgekomen mij goed heeft gedaan.
Zou ik nu bij je binnenstappen, dan was het met de wens om zonder verdere poespas of gedoe met jou onder de lakens te kruipen en in slaap te vallen.
Liefs, Harold
zondag 15 november 2009
Ik heb geschreven 'kom een keer bij mij eten op weg van school naar huis' en jij hebt het over Raymondo (o.i.d.). Ik moest eerst drie keer nadenken wat het zou kunnen zijn, maar heb me bedacht dat het de nieuwe naam van een café op de Markt in Goes moet zijn. Dus... waar gaat die afspraak nu over?
Liefs, Anja.
zaterdag 14 november 2009
Hi Anja,
Kunnen we iets afspraken over onze afspraak?
Nu ik uitgeslapen en weer fris ben, bedenk ik mij, dat ik toch wel houd van een beetje spanning. Ook wat betreft onze afspraak. Ja, ja, daar gaat ie weer …;))
Ik wil voorstellen om het initiatief nog even bij een van ons laten, en bij voorkeur bij jou, omdat ik denk dat het de chemie ten goede zal komen. Ik zou het bijvoorbeeld hartstikke leuk vinden als jij mij op de valreep met een klein smsje zou verrassen in de trant van … zullen we?? Met plaats en uur. Dit weekend of van de week heb ik alle gelegenheid. Het mag ook na het etensuur. De weg naar café/restaurant Raymondo weet ik te vinden.
Zo doen ??
Liefs, Harold.
Dan komt er een mailtje waarin staat 'Hebben we nog steeds die deal?' Tja, wat bedoelt ie nou? Mijn uitnodiging om bij mij te komen eten, het etentje in Raymondo, het verrassende element daarvan? Ik heb geen idee en laat hem dat weten. Zijn reactie:
zondag 15 november 2009
Och hemel wat een consternatie lieve meid, ik zal het uitleggen: Jij antwoordde in eerste instantie: doen we ! Waarmee je zegt: okee, ik bepaal wel plaats en tijd. Voor mij volkomen duidelijk dat je hiermee mijn voorstel bevestigt.
Ik antwoord vervolgens met een luchtig plagerijte waarbij ik inhaak op de wispelturigheid die vrouwen in het algemeen wordt toegedicht. Ik had het misschien beter zo kunnen verwoorden: Staat ons afspraakje nog? Impliciet zeg ik hier ook mee ... begrepen, ik wacht op je smsje. Dus... waar gaat die afspraak nu over?
Kom op zeg ! Ik geef een voor mij bekend vertrekpunt dicht bij het centrum. Gemakkelijk aan te rijden, te parkeren en als een van ons verlaat is, sta je niet onder de kerktoren en zit je in in ieder geval warm en kun je er desgewenst ook samen blijven plakken.
Maar nu komen we volgens mij bij het echte punt terecht: je bent intussen van stemming veranderd en ziet het nu liever anders gearrangeerd. Als jij zeker weet dat je deze klein overwinning niet op je zelf wilt boeken, dan kiezen we toch zeg aanstaande vrijdag 6 uur aanwezig bij Grand cafe Bolsjoi en van daar uit vertrekken.
Zo beter ??
Liefs, Harold.
zondag 15 november 2009
Jeetje, jij bent kampioen gevolgtrekkingen maken ")). Dit alles bedoelde ik niet. Je maakt het veel ingewikkelder dan het is. Het enige wat ik wilde zeggen: ik sprak over bij mij thuis, jij spreekt over elders. En dus is de vraag wat gaan we doen?
En nee, ik verander niet van stemming. Ik laat jou weten waar en wanneer. Kan alleen niet garanderen dat het deze week is. Agenda is nogal vol. Ik doe mijn best.
Liefs, Anja.
zondag 15 november 2009
Anja,
Aan ons misverstand gaat bij nader inzien toch wel een grote enormiteit vooraf. Jij verkeerde dus in de veronderstelling dat je mij had uitgenodigd en ik wimpelde het luchtigjes af door met andersluidende voorstellen te komen. Dit is eigenlijk beledigend gedrag, ware het niet dat ik mij er niet van bewust was. Ik kan mij heel goed voorstellen dat je jezelf nu in een
netelige positie geplaatst voelt, doordat je jezelf zo lang door mij hierin liet meeslepen.
Wat moet dit ontzettend vervelend voor jou zijn. Het verdriet mij dat ik onvoldoende op de voortekens heb gelet, die er bij nader inzien zeker waren. Wie zei ook al weer dat intimiteit op een goudschaaltje dient te worden gewogen?
Maar laat je alsjeblieft hier niet door ontgoochelen, want ik ben er vast van overtuigd dat we in staat zullen zijn het hele gebeuren als een blijk van grote wederzijdse genegenheid op te vatten en uiteindelijk samen sterk genoeg zullen zijn om ook hier wel weer een oplossing voor te vinden.
Liefs, Harold
Ik antwoord dat ik het niet hoef te weten. Een voor mij volkomen onaantrekkelijke man, meester Prikkebeen waar kraak noch smaak aan is. Het zal me toch helemaal worst zijn wat hij van me vindt.
We spreken af op dinsdag 24 november te gaan eten bij Raymondo.
Op die dag blijkt dat ik echt helemaal niks weet van de horecagelegenheden in Goes. Ik loop rechtstreeks naar het restaurant op de Markt in de wetenschap dat dat een andere naam heeft gekregen. Als ik ervoor sta, zie ik dat die andere naam niet Raymondo is. Jemig, waar moet ik nu naar toe? Ik vraag het aan twee passerende meisjes. Ze hebben geen idee. Ik sms Harold met de vraag waar hij zit, hoe het er uit ziet, wat hij in de omgeving ziet. Uiteindelijk krijg ik de ingeving hem te laten vragen naar de vorige naam van het restaurant. En dan weet ik het. Ik loop er naar toe. Wat is dat toch voor belachelijk gedoe, namen van restaurants en café's die maar steeds wijzigen. Die behoren, net als gebouwen, bij de historie van een stad. Hou daar mee op!!!
Harold is, zo smst hij, makkelijk te herkennen. Een lange gentleman, schrijft hij. Dat klopt. Hij is heel lang, 195 m en hij weegt volgens de site 75 kilo. En dat is wat ik zie, een heel lange, graatmagere meneer. Een inkeurige meneer. We genieten van de maaltijd en lopen daarna door de stad. Hand in hand, initiatief van Harold uiteraard. Ik voel me daar niet bij op m'n gemak maar ach. We drinken wat in een café en gaan dan huiswaarts. Ieder zijns weegs.
Ik heb hem de verhalen van Perry en Fred verteld en stuur Harold de volgende dag de laatste mail van Perry en het verslag van het telefoongesprek met Fred, vergezeld van de woorden dat ik ons etentje gezellig vond. Harold schrijft terug:
Hi Anja,
Was het zeker en ik heb er een heel goed en warm gevoel aan overgehouden. Door en voor jou!
Ik vond het verhaal van Fred helemaal passen in de categorie van ... valt hier nog wat te neuken!! Waarom gaat zo'n snorremans niet gewoon naar de hoeren? Dat doet hij vast en zeker, maar af en toe moet voor het ego worden bewezen dat Fred ook zonder poen nog bij de vrouwtjes terecht kan. Tsja, niet leuk voor jou en alle andere dames op relatiesites of op kantoor of waar dan ook. Ik vind Fred trouwens vele malen beter te billijken dan die Perry, die jou zo nodig moest natrappen. Zo'n griezeltje zou ik graag een stevig pak slaag willen geven.
Lieveke, ik weet dat je het druk had afgelopen week. Ik mis je een beetje. Ik zou het leuk vinden om van de week iets samen te doen. Ik weet nog niet wat, maar je hoort mij.
Liefs, Haroldxx
woensdag 2 december 2009
Doen we Anja. Zaterdag 10:30 in het Luchcafe. Ik speel met het idee je voor die zaterdag nog iets anders voor te stellen, maar dat hoor je dan nog van mij.
Liefsxxxx
We ontbijten in het Lunchcafé en het is wederom gezellig. Ik vertel Harold dat ik deze week naar het ziekenhuis ga voor een kleine ingreep en dat het even lastig is wie mij naar het ziekenhuis brengt, het zal wel een taxi worden. Harold staat erop dat hij me brengt. Dat is lief aangeboden maar te veel gevraagd, vind ik. Hij woont op drie kwartier afstand. Harold wil het perse en ik accepteer zijn aanbod. Een aanbod waardoor ik bijna in het ziekenhuis terecht kom maar niet zoals de bedoeling was: Harold rijdt een rotonde op terwijl er een auto aankomt. Mijn noodkreet doet hem op de rem trappen en zo gaan we een botsing mis.
Als ik al weer een week thuis ben, komt Harold op bezoek. Voor zijn belangstelling tijdens mijn na-ingreep-periode niets dan lof. Hij besteedt zorg aan me. Hij komt met een maaltijd deze kant op, doet de boodschappen als ik de kok ben enz. Het is allemaal erg leuk maar er gebeurt niks tussen Harold en mij dat zou kunnen wijzen op romantische ontwikkelingen. Harold is, zoals ik al gedacht had, een zo intelligente man dat hij ietwat wereldvreemd is. Een beschaafde intellectueel. Lachen is iets wat ik met hem niet doe. Er valt niets te lachen. We bespreken ons wedervaren in het leven, onze relaties, onze emoties, en dat voelt allemaal prima maar ik heb verder niks met deze man. We liggen een avond tegen elkaar aan op de bank, zomaar lekker en warm. En dan zegt Harold iets als antwoord op een opmerking van mij, zo tussen neus en lippen door dat het niet goed tot me doordringt. Hij gaat naar de hoeren, begrijp ik. Ik noteer het in gedachten en neem me voor daar in later stadium nader naar te vragen. Interessant wel.
Als Harold de eerste keer hier is, wast hij zijn handen voor hij gaat koken. Als hij ze wil afdrogen, schrikt hij: 'Een zwarte handdoek, hoe kan ik nu weten of die schoon is!' Ik kijk hem aan en zeg 'kijk even om je heen.' Wat een rare opmerking, beetje beledigend ook, tamelijk dwangmatig.
Harold is op het eerste gezicht een homo pur sang, zijn gedragingen, hoe hij praat en vooral hoe hij beweegt. Ik vraag hem of hij zeker weet dat hij hetero is. Hij weet het zeker maar vertelt dat hij erg gewild is bij homoseksuele mannen en dat hij deze vraag al heel vaak heeft gekregen. Harold praat zo zacht dat hij regelmatig niet te verstaan is. Ik moet vaak vragen of hij iets wil herhalen. Je kunt het beschaafd noemen, dat is ongetwijfeld de reden waarom, maar het is niet altijd prettig. Hij zegt met dat zachte stemgeluid precies de woorden die vrouwen willen horen en ik krijg langzamerhand de indruk dat hij zich dat gedrag heeft aangeleerd vanuit die gedachte. Daarmee kun je scoren uiteraard.
Harold is meer van mij gecharmeerd dan ik van hem. Ik ga tweede kerstdag naar mijn dochters en beloof Harold dat ik op de terugweg misschien even langs kom, als het niet te laat wordt. Om half zes stuurt hij me het volgende smsje:
26 december
Kom aub vanavond naar mij toe. Wil met je xxxxxx.
Ik heb er helemaal geen zin in. Vind het ook onprettig om dat halverwege een gezellige dag, de maaltijd moet nog beginnen, te ontvangen. Ik besluit net te doen of ik het smsje pas lees als ik in de auto stap. Ik sms om 11 uur terug dat ik niet op bezoek kom. Harold vindt het niet leuk. Ik hoor twee dagen niets van hem.
Dan, op 28 december, overlijdt mijn beste vriendin José. Je weet wel, de vriendin voor wie ik in eerste instantie een verslag over mijn lidmaatschap van relatiesites ging schrijven. Ik ben er kapot van. Ik laat het Harold weten en opnieuw is hij hartstikke lief en bezorgd.
Sms Harold 29 december
Waarmee kan ik je vandaag een plezier doen. Ergens naar toe? Samen happen?
Dit is lief, hij heeft zorg voor mij. Ik koester me erin.
Ik accepteer de uitnodiging om op oudjaarsavond naar hem toe te gaan. Dat breekt mijn avond en gedachten, een beetje afleiding. De dag daarna ga ik, samen met mijn dochters, naar Noord-Holland. Op 2 januari is de uitvaart van José.
Ik ga op weg naar Harold. Mijn Bram wijst mij feilloos de weg maar eenmaal in de wijk aangekomen, is het een volslagen raadsel waar ik moet zijn. Ik parkeer en ga de huisnummers bekijken, verder weg van het huisnummer van Harold kan ik niet zijn. Ik rijd een paar keer een bocht om, nog een keer huisnummers bekijken, ik kom in de buurt maar dit zijn de even nummers. Waar zijn de oneven nummers? Geen idee. Ik bel Harold. Geen gehoor. Wat is dit nu? Hij weet dat ik onderweg ben, het is december en dan pleegt het donker te zijn om 8 uur 's avonds, in het donker is het moeilijk huisnummers vinden, en hij neemt niet op. Ik rijd nog een rondje. Op een dwars gebouwd rijtje huizen staan nummers. Niet die ik hebben moet. Ik bel opnieuw. Geen gehoor. Wat nu gedaan?
Bedenk je even dat ik kampioen ben in het niet de weg vinden, dat ik op zo'n moment onafwendbare paniek bezit van me voel nemen en niet meer weet wat te doen. Ik bel nog een keer. Geen gehoor. Ik ontplof bijna, wat onmogelijk onattent als je weet dat er iemand naar je onderweg is. Ik besluit in de auto te blijven zitten, hij zal toch wel ooit op zijn telefoon kijken, als ik niet kom opdagen?? Wachten duurt lang, ik word het zat. Ik besluit terug te gaan naar huis en hij kan doodvallen met zijn oudjaar. Ik rijd de wijk uit en dan rinkelt mijn telefoon. Lul of the universe himself. Telefoon in zijn jaszak laten zitten. Ik reageer niet aardig, maar het kan even niet anders. Wie let er nou niet op z'n telefoon als er iemand onderweg is.
Hij komt naar de straat en leidt me naar zijn huis. Ik zou het werkelijk nooit gevonden hebben, ook niet overdag.
We slapen die nacht in één bed maar er gebeurt niks om voor de hand liggende redenen. Mijn gedachten zijn bij José.
De volgende morgen hangen Harold en ik wat op de bank, hebben een aangenaam gesprek, hij zegt dat mijn woorden dat we niet op elkaar vallen hem hebben gekwetst. Dat vind ik naar maar ik kan het toch moeilijk niet zeggen en daarmee een indruk geven die niet waar is. We praten over van alles en nog wat, tegen elkaar aan liggend op de bank, koffie erbij, knus. Ik vraag naar zijn hoerenbezoek en het antwoord is ja, dat doet hij. Dit is toch wel de laatste man waar ik dit van gedacht zou hebben, zo zie je maar. Maar, vergoelijkt hij, hij heeft het zijn ex wel van tevoren verteld. O, doet hij het dan ook tijdens een relatie? Het antwoord is ja. Tjonge, ben ik even aan een groot gevaar ontsnapt. Stel je voor dat ik wel verliefd zou zijn geworden, zat ik nu met een vent die naar de hoeren gaat en nee, hij is niet van plan daar ooit mee te stoppen. Ik vertel hem dat het wijs is als hij dat niet tegen een eventuele nieuwe geliefde vertelt, anders kan hij het wel schudden. Nu ik dit hier schrijf, vind ik dat zeer vrouwonvriendelijk van mezelf.
Een paar dagen later: Sms Harold 5 januari 19.24 uur
Gewetensvraag: ga je mij wegsturen als ik bij je wil slapen ?? Liefs xxxx
Ik ben de raadselachtige berichten van Harold een beetje beu en antwoord:
Sms Anja 5 januari 19.28 uur
????????
Dat vindt Harold dan weer niet leuk.
Sms Harold 5 januari 2010 19.33 uur
Nou ja! Dikke bult dan maar…
Dit is toch geen antwoord van een volwassene? Tamelijk kinderachtig. Gewoon geen antwoord geven lijkt me nu ik dit schrijf de aangewezen weg maar op dat moment smste ik terug.
Sms Anja 5 januari 19.38 uur
Stel dan niet van die rare vragen, we hebben al in 1 bed geslapen!
Harold komt naar me toe en we slapen opnieuw in één bed. Ik zie Harold voor het eerst in zijn blootje, in de badkamer. Het is echt niet om aan te zien. De man is één recht streepje. Geen billen, zelfs niet een begin daarvan, geen enkele schaduw zelfs op de plaats waar ze behoren te zitten. Eén rechte, dunne streep.
Harold doet wat halfslachtige pogingen seks met mij te hebben maar het is geen succes. Mijn seksloos 2009 wordt nog even gecontinueerd. Ik heb er sowieso geen zin in, de man gaat naar de hoeren, hij houdt dus van jong en strak, wat doet hij dan bij mij?? Honderd euro uitsparen? Flikker op.
Harold is van mening dat de door hem bezochte hoertjes van hem genieten. Ik kijk hem medelijdend aan: 'dat geloof je toch zelf niet?' Ja hoor, hij wel. Ik vertel hem dat de dames zuchten en steunen om hem zo gauw mogelijk aan zijn gerief te helpen zodat hij vertrekt. Snel verdiend. Hij is het daar niet mee eens, hij weet zeker dat hij de dames een groot plezier doet. Nu is het woord 'groot' bij zo'n dunne sliert uiteraard niet van toepassing, maar ik geloof er ook niet in dat hij ze een klein plezier doet ")). We zijn het oneens en om zijn gelijk te bewijzen verwijst hij me naar een site waar de dames vertellen hoe fijn ze het vinden om met jan en alleman seks te hebben en waar de heren elkaar tips geven over naar welke dame je moet gaan, wie echt een topper is. Ik vertel hem dat dat reclame is, net zoals voor tandpasta waar je witte tanden van krijgt, iets om de verkoop te bevorderen. Ik kan daar niet over oordelen, vindt Harold. Ik moet eerst maar eens op die site gaan kijken, dan zal mijn mening wel veranderen. Ik ben zeer benieuwd en eenmaal thuis ga ik op de site kijken. Daar blijkt dat ik me moet aanmelden en dat gaat me iets te ver. Ik heb het dus niet gelezen.
Harold is een tamelijk onhandige stoethaspel. Als we de parkeergarage inrijden, besluit hij opeens paniekerig dat hij daar niet wil zijn en rijdt achteruit terug. Dat valt niet mee, bochten in parkeergarages zijn scherp. Hij schampt dan ook met de spiegel tegen de muur.
Als Harold bij mij komt eten in mijn na-ingreep-periode, ik kom nog niet buiten, vraagt hij of ik iets nodig heb uit de supermarkt. Ja, één ding, een pakje zure room, nodig voor het toetje. Hij komt aanzetten met crème fraîche.
De dag nadat hij bij mij sliep, gaat hij 's morgens even naar de bakker voor een vers ontbijt. Hij vraagt wat ik wil eten. Ik wil een croissantje en een hard bolletje met sesamzaad en vraag hem vooral het pakje roomboter niet te vergeten (dat verkoopt deze bakker ook), een croissantje zonder roomboter, dat kan niet. Hij komt terug met een hard bolletje maanzaad en zonder croissantje en roomboter.
Als hij op een dag kookt, heeft hij slagroom nodig. Een beetje maar. 'Wat doe ik met de rest', vraagt hij. 'Zet het maar in de vriezer', zeg ik. 'Kan dat?' 'Ik weet het niet, dat zie ik dan wel.' De inhoud van het pakje slagroom, minus het beetje dat al gebruikt is, komt door alle laden te liggen, Harold laat het uit zijn handen vallen. Ik heb nog maanden met laden met bevroren slagroom gezeten, niet te verwijderen dus.
Harold is ook een bemoeial. Bovenstaande dingen storen me niet, zijn bemoeizucht wel. Hij heeft commentaar op mijn inrichting, ik uiteraard op de zijne ook, Perzische tapijten op de vloer, alleen zeg ik het niet. Hij wel.
Als ik door hem meegebrachte tulpen in een vaas wil zetten, deugt de vaas niet. 'Dit is een speciale tulpenvaas', zeg ik verbaasd. Niet goed, of ik geen andere vaas heb. Hij kan de pot op, dit is mijn huis.
Als ik pijnboompitten rooster, wil hij dat ik boter in de pan doe. 'Het heet ROOSTEREN', zeg ik. Hij vindt toch dat er boter in de pan moet. Nee dus. Ik rooster.
Als de rijst staat droog te worden, vindt hij dat het gas eronder aan moet. Nee dus. Ik kan slecht tegen mensen die me vertellen hoe ik dingen moet doen die ik al veertig jaar doe.
Als hij onverwacht blijft slapen legt hij het badmatje, wat fris gewassen ligt te drogen op de rand van het bad, op de badkamervloer. Ik doe dat allemaal niet goed. In de douche moet een matje en op de vloer ook!! Levensgevaarlijk zonder matje. Ja hoor, vast. Misschien in een wat ouder huis, zoals hij heeft, maar tegenwoordig zijn tegels redelijk slipbestendig.
Het contact tussen Harold en mij wordt langzamerhand minder. Harold komt nog een keer langs uit zijn werk, we gaan nog een keer uit eten, maar het wordt minder. Op een dag smst hij dat hij op weg van zijn werk langs wil komen. Ik heb er geen zin in en sms terug dat ik niet thuis ben. O, o, o, nu ga ik zelfs al liegen.
In maart komt Harold uit zijn werk een biertje halen. Tijdens dat bezoek zegt hij zichzelf een betrouwbare man te vinden en hij vraagt mij om een bevestiging. Ik moet er even over nadenken en zeg dan dat ik dat niet vind. Stel je voor, zeg ik, dat wij een relatie zouden hebben, ik zou iedere tien minuten die je te laat bent denken dat je bij de hoeren bent. Dat vind ik niet echt betrouwbaar of, vraag ik hem, vertel je het iedere keer als je geweest bent. Nee, hij deelt eenmalig mee dat hij dat tot zijn gewoonten rekent en daar blijft het bij. Voor mij is zo'n man niet betrouwbaar.
Het verhaal van Harold staat op Manboel om te laten zien dat mannen van mening zijn dat ze zoiets cruciaals als hoerenbezoek pas hoeven te vertellen als je allang verliefd had kunnen zijn. Slechte zaak.
Harold heeft nu een mevrouw uit Drente en hij heeft haar ongetwijfeld niet op de hoogte gebracht van zijn horizontale escapades. Hij en ik hadden nog de afspraak in de zomer van 2010 te gaan zeilen op zijn meer dan mooie boot. Op mijn vraag of die afspraak nog staat, gezien zijn beginnende relatie, is zijn verontwaardigde reactie dat hij zich niet de wet laat voorschrijven en gewoon zijn ding blijft doen, dus ja natuurlijk gaan we zeilen. Niet dus. Mannen denken van zichzelf dat ze zich de wet niet laten voorschrijven, het is slechts zelden waar.