Dan komt Fred. Fred slaat echt alles.
Op 22 november plopt er, als ik op de site ingelogd ben, een schermpje op dat zegt dat Fred met mij wil chatten.
Ik zoek Fred op en denk bij het zien van de foto meteen ‘nou nee Fred, dat gaan we niet doen’. Een griezeltje van een mannetje. Hij lijkt qua postuur en grijze krullen op de kleinste deelnemer van Het Groot Niet Te Vermijden, maar die is wel leuk. Ik beantwoord de oproep van Fred dan ook niet hoewel zijn profiel wel aardig klinkt:

Wonend en werkend in frankrijk, cosmopoliet, erudiet, sportief, culinair, zeer bereisd, lezen, muziek, warmte, en al die andere eigenschappen die samen met de juiste partner geleefd en beleefd, een perfect samenzijn garanderen voor de volgende dertig jaar, we komen bij elkaar door het uiterlijk, we blijven bij mekaar voor het innerlijk. Mijn adagium; moed ontstaat uit een aaneenschakeling van mislukkingen, zonder daarbij het enthousiasme te verliezen, gisteren durfde ik te strijden, vandaag durf ik te winnen.

Aangenaam profiel maar op de foto is het echt een glibber.
Fred echter is voortvarend en omdat ik niet reageer op zijn chatverzoek, komt er meteen een mailtje. Het mailtje luidt:

Bonsoir Anja,
je tekst is op mij geschreven,
zou graag zien door wie,
ben benieuwd,
groet Fred

Iemand die zo zijn best doet, dat moet ik honoreren ")). NOT!!! Maar ja, ik schrijf terug:

Hoi Fred,
Je levenswijze lijkt mij interessant. In het buitenland wonen en werken. Woon je in het zuiden van Frankrijk, zodat het zonnetje je het grootste deel van het jaar vergezelt?
Ik zet mijn foto's op zichtbaar. Als je verder contact wilt, laat het mij weten.
groetjes en een fijne avond,
Anja.

Fred smeedt het ijzer als het heet is en reageert per omgaande:

als je mij je telnr(vaste lijn) geeft
zal ik je bellen

Hij is snel, onze Fred. Fred heeft een bedoeling met dat bellen maar daar heb ik nu nog geen idee van. Ik mail hem mijn telefoonnummer, af en toe wil ik eens baldadig doen.

Zo, jij bent snel. Sneller kan bijna niet. Nou vooruit, laat ik es gek doen.
groetjes, Anja.

Fred belt vrijwel meteen. Het gesprek wat volgt is zo bizar dat ik als vastgenageld op mijn stoel zit. De hele tijd bedenk ik dat adequaat reageren en hem verpletteren met iets venijnigs de enige optie is maar ik heb dit nog nooit meegemaakt en weet niet hoe. Neerleggen, dat kan. Maar dat deed ik niet.
Achteraf gezien heb ik heel erg spijt mijn dictafoon niet te hebben gepakt. Dan had ik dit gesprek opgenomen en had ik het integraal op de site kunnen zetten. Onderstaand is wel zo goed als, maar opnemen was beter geweest. Een dictafoon in de kast maar het komt niet in mijn hoofd op. Jammer.
Omdat ik tamelijk ondersteboven was van wat er gebeurde, heb ik het gesprek meteen gemaild naar een vriendin. De weergave is dus zo goed als compleet, temeer omdat ik een goed geheugen heb voor het gesproken woord.
Fred is een meer dan onbeschofte vlegel die met zijn verstand op lul dit telefoongesprek voert. En natuurlijk had ik moeten ophangen maar ja, ik heb een website over deze dingen, en dit moet er beslist op, dat speelt tijdens dit gesprek ook mee.

De telefoon rinkelt en ik neem op. Fred valt na een paar openingswoorden met de deur in huis, hij vindt mij een heel spannende vrouw.
Inmiddels weet ik dat wanneer mannen je spannend noemen, de conversatie over seks zal gaan. En jawel hoor, al in de eerste seconden vraagt Fred of met mij alles bespreekbaar is. Ik, bij uitzondering ook eens assertief, zeg: 'Ik neem aan dat je seks bedoelt?' Hij beaamt mijn veronderstelling. Ik antwoord positief maar geef daarbij aan dat het onderwerp seks voor mij niet in een eerste gesprek hoeft. Daar walst Fred overheen. 'Eerste gesprek, tweede gesprek, het maakt mij niet uit', zegt hij, 'het komt er van of het komt er niet van.' Nou, bij Fred komt het er van. Hij laat er geen gras over groeien. Omdat ik zo spannend ben natuurlijk. Daar moeten mannen wel als onderstaand op reageren, zo'n super spannende vrouw. Mijn lach, zegt Fred, is heel spannend en mijn mond vraagt erom gekust te worden. Ach ja, ik ben nu eenmaal geweldig sexy “)).

Luttele seconden na bovenstaande vraagt Fred of hij een geil verhaal mag vertellen. Ik versta het niet goed, denk nog even dat dit niet waar kan zijn, en vraag om herhaling. Ja hoor, dat was wat hij zei. Ik had het goed verstaan.
Nu wil ik voor een wildvreemde liever niet dienen als praatpaal om aan zijn gerief te komen, dan doe ik dat liever betaald '')), maar hij voegt er door mijn vraag 'wat vroeg je nou' meteen aan toe dat het een echt gebeurd verhaal is. Iets dat hij heeft meegemaakt met een mevrouw die hij via een relatiesite heeft ontmoet. Het zal wel, vertel maar. 
Fred had met een mevrouw telefonisch contact, zeer erotische gesprekken, en op een dag gingen ze samen koffiedrinken. Ze werden allebei zeer opgewonden en knoopten er een etentje aan vast. Nog meer opgewonden. Of zoals Fred dat bij herhaling uitdrukt 'zij was opgewonden, ik was opgewonden, we waren allebei zeer opgewonden'. Het decolleté, eerst kuis tot bovenaan dichtgeknoopt, ging allengs het diner vorderde steeds verder open. 'Dat ken je wel', zegt Fred, 'dat spel van elkaar uitdagen en opwinden, we werden supergeil', zo vertelt Fred.
Na het diner werd er koffie besteld, Fred ging vast afrekenen en even naar het toilet. Toen hij terugkwam lag er een pakje naast zijn kopje. Na het gebruikelijke verbaasde gedoe van 'wat is dit?' opende Fred het pakje en …. het bleek een paar klemmen te bevatten. Tepelklemmen om precies te zijn. 'Wat is dat?', vroeg onze Fred nogmaals. De mevrouw legde uit dat het voor haar nodig is om attributen te gebruiken bij de seks, dat ze liefhebber is van sm. Fred wil daar natuurlijk niets van weten, althans zo vertelt hij mij. Eenmaal buiten heeft Fred de mevrouw meegedeeld dat ze in een andere wereld leven want dat dit voor hem een stap te ver was.

Tussendoor vertelt Fred mij meerdere keren dat hij voor alles in is, maar 'normaal'. Geen sm. En wat ik er van vind. Dat is niet zo moeilijk, van sm word ik niet opgewonden. Dat deel ik mee.
De rem is eraf en Fred is niet meer te houden. Staccato vuurt hij zijn vragen op mij af. Het lijkt alsof hij een lijstje in zijn hand heeft, waarvan het opgelezen wordt. ‘Wat vind je lekker bij seks’, vraagt hij. Dit is potdorie de tweede keer dat een wildvreemde kerel het nodig vindt dat in de eerste minuten van de kennismaking te vragen. Zijn ze nou helemaal van de ratten besnuffeld. Ik voel me van zulke vragen in zulke omstandigheden bijzonder ongemakkelijk en weet niet anders te antwoorden dan 'alles'. Ik ga toch niet tegen zo'n man in detail treden. Dat vind ik gênant en verder is er echt weinig wat ik gênant vind op dat gebied.
Fred wil specificaties. 'Doe je anaal?' Op mijn antwoord, met de toevoeging dat ik er niet echt opgewonden van word, zegt hij dat het vanaf nu voor hem ook niet meer hoeft. Hij wil alleen dat waar ik opgewonden van raak. Blijkbaar heeft Fred al een seksuele relatie met mij, ik weet dat nog zo net niet ")).
'Kun je lekker pijpen?' Dat weet ik niet, dat kun je zelf niet weten. Ter vergelijking: als mannen dat van hun bezigheden op het orale vlak zelf zouden weten, zou het stukken plezieriger zijn. Fred heeft een antwoord op mijn 'dat weet ik niet', daar weet hij wel raad mee, dat kan hij zo analyseren aan de hand van een paar vragen. Of ik het lekker vind om te doen. Ik aarzel naar de zin van Fred iets te lang. Hij weet het antwoord al, zegt hij, hetgeen ik tegenspreek door te zeggen dat de aarzeling ontstond omdat ik de finale niet zo nodig hoef mee te maken. O, maar dat wil Fred ook helemaal niet, hij wil niet spuiten in mijn mond (sic), hij vind het heerlijk om over mijn borsten te spuiten en hoe ik dat vind. 'Heb je mooie borsten?' Ja, die heb ik. Ik vertel Fred dat ik altijd de mooiste borsten van het westelijk halfrond heb gehad, dat er de laatste jaren wel iets is veranderd maar dat ze voor mijn leeftijd nog altijd top zijn. 'Goed zo', zegt Fred, alsof het een prestatie is. 'Heb je mooie tepels?' En daar wil hij uiteraard ook bij weten of ze gevoelig zijn. Fred is een echte tietenman, zegt hij.
'Hou je van likken?' Ik doe mijn best in mijn antwoorden op de vlakte te blijven. 'Welke vrouw niet', antwoord ik. Nou, Fred kent wel vrouwen die dat niet prettig vinden maar dat zijn vrouwen die onzeker zijn over zichzelf. Wat fijn toch dat zo’n man ons vrouwen zo goed kan analyseren. Als we het doorgaans zijn doel voorbijschietende geklungel niet op prijs stellen, mankeert er iets aan ons. Vanzelfsprekend...
Fred vindt het heerlijk om te doen, zegt hij. En, deelt hij mee, hij kan heel goed vingeren. Dat doet hij dan ook graag en veel en weet dan precies mijn spotje te raken. 'Spuit je?', vraagt hij vervolgens. Dat zal mij vanaf heden vaak gaan gebeuren, dat is duidelijk. Met Fred spuit je de sterren van de hemel. 'Heb je een grote klit', is de volgende vraag. Weet ik dat, ik zie vrouwen nooit op die plaats, geen idee. Het is ook niet echt iets dat je aan je moeder vraagt. Overigens hoeft Fred niet echt antwoord, dat maakt het wat makkelijker voor mij. Hij ratelt gewoon door.
Op een bepaald moment breng ik te berde dat seks voor mij het meest plezierig is als het langdurig is. Nou, dan heb ik in Fred de juiste man gevonden. Hij kan het heel lang ophouden. Hij wil sowieso (waar zijn die onzelfzuchtige mannen toch vandaan gekomen?) dat zijn partner eerst een aantal orgasmes heeft voor hij wil klaarkomen.

Gedurende dit hele gesprek vind ik dat dit niet kan, dat ik hier onderuit moet, dat ik iets vernietigends moet zeggen. Dit is onbesnoeid, in een eerste gesprek nota bene, temeer omdat ik heb aangegeven dat het voor mij niet hoeft. Maar ik blijf, zij het vaag, meepraten.
Waar ik scherp op heb gelet is zijn ademhaling. Als ik het vermoeden zou hebben gehad dat hij zich aan zijn gerief stond te helpen, had ik meteen neergelegd. Dat is niet het geval, Fred brengt alles feitelijk en doelgericht. Een zakelijk gesprek, zal ik maar zeggen.
Uiteindelijk begint hij over mijn 'behoefte', daar reageer ik op door te zeggen dat ik op dat moment behoefte heb om naar bed te gaan omdat de wekker op half zes staat (hetgeen niet waar is maar ik wil van de man af). Of we nog vaker zullen bellen, vraagt Fred, want dit was een erg geweldig gesprek. Ik denk het niet, ik vond het een stuk minder geweldig.
Dat was Fred.

Zijn alle mannen nou stapelgek! Dit kan toch gewoon niet. Dit gebeurde toch niet zonder de mogelijkheden van internet, dat mannen het idee geeft dat ze kunnen doen en zeggen wat ze maar willen. Zo ga je toch niet met vrouwen om, waar zijn de galante heren gebleven? Ik word er ook niet koud of warm van, heb er helemaal niks mee, met zulke gesprekken. Ja, wel met zulke gesprekken maar niet met een wildvreemde. Hij handelde het trouwens allemaal heel zakelijk af. Vraag, antwoord. O. Volgende vraag.
Was ik maar iets slagvaardiger en kon ik zo'n man maar op z'n nummer zetten. Niet dat het zou helpen, dan ben je in de ogen van Fred natuurlijk meteen een frigide, gefrustreerde trut en een gespreksonderwerp met de volgende mevrouw.

Hij heeft gelukkig nooit meer gebeld. Vanzelfsprekend zou ik niet hebben opgenomen maar niet bellen voelt prettiger.