Vanaf nu komen er mannen in beeld met wie ik contact krijg via E-matching, een relatiesite voor hoger opgeleiden. Een verademing, dit had ik eerder moeten doen. Geen mailtjes van een halve regel, geen taalfouten om het andere woord, geen onbeschoftheid…. o ja, toch. De mannen van E-matching reageren net zo min op berichtjes als de mannen op de andere sites. Hun activiteit is zo mogelijk nog geringer dan bij de andere sites. Mannen op deze site schrijven niet, een enkele uitzondering daargelaten. Van de mannen met wie ik contact heb, hoor ik dat ze overspoeld worden door reacties. Tja, dan kom ik natuurlijk nooit aan de beurt.
In november krijg ik contact met een heel aardige meneer uit Brabant. Uit Brabant? Ja, daar wonen ook aardige meneren. Hij heeft als nickname Albast. Albast is gepensioneerd en zijn hobby en voornaamste bezigheid is beeldhouwen. Albast is 63 jaar en woont in de buurt van Breda. Voor de duidelijkheid: profielen bij E-matching zijn onderverdeeld in 'Wie ben ik' en 'Wat voor iemand zoek ik'. Het profiel van Albast:
Wie ben ik?
Mijn passie is beeldhouwen.
Hakken in steen. Hardsteen.
Vrouwentorsen vooral.
Woon nu ruim een jaar in een lief huisje met een mooie tuin en heb alle mogelijkheden om me creatief uit te leven.
Ik ben een vriendelijke, ruimdenkende man met best wat levenswijsheid, ben sociaal, millieubewust, maar ook als vanouds nieuwsgierig, rebels, attent en hartstochtelijk.
Heb geen ‘moeilijk’ verleden en kijk vooral naar de toekomst.
Ik zou het heerlijk vinden als er iemand het gelukkige leven dat ik nu in bescheiden luxe leid, met me zou willen delen.
Iemand die zich fijn zou voelen bij en in mijn omgeving.
Misschien wel iemand die me lief heeft, die ik lief kan hebben.
Iemand die haar kwaliteiten toevoegt en van een plus een, drie maakt.
Het zou prachtig zijn.
Wat voor iemand zoek ik?
Iemand met wie het goed is samen te zijn.
Dag,
Ik geloof nog altijd in sprookjes.
Kijk onder de paddestoelen in het bos of niet juist daar mijn elfje zich verstopt.
Kuste kikkers in de hoop een prinses te vinden.
Maar een goede fee die zich als heks voordoet ontmoette ik niet eerder.
Vandaar dat ik mijn stoute schoenen aantrek, het witte paard zadel en me bij jou meld om je mooiste toekomstdromen te vernemen.
Benieuwd of daar ook een beeldhouwende tuinier in voorkomt.In voor kan komen.
`n hartelijke groet, Hent
1 november
Hoi Hent,
Wat een leuke mail. Poëtisch en komisch. Ook je profiel komt heel positief over.
Mijn mooiste toekomstdromen.....
Iemand die warmte geven kan, die zich oprecht voor me interesseert, wil weten wie ik ben, met wie ik kan lachen, bij wie ik me veilig voel, aan wie ik mijn pijn kan laten zien en bij wie ik klein en onzeker kan zijn, op wie ik kan rekenen, die mij weet te verrassen, die mijn ouder worden met een liefdevolle glimlach gadeslaat, voor wie genegenheid en saamhorigheid een normale zaak zijn, die de sterren voor me van de hemel plukt, een man die in staat is tot grootse gevoelens, een liefde die onaantastbaar is en die een ongebreidelde fantasie combineert met speelsheid en een eindeloze passie.
En die dit alles en meer ook van mij mag verwachten.
Tja, je vroeg erom.......
Fijne avond, Anja.
2 november
Dag Anja,
Ben blij met jouw reactie, fijn je naam te kennen.
Voor jouw dromen is een tovenaar nodig. Een alchemist wellicht.
Chemie zeker.
Ik vertrouw erop dat zich in mijn hoge hoed voldoende ingrediënten bevinden om het juiste elixer te brouwen. Tenslotte heb ik niet voor niets jaren als chemicus gewerkt.
Jij wilt vinden wat ik nodig heb, iemand om zielsveel van te houden en dat heel lang nog.
Nog niet zo lang geleden schreef ik het volgende versje
Als een late namiddagzon de bladeren transparant doorschijnt
de bosrand in duizend kleuren groen schildert
lijsterbes oranje accenten legt,
hak ik
aan een vrouw
hoop ik op een vrouw
die voelt wat ik voel
ziet wat ik zie
die verbeeldt in gezang, gebaar
in zoete zinnen
die ik kan dragen
mij wil schragen
een eekhoorn morst vanuit de boom hoog boven mij
de schilfers van een verse dennenappel
een specht vliegt met schelle kreten verschrikt op
ik hak verder
aan een vrouw
vol vertrouwen
Ik hoop dat alle volgende versjes over jou zullen gaan.
Liefs, Hent
Hent schrijft opnieuw:
Dagdromen in de nacht
Gister rond middernacht zat ik langdurig met het licht uit voor het raam. Buiten werpt een prachtige volle maan aan een kraakheldere hemel een vervreemdend licht op de met bladeren bezaaide tuin.
Als bij kabbelende golfjes weerkaatst het licht op de natte eikenbladeren.
Een feeëriek decor waarin ik om klokslag twaalf tenminste elfjes verwacht.
Mijn gedachten dwalen naar jou en naar lang geleden. Toen het gebeurde dat ik van de avondschool kwam.Op de Solex.
In een laaggelegen lichtglooiend weiland, omzoomd door bomen en struiken, vlak bij het kanaal, waar vaker een dichte grondnevel hing.
Het was als nu volle maan en helder. De poten van de koeien niet zichtbaar. De bonte lijven, beschenen door het heldere maanlicht, bewogen als vreemde vaartuigen over een meer van mist.
Gefascineerd heb ik het tafereel gadegeslagen. Opgeslagen op mij n grijze schijf.
Ook toen al hoopte ik op elfjes of andere magie, maar niets in die zin werd me geopenbaard.
In de 40 jaren dat ik in het westen woonde zag ik nooit meer zo’n surrealistisch landschap.
Lichtvervuiling door stad en tuinders die de hemel continue oranje kleuren verhinderen dat.
Ben blij dat ik de sterren en het maanlicht teruggevonden heb.
Ik neem me voor om bij de eerste gelegenheid van volle maan en mist te gaan wandelen op de heide hier.
Overigens bestaat het weiland van destijds niet meer. Opgeofferd aan een nieuwe brug en brede wegen.
Een dinsdagse groet, Hent
3 november
O Hent, nu voel ik me natuurlijk heel schuldig. Je eerste mailtje staat er ook nog en ik ga je vanzelfsprekend terugschrijven alleen.... vorige week ontbrak de tijd. Ik had vakantie en die was helemaal vol gepland. Alleen zondag had ik even voor mezelf.
Dus, het komt. En excuses dat ik zo laks ben.
groetjes en slaap lekker,
Anja
Dag Anja
Je mag je niet schuldig voelen, als je niet direct kunt antwoorden op mails van mij.
Anders durf ik je niet meer te schrijven.
Je moet het alleen wel laten weten als je mijn geschrijf niet op prijs stelt.
Ik werd wakker en zag dat het zeven uur was. Nog nauwelijks licht buiten, het regende, waaide. Weer dat hoort bij begin november.
Ik besluit uit bed en in bad te gaan met kweepeer. Een heerlijke geur uit mijn jeugd teruggevonden bij Action in Ossendrecht. Gezien de prijs, waarschijnlijk een slecht verkopende mispeer van de firma Kneipp.
Het warme badwater waarin ik me langzaam laat glijden doet mijn huid tintelen, voelt weldadig aan. Ik snuif diep, ontspan en begin de dag te overdenken, te plannen.
Ik weet niet hoelang ik al in bad lag, maar plots hoor en zie ik de badkamerdeur opengaan.
Tot mijn ver bazing verschijnt in de deuropening een vrouw, in mijn Tweede kamerjas.
Slank postuur, donkerblond kort geknipt haar, een glimlach om de mond.
“ Niet kijken” zegt ze en doet het licht uit. Ik sluit mijn ogen.
Direct daarop voel ik dat ze in bad stapt. Ik ga rechtop zitten en zij zet zich voor me, met de rug naar me toe. Ze dompelt zich tot net over de schouders in het water en schuift tegen me aan.
“ Hmm, lekker warm “ zegt ze zacht.
Ik strek mijn armen naar voor en neem haar kleine handen in de mijne, waarop zij beide handen voor haar borst vouwt.
Ik voel de zachtheid van haar borsten, stel tevreden vast dat ze niet groot zijn.
Lang zitten we zo, zwijgend, warm, van het water, van elkaar.
Dan maakt ze zich los uit de omarming en zegt “Ik moet gaan, nog werken “.
We stappen uit bad en ik drapeer een badlaken om haar schouders. Ze draait zich om, kijkt naar me en kust me zacht op de lippen. Ik neem haar hoofd in mijn handen, druk het zacht tegen me aan en kus haar op het voorhoofd. Intens gelukkig.
Als ze het badlaken loslaat knipt ze met haar vingers en in een wolk van sterretjes denk ik een bezem te zien.
” I’l be back “ hoor ik haar nog zeggen, met een Zeeuws accent, en weg is ze.
Beduusd blijf ik achter, voel me koud, krijg kippenvel.
Terug bij mijn positieven zie ik dat het al licht is buiten, ik in bad lig en voelt het water al behoorlijk koud.
Als ik, na me aangekleed te hebben de keukendeur wil open doen, blijkt die al open. Met de sleutel nog in het slot.
`n herfstige groet, Hent
6 november
Dag Anja,
Pffft, zie ik je denken, daar is ie weer.
Maar ik houd het kort.
Geef je in overweging om in plaats van tijd te stoppen in een uitputtende beantwoording van mijn mails, dat mondeling te doen bij een kop koffie.
Zie maar, vind beide goed en mag ook allebei.
Ben morgen op uitnodiging van jongste zoon niet beschikbaar, maar daarna ben ik ter uwer beschikking,
Hoe dan ook, een fijn weekend toegewenst,
Hent
6 november
Hallo Hent,
Je schrijft zo'n mooi profiel. Je dicht ook heel lieve mails. Je passie is beeldhouwen maar je schrijft ook prachtig. Je beeldhouwt met woorden en ontroert mij daarmee. Pareltjes in een zee van mails van botte mannen. En met je Solex roep je nostalgische gevoelens op. Leuke herinneringen.
Dus zeer zeker stel ik je mails op prijs. Ik ontmoet hierin een mens. Je verhaaltje over mij in je bad is zo poëtisch, zo zacht en zo mooi, ik word er warm van.
En dan schrijf je dat je wel een kopje koffie met mij wilt drinken. Oei, dat kan de betovering in één keer verbreken. Ik vind het nu al jammer als ik bedenk dat je mij geen mails meer zou schrijven. Zulke mooie, warme verhalen.
Ik kan me zelfs voorstellen dat ik helemaal niets doe, alleen maar ontvanger ben, pure verwennerij.
Maar... digitaal contact heeft een logisch gevolg, ergens samen koffie drinken is uitstekend, spannend ook.
Liefs, Anja.
7 november
Dag Anja,
Je hebt gelijk, laten we deze droom niet verstoren.
We gaan geen koffie drinken, we nemen bier.
Natuurlijk blijf ik je schrijven. Zelfs al zou je iedere dag hier bij me zijn, dan nog schoof ik briefjes met ondeugende en lieve woorden onder jouw hoofdkussen.
Zag je mail vanochtend pas en ben blij met je complimenten.
Was gisteravond naar de opening van een expositie van regionale kunstenaars. Ik probeer me een beeld te vormen van het niveau van wat er zoal in de omgeving gemaakt wordt.
Ga nu naar Den Haag, een boodschap en op de thee bij een vriendin. Combineer dat met bezoek later op de middag aan mijn jongste zoon en zijn gezin. Het pas gekocht huis zien en eten bij ze. En natuurlijk mijn kleindochters, 2 + en acht maanden, zien.
Moet zo nog iets lekkers voor ze kopen. In Belgie natuurlijk.
Ik wens je een fijn weekend en, laat de tover duren zolang jij wilt en ik de inspiratie vind in jou. Jij bepaalt uur en plaats voor de koffie, goed ?
’n lieve groet, Hent
7 november
Hoi Hent,
Fijne dag gehad??
Mijn jongste dochter woont in Den Haag dus ik bezoek die stad met enige regelmaat.
En dit onderdeel van 'we' neemt geen bier hoor, ik drink helemaal geen alcohol.
O, die Belgen, daar kun je toch lekkere dingen kopen. Gebak, mmmm, pasteitjes in vele soorten. Heel anders dan hier.
Zou het handig zijn om met mij te mailen via mijn 'normale' mailadres? Ik weet niet of ik dat hier mag doorgeven maar als het verwijderd wordt, zien we dat wel.
Slaap lekker, Anja.
8 november
ik heb gefietst vandaag
aan je gedacht vandaag
ik heb gewandeld vandaag
de was gedaan, gepoetst, geboend
gestofzuigd vandaag
aan je gedacht vandaag
ik heb je gemist vandaag
bomen boden mij troost
en toch
heb ik je gemist vandaag
liefs, Hent
8 november
Hi Hent,
Mooi en lief rijmsel en prachtige foto's. Tussen alle prozaïsche werkzaamheden de gedachten laten gaan. Misschien vertel ik je ooit nog hoezeer jouw woorden in vruchtbare aarde vallen.
Liefs, Anja.
Dag Anja
Tot mijn genoegen las ik in jouw profiel dat je geniet van eten.
Op maandag ga ik helpen bij het eetpunt voor ouderen. Mensen die nog zelfstandig wonen en niet aan koken voor zichzelf toekomen, kunnen drie keer per week tegen betaling een complete warme maaltijd gebruiken in de aula van het verzorgingstehuis alhier. Het eten wordt aangeleverd, maar moet uitgeserveerd, de soep opgewarmd, de afwas gedaan en met koffie en een sociaal praatje wordt besloten.
Van half twaalf tot ca twee uur ben ik van de straat.
Daarna, blad geharkt. Kruiwagens vol naar een straat verder gebracht vanwaar de gemeente het ophaalt.
En, ik heb soep gemaakt van bospaddenstoelen uit eigen tuin.
Bouillon van kippenvleugeltjes, wat salie en laurier, nevelzwammen en honingzwammen, fijngesnipperde ui, een flinke scheut room en bindmiddel.
Ik kook graag, of liever ik eet graag lekker en doe daar ook moeite voor, maak er tijd voor.
Ben benieuwd naar jouw voorkeuren. Hoop dat je alles eet, maar ik heb ook een lekker vegetarisch repertoire, in geval van.
Ben sowieso benieuwd naar Anja, vanzelfsprekend.
Waar ze woont, hoe ze eruit ziet, wat ze leuk vindt achter een PC, wat haar bezielt, waarom haar alter ego Heksje heet en nog veel meer.
Maar het hoeft niet alles in een keer.
Ik vind het fijn dat je me schrijft, me slaap lekker wenst.
Liefs, Hent
Dag Hent,
Je schreef:
Tot mijn genoegen las ik in jouw profiel dat je geniet van eten.
Tjonge, hoe heb ik dat verzonnen. Het ligt iets genuanceerder hoor. Ik vind eten in gezelschap heel leuk, mag graag kokkerellen, maar koken vind ik minder aantrekkelijk. De dagelijkse hap, daar word ik niet opgewonden van. Om dat probleem op te lossen, kook ik bijna altijd van recept, vaak onbekend en meestal verrassend maar ook af en toe tegenvallend. Dan verscheur ik het receptenkaartje. Met het koken vanaf recepten heb ik ook het dagelijkse prangende vraagstuk 'wat ga ik vandaag eten?' opgelost. Ik blader in mijn receptenkaartjes en kies.
Heb je een grote tuin? Is de foto op E-matching in je eigen tuin gemaakt? Ik neem aan dat je kennis van paddenstoelen voldoende is om te weten wat je eet. Ik zou het doodeng vinden. Op mijn terras, in één van de bakken van de bomen, groeiden deze zomer uitbundig paddenstoelen. Wit, ze leken op champignons, maar groter. Is waarschijnlijk te danken aan de mest die ik vorig jaar bij de bomen heb gegooid, zei iemand met meer verstand van dit soort zaken dan ik.
Je maakt prachtige foto's maar de modellen lenen zich er dan ook voor.
Ik eet niet alles, ben allergisch voor sommige vissoorten. Dat is jammer want ik eet graag vis. Verder griezel ik van asperges maar in de soep is het te doen en ik eet geen boerenkool op de manier zoals de doorsnee Nederlander dat op tafel zet maar zelfs van boerenkool kan tegenwoordig iets lekkers gemaakt worden. Ik eet niet vegetarisch maar heb een aantal heerlijke vegetarische recepten.
Ben sowieso benieuwd naar Anja, vanzelfsprekend enz.
Ik woon in xxxxx en heb net op internet gevonden dat dat maar 45,7 km van jou vandaan is, 32 minuten rijden (zonder files staat er, maar die verwacht ik niet op deze route), dus dat is een afstandje van niks. Morgen na het werk kom ik bij je eten. Grapje.
Op 11 november is het 4 jaar geleden dat ik naar mijn huidige woning ben verhuisd, een prachtig appartement (mijn mening natuurlijk).
Ik ben in april 60 jaar geworden, werk 3,5 dag p.w., doe dat met plezier maar vind het werken onderhand ook wel genoeg geweest. Tegenstrijdigheden die naast elkaar kunnen bestaan.
Ik heb twee dochters, de oudste heeft gestudeerd in xxxxx en is daar blijven wonen, de jongste heeft gestudeerd in Utrecht en woont in xxxxx. Mijn dochters maken me blij.
Ik ben over het algemeen een blij mens, vrolijk en goedlachs, ik zing graag en vaak.
Vorig jaar heb ik een paar flinke klappen opgelopen door contacten via internet en het heeft lange tijd geduurd voor ik dat achter me kon laten. Langzaam aan word ik weer mezelf. Ik ben er bijna.
Ik vind dat heksjes leuke plaatjes geven en de variant met de x vind ik leuk omdat ik van taal en het spelen daarmee houd.
Zo, nu jij. Ik begrijp dat je nog niet zo heel lang in xxxxx woont? Waar woonde je eerst en hoe kwam je in xxxxx terecht? Woon je alleen? Bij jouw profiel is namelijk niet vermeld of je kind(eren) uitwonend zijn. Wat voor werk heb je gedaan? Iets in de chemie, begreep ik, maar hoe en wat? En wat betekent MUA?
Ben je gescheiden of weduwnaar? Ik ben gescheiden trouwens, dat ben ik vergeten te vermelden.
Wat in jouw leven heeft ervoor gezorgd dat je precies weet wat je moet schrijven om mij, en vrouwen in het algemeen neem ik aan, te raken?
Slaap lekker en sweet dreams,
Anja.
10 november
Dag Anja,
Het was in jouw woonplaats, in 1963, dat ik voor het eerst en gelukkig voor het laatst zakte voor een examen.
Het praktijk gedeelte werd afgenomen in jouw woonplaats op het laboratorium van de Keuringsdienst, meen ik me te herinneren.
Ik weet nog hoe ik draalde om naar huis te gaan. Zigzaggend over de weg fietste, bang het mijn moeder te zeggen, haar teleur te stellen.
Mijn vader was een paar jaar eerder overleden en de particuliere opleiding moest van weinig inkomen betaald worden.
Het was ook in jouw woonplaats, heel veel later, dat ik besloot bij haar weg te gaan, dat de maat vol was.
We logeerden toen een paar dagen bij mijn oudste zoon, die bij een bedrijf aldaar werkte.
Dat is nu ruim twaalf jaar geleden.
Ik ben opgegroeid in de buurt van Breda en heb veertig jaar in het westen van het land gewoond.
De laatste tien jaar na de scheiding op een flat in xxxxx.
Na de laatste overname van het bedrijf waar ik werkte kreeg ik onenigheid met de directie en werd op verzoek ontslagen.
Had toen, ruim vijf jaar geleden, drie en veertig jaar gewerkt.
Daar zat ik dan op mijn flat, die zeer praktisch was toen ik nog werkte,maar voor beeldhouwen niet echt geschikt.
Bij toeval, op weg naar Yerseke om oesters te eten, kwam xxxxx in beeld.
Een klein huis met een flinke tuin en een werkplaats om te hakken.
Bijna twee jaar woon ik hier nu. Heb de boel opgeknapt en als een stekelbaarsje hoop ik nu iemand te vinden, die van rust en stilte houdt en heel veel van mij.
Iemand waaraan ik hart en ziel kan geven. Teder mag beminnen.
Twee zonen heb ik.
De oudste woont nu in Spanje. Hij werkt voor xxxxx en heeft sinds maart dit jaar een schattige dochter.
De jongste is na wereldwijde omzwervingen terug in Nederland beland, waar ook zijn moeder nog woont. Die past nu dolgraag op de twee lieve kleindochters.
Kortom iedereen gelukkig, nu ik nog.
Mua staat voor moois uit albast. Op de foto’s een recent object “she and me”, gemaakt uit mergel en experimenteel afgewerkt.
And last but not least, als wat ik schrijf jou raakt, is dat omdat jij mij raakt.
Door jouw profiel en de reactie op mijn schrijven. Door de verwachtingen die dat oproept. Mijn verlangen iemand die dat verdient te koesteren, heel lang nog.
Vanavond naar een vergadering en morgen naar de Kunsthal in Rotterdam. Hopper en tijdgenoten.
Vandaar dat dit bericht wat langer was.
’n Dinsdagse groet, Hent
Hoi Hent,
Je schrijft zo mooi, echt genieten. Mijn woonplaats heeft voor jou dus minder mooie herinneringen.
En dan 'she and me', wat een serene schoonheid. Zo fijntjes en toch krachtig. Heel mooi.
Ik was een beetje bang voor het zien van je werk. Heel moeilijk als iemand met passie en hart en ziel aan iets heeft gewerkt en ik vind het niet mooi. Maar dit vind ik prachtig. Mijn mening heeft trouwens geen enkele waarde want ik weet weinig van kunst. Ik weet wie mijn favoriete schilder is en ook duidelijk waar ik wel en niet van houd, maar een kunstzinnig oordeel kan ik niet geven.
Maak je alleen dingen voor jezelf of ook voor derden? En kun je er dan afstand van doen? Als iets helemaal is geworden wat je had gedroomd?
Moois uit albast, leuk gevonden.
Vanavond naar een vergadering en morgen naar de Kunsthal.
Leuk dagje morgen. Voor mij ook. Ik ga met de dirigent en een bestuurslid van mijn koor naar Turnhout om nieuw repertoire te zoeken. Dat hebben we een paar jaar geleden ook gedaan, met z'n tweeën uren in de bakken struinen. Tot mijn schande was ik nog nooit in de Kunsthal. Al tig keer gedacht te gaan maar tot nu toe niet geweest.
Ik wens je een heel leuke dag morgen, geniet ervan.
groetjes, Anja
Hoi Hent,
Ik hoop dat jouw dag beter is verlopen dan de mijne. O, o, o, die Belgen. Dat je daar nou zo dicht bij bent gaan wonen....
Vanmorgen 9 uur. Dirigent arriveert en zegt zojuist in de auto via Omroep Zeeland vernomen te hebben dat België vandaag Wapenstilstandsdag heeft. Tja, is de winkel dan wel open?? Computer aan, naar de site van Partitura en gebeld. 1 minuut over 9 en ze openen om 9 uur. Geen gehoor. Maar dat kan, misschien de stoplichten tegen. Om 10 over 9 nog een keer en nu krijg ik een antwoordapparaat. Ingesproken dat er drie Hollanders op weg willen naar de winkel maar dat we twijfelen of de winkel open is en wilt u terugbellen enz.
Omdat we geen gehoor krijgen belt Helen, inmiddels ook gearriveerd, een collega. Een collega van Belgische origine om precies te zijn. Die is heel beslist, op Wapenstilstandsdag is in België alles gesloten. Daar staan we dan. Wat nu??
Eerst maar koffie gezet. Onder het genot van een bakkie een poosje zitten kletsen en om half tien, de ultieme wanhoopspoging, nogmaals gebeld. Nog steeds het antwoordapparaat. Die zijn dus vandaag gesloten. Belgen! zet zoiets dan op de site! Zeker als je aan de grens met Nederland woont en Nederlandse klanten hebt. Om met Obelix te spreken: 'Rare jongens, die Belgen'. Een nieuwe afspraak gemaakt voor de rit naar België voor volgende week vrijdag.
Ben benieuwd wat voor feestdag ze dan weer hebben.
Wel heerlijk om zomaar een hele dag voor mezelf in de schoot geworpen te krijgen.
Zo, nu jij. Hoe was het in de Kunsthal?
groetjes, Anja.
11 november
Dag Anja,
Mijn dag begon vroeg. Normaal gebruik ik geen wekker. Als het nodig is als vandaag doe ik het met mijn mobieltje. Echter toen ik vanmorgen wakker schrok van het ding bleek het pas 6 uur. Hij stond nog op zomertijd. En ik had alle tijd.
Ja, omdat de Belgen vandaag een nationale feestdag hebben, hadden de leerlingen hier in de omgeving vrij vandaag. Had het maar gevraagd, ik weet dat soort dingen, een vent waar je wat aan hebt, in dit geval, in ieder geval.
De Kunsthal was rumoerig en druk omdat er schoolkinderen rond liepen met vragenlijsten, omtrent het getoonde en verder was het niet meer dan wel aardig.
Veel beter was Booymans van Beuningen. Heb daar ’s middags met plezier rondgewandeld. Na de herinrichting is het duidelijk naar kunststroming en tijd ingedeeld.
Met belangrijke werken geïllustreerd.
Overigens kon ieder zijns weegs gaan als ie maar op tijd bij de bus was.
Toen ik je mail zag zojuist, wilde ik je verrassen. Maar je was niet thuis.
Omdat je eerder in een mail vertelde dat je zingt in [naam koor] was het natuurlijk niet moeilijk meer om op internet je naam, adres en telefoonnummer te vinden.
Maar je was er niet, oefenen volgens de site. Wel je stem gehoord.
En met die stem nog in mijn oor, de fotogalerij doorgebladerd op zoek tussen al die vrouwen naar een blonde met blauwe ogen, niet al te groot, niet al te zwaar.
Maar, nog geen conclusie getrokken.
Hoop dat je me overigens niet te brutaal vindt om zonder toestemming te bellen.
Voor straks slaap lekker en liefs van een BijnaBelg.
Hi Hent,
Had het maar gevraagd, ik weet dat soort dingen, een vent waar je wat aan hebt, in dit geval, in ieder geval.
Hoe had ik het kunnen vragen? We wisten van niks. We zijn blij dat de dirigent het op de radio hoorde, het was toch vrij sullig geweest als we met drie mensen voor niks naar België waren gereden. Gisteravond hadden we alledrie het gevoel een heerlijke dag te hebben gehad, zomaar gratis en voor niks uren voor jezelf. Ik heb de computer geschoond, dat moest al tijden en zie daar...
Kinderen in musea doen afbreuk aan je bezoek. Ik heb dat ook al eens ervaren, je wilt in alle rust en stilte genieten van wat je ziet, en dat is dan niet mogelijk. Nog minder als ze ook nog gaan rennen en vliegen.
Nee, op woensdagavond ben ik niet thuis. Dan ga ik energie opdoen voor de rest van de week ")).
Kijk op de site naar de foto's onder 'Staatsiefoto's', daar sta ik het duidelijkst op. Ik sta in het midden. Logisch, daar staat de deugd altijd. De foto's zijn twee jaar oud. Of drie? Even zoeken..... Ze zijn van 22 september 2007. Toen was ik nog maar 58, eigenlijk nog piep.
Hoop dat je me overigens niet te brutaal vindt om zonder toestemming te bellen.
Nouououou. Oké dan, het zij je vergeven. Misschien nog es proberen?
Nu vraag ik aan de man aan wie ik in zo'n geval iets heb: is er volgende week vrijdag toevallig een feestdag in België die maakt dat alle winkels gesloten zijn?
Morgen ga ik gezellig lunchen met een oud collega van heel lang geleden. Eenentwintig jaar om precies te zijn. Ik las deze zomer een ingezonden brief in de PZC die me erg aansprak, hij was geschreven door haar of haar man, dat was niet duidelijk omdat ze dezelfde voorletter hebben. Hoe dan ook, ik schreef haar een brief om te laten weten dat ik genoten had van hun spitsvondige en scherpe tekst. Ze belde me 's avonds op en nu gaan we elkaar, na heel veel jaren, weer ontmoeten.
Hent, volgens mij passen wij helemaal niet bij elkaar ")). Ik schat jou in als een onverstoorbare, rustige man en ik ben een levendig meisje. Of zouden die twee uitersten juist heel goed kunnen samengaan? Hoe denk jij daar over?
Welke ervaringen heb jij tot nu toe via relatiesites opgedaan? Positieve, minder positieve? Heel leuke misschien?
Slaap lekker, sweet dreams,
Anja.
13 november
Dag Anja,
Je hebt gelijk.
Ik ben een dooie pier. Een als mooischrijver vermomde vampier, die leeft van de zuurstof die levendige meisjes op leeftijd hem kunnen verschaffen.
Maar wel een kieskeurige. De zuurstof moet wel vers zijn, bruisend nog. De met moeite opgeborrelde belletjes uit een versomberde en verzuurde geest ga ik uit de weg. Wijs ik af.
Daarom ook was ik blij verrast met jou. Jong van geest, goedlachs, uitdagend en nog veel meer. Dat klinkt sprankelend en vroeg haar naar haar toekomstdromen.
Niks over wereldreizen, barre fietstochten, zen op hoge bergen of dagenlang wellnes en funshoppen.
Nee, een heerlijk lange lijst van zinnige zaken die een mens echt gelukkig maken.
Van zulke zuurstof lust een vampier wel pap.
Wil ik wel levenslang voor zitten, samen dan.
Maar mogelijk ligt het iets genuanceerder en passen we inderdaad niet bij elkaar. Hoewel de Fransen weer zeggen “les extrèmes se touchent “
Toch maar een keer thee drinken samen, zondagmiddag misschien?
Een zuurstofrijke groet, Hent
Hoi Hent,
De met moeite opgeborrelde belletjes uit een versomberde en verzuurde geest ga ik uit de weg.
Als er iets niet op mij van toepassing is, is dit het wel. Ik ken een meneer die beweert dat vrouwen van mijn leeftijd een hoge zuurgraad hebben. Ik moest om die uitdrukking lachen. Ik weet niet of het zo is maar ik heb het niet. Dat ontdekte die meneer ook in no time.
Niks over wereldreizen, barre fietstochten, zen op hoge bergen of dagenlang wellnes en funshoppen.
Dergelijke zaken zijn toch geen toekomstdromen?? Dat zijn wensen. Ik uit af en toe weleens de gedachte dat Amerika erg mooi schijnt te zijn en dat het misschien wel eens leuk.... Maar of dat wel of niet ooit gebeurt (en de kans is in mijn geval 99% niet) verandert niets aan mijn welbevinden.
Toekomstdromen bevatten uiteraard iets anders. Geluk, warmte, harmonie, samen, vertrouwen, oprechtheid, liefde. Daar kun je van dromen. Hoe dat zou zijn. Hoe dat zou voelen.
Maar... ik vind het ook heerlijk met mijn dochters te shoppen, samen ergens plaats te nemen voor een heerlijke lunch, en ik heb van mijn jongste voor mijn verjaardag een verwenweekendje cadeau gekregen. Lijkt me heerlijk. Maar massages van vreemden, warmte van een sauna, modderbaden die je omvatten, het is uiteraard allemaal surrogaat.
Greetings to my sweet vampire,
Anja.
14 november
Dag Anja,
Fijn je te ontmoeten morgen. Je klonk aangenaam door de foon.
Moest, toen ik in je laatste mail las van jouw verwenweekend, denken aan dit versje dat ik eerder schreef.
liefs, Hent
Zinnen
Te lang geleden
voelde mijn huid nog andermans handen
genoot mijn neus de geur van een warm lichaam.
Te lang geleden ook
hoorden mijn oren ondeugende woorden
smaakten mijn lippen het zilte zoet, van innig verlangen
sloot ik de ogen bij intens beleven.
Te lang geleden al
bekommerde iemand zich nog
om mij
om mijn zinnen, om mijn lijf.
We hebben het heel fijn. Hent beloofde iets lekkers te halen bij een Belgische bakker en geloof me, wat Belgische bakkers maken..... dat is pas echt lekker. Hent heeft niet al te zuinig ingeslagen, we verorberen allebei drie heerlijkheden bij een kopje koffie. Hent heeft een heel mooi huis, smaakvol ingericht, en overal staan zijn werkstukken. Ik vind ze mooi.
De tuin is gigantisch, omzoomd door bomen. En er staan, behalve het huis, nog drie gebouwtjes. Twee daarvan zijn in gebruik als atelier en verkoopruimte, het derde is de garage.
We genieten van elkaars gezelschap en de open haard (ja echt, ik zit in een waar geworden relatiesitecliché), het is heerlijk. De gedachte dat het heerlijk moet zijn tegen deze man aan te liggen, hier voor het knappende vuurtje, bekruipt me.
Hent vraagt of ik wil blijven eten. Gezien de omstandigheden zeg ik daar uiteraard ja tegen. Hij maakt een heerlijk maal en een verrassend toetje, iets wat hij zelf heeft bedacht. Het was zalig. We zitten tegenover elkaar en het voelt allemaal heel goed. We drinken nog een kopje koffie en dan ga ik huiswaarts. We houden elkaar even vast en wisselen een kus.
Eén raadselachtig iets hoor ik, deze dag. Hent vertelt over een relatie die hij na zijn huwelijk heeft gehad. Hij ging met die mevrouw op vakantie naar Zuid-Frankrijk en op weg daar naar toe zouden ze op bezoek gaan bij een vriendin van Hent. Zo gezegd, zo gedaan. Ze gingen er op bezoek, ze aten er, de volgende dag waren ze er weer voor een barbecue met vrienden van de vriendin. En toen werd het Hents reisgenote duidelijk dat zij in dit gezelschap de enige was die niet wist dat hier geen sprake was van een vriendin maar van een vorige liefdesrelatie. Ze voelde zich behoorlijk voor de gek gehouden en deelde dezelfde dag mee dat ze naar huis ging en dat de vakantie niet doorging.
Hent vertelt dit en ziet niet dat hij hierin iets fout heeft gedaan. Ik vertel hem dat het niet goed voelt als je er achter komt dat iedereen in het gezelschap op de hoogte is van iets wat jij, als enige, niet weet. En dan ook nog iets in de relationele sfeer. Hij had het doodeenvoudig van tevoren moeten vertellen. Hij begrijpt niet wat hij fout gedaan kan hebben. Dit is een minpuntje en zet mij aan het denken. Iemand die zo weinig empathisch vermogen heeft, wil ik dat? Het minpuntje is voorlopig echter van geen belang naast alle positieve dingen en dus zet ik het even opzij.
Als ik thuis kom, wacht me al een mailtje van Hent.
Ik mis je nu al, hoop je snel weer te zien.
liefs, Hent
Hi Hent,
Het duurde even voordat Bram het eerste signaal opving, dus ik heb wat nutteloze rondjes gereden, maar toch snel thuis. Lief dat er dan al een mailtje op me wacht. Daar smelten vrouwen van, ik zeker ")).
Ik heb genoten van je gezelschap, je mooie huis, je met liefde gemaakte werk, een heerlijke maaltijd, een verrassend toetje, kortom een fijne dag. Ik heb bewondering voor hoe je alles zo goed voor elkaar hebt.
Natuurlijk is zo'n eerste bezoek aftastend. Bij mezelf bespeur ik een mate van terughoudendheid. Mijn vertrouwen in mensen is groot, ook jou geloof ik in alles wat je zegt, vertelt, ik twijfel geen moment aan je goede bedoelingen of aan wie je als mens bent. Maar mijn te veel aan vertrouwen heeft er voor gezorgd dat ik al een paar keer pijnlijk op m'n neus ben gegaan. Ik denk dat daar mijn terughoudendheid vandaan komt, ik ben bang. Ik wil zoveel verdriet niet nog een keer meemaken.
Op momenten had ik vandaag best dichter bij je willen zijn. Vanmiddag dacht ik op een bepaald moment 'nu zou ik lekker warm tegen die man aan willen liggen'. Dat initiatief, waar ik overigens al nooit zo'n held in was, is door bovengenoemde ervaringen geremd.
Slaap lekker en liefs van Anja.
Dag Anja
Toen je weg was gisteravond, ik de tafel had opgeruimd, ben ik gaan zitten waar jij zat.
Beduusd, overdonderd door wat ik zag, hoorde en ik miste je. Het voelde leeg zonder jou.
Vanmorgen werd ik wakker en waren mijn gedachten vol van jou. Het was nog donker. Stapte uit bed om een plas te doen en zag tot mijn verbazing op de keukenklok dat het 6.37 h was.
Mijn biologische klok hield zich aan de afspraak.
Als mycelium nestel jij je in mijn zijn, mijn bewuste en onbewuste.
Al denkende aan de uren dat je hier was, ben ik weer in slaap gevallen.
Werd veel te laat wakker. Moest weer aan je denken en heb gehuild. Van blijdschap, van twijfel, vertwijfeling.
Was zo blij verrast met jouw verschijning, had je graag aangeraakt, tegen je aan geschoven op de bank. Schroom weerhield me, omdat het niet hoort bij zo’n eerste ontmoeting. Wilde jou, mezelf niet in verlegenheid brengen. Zeker niet na het horen van jouw ervaringen.
Toen had ik je mail nog niet gelezen.
Anja ik heb mijn hart verbrand aan jou.
Laat me niet op de blaren zitten
Liefs, Hent
Hoi Hent,
De dag van gisteren. Ik moet er ook steeds aan denken. Jij beschrijft het heel mooi, daar word ik warm van. Het was een genoegen jou te leren kennen na de klojo's die ik via een relatiesite ben tegengekomen.
Je schrijft: tegen je aan geschoven op de bank. Dat bedoelde ik uiteraard toen ik schreef 'tegen je aan liggen'. Ik dacht later 'oei, wat heb ik nu weer geschreven.'
Wel apart dat we als twee volwassen mensen zoveel schroom hebben. Ook wel mooi. Toch?
Laat me niet op de blaren zitten
Misschien wel iets anders.... ik word snipverkouden, voelde het gisteravond al opkomen. Mocht je over een paar dagen niezend en proestend wakker worden, heb je dat aan mij te danken.
Ik ben net terug van kraamvisite, heb de kleine Jelmer bewonderd, drie weken oud. Wat een berg geluk ligt er in zo'n wiegje. Twee gelukkige, glimmende ouders. Mooie tijd.
Ik ga lekker vroeg naar bed, een beetje tv kijken en dan langzaam wegdoezelen. Heerlijk.
Slaap lekker, sweet dreams.
Liefs Anja.
17 november
Hoi Hent,
Het is stilletjes vanuit xxxxx??
Heb je vandaag leuke dingen gedaan bij de workshop? Nog wat meer deskundigheid opgedaan?
Ik ging vanavond om de prik tegen de Mexicaanse griep. Lange rijen en toch wonderwel snel weer buiten.
Ik mail je even om te laten weten dat ik opnieuw vroeg naar bed ga. Ik ben zo snipverkouden dat het aantrekkelijker is te slapen dan wakker te zijn. Ik ga op bed nog een poosje tv kijken en neem de telefoon mee, voor het geval je mij wilt bellen.
Ik hoop dat ik je niet aangestoken heb.
Morgenavond heb ik een etentje. Daarna zingen, dus morgenavond ben ik niet bereikbaar.
Heb je inmiddels andere gedachten over onze ontmoeting?? Is het daarom stilletjes vanuit [woonplaats]?
Ik hoor het wel.
Liefs, Anja.
Goedemorgen Anja,
Jouw reactie op mijn impulsieve korte mailtje van zondagavond klonk als een afwijzing.
Ik zag dat maandagochtend pas, maar was er niet minder teleurgesteld door.
Verrast niet eens, want al eerder in een mail had je uitgesproken, dat we waarschijnlijk niet bij elkaar pasten.
Mijn stemming die maandagmiddag was te neer geslagen. Heb woest gebrainstormd met mezelf, beelden bedacht, teksten geschreven en ben vroeg naar bed gegaan.
Dinsdag besloot ik jou niet te mailen, niet veel tijd besteden aan schrijven met jou, maar te werken en je iets per post te sturen. Dat komt natuurlijk vandaag pas aan.
Ik dacht misschien belt ze wel als ze niets hoort en is de post een verrassing.
Vond in de mail wel een bericht van een mooie dame uit Den Haag, met een mooi profiel. Heb haar laten weten dat ik al een hoopvol kontact had.
Dan lees ik nu jouw bericht met twijfels over mijn gedachten, gevoelen jegens jou.
Omdat ik een andere weg nam met je mee te leven.
Ik wil graag met je naar de film. Storm.Tenzij je die al zag natuurlijk.
Heb oorpijn en ben bedroefd, Hent
Ik schrijf:
18 november
Hoi Hent,
Rare man. Wie gaat er nou allemaal rare dingen denken??
Toen ik zondag thuis kwam, was er een mailtje van jou, een mailtje met lieve woorden. Daar was ik blij mee, dat zijn dingen die me raken, het was een verrassing en ik vond het bijzonder. Dat heb ik je geschreven.
Verder schreef ik dit:
Ja, de dag van gisteren. Ik moet er ook steeds aan denken. Jij beschrijft het heel mooi, daar word ik warm van. Het was een genoegen jou te leren kennen na de klojo's die ik via een relatiesite ben tegengekomen.
Je schrijft: tegen je aan geschoven op de bank. Dat bedoelde ik uiteraard toen ik schreef 'tegen je aan liggen'. Ik dacht later 'oei, wat heb ik nu weer geschreven.'
Wel apart dat we als twee volwassen mensen zoveel schroom hebben. Ook wel mooi. Toch?
En ik schreef nog wat huishoudelijke mededelingen. En ja, het is heel goed mogelijk dat dat in jouw ogen tekortschiet maar ik ben in dit stadium van ons contact niet zo'n held in op papier zetten wat ik heb ervaren. Daar is zo'n beginstadium veel te onzeker voor. We kennen elkaar net, hebben alleen dat halve dagje en ik heb niet de durf om op papier te zetten wat dat dagje heeft gedaan. Bovendien heb ik niet jouw poëtische gave.
Je schreef ook de volgende woorden: twijfel, vertwijfeling. Dan durf ik al helemaal niet meer. En alles wat er omheen stond was mooi, lief en warm, maar die woorden stonden er toch.
En onderstaande was een grapje en zeker achterhaald door zondag:
... want al eerder in een mail had je uitgesproken, dat we waarschijnlijk niet bij elkaar pasten.
Ik dacht misschien belt ze wel als ze niets hoort en is de post een verrassing.
De post, zojuist geopend, was een verrassing. Je weet niet hoe blij zulke dingen me maken. Je bent lief.
Maar bellen, Hent, dat ga je niet meemaken. Dat doe ik niet uit mezelf. Ik bel pas als jij mij hebt gezegd dat dat akkoord is. Zoals gezegd, eerste stappen, ik ben er geen held in.
Alles wat geschreven is over angst voor afwijzing is waarschijnlijk op mij van toepassing. Voordat ik lid werd van een relatiesite had ik dat niet, nu wel. Nu heb ik enige overtuiging nodig.
Ik wil graag met je naar de film. Storm.Tenzij je die al zag natuurlijk.
Nee, nog niet gezien. Graag. De film draait zowel in Goes als in Vlissingen maar op donderdag wisselt het programma, dus ...
Heb oorpijn en ben bedroefd, Hent
Aan het eerste kan ik niks doen, het tweede ga ik proberen te verzachten.
Gisteravond ging ik vroeg naar bed en omdat het zo stil was van jouw kant, dacht ik dat je mij misschien ging bellen. Ik heb, zoals geschreven, mijn telefoon meegenomen naar de slaapkamer.
Ook liet ik de computer aan, denkend (hopend) dat je vast nog wel zou mailen. Om ongeveer half twaalf heb ik gekeken en er was geen berichtje van jou. Het rare is dat ik dat weet. Voor ik ga kijken, weet ik al dat het niet zo is.
Ik begreep er niets van. Nam me voor je om uitleg te vragen als die stilte voorgoed zou zijn.
Vanmorgen op mijn werk regelmatig even op mijn privémail gekeken en gelukkig, een schrijven van jou. Contact niet verloren. Blij gevoel.
Zondag:
Ik reed zondag naar je toe met een open mind. Geen idee wat me te wachten zou staan.
Jij deed de deur open, wij beiden onzeker, nog even wennen. Eerste indruk: leuke man. Een mooi huis, smaakvolle inrichting, prachtige keuken, je beelden en andere kunstzinnige uitingen, en jij die daar in en bij past. Een man met een passie.
Jouw persoonlijkheid ving de mijne. Alles voelde goed. Het is bij zo'n pril contact aftasten, voorzichtig aftasten. Maar je zei me meerdere keren dat ik er leuk uitzag, ik weet dan niet wat te zeggen maar ik ben er wel blij mee. Je vertelde me dat je aangenaam verrast was door wie ik ben. Zulke dingen doen zo goed dat ik ze levenslang nooit meer vergeet maar hoe te reageren weet ik niet goed. Het is net alsof ik het niet geloven kan, en als ik er dan zichtbaar blij mee zou zijn, dan... tja, wat dan?
Ik ben terughoudend tijdens zo'n eerste bezoek. Mijn vertrouwen is er wel maar heeft voeding nodig.
Je pakte mijn hand toen ik even moest slikken bij iets wat ik je vertelde. Op zo'n moment staat heel mijn ziel open voor jou.
Gisteravond in mijn mailtje wilde ik schrijven dat ik op woensdagmiddag altijd vrij ben, dat we even kunnen bellen. Ik schreef het wel maar haalde dat regeltje weer weg, te gewaagd. En 'misschien denkt Hent wel dat hij daarmee verplicht is iets te doen'.
En natuurlijk is er schroom, ik had graag je armen om me heen gevoeld, speelde met de gedachte dat te zeggen maar zoiets is zo ver van mijn bed. Ik weet niet hoe jij dat voelt. Stel je voor dat ik zoiets zeg en jij zegt 'sorry maar nee dank je'.
Al deze onzekerheid komt voort uit mijn wedervaren met mannen via relatiesites. Ik ben er een ander mens door geworden. Ik ben mijn hele leven niet onzeker geweest en ben daar nu terechtgekomen. Ik ben pas sinds kort, na de herfstvakantie, bezig weer mezelf te worden, tot mijn grote opluchting en blijdschap.
Jij als persoon en wat je deed en zei, viel bij mij in vruchtbare aarde, ik was er ontvankelijk voor. Het kwam ook op het juiste moment. Ik heb de laatste tijd alleen maar blaaskaken ontmoet en griezel daarvan. Het feit dat jij een ander mens bent, is bijna niet te geloven.
Om me op mijn gemak te kunnen voelen, wil ik weten. Weten wie je bent, hoe je geworden bent wie je bent, wat je verleden is, je gedachten, je wereld. Zover zijn we niet, zover kun je niet komen in een halve dag. Maar je mail van maandag waarin je schrijft waarover je hebt gedacht, wat je hebt gevoeld, maakt dat mijn goede gevoel over ons contact groeit.
En nu heb jij de gedachte dat ik dat allemaal niet gevoeld heb. Wel dus.
Ik vind je een bijzondere man. Een mooi mens.
Ennuuuh, die mevrouw uit Den Haag wil vast funshoppen, wereldreizen maken, is verzot op barre fietstochten en zen op hoge bergen. Tja, je moet het zelf weten.....
Liefs, Anja.
Dag Anja,
Dank je voor jouw uitgebreide antwoord. Een hele geruststelling.
Nu sta ik met een mond vol tanden.
Opende de mail vanmorgen pas.We gaan in jouw woonplaats naar die film, zodra jij kunt.
Ga nu naar de heide wandelen, de bomen, de vennen, alle dieren vertellen dat ik iemand ontmoet heb, die de moeite waard is.
Die ik beter, helemaal wil leren kennen, en vertrouw erop dat het sprookje met jou dan een happy end kent.
liefs, Hent
P.S. volgend jaar zaai ik weer Lathyrus, blauw, voor mezelf, voor jou.
Dag Anja,
Op de foto het resultaat van vandaag. Het beeld, object "Alchemie ".
Dat wil zeggen, vandaag afgemaakt, eerder in de week al aan gewerkt.
Ik weet dat je niet van goud houdt, maar de ware alchemist wil nu eenmaal lood in goud veranderen.
Om zijn lief mee te behangen.
Ik ga je nog bellen, met uw welnemen, anders, morgen om 15.00 h bij jou.
Chère Henri
20 november
Hi Hent,
Nu nog goud uit stro, daar draait een ware alchemist zijn hand niet voor om "))
Ik wacht op je telefoontje ...
Liefs, Anja
Hent en ik drinken koffie, kletsen wat, maar op een of andere manier is de sfeer van de week daarvoor niet meer aanwezig. Hent praat uitsluitend over feitelijke zaken, we hebben het over de windmolens die de overheid bij Urk wil plaatsen, over het armoedebeleid in Nederland, alleen maar over zaken die op dit moment actueel zijn. We zijn het niet op alle punten eens, met name over het armoedebeleid hebben Hent en ik recht tegenover elkaar staande meningen. Dat vindt hij niet leuk, dat merk ik. Ik weet niet wat me overkomt. Ik wil best over actuele zaken praten, maar dacht dat wij iets anders te doen hadden, elkaar leren kennen. De middag kabbelt verder, we eten en gaan daarna naar de bioscoop. Er is geen sprake van enige intimiteit, aanraking of wat dan ook. Wat gebeurt hier? Hoe kan dit? In de bioscoop raakt Hent één keer even mijn arm aan. Dat is het, meer niet.
Na de film gaat Hent mee voor een drankje, het is half een als hij weg gaat. Al die tijd is er niets intiems of vertrouwelijks aan de orde geweest. Na heel veel bedenksels over hoe, zeg ik op een bepaald moment dat ik in dit stadium niet zo veel kan met gesprekken over actualiteiten, dat ik wil weten wie hij is, wat zijn verleden is, hoe zijn huwelijk was, waarom gescheiden, gevoelens, waar word je blij van, wat verwacht je van een eventuele volgende relatie. Hent is het niet met mij eens, hij vindt dat hij mij leert kennen door te praten over wat er deze week in het nieuws was. Tja, het kan, ik denk er anders over.
Min of meer gedwongen vertelt Hent over zijn huwelijk, zijn scheiding enz. Hij zit op het puntje van de bank, dit is duidelijk niet wat hij wil. Ik hoor dat hij een verhouding heeft gehad met een getrouwde mevrouw, de helft van een echtpaar dat tot zijn kennissen behoorde. Als ik vraag of hij zich niet schuldig heeft gevoeld tegenover de man in kwestie, is het antwoord nee. Daar schrik ik van. Hoezo nee, als je neukt met de vrouw van iemand die je kent? Hoe kun je je daar niet schuldig over voelen?
Hent vertrekt, we wisselen een lauw kusje in de gang en that's it. Ik begrijp er niets van, waar is het mooie, blije gevoel van vorige week?
De volgende dag mailt Hent:
22 november
Dag Anja,
hoe ging jouw dag ? Hopelijk aangenaam.
ik heb, naast de zondagse dingen, mijn best gedaan om cadeaux beeldje af te maken.
Veertig stokjes van verschillende lengte en dikte voor de huwelijksjaren die vast ook niet allen van gelijk gevoelen waren.
Overeind gehouden in een vierkant, maar innig omarmt door een solide en mooi ovaal, een ring bijna.
Trofee voor een lang huwelijk.
Geeft vertouwen voor wat nog komen gaat.
Vind het uiteindelijk bijna te mooi om weg te geven.
Noem het "Quarante". Verwijst niet alleen naar veertig , maar wil juist ook de nadruk leggen op het vierkant in het ronde.
sterkte met je drukke week,
liefs, Hent
23 november
Hi Hent,
Net thuisgekomen van de doorloop met het orkest voor het optreden van zaterdag. Wat ben ik blij dat ik zing en niet in een orkest speel, we vielen zowat allemaal in slaap.
Ik ben vergeten jou de entreeprijs van de bioscoop te betalen. Help er aan denken ajb.
Hoe gaat het met je? Tevreden met je mooie cadeau Quarante? Ik vind het prachtig. Is vast heel leuk voor de langgehuwden om iets dat zo symbolisch en tegelijkertijd zo mooi is, te krijgen.
Het heeft hier zo heel hard geregend, ik ben zojuist door een zee van water naar huis gereden. Twee waaiers van water om de auto heen. Vond het ook wel een beetje eng.
Ik ga gauw slapen.
Liefs, Anja.
Dag Anja,
Ja gisteren was het echt hondenweer, vandaag was het beter en nog altijd aangenaam van temperatuur. Moest je niet aan de film Storm denken toen je zo door het water reed en het zo hoog opspatte?
Ben druk geweest vandaag, naar de smit die niet thuis bleek, naar de steenhouwer mijn gezaagde sokkelplateau's op halen, ze thuis schoon gemaakt, met bladharken want morgen wordt de groencontainer opgehaald en die moet vol, lunchen, samen met Gert de buurman Franse kalksteen opgehaald uit de container van de steenhouwer, die had bij een villa in Antwerpen een bordes gesloop, maar prima oefenstukken voor mij, een ontwerp geprobeerd voor weer een cadeaux op basis van die Franse kalksteen, dit maal een zus die 50 jaar getrouwd is, een waterornament voor in de vijver, heerlijk gegeten, Romanescu die ik zondag al at met frietjes, gekocht op de zondagse boerenmarkt bij de biogroentman die wel vaker exoten heeft.
Dus ik ga vroeg naar bed, rusten, dromen,
liefs, Hent
25 november
Hi Hent,
Nee, niet aan de film gedacht, was eigenlijk meer bezig met 'toch wel eng'. Het had gekund, dat wel, ik reed door zeeën water.
Ja, die Romanescu, ik wist niet dat ze zo heten, heb op internet opgezocht wat het is. Ik noem dat torentjesbloemkool. Zo mooi, een waar kunstwerk. Ik was in september in West-Friesland, dat is een groenteteeltgebied, daar zag ik ze ook. Ik kreeg er één mee met de mededeling dat ze ook als sier kunnen dienen. Als je ze in een laagje water zet, blijven ze een maand mooi. Ik heb er een week van genoten en hem toen weggegeven. Niet opgegeten dus, geen idee van de smaak, maar volgens de tuinders lijkt het op bloemkool.
Lijkt me heel feestelijk om zoiets op te dienen.
Al gevorderd met je 'nieuwe' cadeau? Heb je al een idee hoe het ornament eruit gaat zien? Het wordt vast prachtig. Ik ben benieuwd hoe de ontvangers van Quarante zaterdag reageren op je mooie cadeau. Ik wil het graag horen.
Hier is het een drukke week, zoals gemeld. Zowel maandag als gisteren pas tegen 11 uur thuis. Vanavond nog later. Gelukkig heerlijk vrij op mijn vrije woensdagmiddag. Even rust. Daar ga ik nu van genieten.
Liefs, Anja.
26 november
Hoi Hent,
Is dit heerlijk, een cadeautje. Onverwacht een avondje vrij. Mijn bezoek aan mijn schoonzus gaat niet door. Gelukkig maar want dit is geen prettig weer om zo'n eind te rijden. Donker, veel regen en een klein autootje, ik vind het niet zo'n veilige combinatie.
Ik ben nu heerlijk lui, rust.... Ik moet nog wat oefenen voor zaterdagavond want als het uit het hoofd moet... ik ken de tekst nog niet.
We moeten om 5 uur op het podium staan voor de doorloop. Beetje onhandige tijd i.v.m. eten. Ik neem maar een boterhammetje mee. Het optreden duurt twee keer 30 minuten. Vrij kort dus. Dat betekent waarschijnlijk vrij vroeg thuis. Of ik blijf nog een beetje na met een drankje. Altijd wel gezellig.
Hoe is het met de bomen die dreigen om te vallen? Er is veel wind geweest vandaag. Staan ze nog?
Liefs en lekker slapen,
Anja.
Het gaat duidelijk niet goed tussen Hent en mij. Het mooie wat er was, is verdwenen. Op 2 december stuurt Hent een mailtje:
Dag Anja
Ik heb gewandeld gisteravond, bij volle maan op de heide.
Prachtig vreemd wit licht en niemand, in de verste verte niet.
Nagedacht en na ampele overwegingen besloten, dat ik je niet meer ga zien of schrijven.
Dat maakt voor jou en mij de weg vrij voor het vrijelijk vinden van een passende partner.
Ik wens je het allerbeste en zal je herinneren als een alleraardigst Heksje.
Hent
Hi Hent,
Ik wens jou hetzelfde.
Het feit dat we allebei even het gevoel hebben gehad dat er iets moois kan ontstaan, is toch de moeite waard geweest. Althans voor mij wel.
Liefs, Anja.