In juli ontvang ik een mailtje van Adriaan uit Terneuzen. Adriaan is 58 jaar. Zijn profiel:
Mijn lengte is 1.85 m, niet roker, brildrager, loop slecht (kniebrace links), rechts klapvoet, heb hartklachten maar deze zijn niet bedreigend. Ik ben oerlelijk maar gelukkig ben ik in de loop der jaren alleen maar mooier geworden en dat geeft hoop voor de toekomst. Verder ben ik kerngezond en het gaat met mij uitstekend. Ik heb nog steeds mijn eigen tanden. De krant lees ik zonder bril beter dan met. Mijn haar is 3mm lang en ik heb een tondeuse. Ik heb geen snor of baard, maar wel zachte oortjes en wangen.
Kritisch of niet, iemand met zo'n profiel behoort tot de onmogelijkheden. 'Ik heb nog steeds mijn eigen tanden.' Dat zet je toch niet in je profiel! Adriaan schrijft mij op 26 juli met als onderwerp Eisen:Dag Anja, jij eist nogal wat, maar wat heb je zelf te bieden? Bekijk dat nu eens objectief. Het lijkt mij dat je gewoon moet aanvaarden dat jij je zelf moet plooien naar anderen zoals anderen dat ongetwijfeld naar jou zullen doen als ze jou aardig vinden. Jij moet nog veel leren op jouw leeftijd. Ik wens je veel succes op jouw zoektocht naar een partner. Groeten, Adriaan
En zo'n mailtje ontvang ik, die me altijd een slag in de rondte plooi. Ik zal de halve zool eens even knippen en scheren. Ik word met de dag onaardiger. Althans voor zulke oetlullen. Ik schrijf terug:Hahahahaha, zo dom kan niemand zijn, dacht ik toen ik dit mailtje las. Maar nu heb ik je profiel gelezen en jawel hoor, het kan.
Veel succes.
For the record: dit is mijn veeleisende profiel:
Mijn persoon: een lieve, leuke, intelligente vrouw met gevoel voor humor en een vlotte, vrolijke en jeugdige uitstraling.
Graag zou ik mailcontact hebben met een man met dezelfde kwalificaties. Leuke vent om te zien, intelligentie, humor, stijl en klasse. Meer mag, minder niet. Geïnteresseerd zijn, warmte hebben, attent zijn, allemaal toevoegingen die je nog interessanter maken.
Wat er uit zo'n mailcontact kan groeien?? Dat zien we wel. Wie weet hoe spannend het wordt??!
Op Knuzkussen reageer ik niet, het lijkt me een kleine moeite een mailtje te schrijven.
Gisteren kreeg ik een mailtje van een meneer die mij in mijn profiel veeleisend vindt. Ik heb hem hartelijk uitgelachen. Het brengt mij wel op het volgende:
Waarom zijn mannen van mijn leeftijd zo verschrikkelijk oud. Niet van jaren, maar zo oud en ouwelijk en uitgeblust en zonder initiatieven. En zo mopperig en negatief.
Het zorgt ervoor dat ik inderdaad bij bijna niemand pas, ik ben jeugdig, vrolijk en vlot. En ik wil een dito man. Neeeee, kom nou niet met dat vreselijke cliché dat in iedere man een kind schuilt. Blèèèèh. Ook niet met die heel erge uitdrukking dat je zo jong bent als je je voelt. Mijn antwoord is steevast: nee hoor, je hebt de leeftijd die op je uittreksel van het bevolkingsregister staat.
Dat bedoel ik allemaal niet, cliché's zijn er zat, daar zit ik niet op te wachten.
Het moet in jezelf zitten, de levenslust, de nieuwsgierigheid, de wens te onderzoeken wat het leven te bieden heeft, de gretigheid om te leven, nieuwe mensen te leren kennen, buiten je grenzen te willen kijken.
Als je je hierin niet herkent, schrijf mij niet, ouwe mannen.