Rakker

Het volgende contact is met een psycholoog die er rare ideeën op na houdt. Je zal zo'n begripvol persoon maar als hulpverlener hebben. Maar niet heus. Hij noemt zich Rakker, is 61 jaar en komt, hoe kan het ook anders, uit Brabant. Zijn profiel is summier:

Ik zoek een extraverte en hartelijke vrouw met vrolijke ogen en veel gevoel voor humor.
Foto wordt op verzoek toegestuurd.

Op 8 november schrijf ik hem een mailtje.

Hi Rakker,
Je schrijft: Ik zoek een extraverte en hartelijke vrouw met vrolijke ogen en veel gevoel voor humor.
Dat ben ik!! Alledrie. Extravert en hartelijk en die vrolijke ogen zou je eens moeten zien.
Maar .... zo simpel kan het uiteraard niet zijn.
Misschien wil je mijn profiel lezen? En als dat bevalt een mailtje wisselen?
groetjes en een fijne avond,
Anja.

Rakker schrijft op 10 november terug:

Hallo Anja,
Wat een enthousiaste reactie! Helaas kan ik je vrolijke ogen niet zien en zou dat natuurlijk wel willen. Maar aan je gevoel voor humor twijfel ik geen moment.
Zou graag verder met je mailen. maar ook weer niet te lang. Mijn erg korte ervaring met datingsites heeft mij in ieder geval geleerd dat je elkaar beter snel in levende lijve kunt ontmoeten.
Misschien moet je wel eerst voorzichtig zoenen, net als toen we tieners waren alvorens al dat gepraat, denk ik wel eens. Maar waarschijnlijk ben je het daar helaas niet mee eens.
Met hartelijke groet, Kobus

PS Ben trots op mijn helaas tegenwoordig zeldzame voornaam.

Een leuk mailtje. Een mailtje waarbij ik denk 'dit zou weleens een leuke man kunnen zijn'. Maar trots op je voornaam? Hoezo? Heb je die zelf gebreid?

Ik heb het in deze dagen heel druk. Weken achtereen ben ik drie of vier avonden weg. Vergaderingen, sociale verplichtingen, koorrepetitie enz. Ik kan er slecht tegen, tegen zulke weken, en ze komen altijd achter elkaar. Ken je dat?
Omdat ik het erg druk heb, schiet een antwoord aan Kobus met de zeldzame voornaam er even bij in. Hij is ongeduldig en schrijft op 14 november nog een keer:

Dag Anja,
Heb niets meer van je vernomen, hetgeen teleurstellend is, om het niet anders te benoemen. Als iemand de moeite neemt om uitgebreid antwoord te geven op een vraag van jou, kan je toch wel antwoord geven? Is toch een kwestie van fatsoen?
Kobus

En daar heeft Kobus met de zeldzame voornaam helemaal gelijk in. Hoewel... na vier dagen?? Maar ik had op zijn minst even kunnen laten weten dat ik het druk heb. Dat doe ik alsnog, op 18 november:

Hi Kobus,
Het is mijn gewoonte te antwoorden op een mailtje. Sorry. In dit geval wordt het donderdag of vrijdag. Ik heb het deze week heel druk.
groetjes, Anja.

En jawel hoor, in het weekend mail ik, zoals beloofd. Tot nu toe niets mis, vind ik. 22 november:

Dag Kobus,
Daar is ze dan. Eindelijk.
Je mailtje verwijt mij iets dat ik mannen weleens verwijt, het niet antwoorden op een mail. Ik antwoord altijd maar ben momenteel heel druk. Komende week geen avond vrij en overdag werk ik. Ik heb inmiddels het gevoel dat ik mijn activiteiten moet minderen want ik voel me er niet meer goed bij. Het kan af en toe te veel worden.
En dan ook dit nog: vanaf 8 december tot na nieuwjaar ben ik niet bereikbaar. Ik kan wel op de site kijken, maar ben fysiek niet aanwezig. Mocht je na die tijd nog niet je grote liefde gevonden hebben, lijkt het me leuk contact te hebben.
Ik zal je mailen zodra ik weer aanwezig ben. Goede afspraak?
groetjes en een fijne avond,
Anja.

Dat ik een aantal weken uit de roulatie ben, is natuurlijk niet zo'n leuke binnenkomer maar het is zo en het lijkt mij dat ik dat moet laten weten. De reactie van Kobus met de zeldzame voornaam is totaal onverwacht:

Dag Anja,
Zelden grotere onzin gelezen als in jouw mail. Ik ben manager geweest van een bedrijf van vele honderden mensen, maar kon 's aonds nog wel tijd vinden om hun mails te beantwoorden.
Of je bent zwaar overspannen of je bent niet echt geinteresseerd, want voor een mogelijke echte liefde vind je altijd wel tijd.
Ik denk het laatste.
Met groet, Kobus

Ik zal mijn inmiddels bekend geworden credo maar weer even herhalen, dit voor het geval jullie het vergeten zijn: is er nou geen normale vent op de wereld??!! Wat een droplul. Je zal je in uiterste nood tot een psycholoog wenden, volledig overwerkt en tegen de grenzen van je kunnen aangebotst, en dan komt hij met zijn geweldige functie in een vroeger leven en hoe fantastisch hij zijn tijd wist in te delen en blablablabla. Flikker toch op.
En nee, ik ga nu eens een keer niet uitleggen, ik blijf niet aan de gang. Uiteindelijk leer ik het misschien wel eens. Ik stuur een mailtje terug, het kan maar afgelopen zijn.

Ook prima!!

Dat was Kobus met de zeldzame voornaam, laat ie er gelukkig mee zijn.