Bij het schrijven van Manboel kom ik uiteraard opnieuw de mannen tegen met wie ik ooit contact heb gehad. Eén ervan is Leo, zijn verhaal staat beschreven onder 2006. In 2006 vond ik Leo een chagrijn maar nu, drie jaar later, denk ik dat het toch zo erg niet geweest kan zijn? Ja, ik weet het, dom, dom, dom, maar toch besluit ik hem te mailen en te vragen hoe het met hem gaat. Op 15 februari schrijf ik hem met als onderwerp 'Wie is dit??'
Hoi Leo,
Een paar jaar geleden hebben wij meerdere malen met elkaar gemaild en via msn contact gehad. Anja uit Zeeland, misschien herinner je je het niet meer, ik wel, ik heb een goed geheugen voor namen.
Tot een ontmoeting is het nooit gekomen. Tot een uitgesproken eind aan het contact evenmin. Voor zover ik het heb geïnterpreteerd was jij het contact met mij beu en aan deze kant was dat idem.
Nu kom ik bij het opruimen van mijn computer jouw mails tegen en word dan toch nieuwsgierig hoe het jou is gegaan de afgelopen jaren en dan bedoel ik voornamelijk het doel waarvoor je op een relatiesite stond. Heb je inmiddels een leuk contact gevonden? woont samen misschien?
Enfin, laat het mij eens weten.
groetjes, Anja.
Hoi Anja,
Eerst even een vraagje, naar het antwoord ben ik benieuwd. Als je het contact beu was waarom neem je dan weer contact met me op?
En verder ik ben nog gewoon alleen, laat staan dat ik samen woon. Hoe is het met jou? Laat wat meer weten ik ben ook benieuwd hoe het jou is gegaan.
Groetje van Leo
Hoi Leo,
Daar heb ik geen pasklaar antwoord op. Er zijn mensen die wat langer in je geheugen blijven hangen. Ik weet nog dat je actief was in de plaatselijke politiek, dat je weduwnaar bent, dat je niet-Brabants bent ingericht (gelukkig geen zwaar eiken meubelen ")), en dat we via msn contact hebben gehad. Je was toen niet meer actief op de arbeidsmarkt en als ik je ondertekening nu bekijk, lijkt het erop dat je dat weer wel bent. Klopt dat?
Eigenlijk wel apart dat we elkaar nooit gesproken hebben, niet telefonisch en niet persoonlijk.
Ik weet ook nog wat ik minder prettig vond aan je. Je kon tamelijk kortaf doen en ik kan daar niet goed mee omgaan.
Recent kwam ik mails van je tegen. Van meer mensen hoor, ook mannen van relatiesites. Tot mijn verbazing heb ik een vrij uitgebreid mailcontact gehad met een meneer uit Den Haag, maar daar weet ik niets meer van, zelfs de naam heb ik niet onthouden. Uiteraard denk je 'o ja', als je de mails weer leest, maar dat was het dan ook. Ik weet niet hoe het komt dat de één in mijn geheugen blijft en de ander niet.
Hoe het mij is gegaan? Ook nog steeds single. Verder werk ik nog steeds.
Toch best leuk om weer eens te mailen??
groetjes, Anja.
Hoi Anja,
Leuk dat je zo gauw reageert, ik herinner me je nog wel hoor, een beetje ouderwetse zeeuwse dame haha nu ben je natuurlijk gelijk boos en inderdaad zo nu en dan ben ik wat kortaf en een beetje lomp.
Ik werk voor mijn plezier, mijn bedrijf heb ik meer dan 7 jaar geleden verkocht, dus werken moet financieel gezien niet meer.
Ik ben veel in Ver Land omdat ik daar een paar via mijn foundation werk voor kinderen met HIV of kinderen die anderszins in aan achterstandssituatie verkeren. Heb inmiddels een huis in Ver Land laten bouwen dus als ik daar ben heb ik mijn eigen paradijsje.
Goed ik hoor misschien nog wel van je.
Groeten.
Hi Leo,
Da's helemaal mooi, een beetje ouderwetse Zeeuwse. Het eerste is verre van waar, maar dat is uiteraard een persoonlijke interpretatie, en het tweede is zeker niet waar. Ik ben in Zuid-Holland geboren en getogen.
Boos ben ik eigenlijk nooit. Ik weet niet hoe dat moet. Ik moet wel lachen om wat je schrijft.
Volgens mij was er een paar jaar geleden nog geen sprake van een verblijf van jou in dat verre land. Betekent 'werk' dat je daar werkelijk werkt of alleen beheert?
Het klinkt wel sprookjesachtig hoor, een eigen paradijsje in Ver Land.
groetjes, Anja.
Hoi Leo,
Het lijkt erop dat ik opnieuw in het vergeetboek ben geraakt. Het kan natuurlijk ook dat je hoog in de Alpen aan het skiën bent en dat ik te ongeduldig ben. Of je bent vertrokken naar je paradijsje of je hebt de griep en ligt tot je neus onder de dekens te rillen of .... of....... Alles is mogelijk uiteraard. Het leek mij leuk het contact te herstellen, misschien ook eens een kennismaking bij bijvoorbeeld een gezellig etentje.
Laat even weten of je het leuk vindt verder te mailen of ermee wilt stoppen.
groetjes, Anja.
Dag oude dame,
Misschien wel leuk eens een keertje een hapje eten. Misschien de eerste week van maart, laat maar eens een paar data los.
Groeten.
Hoi Leo,
Jij bent de enige man ter wereld die mij ooit een grappig meisje heeft genoemd (leuk om af en toe je pc te schonen!!), dus ik dacht 'ik schrijf nog maar eens'. Zo'n persoon moet je toch in ere houden!
Een paar data: 6, 7 of 8 maart. Volgende week heb ik een week vrij maar zoals met alle vakanties is ook deze vol met afspraken.
Vandaag heb ik mijn tokkiemoment, hetgeen inhoudt dat ik in mijn gemakpak en ongedoucht (ga straks lekker een uurtje in bad) alleen maar lui ben. Als intro voor een drukke week.
Ik hoor wel welke datum je schikt.
groetjes, Anja.
Zo import Zeeuwse,
Zondag 8 maart lijkt mij wel een goed idee, zoek maar iets echts zeeuws uit, ik hoor het wel. Als het niet lukt dan hoor ik van je neem ik aan.
Tot dan.
Groetjes.
Hi Leo,
Zoek maar iets echt Zeeuws uit.... dan kan ik McDonald dus schrappen ")). Leek me zo leuk, samen in de ballenbak.
Ik ga niet zo vaak uit eten dat me onmiddellijk iets te binnen schiet. Er was wel een restaurant dat ik heel leuk vond maar de laatste keer dat ik daar gegeten heb, vond ik het minder geworden. Ik zal deze week eens op kantoor informeren. Je hoort het nog.
groetjes en een fijne zondag,
Anja.
Tijd??? Wat denk je van 18.00 uur? Laat je even weten of je met de tijd akkoord bent?
groetjes, Anja.
Hoi Leo,
Omdat het zo stilletjes is van jouw kant even de vraag: vind je het wel een leuk idee om zondag met mij te gaan eten??
O ja, vorige keer vergeten, mijn telefoonnummers: 06 xxxxxx
Stel je voor dat je verdwaalt.... moet ik je toch weer de goede kant op kunnen loodsen.
groetjes, Anja.
Tsjonge tsjonge je bent wel een zeikerd zeg, als ik zou denken dat het niet leuk zou kunnen zijn zou ik er niet aan beginnen en of het leuk zal zijn zal blijken toch.
Tot zondag.
Natuurlijk heb ik er naar aanleiding van dit mailtje over gedacht hem af te schrijven. Ik wens door niemand een zeikerd genoemd te worden en daarvan afgezien vind ik het ook geen taal die je gebruikt tegen iemand die je niet kent. Zeker niet van een man richting een vrouw, eigenlijk gewoon nergens en nooit. Een woord dat je niet gebruikt. Onfatsoenlijk, onbeleefd, kortom helemaal mis.
Ik besluit Leo wel te ontmoeten (je had toch niet anders verwacht? haha) en laat in mijn mailtje alvast merken dat zijn woordgebruik mij niet charmeert.
Daar kunnen we het zondag mooi over hebben, meteen een gespreksonderwerp: Tsjonge tsjonge je bent wel een zeikerd zeg
Had je plannen om alive and kicking in Brabant terug te keren?? want het is uiteraard mogelijk dat ik je n.a.v. zo'n opmerking voor een dag of wat in de hoek zet, met ezelsoren op.
En ja, we hebben het ook over zijn gebruik van het woord zeikerd mijn kant op. Leo vindt daar helemaal niks mis mee, ik wel, en dat gaat nooit veranderen. Ik heb de hele avond wel het gevoel dat ik voortdurend op mijn hoede moet zijn. Zijn opmerkingen zijn regelmatig het tegendeel van aardig. We nemen afscheid bij mijn auto, waar hij aan tafel denigrerend over deed. De volgende dag mail ik Leo. Terugkijkend negeer ik de lullige opmerkingen en bedenk dat het geheel eigenlijk best leuk was en dat wil ik laten weten.
Onderwerp: Yesterday
maandag 9 maart 2009
Hi Leo,
Geluisterd, gekeken, gevraagd, lekker gegeten, gepraat, gedacht, geproefd, geobserveerd, en tot de conclusie gekomen dat wat ik leuk vind aan jou is dat je niet zo'n ouwe man bent. Mannen van mijn leeftijd zijn doorgaans zo oud.
Ik ben een jeugdig type en jij hebt dat ook in je. Natuurlijk hebben we de leeftijd die we hebben maar er is zo'n groot verschil. Jij hebt een twinkel in je ogen en ik weet van mezelf dat ik dat ook heb.
Je bent een vriendelijker man dan ik had gedacht. Jouw 'bot zijn' (jouw woorden) herinner ik me nog en ik was daar toen niet blij mee. Ik kan daar niet goed mee omgaan. Gisteravond zag ik dat je een vriendelijk gezicht hebt.
Overigens had ik al bedacht dat er een mooie, zachte kant in Leo moet zitten, gezien hoe je je vrouw hebt begeleid tijdens haar ziekte.
Kortom, ik vond het leuk met je kennis te maken. Ik heb het naar m'n zin gehad. Eenmaal in de auto zag ik dat het nog maar 20.00 uur was. Ja, een klokje zat er 11 jaar geleden al in, in mijn autootje. Dat was wel heel erg vroeg, je had nog wel even mee kunnen gaan om koffie/thee. Dan had je meteen mijn mooie, mooie huis kunnen zien, daar ben ik zo blij mee.
Maar terug naar gisteravond:
Er is toch een klein probleempje ontstaan. Volgens jou willen vrouwen vrijdag kennismaken, vrijdagavond uit eten, zaterdag met je naar bed en 's zondags samenwonen.
Wij zijn op zondag begonnen, hoe loopt nu de procedure? Heb je daar richtlijnen voor of wat aanwijzingen?
Je begrijpt dat simpel rekenen vanaf zondag niet helpt. We hebben zeg maar met die zondag de vrijdag ingevuld maar ik moet vanavond naar een overleg, dus van de zaterdaginvulling gaat vandaag niks komen. Dus dan wordt morgen zaterdag en overmorgen zondag en...
Misschien met een kladpapiertje erbij .... ")).
groetjes, Anja.
dinsdag 10 maart 2009
Hallo,
Haha dus morgen is het zaterdag goed dan moet het morgen maar gebeuren. Nee zonder dol gelukkig maar dat ik niet mee ben gegaan naar je mooie huis want anders hadden we misschien nog sneller gegaan dan al die andere vrouwen willen, de vrijdag en zaterdag in een keer, grapje.
Ok we moeten nog maar een keer wat gaan eten, tenslotte overleef ik nog steeds de crisis en kan ik me een etentje voor twee nog steeds permitteren en als het dan nog zo vroeg is als we klaar zijn kunnen we altijd je huis nog bekijken, ok?
Groeten. Leo
dinsdag 10 maart 2009
Hi Leo,
Haha dus morgen is het zaterdag goed dan moet het morgen maar gebeuren.
Morgenavond is het repetitie van mijn koor. Ik heb even geïnformeerd bij dirigentje maar hij vindt het niet goed dat we daar, en plein public, enfin, je weet wel.
Ok we moeten nog maar een keer wat gaan eten enz.
Lijkt me heel leuk. Ik zie er naar uit.
Slaap lekker, Anja
Onderwerp: Ver Land
maandag 13 april 2009
Hoi Leo,
Wordt het een beetje eng om naar Ver Land te gaan? Ik zie veel wapengeweld in het journaal. Of is het ver uit de buurt van je huis?
groetjes, Anja
woensdag 15 april 2009
Hoi dametje,
Inderdaad het was en is misschien nog wel een puinhoop in Ver Land. Mijn projectleidster aldaar is nu hier tot eind april. Ik heb het dus een beetje druk met ondermeer fund raising.
Voorzover ik weet is het nog niet overgeslagen naar de plaats waar mijn huis is.
In mei moeten we nog een keer gaan eten of zoiets, het was toch best wel voor herhaling vastbaar of niet?
Groeten.
vrijdag 17 april 2009
Hoi Leo,
Leuk weer wat van je te horen.
Ik heb het dus een beetje druk met ondermeer fund raising.
Wij (mijn koor) zijn momenteel met hetzelfde bezig, zij het op kleinere schaal neem ik aan. Ik hoop dat je meer geluk hebt dan wij. Wij willen advertentieruimte verkopen in ons programmaboekje. Er zijn vorige week 109 brieven de deur uit gegaan en de overige bestuursleden hebben de geadresseerden inmiddels bijna allemaal gebeld en overal nul op het rekest.
Ik dacht nog wel dat dit beter zou lopen dan vorige jaren toen om sponsoring werd gevraagd, waarbij ik vrijgesteld was van het telefoneren omdat ik het heel moeilijk vind bedeltelefoontjes te voeren. Nu bieden we advertentieruimte en iedereen zegt nee. Budget is op, geen budget, geen belangstelling, doen we nooit, even pas op de plaats enz.
In mei moeten we nog een keer gaan eten of zoiets, het was toch best wel voor herhaling vastbaar of niet?
Het was zeker voor herhaling vatbaar. Ik wil graag meer horen over je projecten. Ik vind het heel interessant en heb er veel bewondering voor dat je die keuze hebt gemaakt.
Aangezien jij alle mailtjes bewaart ")) heb je vast mijn telefoonnummers nog. Laat jij wat horen?
Veel succes met je fundraising.
groetjes en fijn weekend, Anja.
zondag 17 mei 2009
Mevrouwtje,
Nee ik heb je telefoonnummer niet meer, dus hier is het mijne als je nog wat wilt.
Misschien hoor ik nog van je, zo niet take care and behave.
Groeten Leo
Sms Leo: Dame nog een keer eten en zo?
Geen afzender en een voor mij onbekend telefoonnummer maar ik begrijp het:
Sms Anja: Hier moet ik om lachen, ik weet alleen maar door het woord dame wie je bent. Antwoord is ja.
Sms Leo: Natuurlijk is t antwoord ja. Was eigenlijk alleen een retorische vraag. Jammer dat je geen msn met cam hebt maar ja oer conservatieve zeeuwse hè.
Sms Anja: Hoe kan een mens zich zo vergissen, ik heb msn met webcam, maar niet vandaag. Morgen?
Sms Leo: Hm waarom niet nu?
Omdat ik er nu geen zin in heb, zondag is mijn niet-storendag. Maar ik zwicht uiteraard, je kent mij inmiddels een beetje, je had toch niet anders verwacht??
Sms Anja: Ik lijk wel gek, over een uurtje?
En dan, als ik toegeef, trekt Leo terug.
Sms Leo: Nee laat maar we kijken morgen wel. Je moet nog een Ver Landse cursus volgen en dan doe je het met plezier. Haha
De laatste zin begrijp ik niet, maar heb ook geen zin ernaar te vragen. Dan toch nog een smsje:
Sms Leo: Als je het niet uit kunt houden kan ik online komen. Haha
Sms Anja: Ja, ja, net doen of ik zo ongeduldig ben. Half uurtje?
Geen antwoord. Dit is gewoon bot gedrag. Flikker op.
Sms Anja: Laat je me nu in de steek of zit je naar Rosenmuller te kijken?
Sms Leo: Heb bezoek gekregen stuur maar een lief smsje
Als je een afspraak maakt om op msn te komen en dat kan niet doorgaan, verwacht ik daar een smsje over. Dat lijkt mij niet meer dan logisch. En dan ook nog de vraag of ik een lief smsje stuur. Dat vind ik niet zo simpel, ik heb met deze man nog geen enkel lief woord gewisseld en nu moet ik op commando lieve dingen schrijven. Ik kan niks anders bedenken dan:
Sms Anja: In your dreams…. Nou vooruit dan. Vind het heel leuk samen met jou. xxx
Sms Leo: Is dat alles kon er meer niet vanaf. Echt zeeuwse ingetogenheid.
Sms Anja: Shit wat ben je toch een mispunt. Ik wil m'n kusjes terug
Sms Leo: Dat meen je echt?
Sms Anja: Wat? Die kusjes of dat mispunt?
Sms Leo: xxx aub
Sms Anja: Welterusten dear Leo. xxx Deze mag je houden.
Misschien lijkt bovenstaande sms-wisseling leuk, ik heb er second thoughts bij. Hij heeft, net als in 2006, venijnig commentaar. Oerconservatief, Zeeuwse ingetogenheid, als ik iets liefs schrijf is het niet genoeg. Een niet aardige man. Ik heb van hem tot nu toe nog nooit iets liefs gehoord. Ook tijdens ons etentje had hij niks liefs maar voornamelijk commentaar.
Leo heeft het msn'en naar de volgende avond verschoven. Die avond echter hoor ik niks. De volgende morgen schrijf ik:
dinsdag 19 mei 2009
Dag meneertje,
Die Leo. Daar zat ik dan gisteravond in mijn zondagse jurk. Haartjes in de krul, neusje gepoederd. Helemaal gereed voor het grote avontuur en geen Leo op mijn webcam. En ik had zulke feestelijke fantasietjes en ideeën. Nee, die hadden niets met de webcam te maken ")). Meer met vier en een halve dag vrij deze week, maar ja, nu zit er niks anders op dan mijn vertier in m'n eentje te zoeken.....
Vanmorgen kwam ik natuurlijk wat witjes weggetrokken mijn kantoor binnen. Mijn bezorgde collega heeft langdurig en liefdevol de nek- en schouderpartij gemasseerd om de muizenissen te verdrijven. En gaat het nu wel weer een beetje? Ja hoor, dank je. xxx, Anja
Dag meiske,
A.s. zondag zin om wat te gaan eten of lukt dat niet in je gevulde agenda, misschien ook een kooroptreden in de weg.
Ik hoor het wel denk ik.
Groeten.
Hi Leo,
Nee hoor, de week daarna pas zingen. En mijn gevulde agenda valt wel mee. Dus wat mij betreft akkoord, weet jij een leuk restaurant? of wordt het weer mijn woonplaats?
Ik hoor het wel.
groetjes, Anja
Leo voelt bepaald niet als een eventuele mogelijkheid om mij op te verlieven. Ik kan niet tegen mensen die lelijke dingen zeggen, die bij wijze van grapje lullige opmerkingen maken. Dagenlang niets laten horen, niet reageren op mail enz. Dit gaat het niet worden maar ik wil best een keer uit eten. Altijd leuk.
Er zijn ook dingen aan Leo die ik zeer waardeer. Het feit dat hij zijn zaak heeft verkocht om bij zijn vrouw te zijn toen ze ziek was, vind ik veel zeggen over iemand. Hij bekostigt scholingsmogelijkheden in derdewereldlanden. Zeer prijzenswaardig.
Wat ik ook leuk vind, maar misschien ben ik de enige die dat ziet, is het feit dat hij op het moment dat hij mij iets vraagt onzeker is. Zijn mailtjes eindigen dan met:
Goed ik hoor misschien nog wel van je.
of In mei moeten we nog een keer gaan eten of zoiets, het was toch best wel voor herhaling vatbaar of niet?
of Misschien hoor ik nog van je, zo niet take care and behave.
of Ik hoor het wel denk ik.
Misschien vergezocht maar ik zie daar een kwetsbare man in. Bovendien noemt Leo mij meiske en dametje, dat vind ik leuk. Hoe dan ook, enige gevoelens laat ik niet toe. Ik weet nu al dat een nauwer contact met Leo mij pijn zal gaan doen. Niet aan beginnen dus.
31 Mei is de datum van ons etentje. Ik rijd met behulp van mijn Bram naar Yerseke. Als ik het dorp inrijd, staat er een man in een poloshirt en met een afritsbroek op het trottoir naar mij te lachen en te zwaaien. De dorpsgek, denk ik, dat heb ik weer, sjans met de dorpsgek van Yerseke. Ik bedenk me dat ik de volgende dag aan een collega ga vragen of zijn woonplaats een dorpsgek heeft en dan mijn verhaal ga doen. Ik zit bij voorbaat te gniffelen. En dan…. remmen!! Dat was 'm!! Dat was Leo! Jeesses, en ik dacht dat het de dorpsgek was. Schakelen naar achteruit en terug.
Leo is me tegemoet gelopen, zegt hij, omdat ik het misschien niet vinden kan. Dat vind ik heel lief. Ook handig, want Bram stuurde me inderdaad de verkeerde kant op. Dat ik dacht dat hij de dorpsgek was vertel ik uiteraard niet, maar ik moet er wel steeds aan denken en heb er binnenpretjes over.
We eten heerlijk, praten over van alles en nog wat en ik kan niet anders dan constateren dat Leo nog steeds een hork is. Ik zou willen dat ik een vriendelijker conclusie zou kunnen trekken maar echt, het is niet anders. Op bijna alles wat ik zeg, krijg ik een denigrerend antwoord. Hij wil mij laten praten, dat is duidelijk. Dat feit op zich zal overigens verder in Manboel uitzonderlijk blijken, een unicum zelfs. Ik zal het daarom van Leo nu, achteraf, alsnog waarderen ")).
Leo vraagt o.a. naar mijn noodzakelijke doorwerken tot mijn 65e, ik geef aan daar liever niet over te praten, ik ben daar niet blij mee en wil het nu niet over dingen hebben waar ik niet blij mee ben, ik zit gezellig te eten. Leo dringt aan, net zo lang tot ik overstag ga. Als ik het hoe en waarom uit de doeken gedaan heb, volgt er een bijzonder onaangename opmerking. Ik verbijt mijn tranen en ik baal van dit gedrag. Als ik naar huis rijd, galmt de opmerking steeds na, de hele weg. Ik ga meteen een vriendin bellen, neem ik me voor, en dit vertellen. Als ik haar aan de telefoon heb gebeurt er iets bijzonders, ik ben de opmerking kwijt. Tot op de dag van vandaag kan ik hem niet reproduceren, volkomen weg. Dat heet verdringen, neem ik aan.
Op een gegeven moment is het genoeg geweest en vraag ik: 'doet dat je nou plezier, steeds lullige dingen zeggen?' 'Even testen', is zijn antwoord. Wat testen? Hij wil testen hoe sterk ik ben, zegt hij. Ik zeg hem dat je zoiets ook gewoon kunt vragen en dan krijg je een antwoord, ik weet namelijk heel goed wat mijn sterke en zwakke punten zijn. Daar volgt een snerende lach op die zegt dat ik dat wel kan denken maar dat het natuurlijk niet zo is.
Een voorbeeld van hoe hij doet: even later heeft Leo het over het opvoeden van kinderen. Mooi aanknopingspunt. 'Dat is één van mijn sterke punten', zeg ik, 'dat kan ik, opvoeden.' Zijn antwoord? 'Noem je dat opvoeden? dat noem ik dictatuur'. De man kent mij niet, hij kent mijn kinderen niet, hij heeft mij nooit gadegeslagen in de jaren dat mijn kinderen nog thuis woonden, we hebben nog nooit een woord gewisseld over dit onderwerp en dan toch iets denigrerends zeggen. Dat is wat Leo doet. Strijk en zet. Waar dient dat voor? En dit is maar één van de vele keren.
Ik zeg hem op een bepaald moment tijdens deze ontmoeting dat er toch ergens iets zachts in hem moet zitten. Hij zegt dat hij het nog nooit heeft ontdekt. Ik denk dat het waar is.
Ik ben niet echt ontspannen, deze man die om niets botte opmerkingen maakt, zorgt ervoor dat ik mij minder op mijn gemak voel.
Deze avond komt ook ter sprake dat hij het bed deelt met zijn projectleidster uit Ver Land. Hij noemt het omdat hij denkt dat hij die mededeling al tijdens het vorige etentje heeft gedaan. Dat is niet zo, als ik het geweten had zou ik nu niet met hem aan tafel zitten. Mannen! Bah! Als je maar genoeg betaalt, als je maar naar de juiste landen gaat, dan vind je vrouwen met wie je dat allemaal mag doen. Als je maar luid genoeg met de portemonnee rammelt, kun je zonder gewetensbezwaren de vruchten van het land plukken en een afhaalthai in huis halen. Zie het tabblad Overpeinzing, april 2010, op Manboel. Bah! Wat een minachting heb ik hiervoor. Een werkneemster notabene, iemand in een afhankelijke positie. Dubbel afhankelijk, want ze is met deze baan uiteraard boven de omstandigheden van haar land uitgestegen. Iemand die eigenlijk geen nee kan zeggen. Een jonge vrouw die noodgedwongen met een dikke ouwe man moet slapen. Bah! Ik vraag hem, en ja dat durf ik want ik vind dit een ongelooflijke wantoestand: 'Vind je niet dat je daarmee misbruik maakt van je positie?' Weet je wat het antwoord was? Ga er even voor zitten, je gelooft het niet. 'Ik vind het meer een win-win-situatie'. Als het niet zo vreselijk mis was, zou je erom lachen. Een win-win-situatie. Omdat ze betaald wordt? Daar verricht ze toch werk voor! Dat is toch niet inclusief neuken met de baas! Wat moet zo'n vrouw griezelen van deze patser en hem verafschuwen. Verschrikkelijk.
Aan het eind van de avond loop ik met Leo mee naar zijn auto. Een sjieke auto uiteraard, ik had niet anders verwacht. Niet zo'n proletenbak als een Mercedes of een BMW maar een auto met stijl. We stappen in en hij rijdt mij naar mijn auto. Ik was in de veronderstelling dat ik mijn auto bij de jachthaven had geparkeerd, het blijkt een haven met vissersboten te zijn. Ik spreek er mijn verbazing over uit. Leo stopt daarom niet bij mijn auto maar rijdt verder en ik vraag waar hij naar toe rijdt. 'Je wou toch naar de botten', zegt hij. 'Naar de wat?' 'De botten'. Wat is dat in godesnaam? 'Zo noemen ze boten in Brabant', zegt hij. Jeesses, de man wóónt in Brabant, is daar niet geboren en getogen, iets om levenslang dankbaar voor te zijn, en dan denken dat het grappig is als je dat achterlijke dialect gebruikt?? Doe normaal zeg.
Hij neemt een bocht en ik zie aan een huis een bord met de volgende tekst: Botenverhuur. 'Kijk nou', zeg ik, 'bottenverhuur' en krijg vervolgens de slappe lach om mezelf. Ik kan niet meer ophouden. Ook vanwege de spanning van de avond. Dat vindt Leo niet leuk. Nee, vrouwen in het gezelschap van mannen mogen uiteraard alleen maar lachen als HIJ een grapje maakt.
Hij zet me bij mijn auto af, bedelt om een paar kussen, en dan vertrek ik wuivend naar huis.
Eenmaal thuis raak ik helemaal overstuur. Zoals gezegd, bel ik een vriendin en vertel onder tranen het verhaal. Dat dit mannen zijn, dat mannen zich zo gedragen, zo met vrouwen omgaan, zo in het leven staan, en hun gedrag dan ook nog goedpraten. Nee, dat niet eens, ze praten het niet goed, ze vinden hun gedrag normaal. Een win-win-situatie zelfs. Ik wil niet dat de wereld zo in elkaar zit. Als dit de wereld is, wat doe ik hier dan? Mijn hele mensbeeld ligt aan gort door mijn aanwezigheid op relatiesites. Christenezielen, wat een patjepeeër. Ik ben totaal van streek. Ik lig tot 2 uur wakker, kan er niet van slapen.
Vast staat uiteraard dat Leo nooit meer iets van mij gaat horen. Deze keer geen leuk mailtje na het etentje, deze keer helemaal niks meer. Nooit meer. Ik wil niet eens bekennist zijn met zulke mensen.