Op 25 november stuurt Wietse een mailtje. Weet je nog?? Wietse, die met die platonische vaarvriendin met wie hij in één bed slaapt ondanks dat hij van haar lichaam griezelt. Elf dagen geleden heb ik afscheid van hem genomen, liever geen man die ieder weekend met iemand anders in één bed ligt, hoe verliefd ik ook ben.
Het laatste mailtje van Wietse was van 14 november, sinds die datum hebben we geen contact gehad maar dan ontvang ik weer een mailtje.
dinsdag 25 november 2008
Hallo Anja,
Hoe gaat het met je ?
Het is alweer een dag of 13 à 14 geleden dat we voor het laatst contact hadden. Ik had je beloofd om uiterlijk deze week nog uit te nodigen voor een samenzijn in een staminee, ergens op een gezellige Antwerpse markt. Helaas is dat er tot nu toe niet van gekomen.
****
Intussen natuurlijk ook veel nagedacht over ons en wat te doen. Als ik eerlijk moet zijn en dat verwacht je van me, zie ik geen heil meer in ons toekomstbeeld. Veel te snel zijn we vervallen in het verschillen van mening en de irritatie over het wel en wee van, vooral mijn, leefgewoonte. Daar heb ik natuurlijk ook over nagedacht en ik kan daar geen verandering in aanbrengen.
Misschien is dat “dom”, maar voorlopig kan ik er mee omgaan en heb er een onbezorgd gevoel bij. In de tijd dat wij gelukkig waren was dat ook zo, maar door de “eis” die jij, al in een veel te vroeg stadium, stelde is daar dus snel een eind aan gekomen.
Met mij is het inmiddels weer goed, ik heb het hartstikke druk met het bouwen van een nieuwe boot.
Helaas komt er dus deze week niets meer van om af te spreken, en vanaf volgende week zit in tot 9 december in Italië.
Daarna zien we wel weer, jammer maar het is niet anders.
Groeten en dikke kusssssssssss
Wietse

Ik ga steeds meer neigen naar de uitdrukking van mijn vriendin Myra als het over mannen gaat: dood moet ie. Ritueel slachten vind ik ook wel een optie. Wat een lul is die Wietse. Ik baal van dit mailtje. Opnieuw schrijft hij dat ik een eis aan hem heb gesteld. Dat houdt dus nooit op en ik heb het al tig keer weerlegd. Hij zit fout, fouter kan bijna niet, maar het is voor hem blijkbaar nodig de schuld bij een ander te leggen. Waarom doen mannen dat? De dingen verdraaien zodat ze er zelf mooier of beter uit komen. Mij dit inpeperen zodat hij niet met zijn eigen falen te koop hoeft te lopen.
Waar ik achteraf nog meer van baal is dat ik niet ter plaatse besluit dat deze man aan het gas kan. Hoe onnozel kun je zijn als je gaat anwoorden en daarmee opnieuw gaat mailen met deze heel erg foute man. Waarom doe ik dat? Het is toch de bedoeling dat we leren van ervaringen? Ik niet, blijkbaar.
Een man die na alles wat er over geschreven is bovenstaande gedachten heeft, deugt niet of is te dom om te beseffen hoe fout hij is, dat kan ook. Hij ziet geen heil meer in ons toekomstbeeld. Hoezo toekomstbeeld? Welk toekomstbeeld? ER IS HELEMAAL GEEN TOEKOMSTBEELD !!! Weet je nog? Ik heb het contact beëindigd om de jullie bekende reden en hij doet nu net of er nog iets te beëindigen valt. Hoe moeilijk is het voor een man om door te laten dringen dat HIJ niet degene is die het contact heeft stopgezet. Tjonge, jonge. Aan het gas dus.
Wietse heeft een nieuwe boot, schrijft hij. Kopen, kopen, kopen. Kopen om dat lege bestaan op te vullen. Ik ken Wietse op dit moment nog geen twee maanden. In die tijd reed hij bij mij voor met een splinternieuwe auto, heeft hij twee keer voor 10.000 euro aandelen gekocht (en nee, hij heeft nooit in aandelen 'gezeten', dit is de eerste keer, pure verveling), mij verteld dat hij een tweede parkeerplaats gaat kopen in de garage van het gebouw waar hij woont, hij heeft één auto en wil twee parkeerplaatsen

Een nieuwe boot dus, nog groter dan de huidige. Jammer Wietse, je kunt boten kopen van Monacoïaanse afmetingen (ja, ik ken de echte vervoeging maar vond deze zo leuk), je blijft een klein krieltje en je pikkie wordt er echt niet groter van. Het wordt tijd dat Wietse beseft dat de doorsnee mens die kleine mannetjes met grote auto's en boten ziet, weet dat het compensatie is. Niet alleen compensatie voor zijn formaat maar ook voor een leeg leven.
Geen waardevolle, diepgaande contacten zijn er in zijn leven, ook ons contact heeft zich, achteraf bekeken, niet echt verdiept. Een angsthaas die bang is om alleen te zijn. Geen enkele intellectuele uitdaging, gezapigheid ten top, een bestaan dat al jaren van dag tot dag hetzelfde is, en dat grote niks proberen te compenseren met materiële zaken. En met zo'n man start ik opnieuw een contact in plaats van zo'n mailtje onbeantwoord te laten. Ik zou mezelf heel veel verdriet en narigheid bespaard hebben als ik in deze fase een verstandige beslissing zou hebben genomen. Had ik dit mailje maar onbeantwoord gelaten. Het ging anders.
Ik heb Wietse op dit moment voor mijn gevoel achter me gelaten, het mooie perspectief is afgezwakt, en ik denk een los contact aan te kunnen. Omdat hij leuk was om mee om te gaan. Natuurlijk had ik dat niet moeten doen, maar ja. Ik bel hem meteen na zijn mailtje op, dan kan het niet ongelegen zijn. Wietse reageert verheugd. Heel verheugd. We babbelen wat en ik zeg hem dat we wat mij betreft het contact weer kunnen opnemen. Voor mij is duidelijk hoe de verhouding ligt en we kunnen verder best leuk met elkaar omgaan, zeg ik.
Een raadsel waarom ik zulke domme stappen zet, maar ik dacht echt dat het vanaf nu gewoon vriendschap kon zijn. Voer voor psychologen. Wietse is er blij mee, heel blij, en 's avonds komt hij op msn. Voor hem geen vriendschap, hij gaat meteen op de oude toer, nog net zo in de ban van mij als elf dagen geleden.
26 november 00.27 uur
Anja zegt: Heb je sindsdien niet meer gesproken
Wietse zegt: nee, snik snik
Wietse zegt: Kom eens online, dan kan de cam aan, ik wil je wel weer eens in volle glorie aanschouwen
Wietse zegt: kusssssss
Anja zegt: Ik ben blij je weer te zien
Wietse zegt: ja, is wederzijds , heeft veel te lang geduurd
Anja zegt: Ja
Wietse zegt: Je ziet er lekker uit, niks veranderd
Anja zegt: Paar weken ouder geworden "))
Wietse zegt: Echt blij je weer te zien
Anja zegt: Het is heel vertrouwd, zo met jou in beeld
Wietse zegt: ja, net of we niet zijn weggeweest
Anja zegt: Was heel leuk, dat msn'en
Wietse zegt: Is NOG leuk
Anja zegt: Ik vond het heel bijzonder, heb dat nog met niemand zo gehad
Wietse zegt: nee, ik ook niet en ik snap ook niet hoe we zo lang stof van spreken hebben
Anja zegt: We hebben dagen gehad van 8 uur of zoiets??
Anja zegt: Is een complete werkdag
Wietse belooft ook tijdens ons hernieuwde contact van alles. We gaan samen naar het Miromuseum in Barcelona, dat heeft hij een paar keer beloofd zelfs. We gaan winkelen in Wijnegem. Nu zegt hij:
Wietse zegt: Lieverd, doen we de volgende keer in Antwerpen
Wietse zegt: beloofd !!!
Anja zegt: Jaja
Wietse zegt: echt !!!
Wietse zegt: OMDAT JE ZO'N SCHATJE BENT
Anja zegt: Thnx
De toezeggingen die hij doet, komt hij geen van alle na, ik weet dat inmiddels, ik schrijf niet voor niks 'jaja'. Ik weet dat zijn voorstellen en toezeggingen gebakken lucht zijn. Een beetje minne karaktereigenschap, toch?
Wietse is niet echt te spreken over François met wie ik uit eten ben geweest. Staat ook op de site. Vooral lezen, onder oktober 2008. Wietse zegt: Die zou daar niet eens aan denken
Anja zegt: Dat weet ik niet.
Wietse zegt: Hoewel een ambtenaar achter zijn burootje heeft niks anders te doen
Anja zegt: Hij is geen ambtenaar, heeft een belastingbureau
Wietse zegt: Nog erger
Anja zegt: Heeft univ studie belastingen gedaan en financieel recht
Wietse zegt: pfff, alleen dat soort studie geeft al aan wat het is.
Wietse zegt: Een droplul dus
Was Wietse nou niet degeen die al bij de start van ons contact ging uitzoeken hoe het met míjn jaloezie stond?? En wat is dit dan???!!!
Wietse stuurt een plaatje van zijn nieuw te bouwen boot, ook van het interieur. Zijn huidige boot is een prachtig schip. Mooie donkerblauwe kleur. Zo'n boot moet iets stoers hebben, iets van een werkschip uitstralen. Beetje RWS-stijl. Dat heeft de huidige boot. Mooie lijnen. Wat ik nu op tekening krijg voorgeschoteld, is het tegendeel. Later kom ik er achter dat de boot geel gaat worden, hoe haalt ie het in zijn hoofd!! De nieuw te bouwen boot is te kwalificeren als Tupperware. Niet een beetje retro, terug naar hoe een schip eruit hoort te zien, maar een blaaskakerig geval. Luidruchtigheid is het duidelijkste symptoom van gebrek aan beschaving, dit is een heel luidruchtige boot. Een stalen boot die toch in de categorie Tupperware valt. Nog groter, nog langer, nog meer compensatiedrang. Big cars, big boats, little winkies ")). Een karakterloos schip. Wat is eenvoud toch mooi en wat jammer dat deze man dat niet weet en voor deze speelgoedboot kiest. Totaal geen klasse of stijl. Het verschil tussen beschaving en nieuw geld. Een boot die zegt: ik ben een patser.
Wietse zegt: Boot, kijk
Wietse zegt: voorin
Wietse zegt: 2 bedden
Wietse zegt: en als laatste een GROOT bed!!!
Ik kan over deze boot niets positiefs zeggen, ik zou het niet menen. Omdat ik toch iets moet zeggen stel ik een vraag over iets dat denkelijk als zonnescherm moet dienen en dat wel heel erg lelijk is. Verder zwijg ik erover. Ieder zijn wansmaak.
Wat ik niet begrijp is waarom ik met nadruk moet worden gewezen op de slaapplaatsen op die boot, met name het GROTE bed. Ik weet ook daarop niet goed wat te zeggen, aangezien dat niets met mij te maken heeft. Ik weet nog minder waarom ik daar niet meteen een confronterende opmerking over plaats als: 'En waarom moet ik dat weten?' Confronteer die man met zijn misleidende gedrag! Nee, tuurlijk niet, ik zeg zoiets niet.
Wietse noemt mij vanaf het eerste moment als vanouds lieverd, schat, lekker ding enz. enz. Hij begint ook, alsof er geen pauze is geweest en er geen besluiten genomen zijn, meteen met toespelingen op seksueel gebied.
Wietse zegt: Waar zien we elkaar ?
Anja zegt: in levenden lijve??
Wietse zegt: Als je wil
Anja zegt: of het handig is??
Wietse zegt: durft en het aankan ?
Anja zegt: En jij??
Wietse zegt: Ja, ik kan het wel aan
Anja zegt: Maar die andere twee dingen?
Wietse zegt: welke ?
Anja zegt: wilt en durft
Wietse zegt: jouw beslissing
Anja zegt: nee, vind ik te moeilijk
Wietse zegt: Oke, is ookvrij laat voordat je hier zou zijn..........denk ik ?
We begonnen dit gesprek om 00.27 uur. Zou zo'n man nou werkelijk denken dat ik om deze tijd in de auto stap om anderhalf uur te gaan rijden?? Ik moet gewoon werken de volgende dag, de wekker staat op 06.20 uur.
Anja zegt: Weet niet of dit goed is
Wietse zegt: Nee, misschien kunnen we beter een weekje wachte
Wietse zegt: Maar je weet wat ervan komt en je moet eerst voor jezelf uitvinden of je dat aankan
Anja zegt: Ik weet helemaal niet wat er van komt. Heb heel stevige voornemens
Wietse zegt: lekker dinggggggg
Wietse zegt: truste en droom maar lekker van allerlei "vieze " spelletjes
Anja zegt: Dat kan ik niet beloven
Wietse zegt: oke, hoeft ook niet, kusssssssssssss
Wietse zegt: Was fijn je weer gehoord en gezien te hebben, kussssssssssssssssss
Anja zegt: Ja, voor mij ook
Dit is het eerste msn-gesprek. Wietse is meteen weer in the mood, ik ben nog wat gereserveerd.
Zo gaat het dagelijks vele uren msn'en weer van start. En ik, ik val opnieuw als een blok voor de lieve woorden van Wietse. Lieve woorden, dat is wat je mist als je lang alleen bent, mijn vlinders fladderen aanmerkelijk heftiger dan tijdens het eerste contact. Het msn-gesprek van de volgende dag:
Wietse zegt: heel de dag alleen maar aan jou gedacht
Anja zegt: Tuurlijk
Wietse zegt: echt wel
Anja zegt: why
Anja zegt: and what
Anja zegt: and what about
Wietse zegt: tsja, waarom denk je ?
Anja zegt: Zeg het me
Wietse zegt: Had je lekker vast willen houden
Anja zegt: Zouden we toch niet meer doen?
Wietse zegt: Nee, daar zit hem nou juist de kneep
Anja zegt: Vertel
Wietse zegt: Kunnen we elkaar maar beter niet meer zien, want ik vrees dat die regel binnen 2 tellen geschonden wordt
Anja zegt: Nee hoor, echt niet.
Wietse zegt: Als je eens wist hoe graag ik bij je zou willen zijn ........pffffffffff
Anja zegt: Zou ik ook wel willen. Maar niet echt hoor. Gevoelsmatig wel echt maar verstandelijk niet
Wietse zegt: nou ik echt wel…….
Anja zegt: Ik vind het heel apart dat het bijna (niet helemaal) precies hetzelfde voelt als het deed
Wietse zegt: Ja, is inderdad eigenlijk niet mogelijk na alles wat er gezegd is, mar ik vind dat ook
Anja zegt: Je plaats in mijn hart lijkt meer op definitieve huisvesting dan op een tijdelijk onderkomen
Wietse zegt: nu je huis nog?
Anja zegt: Wat bedoel je?
Wietse zegt: Nou, een blijvend onderkomen in je appartement, i.p.v. tijdelijk. En boot in de jachthaven van [woonplaats Anja]
Anja zegt: Wat bedoel je nou?
Wietse zegt: In plaats van alleen in je hart, krijg je mijn persoontje erbij
Wietse zegt: Kan ik net zo goed meteen bij je komen wonen, als ik tochal in je hart zit, dan de boot ook in de haven leggen
Anja zegt: Dat is wel erg snel.
Wietse zegt: welnee, zijn er ongetwijfeld nog wel die het sneller en daarna ook korter deden
Ik heb geen idee wat ik van bovenstaande uitspraken moet denken en heb er verder geen aandacht aan besteed. Bij het maken van Manboel zie ik dat ik enigszins heb geprobeerd de boot af te houden, zowel letterlijk als figuurlijk ")). Misschien had ik toeschietelijker moeten zijn bij zijn woorden over een vastere verbintenis maar op dit moment was er geen sprake van welke verbintenis dan ook. Ik wist niet wat ermee aan te vangen.
Ons msn-gesprek gaat voornamelijk over het tempo waarin we in elkaars armen zullen vallen als we elkaar weer zien. Er is geen enkel verschil met hoe het was. Of ja, eigenlijk wel, de elf dagen afstand hebben voor meer toenadering gezorgd.
Ik echter heb me voorgenomen dat seks niet meer aan de orde is en ik denk dat ik heel standvastig ben.
Anja zegt: Nee hoor, ik ben heel standvastig
Wietse zegt: ik zal er tevoren eerst maar eens over nadenken
Anja zegt: Waarover ga je nadenken?
Wietse zegt: over het aanzoek dat ik je zal doen..................................tegen die tijd
Anja zegt: moet ik al gaan pakken?
Let vooral op onderstaande, duidelijker hoe Wietse met mensen omgaat kan het niet worden.
Wietse zegt: Ik draai me meestal om als na debat het niet lukt
Anja zegt: Wil jij perse gelijk hebben?
Wietse zegt: Als ik gelijk heb wel en dat is meestal
Anja zegt: Nou ja
Wietse zegt: mijn ex baalde daar altijd van
Wietse zegt: Meestal had zij het verkeerd en dat kon ze al helemaal niet uitstaan
Anja zegt: Of dácht jij dat zij het verkeerd had
Wietse zegt: Gerda gaat niet eens in discussie, die geeft me meteen gelijk
Anja zegt: Ja, die conclusie had ik al getrokken
Wietse zegt: Als ik gelijk heb, heeft zij dus ongelijk, zo gaat dat
Anja zegt: Je zou van mij de pot op kunnen
Wietse zegt: MMMMmmm, kunnen we dan samen de pot op?
Steeds vaker blijkt dat ik de verhouding tussen Wietse en zijn vriendin juist heb ingeschat, ik ben van bovenstaande mededeling dan ook niet verbaasd. Ze heeft heel wat te verliezen, die vriendin, die kijkt wel uit. Tuurlijk spreekt ze hem niet tegen. Wat een verstandhouding, ongelooflijk.
Een aantal dagen later komt ter sprake dat Wietse dit gezegd heeft. Hij ontkent het, heeft waarschijnlijk zelf in de gaten in welk daglicht het hem plaatst. Ik echter, administratief meisje, bewaar alles. Ik stuur hem in een mum van tijd een copy & paste uit het msn-gesprek. 'Kijk, dit zei je.' Hij is op z'n teentjes getrapt, wordt een beetje pissig dat ik alles bewaar, dat vindt hij raar. Dat mag hij natuurlijk vinden maar het is een optie bij MSN, bestand opslaan, het lijkt mij niet dat ik de enige ben die van die optie gebruik maakt. In later stadium kom ik meerdere mannen en vrouwen tegen die alles bewaren. Uiteraard is mijn bewaarderigheid niet de reden van zijn geïrriteerdheid, zo goed ken ik hem nu wel, de reden is dat ik hem tegenspreek en hij wenst niet tegengesproken te worden. En dan kan ik ook nog bewijzen dat wat ik zeg waar is, dat is natuurlijk helemaal fout want zoals hij in bovenstaand msn-gesprek al zei, hij vindt dat hij altijd gelijk heeft.
Verder gaat het alleen maar over hoe het zal gaan als we elkaar weer zien. Ik blijf zeggen dat ik heel standvastig ben.
Anja zegt: Kus op je wang, zoals bij vage kennissen
Wietse zegt: wedden
Anja zegt: 1 euro "))
Wietse zegt: Weet ik zeker dat je verliest
Anja zegt: Ik durf wel hoor
Wietse zegt: pfffffff, gaan we al praten over vage kennissen ??
Anja zegt: Doe ik het dan niet uit standvastigheid dan wel voor die euro "))
Wietse zegt: Dacht toch dat ik datstadium al voorbij was
Wietse zegt: Ik zou je wel op kunnen vreten
Wietse zegt: mmmmmmmmmm, kussssssssssssssssssss
Wietse zegt: Ik denk de hele dag aan jou. Wat denk je als ik met dat beest wandel, dan denk ik niet aan de bospaddestoeltjes en vlindertjes in het bos
Anja zegt: Overigens, dat standvastige houdt niet in dat ik niet lekker tegen je aan wil liggen
Anja zegt: Op de bank dan hè, niet in bed
Wietse zegt: pff, ik krijg het er warm van, waar ligt dat nou aan ?
Anja zegt: Geen ideeeee
Wietse zegt: Ben zo g... als een pakje boter, maar ja
Anja zegt: Ouwe geilaard
Wietse zegt: ja, zeg dat wel, maar wat ben jij dan ?
Anja zegt: Nuchter, realistisch en standvastig
Wietse zegt: ja ja ,had het zelf kunnen bedenken
Anja zegt: Ik kom tegen je aan liggen, op de bank. Lekker warm, intiem, lief en knus
Wietse zegt: Hoe moet ik dat overleven?? Jij met je standvastigheid en je nuchterheid
Anja zegt: Breng een opblaaspop mee
Wietse zegt: En die ga jij opblazen >?
Wietse zegt: Maar ik heb ook zo'n fiepje, daar kun je ook op blazen !
Anja zegt: Jij bent echt erg
Anja zegt: Platvloers menneke
Wietse zegt: lekker ding.....we weten het samen wel, kussssssssssss
Wietse zegt: Wil je vasthiouden en knuffelen
Anja zegt: Me too
Wietse zegt: Krijg ik het nog warmer
Anja zegt: Ik ben bijna in staat mijn scherm te kussen op de plaats waar ik jou zie
Wietse zegt: ik heb dat op jouw plaats al tig keer gedaan
Wietse zegt: Geef me maar eenpikante foto van je, heb ik daar even genoeg aan
Wietse zegt: kom ik zelf wel maken
Ik val opnieuw voor Wietse, ben heel erg verliefd op die man. Hoe dom kun je zijn? Zo dom dus. Er is niets veranderd, we zijn meteen in het 'oude' patroon vervallen. Lief, warm, seks, kussen en knuffels. Mijn gevoel dat ik Wietse achter me heb gelaten kan ik niet meer terugvinden, het contact is zo leuk.
Wietse vraagt of ik sexy dingen wil doen voor de webcam, vertelt mij hoe heerlijk hij het vindt als ik met hem speel maar ik blijf mijn standvastigheid noemen. Hij kan niet genoeg van mij krijgen, zegt hij. Hij schrijft over alles wat hij met mij wil doen.
28 november 0014 uur
Wietse zegt: wrijf ik zachtjes over je rug en kus de bovenkant van je borst
Wietse zegt: kus je rug en dan de andere borst
Wietse zegt: neem een tepeltje in mijn mond en geef er heel zachtjes een kusje op
Wietse zegt: Daarna aan de andere kant
Anja zegt: Hé, ik zag iets vliegen, even kijken...
Wietse zegt: zak dan naar je navel en kus die teder met een beetje lik lik erbij
Anja zegt: Verhip, dat was mijn standvastigheid
Stukje tekst niet geplaatst i.v.m. te privé.
Anja zegt: Ik geniet............
Anja zegt: Ben er helemaal stil van
Wietse zegt: en ga dan langs je benen naar beneden
Wietse zegt: en kus je knieholte
Wietse zegt: via je kuiten kom ik dan bij de allermooiste voeten van de wereld
Wietse zegt: daar kus ik en masserr ik tot je erbij in slaap valt
Anja zegt: je bent geweldig
Wietse zegt: Toen was het verhaaltje uit
Wietse zegt: Zit hier helemaal te gloeien
Anja zegt: Me too
Wietse zegt: Welterusten lieverd, slaap zacht en denk aan mij
Anja zegt: Ik doe niet anders
Anja zegt: Ik adem Wietse
Wietse zegt: ik adem Anja
Vrijdagmorgen 28 november (drie dagen na het eerste mailtje)
Anja zegt: Leuk dat je er nog even bent
Wietse zegt: ja, moest je nogeven zien
Anja zegt: Erg hè
Wietse zegt: Ja, is heeel erg, maar het is niet anders
Anja zegt: Here also
Wietse zegt: Vraagje.
Wietse zegt: Ben je nog steeds vrij 's middags ?
Anja zegt: Vanaf 2 uur
Wietse zegt: oke, is het een goed plaanetje als ik maandag om 2 uur op je matje lig ?
Wietse zegt: Of heb je andere dingen te doen ?
Anja zegt: Ik weet niet of het een goed plan is maar wel onvermijdelijk denk ik
Wietse zegt: Jij beslist, met je ideeën over standvastigheid
Anja zegt: Die kunnen gewoon intact blijven hoor
Wietse zegt: je kan het proberen
Wietse zegt: Maar lieverd, jij mag het zeggen.
Anja zegt: Ik vind het goed
Wietse zegt: Oke
Wietse zegt: Ik zal aan je denken
Wietse zegt: Zou je nu wel even willen vasthouden
Anja zegt: Ik jou fulltime
Wietse zegt: ja lekker knuffelen en stoeien
Wietse zegt: dag, schat, ik ga mijn piemel naar de douche brengen
Anja zegt: ik zie je maandag
Wietse zegt: Gaan we dan bij jou samen onder de douche ?
Anja zegt: Ik heb maar een miniem douchje
Wietse zegt: maakt niet uit, zoveel te beter
Anja zegt: Ik dacht dat ie piefje heette
Wietse zegt: fiepje
Anja: O ja, sorry
Anja zegt: Houdt ie nog van me?
Wietse zegt: ja, hij is dol op je
Anja zegt: Oké schat, ga douchen
Wietse echter gaat nog niet douchen. Hij staat op, masturbeert voor de webcam en komt tot een orgasme. Dit is helemaal nieuw voor mij. Voor Wietse ook. Hij vindt het geweldig.
Wietse zegt: vind je dat geil ?
Anja zegt: Yes
Wietse zegt: fijn zo
Anja zegt: Vind jij dat geil?
Wietse zegt: ja
Wietse zegt: Ik hou van jou
Anja zegt: I love U
Wietse zegt: dat is heftig
Wietse zegt: nog nooit overkomen, zoiets
Anja zegt: ik ook niet
Wietse zegt: oke, lieverd, hoef ik het niet meer onder de douche te doen
Wietse zegt: Vond dit veeeel leuker
Anja zegt: ik ook
Anja zegt: Dag schat, ik zie uit naar maandag
Wietse zegt: oke, kusssss, zie je zondagavond nog hier
Wietse zegt: ik ga je missen
Wietse gaat het weekend naar de boot. Hij vertelt mij iedere zondag, ook in het eerdere contact, dat hij op de boot alle seconden van het weekend naar mij zit te verlangen. Dag en nacht, onophoudelijk. 'Wat doe je daar dan?', is mijn vraag. Hij haalt met een machteloos handgebaar zijn schouders op.
Op zondag is ie weer terug. Zondag 30 november 19.00 uur
Anja zegt: Heb je je nog een beetje zitten schamen over je strapatsen van vrijdagmorgen. Hoewel een beetje??? beetje boel !!
Wietse zegt: Praat me er niet van, weet ook niet meer wat er gebeurde
Anja zegt: Volgens mij deed je het zelf hoor
Wietse zegt: Ja, vrees ik ook, maar HOE ik erbij kwam, ik weet het niet meer
Anja zegt: Ik kon er niet bij, was te ver weg
Wietse zegt: Ja, dat was wel jammer
Anja zegt: Ik geniet van het contact met jou.
Wietse zegt: Dank je wel lieverd, ik ook van die van jou, anders hielden we het niet zolang vol hier op de rammelkast
Anja zegt: Vooral die van vrijdagmorgen "))
Wietse zegt: Ja ja en dat zal je wel lang bijblijvven......denk ik
Anja zegt: absoluut
Wietse zegt: Mij ook eerlijk gezegd
Wietse zegt: Maar je vond het toch niet vervelend?
Anja zegt: Nee
Anja zegt: Hoe was dat voor jou? Behalve dat je een orgasme had, dat snap ik hoe dat is "))
Wietse zegt: Vreemd, weet absoluut niet wat me ertoe gedreven heeft
Anja zegt: Ik zal eens een wilde gok doen: geilheid??
Wietse zegt: Ja, nu krijg je meteen gelijk en jij was daar mede schuldig aan
Anja zegt: Hoezo mede schuldig aan?! Ik zat op 1,5 uur afstand
Wietse zegt: ja ja , ik ook dus
Dan komt er iets ter sprake wat me zeer verbaast. Ik snap geen jota van botenbezitters en ik begrijp er steeds minder van naarmate ik meer aan de weet kom. Laat ik nu toch denken dat boot synoniem is aan varen. Uit onderstaand gesprek blijkt dat er helemaal niet gevaren wordt in de weekends in Antwerpen. Nu heb ik varen ook al nooit helemaal begrepen maar op een boot gaan zitten en niet varen???
Eerst een verhaaltje:
Mijn eerste relatie na mijn scheiding had een motorboot. We gingen varen als het mooi weer was. Niet omdat het weekend was, zoals Wietse dat doet, maar als het weer ertoe uitnodigde. Lijkt me logisch. Hetzelfde zie ik bij collega's, vrienden en buren, ze gaan varen als het weer zich daartoe leent.
Terug naar het eerste vriendje: we voeren dan bijvoorbeeld naar de Roggenplaat in de Oosterschelde. Prachtig, die Roggenplaat. De eerste keer dat de boot daar voor anker ging wist ik niet wat ik zag, ik werd er lyrisch van. De Roggenplaat bestaat helemaal uit schelpen. Vanaf de dijk denk je dat het een zandplaat is maar dat is niet zo. Schelpen, schelpen, schelpen. Ik wist niet dat het kon bestaan en vond het prachtig. Oogstrelend mooi.
Maar ja, dan heb je de Roggenplaat gezien en dan heb je hem dus gezien. Daar komt nog bij dat het zelfs als het prachtig weer is, op het water toch stervenskoud is. We gingen met mooi weer varen en als we dan eenmaal op die boot zaten dacht ik: 'nu ligt iedereen in de bikini in de tuin en ik zit hier in een joggingpak (dat kon toen nog) te vernikkelen.' Leuk hoor, varen.
Van Wietse hoor ik dat ze jaarlijks in de vakantie hetzelfde rondje varen. Wat is de lol daarvan? Als je nou met die boot naar Engeland gaat en de volgende vakantie naar Schotland of Nederland in alle richtingen, dat snap ik. Dat iemand zeilen als hobby heeft, kan ik ook nog begrijpen. Nee, dat kan ik niet begrijpen maar ik stel vast dat er mensen zijn die zeilen als hobby hebben. Maar dan doe je nog iets, ben je bezig. Een wedstrijdzeilboot, zoals mijn jongste broer had, snap ik ook, dan gaat het om de snelheid die je uit zo'n boot kunt halen, ook zonder wedstrijden. Maar varen zoals Wietse dat doet? Op een stoel zitten, de hele dag, met een stuurwiel in je handen, tjoek, tjoek? Ieder weekend hetzelfde? Elk jaar hetzelfde? Alle vakanties hetzelfde? Elk jaar worden dezelfde plaatsen aangedaan: Yerseke, een gehucht van ruim 6000 inwoners, geen winkels, geen uitgaansmogelijkheden, geen bezienswaardigheden, niets. Zierikzee en Veere, prachtige plaatsen met mooie centra maar dat wordt niet bekeken door Wietse en Gerda, stel je voor dat je moeite moet doen. Hoe kun je daarvoor kiezen als je nog geen tachtig bent? Ieder jaar een mosseltocht? Ieder jaar een snerttocht? Doelloos hetzelfde doen? Het enige doel is het restaurant 's avonds. De enige actie die er voor nodig is, is het omdraaien van een sleutel en dan tuf, tuf, tuf?? Volgens mij ben je dan al dood. Hier kom ik nog op terug, het is nog erger dan ik dacht, daar kom ik in 2010 achter. Ik leer later, ook via een relatiesite, een meneer kennen, zie Roel, mei 2009, die ook vaart. Hij pakt het heel anders aan, hij bevaart iedere zomervakantie een ander deel van Nederland.
Het onderstaande msn-gesprek geeft aan dat er geen sprake is van varen in de weekends in Antwerpen. Ze gaan ieder weekend op een boot zitten, in een verlaten jachthaven. Het is winter. Waarvoor in godsnaam?? En op dit moment weet ik nog niet dat die boot niet warmer wordt dan 14 graden, dat hoor ik later pas. Voor mij ben je zwaar gestoord als dat je hobby is. En in mega-overtreffende trap als je dat doet omdat je niet alleen kunt zijn.
Wietse zegt: Maar ik ben wel een beetje moe, veel wakker geweest vannacht, er druppelde steeds condence op mijn lijf
Wietse zegt: Ben een keer of 3 met een zeem de boel afgaan nemen
Anja zegt: Lijkt me echt leuk, een boot
Wietse zegt: Ja, verder gaat het wel, moet er alleen vochtvreters in gaan zetten
Anja zegt: Wat een getob zeg
Wietse zegt: Ja, het is behelpen, zeg dat wel
Anja zegt: Waar vaar je naar toe als je het weekend in Antwerpen bent?
Wietse zegt: Nee, joh, veel te koud en in de buurt is er niks aan, dan moet je helemaal richting Tholen of in ieder geval Zeeland
Anja zegt: Je bent toch niet gek geworden? Dit meen je toch niet? Ga je ieder weekend in een hok zitten terwijl je zo'n mooi en gerieflijk en comfortabel huis hebt?
Anja zegt: Als je niet gaat varen, wat doe je daar dan?
Wietse zegt: Lekker eten
Anja zegt: Lijkt me een goede reden om je comfortabele huis te verlaten. Je hebt gelijk
Wietse zegt: Maar zo vaak ga ik ook weer niet, waarschijnlijk voor Kerst niet meer en daarna zal het ook wel weer een beetje Italië tijd worden
Anja zegt: Voor zover ik weet ga je ieder weekend
Wietse zegt: Tot nu toe wel
***
Wietse zegt: Ik wou dat ik je vast kon houden
Wietse zegt: Dat wil ik al heeeeeeel lang
Anja zegt: Hoe lang??
Wietse zegt: Hele weekend al
Dat bedoel ik dus. Je bent toch niet helemaal kachel als je met een mevrouw op een boot gaat zitten om dan het hele weekend naar een ander te gaan zitten verlangen. Wat is dit voor rare situatie. Mijn cynisme over het niet varen en toch op de boot gaan zitten, komt bij Wietse niet binnen.
Ergens in het verhaal Wietse staat een bij de opmerking van Wietse dat hij niet ieder weekend naar de boot zal gaan als die in Antwerpen ligt. En zelfs nu hij zonder uitzondering ieder weekend is geweest, zegt hij nog: 'maar zo vaak ga ik nu ook weer niet'. Dat houd je toch niet voor mogelijk? Blijven ontkennen, misschien uit gêne over zijn armetierige levenswijze? Hij doet, zelfs nu het tegendeel is bewezen, net of hij vrij is te beslissen of hij wel of niet naar de boot gaat. Die vrijheid heeft hij zeer zeker niet.
Deze man heeft een uiterst comfortabel huis, geen enkele beperking op financieel gebied en hij gaat ieder weekend uit een tas leven omdat hij niet alleen kan zijn. Ieder weekend een halve volksverhuizing, meer dan een uur in de auto, om midden in de winter, bij vrieskou, in een verlaten jachthaven te gaan zitten blauwbekken, en dat allemaal omdat hij tegen zijn vaarvriendin niet durft te zeggen dat hij een weekend niet naar de boot gaat. Daar komt nog bij dat hij zichzelf drie dagen en twee nachten lang zit te pesten omdat hij alle seconden naar mij verlangt en dat allemaal omdat hij zijn vaarvriendin niet durft te vertellen dat er iemand in zijn leven is gekomen. Bang dat ze boos wordt en hij met niets overschiet. Dat is Wietse. Groter flapdrol kun je je toch niet voorstellen? Doodsbang om alleen te zijn, dingen alleen te doen. Tjonge, jonge. Neem je leven eens in handen, zou ik zeggen.
Verhaaltje:
Toen ik pas gescheiden was, vond ik de weekends dat mijn dochters naar hun vader gingen erg moeilijk. Ik vloog tegen de muren op. Iemand zei mij toen: 'en juist dàn moet je thuis blijven want dàt is wat je moet leren. Je moet alleen maar ergens op bezoek gaan als je je prettig voelt, niet omdat je bij anderen je narigheid even kunt vergeten'. Ik luister graag naar zulke raad en ben er tot de dag van vandaag blij mee.
Dit is wel een lange onderbreking van het msn-gesprek, we pakken de laatste regel weer even:
Wietse zegt: Hele weekend al
Wietse zegt: lekker tegen je aan en knuffel de knuffel
Anja zegt: Ik heb heel veel aan je gedacht
Wietse zegt: Ja, dat is wederzijds zoals je zult begrijpen
Anja zegt: Twee nachten lang
Wietse zegt: Ik ook, en ik slaap normaal altijd goed
Anja zegt: Ik niet, ben een slechte slaper
Wietse zegt: Maar goede minares
Anja zegt: Daarom zoek ik een man, dan heb ik leuke dingen te doen als ik wakker lig "))
Wietse zegt: maar schat, id het wel een goed idee dan om morgen bij je op de stoep te staan ?
Wietse zegt: lijkt me moeilijk om standvastig te blijven
Anja zegt: nee hoor
Wietse zegt: Wilde zeggen Wedden, maar dat deden we al voor € 1
Anja zegt: Gaat toch om meer dan seks?
Wietse zegt: dat is alleen eenonderdeel van hetgeen ik voor je voel en dat is wederzijds......volgens mijn bescheiden mening
Tja, mijn standvastigheid.... Natuurlijk realiseer ik me dat het oog in oog met deze man moeilijk zal zijn.
Wietse telt de minuten tot hij mij ziet, zegt hij, en denkt de hele nacht aan mij.
Hij begint over 'de problemen die ik in ons vorig contact had' en opnieuw schrijft Wietse dat ik moeite had met de aanwezigheid van Gerda. HOE IS HET TOCH MOGELIJK??!! Ik moet mijn best doen niet boos te reageren. Hoeveel keer heb ik dat nou weersproken? Twintig, tachtig, honderd? Het is alle keren aan dovemansoren gezegd. En waarom wil ik eigenlijk niet boos doen? Mijn eigen gedrag is me af en toe een raadsel. Zeker nu, achteraf gezien.
Die maandag is Wietse bij mij en uiteraard komt 'ons' ter sprake. Ik heb voor mezelf één en ander op papier gezet, ook hoe het kwam dat ik dacht dat ik Wietse achter me had gelaten. Ik vertel Wietse een deel van wat ik geschreven heb:
Ik vertel hem dat het me aardig was gelukt hem achter me te laten. Dit ook omdat ik mijn bedenkingen had bij een relatie met hem. Hij heeft om te beginnen weinig empathisch vermogen. Hij gedraagt zich met regelmaat als een pasja op de troon, mensen zijn er voor zijn genoegen, de hele wereld is er voor zijn genoegen, hij reageert zelfs op slecht weer beledigd.
Een pasja op de troon, dat zei de moeder van Wietse ook, reageert hij op mijn opmerking. Het moet toch een heel typerende houding zijn als twee mensen, met een generatie ertussen, er hetzelfde etiket op plakken.
Waar ik niet op gerekend heb, is dat het contact meteen weer als vanouds was. Net of er geen pauze is geweest. Warme gevoelens, fijn, goed. Ook het msn'en werd meteen als vanouds. Meer zelfs, veel heviger en intiemer. Veel meer gevoelens.
Ik ben op zoek naar hoe onze relatie zo kan zijn als ie is, want ik begrijp er helemaal niks van. Ik vraag Wietse of hij iedere vriendin lieverd en schat noemt en kussen en knuffels stuurt? Of hij tegen andere vriendinnen ook zegt dat hij haar zo graag wil vasthouden, iedere seconde naar haar verlangt, haar zo heel erg mist. Dat kan, misschien is hij los in de omgang, dan hecht ik waarde aan iets wat voor hem niets betekent. Wietse ontkent met stelligheid, zegt zoiets nooit tegen Gerda, raakt haar nooit aan, behalve een weggewaaide kus bij de begroeting.
Ik leg hem uit dat mijn warme gevoelens niet betekenen dat mijn standpunt over zijn handelen is gewijzigd. Ik blijf erbij dat ik geen relatie kan hebben met iemand die ieder weekend met iemand anders in één bed ligt. Ik geef aan wel bevriend te kunnen zijn maar zonder dat een seksuele verhouding ontstaat. Ook dat wil ik niet als hij ieder weekend enz. Ik wil niet in een situatie zitten die ik onfris vind, mijn gevoel van eigenwaarde is daarvoor te groot.
Ik ben opnieuw aan het speuren naar het hoe en waarom van de relatie met Gerda. Er is iets met deze vriendschap, intuïtie weet je nog, maar ik krijg er de vinger niet achter. Eerst dacht ik dat hij een relatie met haar heeft, een logische gevolgtrekking, it's staring me in the face: if it looks like a duck and walks like a duck, it probably is a duck. Ik vraag het hem. Hij vertelt dat hij een relatie had met Gerda toen hij een hartinfarct kreeg. Een relatie die ontstond omdat ze aanwezig was, hij was niet verliefd. Na zijn hartinfarct is er geen seksueel contact meer geweest omdat Gerda dat niet durfde. Een kulsmoes uiteraard. Er is er maar één die kan aangeven of seks wel of niet mag en dat is de arts en die heeft aangegeven dat er geen beletsel is. Hoe dan ook, de relatie kwam al snel tot een eind. Maar, zeg ik, als je ieder weekend met iemand doorbrengt, iedere vakantie, alle feestdagen, dan heet dat een latrelatie. Onbelangrijk of daar seks bij komt kijken. Wietse ontkent ten stelligste, hij moet er niet aan denken haar om zich heen te hebben, zegt hij. Hûh?? En die zes weken zomervakantie dan? Dat noem ik om je heen hebben. Wietse is altijd blij als die weken weer voorbij zijn, zegt hij. Door zulke uitspraken roept zijn gedrag nog meer minachting op.
Hij schreef mij meerdere malen in diverse bewoordingen dat hij niet over één kam geschoren wil worden met Joep. Ik zou niet weten waarom niet, het is exact hetzelfde. Joep was gebonden en, hoewel hij dat in alle toonaarden ontkent, Wietse is dat ook.
Zijn gedrag is erger zelfs: Joep verdween na gedaan te hebben wat hij wilde doen uit mijn leven, Wietse blijft en wekt met z'n lieverd, schat en ik wil je mijn liefde geven en vooral door het zeer intensieve contact, de intieme conversaties, de indruk dat er een toekomst mogelijk is terwijl hij weet dat dat niet kan. Deze man was zich zeer bewust van wat hij deed. Hij heeft dat wat ik weten moest opzettelijk verzwegen. Ik vind dat vele malen gewetenlozer.
Wietse had mij in het begin, toen zijn vaarvriendin ter sprake kwam, behoren te zeggen dat ze in één bed slapen. Dan had ik een keuze gehad. Hij heeft dat verzwegen en mij daarmee de kans ontnomen een beslissing te nemen. Toen ik zelf bedacht dat hij met die vriendin in één bed slaapt en hij dat bevestigde, had hij daar nog een punt van essentieel belang aan behoren toe te voegen. Ik ga later ontdekken wat dat is, nu weet ik dat nog niet en dus speelt het geen rol in ons gesprek. Maar het maakt zijn aandeel in het geheel wel vunziger.
Wietse doet het in één bed slapen met Gerda af als iets dat er niet toe doet. Hij heeft geen man-vrouw-gevoelens voor haar. Broer-zus-verhouding, zegt hij, en dus is dat samen slapen iets wat er niet toe doet.
Wietse ontkent in ons gesprek ten stelligste dat hij een relatie heeft. Hij herhaalt dat Gerda dat wel wil maar hij wil van haar als mogelijke partner niets weten. Omdat zijn antwoord een absoluut nee is, breng ik mijn volgende argument in stelling. Ik vind zijn nee namelijk langzamerhand volslagen ongeloofwaardig. Ik vertel hem dat hij de enige is die niet weet dat hij een relatie heeft. Gerda weet het wel. Haar kennissen ook.
'Hoe weet je dat?', vraagt Wietse. Dat weet ik als volgt: Wietse heeft mij in het prille begin naar de Hyvespagina van Gerda verwezen met de opmerking dat ik daar eens moest gaan kijken. Dit naar aanleiding van mijn vraag of zijn boot zeewaardig is en op haar pagina staat daar een stukje over. Ik heb daar toen nee tegen gezegd. Ja, ik weet dat Hyves openbaar is, maar ik kijk niet op pagina's van onbekenden, voel me dan toch een beetje gluurderig. In de afgelopen week echter heb ik dat alsnog gedaan en zodoende kan ik hem haar taalgebruik betreffende hun tweeën en het taalgebruik van haar kennissen over hetzelfde onderwerp, vertellen.
In Gerda's krabbels wordt doorlopend gesproken over 'wij' en 'ons'. Dat deden mensen vroeger in een relatie, het is nu al jaren passé. Gerda en Wietse hebben geen relatie, zij zijn beste vrienden. Als ik over een vriendin en mezelf praat gaat dat in de bewoordingen Martha en ik. Geen wij. Gerda spreekt over wij, in al haar zinnen, in haar verslag van gebeurtenissen, overal in Gerda's berichten gaat het over wij en ons. 'Onze hond' (neem me niet kwalijk, dit gaat toch wel erg ver), 'onze boot' (idem). Ik vind zulk taalgebruik hondsbrutaal en bovendien zijn het leugens. Er is niets van haar bij.
Terug naar Gerda: Iemand vraagt haar op Hyves 'hoe is het met je wederhelft' en zij deelt in haar antwoord mee hoe het met Wietse gaat. Zij schrijft aan iemand 'weet je al dat wij deze winter een appartement in Antwerpen hebben' en de persoon schrijft terug 'wat leuk dat jullie een appartement in Antwerpen hebben'. Hoezo wij?? Hoezo jullie?? Van wie is die boot ook weer? Nog even en 'wij' moeten aan 'onze' prostaat worden geopereerd. Onder een berichtje staat 'kus van tante Gerda en oom Wietse'
Verder zijn haar krabbels van een onvoorstelbare infantiliteit, gewauwel. Hoe is het mogelijk dat volwassen mensen op deze manier met elkaar converseren. Inhoudsloos gekakel. Gezien haar dagelijks werk waarschijnlijk een beroepsdeformatie.
Ik confronteer Wietse met bovenstaande. Hoezo geen relatie? Er is van haar kant heel duidelijk sprake van een relatie. (Tijdens het schrijven van deze pagina's, het is augustus 2009, dringt als een donderslag bij heldere hemel tot mij door dat het verhaal Gerda en Wietse complexer is dan ik dacht, alle puzzelstukjes vallen op hun plaats, het wordt nog veel treuriger. Wacht maar af.)
Wietse hoort het stomverbaasd aan, hij is geshockeerd. Hij gelooft het niet, dit kan niet, zegt hij. 'Waarom doet ze dat?' Hij vindt het bizar dat ze deze dingen schrijft, hij is verbijsterd. Hij wil het met eigen ogen zien maar helaas, Gerda heeft onraad geroken, alles is weg, alle berichtjes zijn verdwenen van haar pagina.
Wat wordt die man voor de gek gehouden en hij is te dom om dat te zien. Hij zegt opnieuw dat hij denkt dat zij wel een relatie met hem wil, maar dat hij er niet aan moet denken.
Het gesprek gaat verder: Wietse heeft in een mail aangegeven zich onbezorgd te voelen in zijn relatie met Gerda. Zij spreekt hem niet tegen, geeft hem altijd gelijk. Het zegt natuurlijk veel over hem dat hij dat prettig vindt. In zijn schoenen zou ik eens nadenken of ik wel zo'n mens wil zijn. Dat Gerda zijn woord nooit betwist, daar kijk ik niet van op, die conclusie had ik al getrokken. Ze profiteert in ruime mate van hem en zijn faciliteiten en heeft dientengevolge wat te verliezen. Wietse erkent dit volmondig. Ik ben niet in die positie en zal het ook nooit zover laten komen. Onmogelijk. Ik blijf hoe dan ook en tegen wie dan ook altijd mijn mening zeggen. Voor een vriendschap of relatie waarin dat niet gebeurt zou ik bedanken, dat is mij te vlak.
Ongetwijfeld heeft hij met haar een ongecompliceerd leven. Iets wat hij vriendschap noemt terwijl hij met haar niet eens bespreekt wat er in zijn leven gebeurt. Dat heet geen vriendschap maar oppervlakkig contact. Hij noemt Gerda een vriendin terwijl hij over iets wat hem blij maakt, namelijk wat er tussen ons was en is, niet durft te spreken. Met wie hij over zijn tranen en dat wat hem pijn deed, ons afscheid, niet heeft durven spreken. Dat lijkt in de verste verte niet op vriendschap. De kwalificatie goede kennissen is nog misplaatst. Uiteraard is zo'n relatie ongecompliceerd, als je over wat je werkelijk raakt niet praat, als je alles wat discussie zou kunnen opleveren uit de weg gaat, ongecompliceerder kan het niet zijn. Of het dan ook waardevol is???
En Anja, hoe ging het die middag met je voorgenomen standvastigheid?? Daar bleef geen snipper van heel.....
Wietse blijft eten, iets wat ik niet van tevoren wist, en dus rijden we even naar AH. Als ik bij de kassa sta, trekt Wietse zijn portemonnee om de boodschappen te betalen. Ik zie het gebeuren en kijk hem stomverbaasd aan, hoe haalt hij het in zijn hoofd. 'In geen geval', zeg ik heel resoluut op het moment dat hij zijn portemonnee trekt. Kom nou toch, ik laat iemand anders mijn boodschappen niet betalen. Wat een raar gedrag om zoiets te willen doen. Hij eet bij mij, is mijn gast. Wie betaalt er dan logischerwijze? Ik !
Als we na het eten koffie drinken, valt me opnieuw op dat het embonpoint van Wietse immense afmetingen aanneemt als hij zit. Zijn buik hangt bijna op de bank en zit aan de bovenkant klem tussen armen en borsten. Ik kan er niet naar kijken.
Na heel veel kussen en omhelzingen en lief zijn vertrekt Wietse. Hij draait zich op het parkeerterrein om en werpt me met twee handen kussen toe. Lief.
Ik heb uitgesproken wat er op mijn hart ligt en dan volgt een periode van bezinning daarover. Van mijn kant uiteraard, Wietse vegeteert gewoon verder alsof er niets gezegd is.
We msn'en als vanouds. Wietse is er altijd, hoe laat het ook wordt, ik zet de pc aan en hij is er. Zijn constante aanwezigheid, zijn wachten op mij, is ontroerend en maakt me blij. Het voelt zo goed als iemand speciale belangstelling voor je heeft.
Onderstaand gesprek gaat o.a. over de week die Wietse bij zijn dochter en kleinkinderen in Italië gaat doorbrengen.
2 december
***
Wietse zegt: Is voor mij ook lang genoeg
Anja zegt: hoezo
Wietse zegt: Verveel me daar kapot
Anja zegt: Huh??? Kan ik me nou niets bij voorstellen
Wietse zegt: Het is in Italië, heb daar 5 jaar gewoond, dus er is voor mij niks nieuws te zien
Anja zegt: Je gaat toch niet voor Italië, je gaat voor je dochter en je kleinkinderen
***
Hoe is het in hemelsnaam mogelijk. Hij gaat een paar dagen naar zijn enige kind en verveelt zich daar kapot.
Anja zegt: Wij zouden toch een keer naar het Miro museum??
Wietse zegt: jazeker, dat heb ik nog nooit gezien
Even testen of hij nog steeds net doet alsof wij ooit iets samen gaan doen en jawel hoor. Alweer dezelfde belofte die hij uiteraard nooit zal nakomen. En dan toch blijven doen alsof er in de toekomstige tijd ooit een moment zal zijn waarop ie zelf durft kiezen wat hij met z'n tijd doet.
Wietse vertrekt op 3 december naar Italië. Hij zal me missen, zegt hij en belooft te bellen en sms'en. Hij smst vaak. Hij heeft gezegd bellen of sms'en, er zal dus niet gemaild worden. Ik ben er dan ook vanuit gegaan dat er daar niet te mailen valt, om welke reden dan ook.
Op zondagavond 7 december stuur ik, in de veronderstelling dat hij het pas zal vinden als hij dinsdags thuis komt, een mailtje met blij dansende ballonnen met de letters 'hoera' en de tekst 'Gelukkig, je bent er weer'. Tot mijn verbazing mailt hij terug
maandag 8 december 2008
Hoezo ?
Zit nog hoog en droog in Italië, morgen ben ik er weer.
kussssssssssssssssss
9 december
Anja zegt: Heb je het leuk gehad??
Wietse zegt: ja hoor, tenminste tot en met het weekend, gisteren was doodsaai
Anja zegt: hoe kwam dat?
Wietse zegt: was een feestdag, dus kids vrij
Hier kun je toch met je verstand niet bij, kleinkinderen vrij en dus doodsaai. Kleinkinderen die je maar een aantal maal per jaar ziet, dat kan alles zijn maar zeker niet saai. Dat is genieten, lijkt mij. Voor Wietse niet, hij vindt het doodsaai. Nog zo'n voorbeeld:
Anja zegt: Hoe was sinterklaas, vertel, vertel
Wietse zegt: nou, was wel gezellig, maar op den duur werd ik horensdol van al dat gekrijs om me heen en al die kletsende en ook nog rokende lieden.
Anja zegt: ouwe zeur
Wietse zegt: inderdaad
Anja zegt: ik heb me hier zitten verkneukelen van de pret bij de gedachte hoe leuk jij het had
Wietse zegt: het was ook wel gezellig
***
Anja zegt: Waarom wist ik niet dat je daar je mail leest, had ik je af en toe kunnen mailen, of wilde je dat niet?
Anja zegt: Maakt niet uit hoor, maar vond het verrassend toen ik je mail vanochtend las
Wietse zegt: jawel, maar dat is op een laptop en datmailt zo rottig, daarbij kreeg ik nauwelijks de kans aangezien er vele liefhebbers zijn voor de pc en je moet je zo ongeveer in rotten van 4 opstellen om erop te komen
Wat een kolder. Wat een onzin. Wat een kul. Ik had mijn mailtje amper gestuurd of hij had het al gelezen. Hoezo nauwelijks de kans? Wat zijn al die doorzichtige smoezen toch laf.
Anja zegt: Heb je me een beetje gemist of geen tijd voor gehad??
Wietse zegt: jazeker, jij mij ook ?
Wietse zegt: had tijd zat
Anja zegt: Niet echt gemist, maar ik denk iedere seconde van de dag aan je. En van de nacht
Wietse zegt: ja, hier ook, het bekende beeld
Anja zegt: Wat denk jij dan?
Wietse zegt: Dat ik bij je wil zijn, je vast wil houden, met je zoenen en met je vrijen, kortom alle heerlijke dingen, die jij waarschijnlijk ook denkt.
Wietse zegt: Maar alleereerst wil ik zeggen dat ik nu ook het liefst met je zou willen vrijen, lekker dicht tegen je aan liggen en je heeeel lang en intens kussen
Anja zegt: ik vind je lief
Wietse zegt: jij bent lekker lief
Wietse zegt: hallo schat, krijg je het warm ?
Wietse zegt: ik zou wel bij jou in huis willen zitten, is lekker warm
Anja zegt: kan niet wachten
Wietse zegt: mmmmm, moet je je voorstellen als ik je in mijn armen heb en lekker bloot tegen bloot liggen
Anja zegt: ik wil niets liever
Wietse zegt: ik ook niet
Wietse zegt: pfff, ik heb het nu bloedheet
Anja zegt: bloedheet? waarvan?? "))
Wietse zegt: JOU !!!!!!!!
10 december 00.10 uur
Anja zegt: Hé, je bent al voor bed gekleed
Wietse zegt: ja, of liever....niet gekleed
Anja zegt: nog beter
Wietse zegt: ja zeker, sinds mijn 12e al geen pyama meer aan
Anja zegt: wat dan wel??
Wietse zegt: Niets, nada, niente
Anja zegt: Ben blij dat ik het weet, ook als je naast Gerda ligt??
Wietse zegt: ja moet je daar dan iets voor aan doen
Wat een denigrerende manier om over je beste vriendin te spreken: moet je 'daar' dan iets voor aan doen. Niet eens 'voor haar' maar 'daar', ze doet er blijkbaar helemaal niet toe. De rest van mijn gedachten over deze wending komt zo.
Wietse zegt: Ik wil jou lekker vasthouden
Anja zegt: Idem
Wietse zegt: jij geniet er net zoveel van
Anja zegt: ja, ik vind het heerlijk dicht bij jou te zijn
Wietse zegt: ja, evenzo, lekker velletje tegen velletje
Anja zegt: ik zou ook weleens graag naast je wakker willen worden, naast je slapen enz.
Wietse zegt: ja, komt ook nog wel
Anja zegt: betekent veel voor mij, naast iemand wakker worden
Wietse zegt: ja, snap ik, is ook zo lekkerrrrrr, alleen jammer dat de tijd dat je slaapt aan je voorbij gaat
Wietse zegt: zullen we wel niet veel slapen, de eerste keren
Anja zegt: niet helemaal hoor, een arm die om je heen geslagen wordt gedurende de nacht vind ik feest
Wietse zegt: ja, lekker is dat en een fiep tegen je poesje , is ook lekker
Anja zegt: bij jou gaat het altijd over seks, ik denk daar niet eens aan "))
Wietse zegt: jaaaaa, dar heb ik alleen last van.....jij natuurlijk helemaal niet
Anja zegt: wat ik nu schreef bedoel ik alleen maar lief
Wietse zegt: ik ook lieverd, alleen maar liefde die ik je wil geven
Wietse gaat opnieuw in zijn nakie voor de webcam staan en refereert aan de keer dat hij masturbeerde terwijl ik naar hem keek.
Wietse zegt: wacht op jou
Anja zegt: dat durf ik niet
Wietse zegt: wat durf je dan niet ?
Anja zegt: wat jij nu vraagt
Wietse zegt: voor pc of klaarkomen terwijl ik kijk?
Anja zegt: het eerste
Anja zegt: komt nog wel lieverd
Wietse zegt: precies
Wietse zegt: lekker saampjes dicht tegen elkaar
Anja zegt: je bent lief
Wietse zegt: jij ook liefje, heeeeeeeeeeeeel lief
Wietse zegt: zou wel door het scherm naar je toe willen kruipen
***
Wietse zegt: ja lieverd, ik snap dat jij dat snapt, want jij bent knap.
Wietse zegt: Niet alleen van koppie koppie, maar ook van lijf en leden
Anja zegt: Ben het ten dele met je eens
Wietse zegt: Ik zeg het nog maar eens. Je bent een geweldig mooie vrouw
Anja zegt: Dank je schat
Wietse zegt: Je bent een lekker mooi wijf, zoals wij dat zeggen
Wietse zegt: Met een heerlijk figuur en een jonge uitstaling
Anja zegt: Dat laatste weet ik wel
Wietse zegt: ik ben zo geil als boter
***
Wietse zegt: lekker ding, wat zou je tegen me willen zeggen ?
Anja zegt: Ik vind het heel wonderlijk zoals het is gegaan maar ben er wel blij mee
Wietse zegt: ja, ik ook. ik zou je wel willen kussen over je hele lijf lekker likjes geven op de intieme plaatsen en je het nog warmer laten krijgen als je het nu al hebt
Wietse zegt: mmmmmmmmdat is genieten
***
Wietse zegt: wanneer voel je je goed en veilig ?
Anja zegt: als ik je langer ken en er voldoende vertrouwen is
Wietse zegt: ja, ik dnek dat we toch wel zo openhartig tegen elkaar zijn dat de gene toch eigenlijk wel over moet zijn ?
Wietse zegt: Ik vond het al erg geweldig dat je het fijn vond om te kijken toen ik me hier voor de pc aftrok.
Wietse zegt: Was ik ook bang voor dat je daar problemen mee had
Anja zegt: nee, vond ik helemaal geweldig.
Wietse zegt: kussssssssssssssssssssss
Wietse zegt: nog eens ?
Anja zegt: van mij mag het
Wietse zegt: ja, ben er wel een beetje aan toe geloof ik
Wietse zegt: doe het liever voor jou dan met een filmpje
Anja zegt: je bent lief
Wietse zegt: jij bent lief
Anja zegt: laat mij fiepje maar eens zien dan, kijken of ie nog van me houdt en blij is me te zien
Anja zegt: als ik je weer zie zal ik hem kussen
Wietse zegt: mmmm, dan gaat ie als een speer, zeker weten
Anja zegt: vast wel
Wietse zegt: Maar zo zou ik jou ook weleens willen zien lieverd
Anja zegt: komt nog wel
Wietse zegt: Kan je je toch hopelijk wel voorstellen?
Anja zegt: tuurlijk
Wietse zegt: kusssssssssssssssss
Anja zegt: ik lig in gedachten bij jou, met je arm om me heen en lekker warm
Wietse zegt: oke, kussssssssssssssssssssssssss en fijne dag morgen
Wietse doet voor de webcam zijn uiterste best om hetzelfde te bereiken als de vorige keer maar krijgt het niet voor elkaar tot een erectie te komen, laat staan een orgasme. Ach ja, Wietse is een halfwasje op seksueel gebied. Ik had heel het debacle moeten bewaren, er foto's van maken..... Haha. Leuk, zulke opnames op internet. Dat wordt dan een verrassing. Misschien vinden ze zoiets wel amusant bij de bootjesclub. Zouden ze daar een mailadres hebben?
De mededeling dat Wietse en Gerda naakt op die boot naast elkaar slapen is voldoende om definitief het contact te beëindigen. Op het moment dat ik het lees, weet ik dat al maar moet het nog laten bezinken. Mijn actie hierop komt vanzelf maar heeft altijd even tijd nodig. Alleen al het feit dat Wietse het verzwegen heeft, maakt dat die man niet tot mijn leven kan behoren. Op het moment dat het in één bed slapen aan de orde was had hij daaraan behoren toe te voegen dat ze dat in hun blootje doen. Hij verzweeg dat en ontnam mij daarmee de mogelijkheid om die reden uit deze zich ontwikkelende relatie te stappen. Dat heet misleiding. Dat heet selectief verzwijgen. Selectief verzwijgen vind ik bijzonder laag gedrag. Je houdt met opzet gegevens achter die essentieel zijn voor hoe de ander in de relatie staat. In dit geval zelfs gegevens waarvan hij wist dat ze voor iedere vrouw onacceptabel zijn. Dat is min. Heel erg min. Wat een verachtelijke worm van een man. Ik bereid het einde voor.
Ik heb tijd nodig om zover te komen dat ik de laatste stap kan zetten. Die vrijdag doet Wietse iets waardoor mijn voornemen vastere vormen aanneemt. Hij belt me vanuit de auto en vertelt dat Gerda die middag komt. Ze gaan boodschappen doen voor de kerstvakantie. Kan hij dat dan niet alleen? vraag je je als lezer van Manboel af. Neeeee, natuurlijk niet, hij doet niks alleen. 'We houden contact', zegt hij, 'het zou kunnen zijn dat ik zondagmiddag naar je toe kom.' Geen afspraak, niks waar ik op kan rekenen. 'Het zou kunnen.' Hij kan niet anders zeggen dan zoiets vaags omdat hij niet weet wat de plannen van Gerda zijn en hij durft haar niet te zeggen dat hij op zondagmiddag iets anders wil doen.
Ik ervaar het zo dat dit telefoontje is bedoeld om mij te laten weten dat we geen contact hebben omdat Gerda er is. Ik word dus verondersteld me gedeisd te houden. Let wel, dit is zoals ik het ervaar, subjectief dus. Ik vind het bijzonder vernederend, ik heb menig traantje geplengd die vrijdagavond. Wat een jan lul dat hij niet durft te zeggen 'ik ga Anja even mailen of bellen'. Wat een lafaard. Wat een schijtlijster. Is dit de man die mij alle seconden van de dag en de nacht zo heel erg mist?
Die zondag komt hij niet. Aan het eind van de middag belt hij vanaf de boot. Hij is heel blij me te horen en is duidelijk vergeten wat hij heeft gezegd. Ik kan me nog even niet over de domper van de afgelopen dagen heen zetten. Hij merkt dat uiteraard en vraagt ernaar. Ik vertel hem dat ik begrepen had dat hij vanmiddag eventueel naar mij toe zou komen. Hij valt stil en vraagt daarna waarom ik dan niet even gebeld heb. Ik leg uit dat ik heb aangenomen dat ik niet kon bellen omdat hij aangaf dat hij me zondag pas weer zou spreken. Hij zegt dat bellen geen enkel probleem is, dat Gerda er is doet er niet toe. Makkelijk om achteraf zoiets te zeggen.
We zijn allebei erg teleurgesteld, Wietse nog meer dan ik. Ik omdat ik dacht dat hij misschien naar mij toe zou komen en hij nog meer omdat hij die kans heeft gemist. Hij is er stil van, weet niet meer wat te zeggen en baalt enorm, hij vindt deze gemiste kans heel erg. Hij wil de volgende dag, maandag, komen maar dan legt mijn jongste dochter de eed af en ben ik in Utrecht. Uiteraard heb ik hem van die heuglijke gebeurtenis verteld maar onthouden is een tweede. Hoezo attent? Toch wel iets heel belangrijks in het leven van een mamma.
Op maandag, als ik in de auto zit op weg naar Utrecht, smst hij:
15 december 10.10 uur
Goede morgen lieve Anja. Kan ik morgenmiddag gisteren nog goed komen maken? xxxxjes
Ik sms terug dat ik het prima vind. Wietse kan niet wachten, smst hij.
Wietse stelt voor dat we die dinsdagmiddag gaan shoppen in Sluis. Dat vind ik een leuk idee. Voor wie het niet weet: in Sluis zijn meerdere seksshops, dat is zijn doel, het wordt dus leuk winkelen.
Wietse vraagt telefonisch of hij, alvorens we naar Sluis gaan, bij mij kan douchen omdat het op de boot 0 graden is. Nul graden!!?? Wat doet een mens daar dan?? Is er geen verwarming op die boot? Jawel, zegt hij, maar 's morgens, als de verwarming de hele nacht is uitgeweest, is het er 0°. Als de verwarming de hele dag aan staat, wordt het niet warmer dan 14°.
Lezer, haal je de winter van 2008 voor de geest of google even, dan weet je hoe koud het toen was. Hij is gek. Zij zijn gek. Wietse en Gerda gaan ieder weekend naar Antwerpen om op een boot te gaan zitten sterven van de kou. Eerst dacht ik dat ze ieder weekend gingen varen, dat leek mij logisch, dat bleek niet zo te zijn. Toen begreep ik al niet wat je liggend in een haven, omgeven door niet bevolkte boten, daar in godesnaam te zoeken hebt. Nu blijkt het er ook nog stervenskoud te zijn. Wat is dit voor ziek gedoe! De enige gedachte die in mij opkomt, is het commentaar van De Vliegende Panters in de meisjesnamen-sketch: 'Dat is toch zielig?!, dat is zielig!' Zie voor de vrolijke noot http://www.youtube.com/watch?v=yO_Wgnj70DQ
Tjonge, wat een sneu gedrag! Ieder weekend van vrijdagmiddag tot en met zondag naar een boot om daar te gaan zitten vernikkelen. Gezellig! Maar niet heus. En dat allemaal omdat hij de weekends niet anders durft door te brengen dan met Gerda. Dan mankeert je toch wat?
Wietse komt dinsdag. Ik ben er inmiddels uit, vast staat dat deze dag onze laatste ontmoeting is. De combinatie van het naakt in bed liggen met Gerda en dit laatste weekend is het onvermijdelijke einde. Ik ben hier te goed voor. Ik wil niet meer, het levert niets op en maakt me ongelukkig. Ik besluit er een heel fijne dag van te maken om Wietse een plezier te doen. Dat wordt moeilijk want verbergen wat ik voel is een bijna onmogelijke opgave maar ik ga me goed voorbereiden en zal mijn best doen deze laatste dag tot een dag met een gouden randje te maken.
Commentaar: bovenstaande heb ik echt gedacht en gedaan. Het is geen wonder dat mannen mij zo lief vinden. Nu denk ik 'waarom eigenlijk?' Had die man dat verdiend? Nee, zeker niet! Het tegendeel zelfs. Ik had hem met de minste gewetenswroeging gewoon mijn leven uit moeten bonjouren. Of van vier hoog naar beneden flikkeren. Opzouten! Maar ja, dat ben ik niet, ik ga de man een fijne dag bezorgen. Tjonge, jonge. Alsof de man ooit één stap extra in mijn richting heeft gezet.
Wietse arriveert net na de middag. Hij heeft in verband met de temperatuur op de boot een enorm dikke trui aan van een lelijke kameelkleur. Een grote hoeveelheid water in de bult, zo te zien ")). Vermoedelijk is de trui behalve erg lelijk ook werkelijk van stug kamelenhaar want mijn bank is ermee bezaaid als hij 's avonds vertrokken is.
Wietse kondigt aan dat wat we in Sluis gaan kopen zijn kerstcadeautje is voor mij. Ik zeg dat niet te willen. Hij houdt vol en uiteindelijk stop ik de discussie door voor te stellen aan het eind van de dag te beslissen of het wel of geen cadeautje zal zijn. Hij weet nog niet dat dit de laatste dag is, ik wel.
We hebben het onderweg in de auto heel fijn en warm. Raken elkaar de hele tijd aan. Strelen elkaar, zitten hand in hand. Zo blij dat we weer samen zijn.
In Sluis gaan we eerst koffiedrinken en dan valt mij iets op wat ik nog niet gezien had. Als Wietse zit, lijkt hij een flinke vent. Dan is hij zelfs iets groter dan ik. Hij heeft dus inderdaad zulke korte beentjes dat lijf en benen samen hem een klein mannetje maken.
In Sluis zie ik een minder prettige kant van Wietse. Hij houdt niet van winkelen, dat is mij bekend, maar de etalages zijn zo prachtig vlak voor kerst dat ik een aantal malen zeg 'kijk es hoe mooi'. Hij blijft op een afstandje staan en neemt een blasé houding aan die zegt 'kunnen we nu doorlopen'. Heel onplezierig, iemands enthousiasme bekoelen.
Hoe koopt Wietse dan zijn kleding, vraag je? Wel, hij gaat naar een winkel in de plaats waar hij woont en zegt: 'laat maar wat zien'. Letterlijk, zo heeft hij mij dat verteld. Meneer wenst met zijn vingers te knippen en dan wordt het aangedragen.
Ik heb hem bij onze eerste ontmoeting gevraagd of hij gevrijwaard is gebleven van de verwaten houding van veel mensen met geld die inhoudt dat ze verwachten op hun wenken bediend te worden. Nee, Wietse niet, blies hij beledigd. Inmiddels weet ik, jawel hoor, Wietse wel. In sterke mate zelfs. Eerlijkheid en integriteit zijn echter niet te koop. En op je ruggengraat heeft dat geld ook al geen positieve invloed.
Uiteraard betaal ik mijn aankoop in Sluis, ondanks het protest van Wietse, zelf.
Na thuiskomst gaan we van elkaar genieten. Wietse, die blijkbaar door heeft dat hij op seksueel gebied geen klapper is, heeft zijn huisarts om pilletjes gevraagd, zodat hij de seks voortaan wat langer kan volhouden. Hij gaat er blijkbaar vanuit dat ons contact zich voortzet en heeft dus echt geen idee dat dit de laatste keer is. Voor hem is het feit dat hij mij schreef dat hij in bed op de boot niets aan heeft, zo volslagen onbelangrijk dat hij daar verder niet over nagedacht heeft. Gerda doet er echt helemaal niet toe in zijn leven, behalve als gezelschap. Wat in- en intreurig.
De pilletjes maken dat de seks iets langer duurt, niet veel, maar het is heerlijk en warm om met Wietse in bed te liggen en dus doet de duur er niet toe.
's Avonds vertel ik Wietse mijn beslissing. Het is een emotioneel gebeuren. Ik vertel hem dat ik me eerst had voorgenomen te gaan genieten van ons contact en verder nergens meer aan te denken. Alles alleen maar lief en mooi en er met volle teugen van genieten. Helaas… ik kan het niet, zo zit ik niet in elkaar. Ik ben tot de conclusie gekomen dat ik de situatie van hem en Gerda zo ziek vind dat ik daar zelfs niet zijdelings bij betrokken wil zijn. Dat leidt tot zelfvernietiging. Ik heb mijn uitleg waarom dit het einde is, klaar:
Hij kan alleen maar bij mij zijn op doordeweekse dagen (of als het regent haha). Ik ben voor hem een tussendoortje en daar ben ik te goed voor. Wietse spreekt alles tegen wat ik zeg, ik zie dat allemaal heel erg verkeerd maar ik tuin er niet in. Ik weet wel beter. Ik heb een lief die er nooit is, die niet vrij is. Ik wil een man die vrij is, met wie ik alles kan doen en alles voor wil doen en zijn. Ik wil iemand die voor mij kiest, die met mij zijn leven wil delen, die mij voor altijd wil. Wij hebben samen oneindige mogelijkheden en hij minimaliseert dat tot pijn.
Dat het niet in zijn hoofd opkomt eens aan iemand anders, in dit geval mij, te denken, vind ik stuitend. Hij denkt geen seconde aan wat deze situatie voor invloed heeft op mijn welbevinden. Hij komt op deze dinsdag voor de kerst naar mij toe en vindt het doodnormaal dat we elkaar liefhebben, kussen, strelen terwijl hij drie dagen later voor ruim twee weken naar de boot gaat en gedurende die tijd met mij geen contact heeft. Hij vraagt niet 'wat doe jij met kerst, wat met oud en nieuw'. Hij trekt zijn eigen plan, waarin ik niet voorkom, en hoe het verder met mij gaat, behoort niet tot zijn beslommeringen. Hij vindt alles vanzelfsprekend zolang hij zijn ding maar kan doen. Ik kan niet anders dan concluderen dat er in zijn hersenen iets niet helemaal tot ontwikkeling is gekomen, het lijkt me hoog tijd voor een afspraak met een kundig therapeut. Ik vind dit onmenselijk gedrag.
Ik vraag Wietse of hij mijn lief is? Hij zegt dat hij dat is. Waarom zit ik dan in deze situatie? Met een man die er nooit is? Als ik een lief heb, wil ik dat we elkaar met de feestdagen zien, dat we elkaar in de weekends zien en bij mijn optreden op nieuwjaarsdag wil ik hem in het publiek. Hij wil dat ook, aangezien hij al meerdere keren heeft aangegeven mij iedere seconde pijnlijk te missen als hij op de boot zit, maar hij durft de keuze niet te maken uit angst dat zijn vaarvriendin boos wordt. Wat een lulletje lampenkatoen en wat een verknipte vriendschap.
Ik vraag hem of hij nog steeds het hele weekend naar mij zit te verlangen als hij op de boot zit. Hij zegt dat dat zo is. Ik vraag opnieuw: 'waarom ben je daar dan?' Hij haalt opnieuw in een machteloos gebaar zijn schouders op, hij ziet geen kans het anders te doen, is veel te bang dat hij zijn betaalde gezelschap verliest. Dat zal uiteraard niet gauw gebeuren, ze kijkt wel uit, er zijn te veel voordelen verbonden aan de vriendschap met deze man.
Dat angstige vasthouden aan iemand is verstikkend benauwend en dat is iets waarvan hij beweert dat nou juist niet te willen. Zijn angst om alleen te zijn maakt dat hij wel zo handelt, hij durft met haar niet eens vrijuit te spreken. Het ontbreekt hem echter aan zelfs maar de geringste vorm van zelfreflectie.
Ik heb hem in mijn hart gesloten en andersom is dat ook zo. Hij durft echter zijn ingesleten, jaren vooruit vaststaande gedrag niet aan te passen. We kennen elkaar nu 2,5 maand. We zijn helemaal dol op elkaar, kunnen het contact geen seconde missen, en ik heb hem een handvol keren gezien. Geen enkel weekend hebben we samen doorgebracht, nooit samen geslapen, nooit naast elkaar wakker geworden, niet samen ontbeten, en behalve deze middag nooit samen ergens naar toe geweest. En ik accepteer dat allemaal. Niets heb ik van hem gevraagd, nooit voorgesteld 'kom je het weekend naar mij', nooit gevraagd die boot eens te mogen zien, niets heb ik gevraagd. 'Durf jij ervoor te gaan' had ik hem moeten vragen, 'durf jij de moed te hebben.' Ik vroeg het niet maar ach, hij had het toch niet gedurfd.
Ik vertel hem nu ronduit wat ik de vorige keer nog voorzichtig verwoordde, namelijk dat Gerda groots misbruik van hem maakt als hij werkelijk geen relatie met haar heeft. Vrienden delen de kosten en zij laat hem alles betalen. Dat is uiteraard ook de reden dat ze hem nooit tegenspreekt, ze heeft veel te verliezen.
Hun verhouding zit als volgt in elkaar. Wietse vertelt: 'Als ik de telefoon pak en ik zeg 'boot', gaat zij haar tas pakken'. Leuk, een marionet! Je trekt aan het touwtje en hup, er komt beweging in. Vandaar dat hij denkt dat ik kom opdraven als hij door het slechte weer vroegtijdig van de boot is vertrokken.
Hetzelfde speelt zich af als ze op de boot zijn, ze hebben voor een heel weekend gepakt en omdat hij naar mij zit te verlangen en het geluk heeft dat het regent, wil hij voortijdig naar huis. 'Zegt Gerda daar niks van', heb ik hem gevraagd. Nee, of hij nou zegt 'we gaan' of hij beslist dat ze blijven, alles is goed. Nooit een andere mening. Hoe ziek kan een verhouding zijn!
Wietse heeft mij bij de vorige ontmoeting gezegd dat de etentjes met Gerda hem veel te duur worden. Als ze naar de boot gaan, wordt er alle dagen buiten de deur gedineerd. En ja, dat kost geld en dat is best een bedrag als je dat ieder weekend doet. Hij klaagt erover maar durft het niet ter sprake te brengen, want stel je voor dat ze boos wordt. Ik vraag of Gerda nooit iets betaalt. 'Nee', zegt hij in eerste instantie en dan 'heel soms betaalt ze de boodschappen.'
Ik vind het echt onbestaanbaar. Nooit je deel bijdragen aan gezamenlijke weekends. Ook aan de vakanties naar het buitenland die ze samen hebben, levert ze geen financiële bijdrage. Wietse voelt zich uiteraard een lulletje rozenwater als ik mijn verbazing laat blijken en beweert daarom dat het financieel niet uitmaakt. Hij is net zo duur uit voor twee personen omdat éénpersoonstoeslag ook heel duur is. Ik heb nu, terwijl ik dit schrijf, een reisje naar Tunesië (één van hun bestemmingen) opgezocht. Prijs 704 euro p.p., voor z'n tweeën dus 1408 euro. Prijs voor één persoon: 934 euro. Een verschil van een kleine 500 euro. Toch niet niks voor een man die klaagt dat uit eten gaan met Gerda te duur is. Een behoorlijk prijsverschil voor een man die de krant heeft opgezegd omdat het te duur is. Een flink bedrag voor een man die stennis maakt over vijf euro die hij op het vliegveld moet betalen omdat hij zijn ticket niet van tevoren heeft uitgeprint.
Zijn argument is dat Gerda dat van haar salaris niet kan betalen. Nouououou, ze heeft exact hetzelfde salaris als ik en ik heb daar een gezin van gerund, twee dochters die gestudeerd hebben, en ik woon in het mooiste appartement van het westelijk halfrond. Als ik dat allemaal kan, zou zij dan niet haar deel in de kosten kunnen bijdragen? 'Bovendien', zeg ik hem, 'krijgt zij, net als ik, per jaar een bedrag van ongeveer 3100 euro netto aan vakantiegeld en eindejaarsuitkering.' Tja, we vallen onder dezelfde cao en hebben netto hetzelfde salaris, duidelijker kan het niet zijn. Er zijn mensen zat die met een gezin van dat salaris leven en nog van aanmerkelijk minder ook.
Hoe kan hij zo dom zijn om te geloven dat ze haar aandeel niet kan betalen. Hij laat zich een gefingeerd beeld voorspiegelen en is overtuigd geraakt dat je van een onderwijssalaris je vakantie niet kunt betalen. Kijk dan wat ik van hetzelfde salaris allemaal gedaan heb! De man is redelijk slim, maar vraagt zich duidelijk niet af hoe iemand die haar eigen vakanties niet kan betalen wel geld heeft voor ingrepen door een plastisch chirurg. Hoe is het mogelijk dat zo'n man niet begrijpt dat hij grandioos voor de gek wordt gehouden!
Er is maar één conclusie mogelijk: Wietse betaalt om gezelschap gehouden te worden. Zo bang is hij om alleen te zijn. Overigens is betalen voor gezelschap niet erg, maar benoem dat dan. Verzin geen kulsmoezen om aan te tonen dat je gezelschap haar vakanties niet zelf kan betalen.
Ik begrijp nu ook waar de vreemde opmerking 'wil je een paar mooie laarzen uitzoeken?' vandaan kwam, toen hij de eerste keer hier was en we langs een schoenenwinkel liepen. Ik begrijp nu ook dat hij zei dat we wel langs de winkel zouden lopen toen ik vertelde dat ik een mooi horloge had gezien. Ik begrijp nu ook dat hij zijn portemonnee trok bij AH. De man is niet anders gewend dan dat zijn portemonnee beschikbaar moet zijn. Wat ben ik blij dat ik tegen zulke voorstellen nee zeg. Ik zou geen kruimel zelfrespect over houden. Begrijp me goed, in een relatie vind ik het anders, onder vrienden vind ik het bepaald niet fris. En het wordt nog erger, hoewel dat bijna niet mogelijk is, maar jawel:
De dochter van Wietse heeft een B&B in hetzelfde land waar hij dat heeft gehad en kan daar niet van rond komen. Gerda en Wietse gaan daar regelmatig één of twee weken naar toe. Het ongelooflijke blijkt waar als ik antwoord krijg op de vraag: 'en als je naar je dochter gaat, betaalt ze dan ook niet?' Nee, dan betaalt ze ook niet. 'Je bent toch niet gek', zeg ik. 'je dochter kan niet eens rondkomen en daar dan gaan logeren en niet betalen!?' Hij blaast en sputtert wat (hij wordt tegengesproken en daar kan hij niet tegen) en zegt dan: 'Ik stop daar genoeg geld in'. 'Ja jij', zeg ik, 'maar zij niet'.
Ja, als het echt te gek wordt, durf ik ook weleens wat te zeggen. Nu dus, want dit is te asociaal voor woorden. Hoeveel hij daarin stopt heeft er niets mee te maken. Hoe durft iemand dit, zeker in dit geval. Schandalig.
Zoals gezegd, vrienden delen de kosten. Als dat qua draagkracht een ongelijke verdeling moet zijn, het zij zo, maar het is toch vanzelfsprekend dat ieder zijn of haar steentje bijdraagt. Ik word misselijk van wat ik hoor. Ik ken zulke mensen goddank niet. Hij onderhoudt zijn vriendin gedurende een groot deel van het jaar en bekostigt haar vakanties. Overdrijf je nu niet, Anja? Nee, tel maar na, 52 weekends van drie dagen is 156 dagen, elf weken vakantie is 55 dagen. Dat maakt ruim 200 dagen. Dat noem ik het grootste deel van het jaar.
En deze man noemde tegen mij het woord berekenend? Misschien moet iemand hem eens uitleggen wat het woord betekent en wie er in dit verhaal berekenend is. Wietse zei over zijn ex dat ze een graaicultuur heeft, 'hebben, hebben, hebben is haar motto', volgens Wietse. Het heeft hem blijkbaar niet alert gemaakt, hij heeft haar meerdere gevonden.
Enfin, ik wil er verder niet eens over nadenken. Wat ben ik blij dat ik andere mensen in mijn omgeving heb.
Het dringt langzaam tot Wietse door dat ons contact vandaag definitief ten einde komt en ja, daar moet een man even van slikken, die houdt zulke beslissingen graag aan zijn kant. Hij komt dus op de proppen met oneigenlijke argumenten zoals het feit dat hij eigenlijk geen relatie wil. Dat is misselijk. Doen en zeggen wat hij heeft gedaan en gezegd en als ik er een eind aan maak met zo'n argument komen?? Bah!
Dan volgt er iets raadselachtigs wat ik tot op heden niet begrijp. 'Voor je het weet', zegt hij in het kader van geen relatie willen, 'wil je bij mij komen wonen.' Ik kijk hem meewarig aan en zeg: 'Je denkt toch niet dat ik mijn baan zou opgeven en mijn huis?' Zijn antwoord: 'O, dus je wilt ook nog dat ik hier kom wonen!' Hûh?? Wat is dit voor achterlijke gevolgtrekking? Ter verduidelijking herhaal ik ons gesprek. Jij zei dit, en toen zei ik dat, maar hij herhaalt zijn conclusie dat het dan zo is dat hij bij mij moet komen wonen.
Als er zulke wartaal wordt gesproken, ben ik uitgepraat.
Wietse wil, na alles wat ik gezegd heb, ook zijn steentje bijdragen. Ach ja, mannen en verlies dragen, een contradictio in terminis. Hij begint te murken dat ik erg ver weg woon en dat hij zo ver moet rijden, hij noemt het aantal kilometers dat hij al heeft gereden naar mijn adres. 'Vier keer hier geweest is toch acht keer 130 kilometer.' Jeesses, waar gaat het over? Hoe oud kun je zijn! Leef je eigenlijk wel? Hij murkt ook over de verlichting van de toren, die vanuit mijn raam zichtbaar is, vindt dat maar niks, de hele avond al dat licht. Tjonge, jonge, ik ga er op tijd van tussen, geloof ik. Vanmiddag ook al gezever over het rolgordijn in de gang, dat ik volgens hem dicht moet doen anders kunnen de buren mij bloot zien als ik uit de douche kom. En dat zegt de man die ieder weekend bloot naast iemand ligt waar hij lichamelijk van gruwt. Zeiken is ook een vak. Krijg het heen en weer. Ik maak zelf wel uit of ik mijn rolgordijn sluit.
Wietse zegt dat hij graag contact met me wil blijven houden. Ik zeg nee. 'Maar we kunnen toch wel bellen?' Ik zeg nee. 'We blijven toch wel msn'en?' Ik zeg nee. 'Ik ga je in ieder geval over twee weken schrijven', zegt hij. Toen heb ik een dodelijk gebaar gemaakt dat zei 'je doet maar wat je niet laten kunt'.
Ondanks het einde van onze verhouding blijft Wietse er op aandringen dat hij mijn aanschaf in Sluis betaalt. Ik protesteer en blijf protesteren. Uiteindelijk legt hij 70 euro op het aanrecht. Wat een hark, wat een hork. Wat zie ik eigenlijk in deze man? Een cadeautje is voor mij iets dat met liefde en zorg is gekozen, waar over is nagedacht en dat mooi verpakt wordt overhandigd. Deze boer legt 70 euro op het aanrecht. Ik heb geen dank je gezegd, ik vind dit eerder beledigend dan een cadeautje. Hij is uiteraard niet anders gewend dan zijn portemonnee te trekken en alles te betalen, voor hem is dit niks bijzonders, voor mij is dit iets wat in mijn leven niet voorkomt.
Wietse vertrekt en zegt bij het afscheid dat hij van me houdt. Ik zeg hetzelfde, in tranen. Ik doe als bevestiging van het definitieve einde de voordeur achter hem dicht in plaats van te wachten tot hij wegrijdt, zoals ik normaal gesproken bij mijn gasten doe. Ik hoor later van een buurman die op dat moment zijn hondje uitliet, dat Wietse zich bij zijn auto heeft omgedraaid en naar mij heeft gezwaaid. Hij zwaaide naar een dichte deur.
Verbinding verbroken
Het leven gaat verder, om maar eens een cliché te gebruiken. Ik schrijf alvast een mail voor Wietse voor het geval hij werkelijk doet wat hij heeft gezegd, mij schrijven. Ik wil het antwoord klaar hebben.
Ik ontdek een paar dagen na het afscheid een kleine, tastbare herinnering aan Wietse, nou ja tastbaar, zichtbaar: ik sla mijn bed aan die kant open en wat zie ik?? Er zit een poepstreepje op het laken. Ach, die Wietse. Die moet uit bed schuiven natuurlijk, eerst op het randje gaan zitten anders komen de beentjes niet bij de vloer. Misschien de billetjes de laatste keer niet goed afgeveegd, is ook lastig, hij heeft er vier. Hoe dan ook, ik moet voortijdig mijn bed verschonen. Dag poepstreepje, dag Wietse.
Wat is dat trouwens voor raar mannengedoe, die onderbroeken met die poepstreepjes. Vrouwen hebben dat niet. Hoe komt het dat mannen dat wel hebben, zo'n remspoor in het ondergoed?
Op 6 januari krijg ik een mailtje van Wietse, een onbeholpen poging om toch contact te houden? Ik weet het niet. Het is een mailtje met als link een datingtest, handig om het te proberen met iets onpersoonlijks, denkt hij waarschijnlijk. Waar slaat het op??!! Een mailtje wat ook spam kan zijn. Niet op gereageerd uiteraard.
Wietse heeft, ondanks zijn aankondiging, niet meer gemaild. Wat hij wel doet, en dat is voor mij bedoeld, is op msn iedere dag een boodschap typen wat hij aan het doen is, waar hij naar toe gaat enz. Nooit heeft hij dat gedaan, nog nooit stond er op msn iets achter de naam van Wietse. Nu staan zijn bezigheden iedere dag vermeld, ik moet blijkbaar weten waar hij is en wat hij doet. Na een paar weken ben ik het zat hier iedere dag mee geconfronteerd te worden en ik verwijder hem uit mijn msn-lijstje.
Wat gebeurt er met mij na dit afscheid. In eerste instantie gaat het mij prima. Na het lastige moment van de bewuste dinsdag, ervaar ik tot mijn verrassing een gevoel van opluchting. Het is een goede keus geweest. De volgende dag ga ik boodschappen doen in de stad en ik zie dat mij niet bekende mensen weer als vanouds op mij reageren, naar me lachen, me groeten, hetgeen betekent dat ik mijn stralende zelf terug heb. In mijn gevoel voor Wietse is niets veranderd maar ik ervaar een enorme opluchting dat ik deze beslissing genomen heb. Ik was deel geworden van een onverkwikkelijke situatie en dat hoort niet bij mij.
Gedachten die nog naar boven komen:
Wietse heeft een aantal keren aangegeven dat hij denkt dat ik onzeker ben over mezelf. Dat ben ik niet. Ik ben dat in mijn volwassen leven zelfs nog nooit geweest. Ik heb altijd geweten welk effect ik op mensen heb. Ik ben een vrolijk, innemend, blij, stralend en humorvol vrouwmens.
Het heeft me verbaasd dat hij die indruk heeft. Ik heb er na ons afscheid over nagedacht en denk dat het als volgt is ontstaan: ik ben emotioneel verbonden geraakt aan een man die er de voorkeur aan geeft zijn vrije tijd door te brengen met een niet bijster aantrekkelijke mevrouw (tja, hij heeft me de foto's laten zien), waarbij je in de uitpuilende ogen kunt zien dat ze de intellectuele bagage heeft van een poffertje. En dan laat ik het gewauwel op Hyves nog buiten beschouwing. Daarbij opgeteld de niets inhoudende, oppervlakkige relatie die ze hebben, geen gesprekken, niets delen van gevoelens en emoties, geen discussie, niets waardevols en mijns inziens dus geen enkele meerwaarde in zijn leven. En ondanks dat geeft hij de voorkeur aan het gezelschap van een dergelijke vrouw. Hij brengt zijn weekends liever door met oppervlakkig contact dan met een contact dat liefdevol is. Dit heeft mij misschien een boodschap meegegeven die maakte dat mijn ego (normaal gesproken eerder te groot dan te klein) een tijdelijk deukje heeft opgelopen. Het herstel daarvan is vermoedelijk de reden dat ik me na ons afscheid zo opgelucht voel. Mijn zelfverzekerdheid is weer intact.
Een vriendin zei na mijn verhaal: 'ze hebben misschien een diepe geestelijke band en dat is ook heel waardevol'. Ik schoot in de lach en heb haar uitgelegd dat Wietse en Gerda niet praten over wat hen beroert. Haar reactie: 'wat heeft het leven dan voor zin?' Ja, dat vraag ik me ook af. Deze twee mensen praten niet, die wisselen opmerkingen uit. (Zomer 2011 kom ik bij toeval iemand tegen die bij dezelfde bootjesclub hoort als Wietse, het blijkt zelfs nog erger, komt onderaan dit verhaal). Hij neemt genoegen met een oppervlakkige kennis die op zijn vingerknip voor hem buigt, sterker nog, ze zit te wachten op die vingerknip.
Wietse heeft mij mijn aanschaf van onze laatste dag samen, opgedrongen als kerstcadeautje. Ik had dat niet moeten laten gebeuren, ik ben heel resoluut geweest maar de sfeer was lelijk geworden als ik dat had volgehouden. En dus legde hij het bedrag op het aanrecht. Een cadeautje hoort een verrassing te zijn, mooi verpakt met een strik erom. Geen bankpasje aan de kassa of een paar biljetten op mijn aanrecht. Ik vind het vernederend, ik wil mijn aankopen graag zelf betalen. Het geeft geen prettig gevoel.
Mijn in aanvang mooie gedachten over ons contact verdwijnen. De betovering is verbroken en de kater is groot.
Kritisch beschouwd was er niets moois. Ik heb het ervaren als mooi, maar dat is iets anders. Wietse heeft steeds geweten dat er geen voortzetting kon zijn van de mooie gevoelens die tussen ons ontstonden en hij heeft het toch laten gebeuren. Sterker nog, hij heeft doelbewust die kant op gestuurd. Daarvoor komt maar één woord bovendrijven: gewetenloos. Het is het tegendeel van mooi, het besef daarvan onttakelt mijn mooie herinneringen. Wat blijft is een herinnering die niet te koesteren valt.
Ik heb over het geheel veel nagedacht en ben tot de conclusie gekomen dat ik dom, dom, dom, dom, dom ben op het gebied van mannen. Niet zo dom als hij op het gebied van vrouwen, want dat slaat werkelijk alles (en het wordt nog véééél erger!!), maar dan toch hééééél dom.
Wat er was is dat ik een korte periode mooie, warme gevoelens, gedachten, dromen en illusies heb gehad en een onvergetelijk msn-contact.
Wat me last bezorgt is dat ik het beeld van die twee mensen die niets met elkaar hebben maar wel bloot in één bed liggen, voortdurend voor me zie. Die twee dikke, blote mensen die rondstommelen in zo'n kleine ruimte. Wekenlang staat dat beeld op mijn netvlies gegrift. Ik zie die dikke ouwe smurf in z'n blootje. Ik zie die massieve voorgevel, eenmaal bevrijd van dat wat ze in bedwang houdt, veranderen in twee bungelende borsten. Ik visualiseer altijd alles en vind dat voor het eerst een onprettige eigenschap. En wat moet Wietse van ditzelfde beeld, maar dan live, walgen. Een man die op mij valt en nu opgesloten zit met iemand waar hij lichamelijk van griezelt. Maar ja, eigen schuld... ")).
Uiteraard komt ook de herinnering boven hoe lyrisch Wietse was over mijn borsten, hoe mooi hij ze vond en hoe hij er geen genoeg van kon krijgen.
Hieronder schrijf ik een beschouwend stukje. Het gaat over wat ik van hem denk en hoe ik denk over wat er gebeurd is. Ik wil zo graag begrijpen wat er gebeurd is. Daarbij moet ik opmerken dat ik over alle dingen die ik minder prettig vind in Wietse, zou zijn heengestapt. Ik had het heel fijn en leuk en warm met hem, dan doet de rest er niet toe. Ons samenzijn hield zoveel beloftes in. Maar ik heb uiteraard, naast de grote leugen, nog meer minpunten gesignaleerd, vanaf het eerste contact.
Wietse is een man die geen initiatieven neemt maar alleen de platgetreden paden bewandelt, die alles delegeert en nergens moeite voor doet, iemand die kiest voor een leeg leven. Kopen, kopen, kopen om de leegte te vullen en het niets te overschreeuwen. Die materiële genoegens verschaffen tijdelijk een goed gevoel maar tot iets blijvends leidt dat niet. Daar zijn andere zaken voor nodig en die zijn er in het leven van Wietse niet. Een man dus die niet mijn type is, te oppervlakkig, te zelfgenoegzaam.
Wietse zei in het eerste msn-gesprek dat hij nooit achterom kijkt. Ik weet niet van wie hij dat cliché heeft overgenomen maar het kan niet uit hem zelf komen. Hij kijkt voortdurend achterom. Vooruitkijken doet hij niet, tenminste als vooruitkijken betekent een doel stellen. Hij heeft geen enkel doel, hij doet volgend jaar en het jaar daarna en het jaar daarna en tot in het oneindige hetzelfde als de afgelopen jaren. Waar de man is gebleven die ruim tien jaar geleden de moed had alles achter zich te laten en in een ander land een nieuwe start te maken? Met de 40% van zijn hart afgestorven, denk ik, in het resterende deel zit hij in ieder geval niet. Daar zit een man die een ingedut bestaan leidt, zonder initiatieven, geen inventiviteit, die de kilometers telt die gereden zijn naar mijn adres, hij is 64 jaar godbetert. Ik had een vriend in Oosterhout, helaas in januari 2009 overleden, die toen hij 83 jaar was geen seconde aarzelde om mee te gaan met een door mij georganiseerde reis naar Toscane. Dat is nog twintig jaar die Wietse misschien te leven heeft en hij leeft niet.
Tegen mijn ex heb ik weleens gezegd 'jij bent al dood, je hoeft alleen nog begraven te worden'. Dat geldt ook voor Wietse. Een man die nu al weet hoe hij het derde weekend van mei volgend jaar zal doorbrengen, en het vierde van april, en het tweede van juni het jaar daarna.
Zou hij de mensen kennen die ieder weekend naar hun stacaravan gaan op camping Bloemetjes en Bijtjes? Zou hij echt denken dat het anders is als je de weekends doorbrengt in een niet varende boot?? Ik ben ervan overtuigd dat hij de Bloemetjes en Bijtjes-mensen met een zeker dédain bekijkt. Zou hij werkelijk denken dat het enig verschil maakt? Ja, het maakt verschil. In zo'n stacaravan is er een behaaglijke temperatuur en meer ruimte. Daar heb je bovendien om je caravan heen een fikse ruimte voor jezelf, de afstand tussen jou en de volgende caravan is groot. Ik ben recent nog bij een jachthaven geweest, zij aan zij, hutje mutje.
Wietse is iemand die niet durft te doen wat zijn hart hem ingeeft, die volledig onder de plak zit, die niet eens durft te zeggen dat hij een weekend op een andere manier wil doorbrengen. Die in het journaal hoort dat we het hele weekend regen voor de boeg hebben en dan toch naar de boot gaat. Hij wil bij mij zijn en naar de boot gaan is de enige mogelijkheid om dat te realiseren. Normaal gesproken gaan ze niet varen als het slecht weer is. Dan nodigt hij Gerda uit het weekend naar hem toe te komen omdat hij niet alleen wil zijn. Dat is een vast stramien, maar dan is de kans mij te zien verkeken. Dus gaat hij, ondanks de voorspellingen van regen en regen, naar de boot en zegt op zaterdag- of zondagmiddag dat hij naar huis gaat in verband met het slechte weer. En toen haalde ik een streep door zijn plannen. Ik bleek niet op afroep beschikbaar.
In schril contrast met bovenstaande is zijn idee over zichzelf dat hij helemaal zijn eigen leven leidt, dat er niemand is die bepaalt wat hij doet. Hij is toch de man die nooit meer in een keurslijf wil? Goed gedaan, hoor. Doel bereikt, maar niet heus.
En als er dan een korte opleving komt in de sleur van dat bestaan, iets verrassends, iets moois, dan durft hij daar niet voor te kiezen. Want stel je voor ....
Wietse heeft geen interesse in andere mensen. In de twee maanden die wij elkaar gekend hebben heeft hij geen enkele belangstelling getoond voor hoe mijn leven is geweest, met wie ik getrouwd was, waarom gescheiden, wat mij beweegt, hoe mijn verstandhouding met mijn dochters is, wie mijn dochters zijn, niks van dat al. Toppunt: ik werkte in deze periode halve dagen, zoiets heeft een oorzaak. Hij heeft er nooit naar gevraagd.
Ik besef dat het geen enkele zin heeft bovenstaande te gaan zitten bedenken maar het helpt me de zaken op een rijtje te krijgen. Intussen blijf ik wekenlang dat beeld voor me zien van die twee dikke mensen in hun blootje. Die bungelende borsten. Die dikke lijven. Ik kan het niet kwijtraken. Wat ben ik in een onfrisse situatie verzeild geraakt.
Ik heb op internet naar Gerda gezocht. Ja, ik weet het, ik vind het ook niet kunnen maar ik heb het gedaan. Het was makkelijk, er zijn niet veel mensen met die voornaam, die uiteraard niet Gerda is. Ik heb bij Wietse thuis al de nodige foto's gezien en de foto's die ik op internet vind, bevestigen mijn beeld: een mistroostig kijkende vrouw met naar beneden hangende mondhoeken en nooit, maar dan ook echt nooit, zelfs maar een zweem van een glimlach. Ik zie een brede, vormloze vrouw met de uitstraling van een pollepel. Een lange, spitse kin, waardoor haar gezicht op een punt eindigt wat ze accentueert door een bol kapsel te dragen en door de foto altijd van bovenaf te nemen, naar boven kijkend met de gelifte ogen schoteltjesgroot. Een geknepen mondje en te zwaar opgemaakt en ze zit bijna altijd met de benen van elkaar. Zo'n type dat een korte broek draagt, zal ik maar zeggen, en daar dan ook boodschappen in gaat doen. Geen charme of elegantie.

Verhaaltje:
Wij, mijn drie broers en ik, hebben onze moeder voor haar verjaardag ooit een parelketting cadeau gegeven. Die was aardig aan de prijs, vandaar met z'n vieren. Mijn moeder vond dat mooi, voor haar generatie was het vrij gebruikelijk een parelketting te dragen.
Mijn moeder overleed in 1994. Bij het opruimen van haar spulletjes kwamen we de parelketting tegen. Wie wil hem hebben? Mijn schoonzussen en ik keken elkaar aan maar nee, noch ik, noch één van mijn schoonzussen wilde een parelketting. Te truttig voor woorden, vonden we. Ik keek naar de schoonzus die tien jaar ouder is dan ik. Ze begreep mijn blik. 'Ik peins er niet over', zei ze lachend, 'ik ga echt niet met parels om lopen'. Om daar met nadruk aan toe te voegen 'die is voor jou, jij bent de enige dochter'. Leuk!!!
En zo ligt de parelketting al 15 jaar in het doosje waarin hij van mijn moeders huis naar het mijne is gekomen.
Ik stuur één van de internetfoto's van Gerda tijdens een msn-gesprek naar Veertje, een msn-vriendin:
5 januari 2009
Veertje zegt (19:23): nog iets van je vriend gehoord?
Anja zegt (19:24): Nee, is alle dagen op zijn boot geweest met zijn platonische vriendin "))
Veertje zegt (19:24): tsja
Anja zegt (19:24): Hij is nu thuis want ik zie hem online op msn
Veertje zegt (19:24): dus wel af en toe contact
Anja zegt (19:24): nee, tot nu toe niet en ga ik ook niet doen
Anja zegt (19:25): mocht hij dat wel doen, zoals hij heeft gezegd, ga ik laten weten daar geen prijs op te stellen.
Anja zegt (19:25): Dan begint het weer van voor af aan en dat moet niet
Veertje zegt (19:25): knap van je
Anja zegt (19:25): wel contact is uiteindelijk moeilijker
Anja zegt (19:25): dat levert nog meer pijn op en daar pas ik voor
Veertje zegt (19:25): omdat die man nooit tijd heeft
Veertje zegt (19:25): altijd met zijn vriendin
Anja zegt (19:26): en het is een onaantrekkelijke trien
Anja zegt (19:26): maar hij is er aan gewend, zegt hij.
Veertje zegt (19:26): zegt hij dat, dat is te erg
Anja zegt (19:27): ja, uit de woorden die hij voor haar gebruikt spreekt bepaald geen respect.
Anja zegt (19:27): Ik ga geen tweede viool spelen
Anja zegt (19:27): ik wil het exclusieve alleenrecht, dat geef ik ook "))
Veertje zegt (19:27): precies
En dan stuur ik Veertje een foto van Gerda.
Anja zegt (19:29): Ik heb haar foto gestuurd
Veertje zegt (19:30): Is dat zijn vriendin of is dit een geintje?
Anja zegt (19:30): dat is de bewuste vriendin
Veertje zegt (19:30): nou zeg
Veertje zegt (19:30): wat oud!
Anja zegt (19:30): ja, vind ik ook
Veertje zegt (19:30): en die ogen
Veertje zegt (19:30): en die mond!
Anja zegt (19:30): en als je dan nog bedenkt dat ze geen echt contact hebben, alleen blabla, koetjes en kalfjes en bushaltegesprekken
Anja zegt (19:31): ze is trouwens 7 jaar jonger dan ik
Veertje zegt (19:31): ach meen je dat?
Veertje zegt (19:31): jij ziet er toch veel leuker uit!
Anja zegt (19:31): ja, dat weet ik ook wel
Veertje zegt (19:31): hoe oud is ze dan?
Anja zegt (19:31): 52
Veertje zegt (19:32): jeetje...ik ben 49 jaar..
Anja zegt (19:32): nog drie jaar dus....
Anja zegt (19:32): hahahaha
Veertje zegt (19:32): ik gebruik wel goede cremes hoor!
Anja zegt (19:32): zij ook neem ik aan, aangezien haar verdere leven door hem bekostigd wordt, zal ze daar wel geld voor hebben "))
Veertje zegt (19:33): ik vind het knap om het contact stop te zetten
Anja zegt (19:33): het is niet goed voor mij.
Anja zegt (19:33): ervaring leert dat afstand in tijd je er los van maakt
Anja zegt (19:33): Daar hoop ik dus op.
***
Veertje zegt (19:59): ik vind het heel vreemd
Veertje zegt (19:59): en wist zij van jouw bestaan?
Anja zegt (20:00): ja maar niet meer dan 'een leuke vrouw waar hij leuk mee kon msn'en' en ze weet dat hij hier op bezoek kwam
Anja zegt (20:00): ze houdt me wel nauwlettend in de gaten op Hyves, ze vindt het duidelijk maar niks
Veertje zegt (20:00): hij is een verkeerd type
Anja zegt (20:00): ja, ik denk nu ook wel dat ik erg dom ben op het gebied van mannen
Anja zegt (20:01): ik geloof alles maar
Ondanks mijn rationele weten dat het beter is deze relatie beëindigd te hebben, geen contact te hebben, heb ik het erg zwaar met mijn afscheid van Wietse. He swept me off my feet. Ik ben er dag en nacht mee bezig, het eerste waar ik aan denk als ik wakker word en het laatste als ik ga slapen. Ik heb er heel veel verdriet van en ook een machteloos gevoel. Ik ben zo verliefd op deze man, zo stapelgek op hem. Wat typisch toch dat er vlak na zo'n afscheid een opleving is en een gevoel van bevrijding. De pijn komt toch. Ellendig en bevrijd. Wat een ontgoocheling.
Wietse is zich uiteraard bewust geweest van wat ie deed. Een essentieel onderdeel opzettelijk verzwijgen, wetende dat juist dat onderdeel voor mij onacceptabel zou zijn. Verzwijgen is bedrog. Daarmee is Wietse een bedrieger. Hij is met zijn gedrag rücksichtlos over mijn gevoelens en emoties gewalst. Hij heeft mij daarmee ontkend als persoon, mij veronachtzaamd als mens. Hij had mijn ziel en mijn hart in zijn handen, ik heb hem mijn vertrouwen gegeven en hij heeft dat door de plee gespoeld. Daarmee blijk ik dus niks waard te zijn. En nu rouw ik om mijn misplaatst vertrouwen, vertrouwen in een man die de personificatie van bedrog is. Ik kijk in het ravijn, maar heb als lichtpunt dat ik mezelf, na een valse start, uiteindelijk trouw gebleven ben. Ik heb me niet laten meeslepen in een onfrisse situatie.
Het gevecht om Wietse achter me te laten is in volle hevigheid losgebarsten. Onafgebroken is de man in mijn gedachten, dag en nacht, of ik nou werk of in de auto zit, aan het fitnessen ben of voor de tv zit, zijn naam klinkt onafgebroken in mijn hoofd. Ik bedenk me alle dingen die ik niet leuk aan hem vind, de dingen die niet bij mij passen, alle minnen met als toppunt uiteraard zijn verzwijgen van wat hij had behoren te zeggen. Het helpt niet. Hij zit in mijn hart, onder mijn huid en in mijn ziel en ik sterf een beetje. Ik was zo blij en gelukkig met deze man. Wietse is weg, leegte om me heen. Nu moet ik het verlies verwerken van mijn romantische dromen, van de illusie van veiligheid.
Het duurt maanden voor ik het een beetje achter me kan laten. Je kunt mensen niet zomaar van je afschudden. Ik probeer het wel, maar vergeefs. Af en toe lijkt het alsof de gevoelens voorbij zijn maar ze komen altijd weer terug.
In april, als ik jarig ben, is mijn beste vriendin er, de vriendin waar het verhaal over relatiesites oorspronkelijk voor was bedoeld. Ze vraagt naar Wietse. Ik vertel hoe en wat en laat haar zijn foto zien en een foto van Gerda op internet. Ik hoor niets naast mij. Waarom niet??????? Ik kijk naar haar en zie dat ze niets kan zeggen van het lachen. 'Dit meen je niet', proest ze uiteindelijk. 'Ja, dat meen ik wel.' 'Wat bezielt die man?', vraagt ze
Op de foto's van Gerda is overduidelijk dat ze haar ogen heeft laten liften. Wietse heeft me dat verteld maar als ik het niet had geweten had ik me daar ook niet in kunnen vergissen. Ogen laten liften kan daarna zeer zichtbaar zijn, dat is het althans in de gevallen die ik ken. Ik ken, nou ja ken, twee mensen die het hebben laten doen. De ene, een kennis, kijkt altijd alsof ze erg verbaasd is en Gerda ziet eruit als een konijn in de koplampen. Wijd opengesperde ogen, hetgeen een niet bijster slimme indruk maakt.
En nu is dit verhaal geschreven. Voor de tweede keer belazerd, voor de tweede keer in een gebonden man getrapt die net doet alsof hij niet gebonden is. Hoe naïef ben ik en hoe gewetenloos zijn die mannen.
Ik tel alle minpunten in de hoop dat het helpt. Zo'n veel te dikke man. Een Telegraaflezer ook nog, op internet wel te verstaan, een blad dat bij mij niet eens op de mat mag liggen, zei ik tegen iemand die met een abonnement kwam leuren. Een man die geen werkelijke belangstelling heeft voor zijn kinderen. Financieel bijspringen, dat wel, en ja, ik heb hem uitgelegd hoe verkeerd dat is. Hij ontneemt daarmee zijn dochter de mogelijkheid tot zelfrespect en dat is heel erg mis. Ze is in de veertig en wordt deels nog steeds door pa onderhouden. Een man die nergens voor staat, nergens in gelooft, een bestaan op het niveau van een bosui. Een man die niet weet hoe literatuur eruit ziet, ik denk dat hij geen moderne schrijver kan noemen. Puzzelboekje.
Een man die op geen enkel vlak voor zichzelf wenst te zorgen. Ik heb een foto (helaas kan ik geen foto's plaatsen) van Wietse waar hij aan het roer van de boot zit. ZIT uiteraard ")). Uitgezakt met één hand aan het roer, pilsje in de buurt en dat is het dan wel. Ik neem aan dat de manager stootkussens en lijnen hem in die positie op gezette tijden voorziet van koffie en gesmeerde bammetjes. Wietse ten voeten uit.
Een man van wie zijn twee echtgenotes een vriend nodig hadden om gelukkig te zijn. Dat alleen al had mij moeten weerhouden van contact met hem. Een man die iemand met wie niet meer contact is dan ongewoon oppervlakkig zijn beste vriendin noemt. Waarom ongewoon? Als je zoveel tijd samen doorbrengt en het samenzijn beperkt zich tot uit eten, terrasjes en tv is dat in mijn ogen iets wat eigenlijk niet kan bestaan. Herinner je je de weekends die hij beschreef als ze bij hem logeert? Hij achter de pc, zij voor de tv, en om tien uur loopt ze langs de pc-kamer en zegt 'ik ga d'r in'. Hij verkiest zo'n weekend boven een weekend alleen. Tja......
Een man die nooit met haar gesproken heeft over zijn blijdschap toen hij mij leerde kennen, nooit over zijn verdriet toen dat contact beëindigd was. En dat noemt zich vrienden. Een man die te laf is om in het diepe te duiken en daarom genoegen neemt met het pierenbadje en een door niemand begeerde mevrouw. Een man die ieder weekend opnieuw achter die dikke derrière ligt, terwijl hij van dat lichaam walgt. Ze is zo onaantrekkelijk voor hem dat zelfs gelegenheidsseks niet aan de orde is. Deze man komt er pas bij Petrus achter hoe hij zijn leven heeft verkwanseld.
Ik heb opnieuw een kikker gekust in de verwachting dat er een prins tevoorschijn zou komen. Ik moet mijn evenwicht hervinden. Hoe lang zal het duren voor ik opnieuw iemand durf te vertrouwen?
Wietse was tot het laatste toe van mening dat hij vanaf het begin eerlijk is geweest en is tot het laatste toe blijven zeggen dat ik zijn levenswijze wilde veranderen. Hij is van mening dat hij mij vanaf het begin op de hoogte heeft gesteld van zijn bizarre capriolen met zijn vriendin. Zo dacht hij mij te laten geloven, zelf geloofde hij het al, dat het hele debacle mijn fout is. Hij was niet de boosdoener, nee ik. Niet dus. Tuurlijk heeft hij niet gezegd wat er aan de hand was. Tig keer heb ik dat weerlegd, uitgelegd, tegengesproken, hij bleef volhouden dat hij eerlijk was geweest. Nooit gezegd 'ja, ik snap wat je bedoelt, misschien had ik wat duidelijker moeten zijn'.
Ongetwijfeld zal hij Gerda laten weten, mocht zij ooit bij een blokje kaas of een plakje leverworst tegen hem zeggen 'ik hoor je nooit meer over Anja' dat ik jaloers was. Dat ik bezwaar had tegen haar aanwezigheid. Daarmee ligt de zwarte piet bij mij. Hoe is het toch mogelijk dat er mensen zijn die nooit de schuld bij zichzelf zoeken maar altijd een excuus verzinnen. Ik kan uit het woord platonisch niet begrijpen dat ze in één bed slapen. Wie kan er uit de beschrijving broer-zus-verhouding en uit zijn duidelijke weerzin als hij over haar sprak, opmaken dat ze in dat bed bloot liggen. Wie?
En toch bleef hij me dat ongeveer 1400 keer in de schoenen schuiven. Ik heb het al die 1400 keer tegengesproken. Nee Wietse, het zit niet in Gerda, het zit in hoe jullie met elkaar omgaan. Daar zit het in. In een onfrisse situatie waarvan hij vond dat ik het een half jaar lang had moeten accepteren, zodat hij de tijd had te bekijken of het tussen ons wat worden zou. En na dat half jaar konden wij samen verder. Het zou allemaal goed gekomen zijn, zei hij, als ik maar een half jaar later met mijn vraag gekomen was.
Ik zie het helemaal voor me: hij die ieder weekend iets naders vertelt over mij, een half jaar lang, ieder weekend iets meer loslaat tot het Gerda duidelijk is dat er meer is tussen die Anja en haar vaarvriend dan ze zou willen. Dat betekent dat ik gedoseerd moet worden gebracht en een half jaar had moeten wachten. Laat ik het uiterst vriendelijk zeggen: val dood !
En hoe moest het dan met haar na dat half jaar? Was hij van plan haar na dat half jaar uit zijn leven te schrijven? Daar hebben we het eigenlijk nooit over gehad. Haar zomaar laten weten dat zij niet meer degeen is met wie hij de weekends doorbrengt, haar aan de kant schuiven? Als ik het maar een half jaar de tijd gegeven had? Dat kan toch niet?
Ik ga er vanuit dat hij na ons contact uiteindelijk toch de stap heeft gezet met Gerda seks te hebben, ondanks dat hij haar lichamelijk en seksueel onaantrekkelijk vindt. Hij zal toch ook wel nadenken en tot de conclusie komen dat hij niet het lef heeft keuzes te maken. Het logische gevolg is dat hij nooit meer seks zal hebben en de rest van zijn leven met Gerda zit opgescheept (letterlijk en figuurlijk ")) om zijn grootste schrikbeeld, een weekend alleen, af te wenden. Dan kun je maar beter het nuttige met het aangename (nou??) verenigen. Anders zit zo'n man met een tweede nutteloos, wormvormig aanhangsel ")).
Aangezien hij tijdens ons contact meerdere malen heeft aangegeven dat Gerda wel een relatie met hem wil, kan het niet moeilijk zijn dat te verwezenlijken. De man wil haar niet, maar er is niemand anders voorhanden. Het is natuurlijk erg pijnlijk en vernederend als je om die reden wordt uitgekozen om het bed mee te delen maar de situatie op zich zit dan eigenlijk wel snor. Hij heeft al twee vrouwen gehad die hem afgedankt hebben en met Gerda hoeft hij daar niet bang voor te zijn. Zij gaat niet weg. Zoveel rijke mannen die ook nog zo dom zijn alles te bekostigen, lopen er niet vrij rond.
En dan dit nog. De klapper. Wietse heeft mij vele malen verzekerd dat Gerda niet jaloers is, het prima vond dat ik er was. Hoe dom, dom, dom is die man. Heel bang voor het verliezen van haar riante positie is Gerda veel over mij te weten gekomen. Ze weet alles van mij, het hoe en waarom en het wanneer. Tegen Wietse net doen of mijn aanwezigheid haar niet deerde terwijl ze mij voortdurend in het oog hield. Hoe ik dit weet? Wel, ik ben Goldmember bij Hyves. Speciaal voor Gerda geworden omdat mijn intuïtie me zei (af en toe werkt het naar behoren) dat ze me aan het volgen was. Ik bracht haar riante leventje in gevaar en dus heeft ze actie genomen.
Goldmember betekent dat ik kan zien wie er op mijn pagina kijkt, wie mijn blogs leest. Gerda dus. Maandenlang een zeer nieuwsgierige bezoeker. En ik kan het bewijzen want ik heb er printscreens van, van iedere maand, tot en met september 2009, negen maanden na het laatste contact van Wietse en mij, en dan stopt het. Tot..... januari 2010, jawel hoor, daar is Gerda weer. Ook daar heb ik een printscreen van. Een vriend opperde het idee dat Wietse het misschien heeft aangedurfd één keer vroeger van de boot naar huis te gaan. Reden genoeg om meteen te kijken of haar positie in gevaar is.
Natuurlijk is dit bewijs niet waterdicht. In de statistieken op Hyves staat de woonplaats van degeen die is komen kijken, niet wie. Maar als je kennis maakt met een meneer die een vriendin heeft in een plaats waar je niemand kent en vanaf die tijd staat die plaats in je statistieken als veelbezoeker, mag je die conclusie trekken.
Het wordt nog gekker. In februari 2010 activeer ik de statistieken van de website van het koor, een website waarvan ik de beheerder ben. Tot mijn meer dan grote verbazing staat Gerda ook daar in de zogenaamde kaartoverlay van bezoekers, ze komt vaak kijken. Ook daar heb ik printscreens van. Ik vraag me af of ze wel helemaal goed bij haar hoofd is. Meer dan een jaar nadat ik contact had met Wietse houdt ze me nog steeds in de gaten. Met name de foto's en films en de bestuurspagina hebben haar interesse. Mijn gegevens, hoewel ik secretaris ben van het koor, zijn daar niet meer te vinden. Weggehaald omdat ik digitaal word gestalkt door een gestoord wijf. Van oktober 2008 tot nu (februari 2011) toe.
Ondanks alles wat ik hierboven beschrijf, een man met eigenschappen en gedrag waar ik niet enthousiast over ben, een toonbeeld van middelmatigheid en gezapigheid, ondanks dat had ik een gevoel dat deze man voor de rest van mijn leven was. Zo'n goed gevoel, zo'n warm gevoel.
En nu is hij overweldigend weg en heb ik een hoofd vol verdriet. De achteloosheid waarmee deze man door mijn leven is gelopen en mij vernietigd heeft achtergelaten, verder leeft, gewoon zijn ding doet alsof er niets is gebeurd. Zonder één deukje in zijn leven. Hoe diep kan een mens zinken voor een paar seksuele uitingen. Er is tot op heden (september 2009) geen dag geweest dat ik niet aan hem dacht. Mijn hoop, verlangen en toekomstdromen zijn verstoord. Met mijn verstand weet ik dat dit de beste beslissing is, de felle pijn blijft hetzelfde. Ons contact was zo mooi, zo lief, zo warm en fijn, zo helemaal alles wat je kunt verlangen, dat is niet zomaar verdwenen uit mijn dagelijkse beleving. Twee mensen die zo blij waren met elkaar en elkaars aanwezigheid, zoveel verlangen, zoveel liefde, plezier, en dan zo'n einde. Ik ben diep gekwetst door deze man.
Bij het schrijven van dit epistel (september 2009) merk ik dat mijn afstand nog niet groot genoeg is.
En wat was het wat jullie, lezers, moesten onthouden. Wat is het waardoor het nog erger wordt?? Hier is het, in de alarmkleur rood:
Tijdens het contact met Wietse ben ik, zoals je hebt kunnen lezen, op zoek geweest naar welke relatie die twee mensen hebben. Hoe zit het in elkaar? Ik kon er geen wijs uit, begreep er niks van. Tijdens het schrijven van Manboel zijn, van het ene moment op het andere, alle puzzelstukjes op hun plaats gevallen en werd me helemaal duidelijk wat er aan de hand is. Daarom schreef ik dat het nog veel treuriger wordt. Het zit als volgt in elkaar:
Wietse geeft aan geen relatie te hebben (kom ik zo op terug) maar er zijn signalen van de kant van Gerda die daarmee in tegenspraak zijn, met name haar krabbels op Hyves. De waarheid is opeens tot mij doorgedrongen: Gerda laat de mensen in haar omgeving al jaren geloven dat ze een relatie heeft, daarom gaat het op Hyves over 'we' en 'ons', onze boot, onze hond. Dat 'we' en 'ons' moet de mensen in haar omgeving overtuigen van een relatie tussen haar en Wietse. Ze is met Wietse in contact gekomen, jaren geleden, en heeft haar omgeving nooit laten weten dat de aanvankelijke relatie vrij snel voorbij was. Zieliger kan het toch niet. Zoiets kun je toch niet bedenken. Zoals Youp van 't Hek zegt: 'Ik wou dat ik het verzonnen had'.
Uiteraard kon dit alleen maar gebeuren door zijn gemakzucht, je nergens in verdiepen. Dat maakt dat ie zo voor de gek gehouden kan worden. Hij heeft zijn eigen graf gegraven. Hij is zich nergens van bewust, denkt dat ie een vaarvriendin heeft.
En ik dacht dat IK in een zieke situatie terecht was gekomen.
Hij heeft mij losgelaten, iemand in wier gezelschap hij zo heel erg graag was, waar hij zo veel plezier mee had, die hij zo miste, heerlijke uren mee doorbracht, waar hij iedere seconde van de dag naar verlangde. Mij losgelaten uit angst alleen te zijn. Nu is hij niet alleen, nu heeft hij gezelschap van een mevrouw die hem al jaren beliegt en gebruikt. Mij laten gaan voor iemand die al jaren toneelspeelt, die liegt tegen iedereen in haar omgeving over haar relatie met Wietse. Een vriendin die geen enkele keer het welzijn van Wietse voor ogen had toen ze vernam van mijn bestaan. Nooit aan hem gedacht, alleen aan zichzelf. Wat zit die man klem. Wat een krankjoreme situatie. Een leven gebaseerd op leugens en bedrog. Wat zit onze Wietse in de val. Hij, die volgens zijn zeggen zo graag vrij wil zijn, zit in een netwerk van leugens. Uiteraard beseft hij dit niet. Zeker weten. Hij was verbijsterd toen ik hem vertelde wat er over hem op de Hyvespagina van Gerda stond. Nog meer bewijs voor mijn veronderstelling is uiteraard dat alle teksten verwijderd werden zodra ik in beeld kwam. Wietse zou nooit van die teksten geweten hebben als ik het niet had gezegd, hij is niet actief op Hyves. Deze man wordt gigantisch belazerd en voorgelogen en is daarmee volkomen belachelijk. Een schertsfiguur, een levend bananenschileffect. En Gerda is degeen die hem het hardst van allemaal uitlacht. In haar vuistje, dat wel ")).
In eerste instantie wilde ik Gerda niet in dit verhaal betrekken dan als randverschijnsel. Dit verhaal gaat over Wietse en zijn contact met mij. Zij speelde daar, dacht ik aanvankelijk, geen rol in. Uiteraard ging ik daar tijdens dit schrijven aan twijfelen toen ik nog eens las hoe zijn keuze voor vaarroute en winterligplaats veranderde op het moment dat hij in het gezelschap van Gerda was. Niet in mijn woonplaats maar vooral ver weg van mij moest die winterligplaats gekozen worden. Destijds heb ik daar niet bij nagedacht, nu vind ik het vreemd.
Ondanks mijn aanvankelijke keuze Gerda niet in dit verhaal te betrekken, kan ik er, gezien mijn conclusie, niet omheen. Ze is geen randverschijnsel maar een hoofdrolspeler. Ze gaat al jarenlang mijn gangen na door mijn blogs op Hyves, die een soort dagboek zijn, te lezen. Ze liegt alles aan elkaar om haar kaartenhuis overeind te houden. Iemand met dergelijk gedrag hoef ik niet in bescherming te nemen door haar buiten het verhaal te houden. Leugenaars, daar heb ik geen compassie mee.
Verder met de ontknoping: en wat als ze wel een relatie hebben en hij heeft tegen mij gelogen? Dat is niet het geval, daar ben ik zeker van. Lees:
Als ze een relatie hebben en hij zegt de denigrerende dingen over haar die hij heeft gezegd, over haar lichamelijke onaantrekkelijkheid, haar niet aanwezige seksuele aantrekkingskracht, zijn 'nu niet en nooit niet' enz. enz., is dat dubbel erg. Ik ben er van overtuigd dat ik het met bovenstaande bij het juiste eind heb maar stèl dat ze wel een relatie hebben. Dan is hij denderend vreemd gegaan, luid en duidelijk en met heel veel graagte. En dat had ie nog veel vaker willen doen, de man heeft vele malen voorgesteld naar mij toe te komen. Achteraf beter dat ik daar niet mee heb ingestemd, had ie over een nog groter aantal kilometers kunnen zeuren ")). Hij had ons contact graag nog veel langer willen laten duren. Als ik zijn handelen niet als onacceptabel had bestempeld, was onze relatie nog steeds intact. Wietse zou er nooit genoeg van gekregen hebben.
Wietse en ik hebben vele, vele uren doorgebracht op msn. Vaak langer dan acht uur per dag. Als ik thuiskwam van mijn werk (2 uur 's middags) ging meteen de pc aan en hadden we contact. Op mijn vrije woensdagmiddag alle uren. Nooit tijdens dat grote aantal uren was er telefonisch contact tussen Wietse en Gerda. Relatie betekent contact, naar mijn mening. Af en toe ging de telefoon, die beantwoordde hij, het was altijd een kort, zakelijk gesprek. Nooit Gerda. Geen relatie dus.
Nog een argument ten bewijze van mijn conclusie: Wietse stond op meerdere relatiesites, met foto en al. Zo dom zijn mannen in een relatie niet, je wordt hoe dan ook gezien door iemand die je kent, dat kun je als man in een relatie niet riskeren. Wietse plaatste daar zijn foto, een bewijs temeer dat hij geen relatie heeft.
Daarom, geloof mij maar, hij heeft een vriendschap. Zij ook, maar ze liegt haar omgeving al jaren voor over de aard van deze vriendschap. Het kan niet missen, zo zit de vork in de steel. Het is zo helder als glas.
Nog een mogelijkheid:
Stel nou dat Gerda, als enige, echt van mening is dat ze een relatie heeft? Ook dat kan niet aangezien haar uitingen, het 'wij' en 'ons' op haar Hyvespagina, verdwenen zodra de kans bestond dat iemand uit de kring van Wietse, ik dus, dat zou zien. Ze wist wel degelijk dat daar dingen stonden die de waarheid niet dekten.
Is dit een verbijsterende ontknoping of niet??
Ik vind van wel. Ik ben toch naïefje in eigen persoon, kan me niet eens voorstellen dat dergelijke dingen bestaan.
Inmiddels heb ik van mannen die mijn website lezen, begrepen dat er legio Gerda's op deze wereld zijn. Ze kunnen uiteraard alleen doen wat ze doen omdat mannen ze niet doorzien. Maar ja, da's niet zo moeilijk....
Dit was Wietse die, samen met Joep, de oorzaak is dat het schrijven voor mijn vriendin uiteindelijk een website is geworden.
Voor Joep en Wietse:

Bron: PZC
Naar aanleiding van Manboel krijg ik privé mail van mensen die de site hebben gelezen. Over Wietse schreef één van hen, een vrouw:
Wat een ongelooflijk zielig figuur. Niet te begrijpen hoe uitermate slap sommige mannen kunnen zijn. Of ze nu onder de plak van hun moeder, of vriendin of wat dan ook zitten, zo'n absurd gebrek aan daadkracht en ruggengraat is onbegrijpelijk. Veel mannen lijken gewoon een bepaalde bemoedering en verzorging niet te kunnen missen. Ze worden nooit volwassen, maken zich nooit los. Als ze dan seks tekort komen (omdat degene die het langjarig met zo'n moederskindje uithoudt en voornamelijk een moederrol vervult nu eenmaal niet altijd ook nog eens lekkere seks biedt), zoeken ze dat op en komen vervolgens in conflict. Want vrouwen die zichzelf respecteren duiken nu eenmaal niet voor langere tijd het bed in met iemand die niet in de smiezen heeft dat hij zelf ook wat moet bijdragen om een relatie te laten lukken. Of gewoon een bepaald 'commitment'. Want dat kunnen ze niet.
Tsja, een moederskindje, zo had ik het nog niet bekeken. Maar ik herken Wietse er wel degelijk in. Nog steeds wachtend op de goedkeuring van zijn moeder die hij, zo heb ik begrepen, als kind nooit heeft gekregen. Ach ja......Nog een reactie van een vrouw:
Bij Wietse verbaasde ik me over het feit dat jij zo dol werd op die man, ondanks zijn lichamelijke kwalen, zijn leefstijl (niet echt de jouwe), zijn 'dikheid' en zijn kleine stampertje hahahhaha, heerlijk verteld, echt ik lag dubbel.
Een reactie van een man:Ik ben inmiddels op je site in november beland en daar kom ik de beste Wietse weer tegen. Ik begrijp eerlijk gezegd (mag dat?) niet dat jij kan vallen op zo'n kind.
Ach, laat ik het als volgt verwoorden. Ik zit zojuist naar een film te kijken, getiteld Mr. Brooks, waarin een mevrouw het volgende zegt: 'Elke vrouw heeft minstens één waardeloze kerel'. Ik ben baas boven baas, ik heb er twee. Een twijfelachtige eer trouwens, beslist niet iets om jaloers op te zijn, dat kan ik je verzekeren.En tot mijn eigen verrassing volgt er nog meer. In juni 2010 krijg ik opnieuw contact met Wietse. We had dat kunnen denken?
Drie maal is scheepsrecht
En dan komt Wietse opnieuw op mijn pad. Juni 2010. Ik heb het verhaal van het daaropvolgende contact gemaakt, vervolgens een nieuw bestand gemaakt dat heet 'kort' en dan nog blijft het veel te veel. Ik ga het nu nog meer inkorten. Dat kan, want wat hij schrijft en zegt is allemaal al geschreven en gezegd. Er is niets veranderd. Het begint zo:
In juni 2010 ben ik mijn touchscreen telefoon beu, ik erger me er al anderhalf jaar aan. Doet nooit wat ik wil, scrollt te snel of te langzaam, ik moet tien keer op een symbooltje drukken voor het eindelijk reageert en tot overmaat van ramp is er iets mis als ik wil sms'en. Ik besluit mijn oude, vertrouwde telefoon weer in gebruik te nemen maar…. dat valt tegen. Ik ben blijkbaar gewend aan mijn touchscreen en ik zit te hannessen, hoe werkte dit ook weer, hoe dat.
Op vrijdag is mijn jongste dochter bij me, ze blijft een nachtje slapen want ze is uitgenodigd voor een feestelijke bijeenkomst bij een vriendin en daar wordt ze 's morgens om half elf verwacht. Die zaterdagmorgen gaat tegen tienen de bel, een mevrouw uit het appartement onder het mijne heeft last van lekkage en of ik misschien iets heb verplaatst op het terras. Net op dat moment vertrekt mijn dochter en ik zeg haar even snel gedag. In de loop van de dag vind ik dat ik mijn dochter veel te terloops heb laten gaan. Ik sms haar, bij wijze van grapje, de groet die zij altijd gebruikt: Kusje….. Ik zoek tussen de laatst gebruikte telefoonnummers en klik op verzenden.
Om 14.40 uur krijg ik een smsje terug met als afzender Wietse. Ik schrik me verloren, mijn hart staat stil, wat heb ik gedaan? Ik kijk in het rijtje waaruit ik heb gekozen om het berichtje te versturen, daar staat Wietse met zijn laatste smsje van december 2008, mijn jongste dochter en een hele rij van het nummer dat mij gedurende twee maanden smsjes stuurde waarvoor ik moest betalen.
Het is duidelijk dat ik de verkeerde regel heb gekozen, ik heb mijn kusje aan Wietse gestuurd. Hoe kan dat??? Ik heb mijn simkaart uit de touchscreen overgezet en het telefoonnummer van Wietse is daar al lang van verwijderd.
Zijn berichtje luidt: Mmmmmm, kusje terug. Vanwaar die eer?
O, o, o, wat erg, wat stom. Ik heb ook altijd te veel haast, te ongeduldig. En nu dit.
Wat er ook gebeurt is het volgende. Du moment dat ik het smsje lees, voel ik naast de schrik tevens dat Wietse een gepasseerd station is. Over en uit. Een heerlijk besef.
In de loop van de dag ga ik er de lol van inzien. 's Avonds sms ik terug: Als je dat eens wist….
Wietse wacht tot zondagavond om te antwoorden, je begrijpt natuurlijk waarom: dan is hij weer thuis en heeft zijn handen vrij. Het antwoord luidt: Vertel !?
Ik deel mee dat ik het niet ga uitleggen via sms en hij antwoordt met de vraag of we dan maar weer gezellig zullen gaan msn'en. Dat doen we. Mij kan niks gebeuren, Wietse is over en uit. Het blijft wel riskant want ik dacht hetzelfde na de eerste pauze en dat was een vergissing.
'Mag ik je vriend maken op Facebook', vraagt Wietse tijdens het eerste msn-gesprek, en vervolgens praat hij er overheen. Hij schrijft dit uiteraard in een opwelling, want hij doet het niet, zoiets durft hij niet. De vaarvriendin. Zo wordt mij meteen duidelijk dat de teugels strakker zijn aangetrokken, hetgeen in het verdere contact steeds meer evident wordt.
In dit eerste msn-gesprek blijkt tot mijn verbazing dat Wietse nog alles van mij en van ons contact weet. Bijzonder. Voor een man.
Wietse heeft veel verdriet gehad van ons afscheid, zegt hij. Er is tot nu toe geen dag voorbij gegaan zonder dat hij aan mij gedacht heeft. Voor mij is dat goed om te horen. De gedachte dat het hem niets deed terwijl ik zoveel verdriet had, is wat me het meest pijn heeft gedaan. Het idee dat ik voor hem betekenisloos was geweest. Ik ben blij te weten, hoe raar het ook klinkt, dat we het allebei moeilijk hebben gehad.
Opnieuw geeft Wietse aan dat ik langer vol had moeten houden, dan was het allemaal goed gekomen. Dat blijft hij tijdens het verdere contact steeds herhalen.
Wietse strooit nog steeds met complimenten, vindt mij nog steeds geweldig. Hij vertelt dat hij mij heel erg heeft gemist, anderhalf jaar lang. Hij heeft nog steeds dezelfde platonische relatie, zegt hij.
Ook in dit contact doet Wietse mij meerdere beloften en toezeggingen. Ik reageer erop door iedere keer aan te geven dat zijn toezeggingen niet veel waard zijn. Ik ben niet meer emotioneel afhankelijk van hem en kan wat adequater reageren.
Hij heeft in de tussenliggende tijd steeds naar me gezocht op relatiesites. Hij staat alleen nog op Knuz, zegt hij, maar hij heeft geen enkel belang bij relatiesites nu hij mij weer gevonden heeft. Hij zegt niet te hebben begrepen waarom ik het contact beëindigde. Hij dacht dat het was omdat hij te ver weg woonde of de seks niet bevredigend. Dat laatste was het geval maar was niet van invloed op mijn beslissing. Ik deel hem mee dat ik heel erg duidelijk heb aangegeven waarom. Zelfs schriftelijk, duidelijker kan niet, en hij weet niet waarom? Hij blijft zeggen dat ik het langer de kans had moeten geven en dat ik altijd zijn vriendin ben gebleven.
Kusssss, lieverd, schat, het is er meteen allemaal weer. Wietse vertelt me dat hij in de tussenliggende tijd als hij masturbeerde altijd aan mij dacht. Dezelfde week hoor ik dat hij iedere dag masturbeert. Geen wonder dat hij me niet vergeten is. "))
Wietse zegt al die tijd niet alleen de hoop te hebben gekoesterd dat we weer contact zouden hebben maar dat hij zeker wist dat ik niet voorgoed uit zijn leven was. Hij blijft zeggen:
Wietse zegt (21:41): had het maar wat langer volgehouden, dan was het allemaal goed gekomen
Het nieuwe contact duurt ruim drie maanden. Ik vertel Wietse in de msn-gesprekken met regelmaat dat hij geen kant op kan, in een keurslijf zit, niets durft, geen bewegingsvrijheid heeft. Hij spreekt dat iedere keer zo heel stellig tegen dat ik alleen daaruit al afleid dat ik gelijk heb. Ik weet hoe zijn platonische vaarvriendin mij in de gaten houdt, zelfs mij controleert ze, kun je nagaan hoe ze hem in de gaten houdt, maar ik maak hem niet wijzer.
Ik ben volgens Wietse mooi, lief, ik zie er altijd fantastisch uit en hij is zo heel erg blij me weer te zien, zo blij dat we weer contact hebben, hij heeft me zo heel erg gemist. Het verhaal begint van voor af aan, alsof er geen einde is geweest.
Er wordt veel over seks gesproken, Wietse is iedere keer in staat van opwinding als we msn'en en dat uit hij. Uiteraard heeft dat hetzelfde effect op mij. Die macht heeft hij nog steeds, in verbazingwekkende mate. Hij praat over seks met mij, lieve, warme handen waarmee hij me wil verwennen. Het lieverd, schat, kusss en knuffelssss met ontelbare s'en en 'I love you' en 'ik hou van je' komt over de digitale snelweg naar me toe. Hij wil me overal masseren, kussen waar ik het lekker vind, zo zegt hij per sms en per msn. Hij zit vol complimenten en lieve woorden, zachte woorden. Woorden die vrouwen graag horen.
Het is helder dat Wietse mijn liefde niet meer heeft maar het is leuk msn'en.
Hij is zo blij dat dat we weer 'samen' zijn dat hij me in een msn-gesprek vraagt 'stel, stel, stel dat Gerda er niet meer is, kun je dan weer net zo verliefd worden als anderhalf jaar geleden?' 'Dat weet ik niet', heb ik geantwoord.
Hij antwoordt dat Gerda in dat geval het veld maar moet ruimen want, zo voegt hij er aan toe, dat gebeurt in zo veel relaties.
Af en toe zeg ik iets waarmee ik suggereer dat hij de sukkel is zoals in de vorige aan Wietse gewijde pagina's beschreven. Dat is niet aardig maar het heeft geen enkele invloed op wat hij van me vindt, Wietse blijft mij een schatje vinden. We msn'en iedere dag, net als tijdens het vorig contact.
Ik ga even mee in een nieuwe, mooie droom met Wietse maar ben me ervan bewust dat het niet meer is dan dat. Ik houd afstand, het raakt me niet echt, maar leuk is het wel.
Hij wil me van top tot teen en omgekeerd zoenen. Ik zie er altijd zoooooooooooooooo lekker uit (sic), dat is leuk om te horen.
Na twee weken krijg ik de volgende schrik. Ik bekijk de bezoekersgegevens van de site van het koor in verband met benodigde getallen voor de sponsors, en zie dat de bezoeken van Gerda aan de site al vanaf de eerste week van het hernieuwde contact explosief zijn gestegen. Ze is dus op hoogte van het contact van Wietse en mij.
Ik ga na op welke data ze is komen kijken, meteen na het weekend van het bewuste smsje is ze me opnieuw in de gaten gaan houden op internet.
Hoe kan dat??? Wietse heeft zonder twijfel niets gezegd en toch weet ze het. Ze is twaalf keer in twee weken tijd (waarvan ze zes dagen op de boot zit) op de website van het koor komen kijken. Ik word er nijdig om. Ik baal ervan. Ik weet dat internet vrij is en dat mensen die niets met het koor te maken hebben op de site kijken. Maar zij is niet benieuwd naar het koor, zij zit achter mij aan.
Ik ben geschokt over het feit dat Gerda me weer volop in de gaten houdt en breek de msn-gesprekken met Wietse vrij snel af. Ik kan even niet aardig doen. Wat een ontzettende zak is deze man. Onder totale controle en maar volhouden dat ie baas is over zijn eigen leven. Gerda is niet jaloers, heeft hij me in het vorige contact tig maal laten weten. O nee?? Iemand die weet dat wij weer contact hebben zonder dat hij het haar heeft gezegd? Iemand die mij via Hyves en zelfs via de website van mijn koor stalkt. Dream on, dombo.
Op zondag 27 juni, ik heb bovenstaande net ontdekt, ben ik dan ook niet de meest toegankelijke in het msn-gesprek. Wietse vraagt ernaar en ik zeg dat ik het hem ooit zal laten weten.
Wietse vraagt of ik seks met hem wil. Ik antwoord dat het geen kwestie van willen is, maar dat ik me niet opnieuw ga begeven in een uitzichtloze situatie. Ik vertel hem dat hij geen enkele bewegingsvrijheid heeft en dat is toch wel een voorwaarde als je iets met iemand wilt. Dergelijke dingen zeg ik regelmatig na de ontdekking dat Gerda weer terug is als stalker. Op zulke opmerkingen reageert hij met fanatieke ontkenningen, een bewijs dat ik de waarheid spreek. Als ik zeg dat hij in een keurslijf zit of dat hij niks durft of kan, als ik aan zijn vrijheid twijfel, komt hij in verzet. Hij is allergisch voor zulke uitspraken. Raak dus.
In dit vernieuwde contact stel ik hem een paar keer op de proef door een ontmoeting voor te stellen. Hij durft het geen enkele keer. Ik stel voor in de komende week vier dagen naar hem toe te komen. Dat kan uiteraard niet, op mijn werk zitten we in de laatste weken voor de vakantie en dan is het hartstikke druk, maar ik wil zien hoe Wietse reageert. Wietse met zijn bluf dat hij doet wat hij wil.
Ik test hem dus met deze logeerpartij. Wetende dat hij niets liever wil maar niet kan. Keurslijf, weet je nog. Wietse praat er altijd overheen als het hem te heet onder de voeten wordt.
Ik deel regelmatig speldenprikken uit. De man zit in zo'n belachelijke situatie dat ik dat niet kan laten. Ik gebruik de woorden 'dat durf jij niet' zo vaak dat ik er een afkorting van maak: ddjn. Hij weet, zonder ernaar te vragen, exact wat ik bedoel. Hij kan er niet omheen dat hij geen kant op kan maar blijft dat tegenspreken. Ondanks mijn opmerkingen die hij niet leuk vindt, zegt Wietse vaak 'ik hou van je'.
Nu ik Wietse weer kan zien, zie ik dat ik niet heb overdreven over zijn dikte. Ik heb meerdere malen gedacht dat het misschien niet zo erg was als ik op Manboel heb geschreven. Het is erger. Ik ken meer mannen met teveel buik maar dat bevindt zich doorgaans zo'n beetje boven het middel. Bij Wietse is er sprake van een kogelronde buik meteen vanaf zijn borsten. Nee, dat meervoud is geen typefout. En geloof me, ik heb hem regelmatig bloot op de cam gezien in deze maanden.
Wietse heeft de instructeurs van zijn sportschool shirtjes cadeau gedaan. Kijk mij eens geweldig zijn. Je gedragen als in het feodale tijdperk, aalmoezen uitdelen. Ik word niet goed van mensen die dergelijke dingen doen. Hoezo niet het verwaten gedrag van mensen met geld, zoals hij beweert, jawel hoor, zonder mankeren. Wat een gebral, mag ik een teiltje?
Wietse beëindigt op een bepaald moment het gesprek omdat hij wordt opgevreten van de beestjes. In een ander gesprek klaagt hij steen en been over hoe veel te heet het is op de boot. Herinner je de vroege zomer van 2010, niet te harden van de hitte en dan op een boot gaan zitten die stil ligt in een jachthaven. Het is er dertig graden.
Inmiddels heb ik gehoord dat als het dek geschrobd moet worden, hij dat doet. Hij neemt de was mee naar huis en als de ramen van de boot moeten worden gelapt, komt er een extern iemand voor. Hij zorgt ook voor de ontbijttafel, vertelt hij. Wat doet Gerda eigenlijk??
Hoe dan ook, hij vindt mij een schatje, een lieverd. Dat is wat er zo leuk is aan dit contact. Dat is iets wat ik al heel lang mis en deze man geeft dat volop.
Hij is in staat van voortdurende opwinding als we cammen. De man krijgt er nooit genoeg van op seks te zinspelen, er over te praten en naar meer te verlangen. Hij heeft na mij geen behoefte gehad aan seks met iemand omdat hij al die tijd mij in gedachten had. Hij wil me heel graag ontmoeten. Ik deel mee dat het wat mij betreft kan, dat er niets kan gebeuren.
Wietse zegt (15:41): Ik wil je niet weer in de situatie van 1 1/2 jaar gelden brengen
Anja zegt (15:41): Jij kunt mij niet in die situatie brengen, dat kan ik alleen zelf.
Ik zie nu, bij het verwerken van het geheel, gesprekseindes waarin ik meedeel dat ik naar bed ga of ER ga kijken. Ik gebruik excuses om een eind aan het gesprek te maken, ik geef de voorkeur aan ER boven een gesprek met Wietse. Ik heb duidelijk geen verliefde gevoelens meer voor hem.
Ik heb besloten het stalkgedrag van Gerda aan Wietse te laten weten en heb het op schrift gesteld. Nu dat uit mijn lijf is, kan ik weer aardig zijn tegen Wietse. Zoals gezegd houdt Gerda mij digitaal in de gaten. Het is nooit gestopt, wel geminderd. Nu, terwijl ik zeker weet dat hij haar niet heeft verteld over het vernieuwde contact, barst het weer in volle hevigheid los. Gestoord wijf. Ik ben er boos over.
Wietse zit op de boot, moet van alles regelen, is blijkbaar bij de bouw van de schuit het één en ander vergeten, hij is druk met monteurs enz. Ondanks dat komt hij de hele dag door online.
Wietse, van wie ik vond dat hij een leuke kop had, heeft ook die aantrekkelijkheid verloren. Hij heeft rond zijn mond, net als een aap, zo'n geprononceerd, vooruitstekend deel,

Op vrijdag 16 juli, Gerda is aan boord, komt hij tegen alle verwachting in, 's avonds op msn. Hoe kan dat??
Anja zegt (23:00): Hoe kan het dat je online bent, op vrijdagavond???
Anja zegt (23:01): Je steun en toeverlaat is er toch altijd op vrijdag?
Wietse zegt (23:01): ja, die is al een nhalf uur plat
Anja zegt (23:01): jeetje, jij durft
Wietse zegt (23:02): ja hè, dapper, hahhahaha
En dat gaat hij vanaf deze dag doen. Ze zitten samen op de boot, over een week zijn ze samen op vakantie, zes weken lang, en ieder moment dat ze even weg is, als ze nog slaapt of al slaapt, als ze boodschappen doet, gaat shoppen, naar een vriendin is, maakt hij contact met mij op msn. Meerdere malen per dag, er zijn zelfs veel dagen van vijf keer en meer. En als hij de hond uitlaat, belt of smst hij me.
Net als in het vorig contact, praat hij over 'die'. Niet zij of Gerda, maar 'die'.
In de eerste weken van de vakantie varen de kleinkinderen mee. De aanwezigheid van zijn kleinzoon, Gerda is met de kleindochter op stap, belet Wietse niet om met mij te msn'en. Zijn kleinzoon speelt met zijn computerspelletje en opa ook, zal ik maar zeggen. Leuk, hij ziet ze een paar keer per jaar en als ze er dan zijn, gaat hij zitten msn'en. En niet één keer, vaak.
Wietse zegt dat hij al die tijd heeft geweten dat wij elkaar weer zouden vinden.
Uit een gesprek blijkt dat Wietse uit het feit dat ik bij de eerste ontmoeting het bed met hem deelde, heeft afgeleid dat ik makkelijk te hebben ben.
Anja zegt (21:17): Ik ga toch niet zomaar met iemand naar bed, dan had ik dat met al die tussenliggende mannen ook wel kunnen doen
Wietse zegt (21:17): Wist ik op dat moment toch ook niet
Anja zegt (21:18): dat wil zeggen dat je geen idee had wie ik was??? en wie ik ben???
Wietse zegt (21:18): kusssssssssssssss, lieverd, en sorry
Ik geef meerdere malen een hint over hoe hij voor de gek wordt gehouden, de activiteit van Gerda op de site van het koor is groot, ze weet dus van dit contact. Dat kan alleen door dingen te doen die niet deugen

Anja zegt (22:07): jij hebt het idee dat ik iets met jou wil, als partner, en dat is beslist niet zo.
Wietse durft het zelfs aan met cam te msn'en als Gerda op de boot is. Hij doet dat als zijn steun en toeverlaat, zoals hij haar noemt, ligt te slapen. Wel een risico maar het kan hem niks schelen.
Ik daag hem nog steeds uit, hij ligt in Zierikzee en daar weet ik de weg.
Anja zegt (16:59): ga je je hondje uitlaten vanavond? Ik zal op je wachten in de Lange Sint Janstraat.
Wietse zegt (17:00): Ik lig bijna tegen de brug
Anja zegt (17:01): welke brug?
Wietse zegt (17:01): ophaalbrug, in de haven bij de oude toren
Ik wijs hem op mijn eerste huis, waar hij nu blijkbaar tegenover ligt. De schat maakt er in de komende dagen foto's van en kijkt daar vaak naar. Hij loopt er steeds naar toe en stelt zich voor hoe het was toen ik daar woonde.
Hij spreekt bij alle gelegenheden zijn afkeer van Gerda op seksueel gebied uit. Hij heeft liever niks dan haar.
Hij blijft vissen naar hoe mijn gevoelens voor hem zijn. Als ik zeg dat ik dat in bedwang heb, leidt hij daaruit af dat het er nog steeds is en vertelt dat het bij hem ook zo is. In ruime mate.
Wietse is dus zoekende of ik nog verliefd op hem ben of wil worden. Hij zegt opnieuw dat Gerda dan het veld maar moet ruimen. Ik ga er niet op in.
Op een dag vertelt hij dat hij de volgende dag naar Veere of Yerseke gaat. Als die dag is aangebroken, is hij gewoon nog waar hij was. 29 juli:
Anja zegt (15:58): waar ben je?
Wietse zegt (15:58): Zierikzee
Anja zegt (15:59): Hûh?? Je ging naar Veere of Yerseke
Wietse zegt (15:59): Nee, gewoon blijven liggen
Wietse zegt (16:00): Er is een vriendin/collega van Gerda met kind en die blijven slapen
Anja zegt (16:01): maar je zei gisteren dat je wegging???
Wietse zegt (16:01): Ja, maar dat was gisteren, toen wist ik dat nog niet
Ben ik gek??? Ze zit op ZIJN boot, hij denkt deze dag te gaan varen, zij heeft mensen uitgenodigd en hij weet dat niet. Ja hoor Wietse, jij bent helemaal vrij om te doen en laten wat je wilt. Goed gedaan jochie. Hiermee wordt tevens bevestigd dat die twee mensen niet communiceren.
In mijn vorige stuk schreef ik dat ze de plaatsen waar ze liggen niet bekijken, dat is ook vrij zinloos want ze gaan altijd naar dezelfde plaatsen. Gaaaaap. Zo ligt hij nu voor de zoveelste keer in Zierikzee, naast de stadspoort, en hij weet niet dat er stadspoorten zijn in Zierikzee:
Wietse zegt (12:13): over welke poort heb jij het steeds, hier is helemaal geen poort
Anja zegt (12:13): wat hoor ik dan voor klokken??
Wietse zegt (12:14): ja, dat carillion
Anja zegt (12:14): Dat hangt in de stadspoort. Er zijn twee poorten, één waardoor je de stad binnengaat en één waardoor je eruit gaat. Daar lig jij. Er rijden toch auto's over die ophaalbrug?
Wietse zegt (12:15): Ja, maar ik lig vóór de ophaalbrug
Anja zegt (12:15): Dan lig je naast de Zuidhavenpoort. Jij hebt het over torens maar dat zijn de stadspoorten die vroeger 's nachts dicht gingen. Ga maar kijken, hebben rood met zwarte deuren
't Is toch niet te geloven. Voor de honderdste keer in Zierikzee en de monumenten zijn niet eens bekend. Nog een testje.
Anja zegt (16:03): Als je in Veere bent, kan ik in de jachtclub gaan eten en als jij dat dan ook doet.......
Wietse zegt (16:03): ja, bij mijn vriendinnen
Anja zegt (16:03): bij mijn vriendinnen???
Wietse zegt (16:03): yeps, de dames die de jachtclub runnen
Anja zegt (16:04): je bent echt zielig hoor
Blèèh. Misschien kan hij voor die dames ook shirtjes laten drukken. Hoe zielig is de behoefte gekend te zijn door bedienend personeel. Zo sneu. Wietse dus.
Wietse blijft doorgaans op msn tot hij gestoord wordt.
Wietse zegt (17:04): o jeee, einde pret
Wietse zegt (17:04): er klimt er een aan boord
kussssssssssss
'Er klimt er een aan boord' is Gerda. Je zult toch maar zo bedrogen worden, ze heeft nog maar één voet op de wal of in de slaapkamer en hij komt online en roept me op. Het is echt te erg. Van mij ook, zei je?? Nee, van mij niet, deze mevrouw stalkt me op internet, al sinds oktober 2008 en het is nu zomer 2010. Hoe zij bedrogen wordt en of ik daar deel aan heb, interesseert me dan ook helemaal niets. Mijn principe aan bedrog niet mee te werken, mag voor deze ene keer de laan uit. Ze verdient niet beter.
Wietse belt en smst als hij de hond uitlaat. Nee, ook dat doen ze niet samen. Ze doen niks samen dan uit eten gaan. En slapen hahaha.
Als ik niet op msn kom, belt en smst hij. Als ik niet opneem, spreekt hij bijvoorbeeld het volgende in:
2 augustus 15.10 uur
'kus hai meiske. ja terugbellen gaat niet. ik zit al een heel tijdje online maar ja je komt niet, je bent niet te bereiken jammer jammer jammer. hartelijk dank voor je lieve wensen en misschien zie ik je vanavond nog. dag lieverd kusssssss'
Wietse is jarig vandaag, vandaar mijn lieve wensen. 's Avonds belt hij me, Gerda zit in het clubhuis met andere mensen Wietse's verjaardag te vieren en hij gaat weg van zijn eigen feestje om met mij te bellen. Het maakt Wietse allemaal niet uit, hij wil mij horen.
Hij spreekt met veel minachting over zijn steun en toeverlaat. Hij praat over 'haar' en 'die'. Ook iets wat ik in onze msn-gesprekken afkort: ik praat over zijn s&t en dan bedoel ik de benaming waarmee hij aan haar refereert, zijn steun en toeverlaat. Ik blijf hem wijzen op zijn rare sitiatie:
Anja zegt (15:38): Dan val jij meteen af. Jij kunt je ballen onderhand beter ter beschikking stellen aan de wetenschap, zo weinig gebruikt voor het doel waarvoor ze zijn
Wietse zegt (15:38): ja, helaas
Wietse heeft voor een tocht die na de zomervakantie wordt gevaren een ouder echtpaar uitgenodigd. Hij zal es iets alleen doen.... Het echtpaar is 74 en 71 jaar oud. Wietse moppert van tevoren al dat hij gek wordt van haar geklets.
Anja zegt (15:48): tja, dan moet je ze niet vragen
Wietse zegt (15:48): Alleen kan niet
Anja zegt (15:48): Wat niet???
Wietse zegt (15:48): alleen varen op zo'n tocht
Anja zegt (15:48): O, en Laura dan??? (het meisje dat alleen de wereld rond wil zeilen)
Wietse zegt (15:48): hahahahaha, op zee kom je niet zoveel tegen
Anja zegt (15:48): En mijn collega met een 16 m lange boot, motorboot, vrouw, vaart altijd alleen??
Wietse zegt (15:49): ja, maar dat is het probleem niet, de tocht is het probleem
Laura komt, voor zover ik weet, met regelmaat in een haven. Uitvluchten dus, smoezen. Zodra ik iets zeg dat hem te kijk zet als slappeling, komt hij met onzinnige opmerkingen als 'de tocht is het probleem'. ?????
Ik krijg mailtjes waarin alleen maar Kusssssssssssssssssssssssssssss staat of mooie dagdromen over wat Wietse allemaal met me wil doen. Die Wietse, die kan fantaseren!! Ons staat nog van alles te wachten, althans volgens Wietse.
Anja zegt (0:04): jaja, die beloftes ken ik.
Wietse vindt het geslaagd me, als ik niet online ben, onophoudelijk op te roepen en buzzers te sturen. Hij blijft het proberen. Maar ja, als ik er niet ben, ben ik er niet. Let op de tijden. 21 augustus:
Wietse zegt (16:45): Lieve schat, hele dikke kusssssssssssssssssssss en misschien tot vanavond
Wietse zegt (16:46): nogmaals dikke knuffels en een ovfrvloed aan lekkere kussjes overal op je lichaam.
Wietse zegt (16:49): bye bye, kussssssssssssssssssssssssssssssssssssss
Wietse zegt (16:59): kusssssssssssssssssssssssssssssssssssssss
Ik wrijf nog meer dingen in:
Anja zegt (23:13): jij deed net alsof jij dat was, maar ja
Wietse zegt (23:13): Ik deed niets net alsof
Anja zegt (23:13): tuurlijk wel
Wietse zegt (23:14): Ik had je duidelijk gezegd hoe en wat
Anja zegt (23:14): je sprak over een vaarvriendin, dat is iets anders dan een relatie. Je hebt in alle toonaarden ontkend een relatie te hebben, ik heb het tig x gevraagd
Wietse zegt (23:14): Ik vind nog steeds van niet, maar jij zou me alleen willen
Anja zegt (23:14): toen wel, nu niet meer
Wietse zegt (23:15): o
Ik noem hem een bangerd, zeg dat hij geen bewegingsvrijheid heeft, in een keurslijf zit, niks durft, en gebruik heel vaak de afkorting ddjn.
Inmiddels ga ik mee in de fantasieën van Wietse, ik ga mee in zijn idee dat ik hem ga ontmoeten. Ik weet nu zeker dat er met mij emotioneel niets kan gebeuren, dus het zou kunnen.
Anja zegt (23:45): dat ga jij niet meemaken
Wietse zegt (23:45): ECHT WEL
Anja zegt (23:45): nee
Wietse zegt (23:45): Ik sta erop
Anja zegt (23:45): ALS wij elkaar ontmoeten, en lees goed, als staat met hoofdletters, is dat niet hier
Wietse zegt (23:46): Niet, waardan ?
Anja zegt (23:46): Bij jou. Of boek een paar dagen Barcelona. Maandag weg, woensdag terug of zo.
Wietse zegt (23:47): kusssssssssssss, lieverd, gaan we doen, beginnen bij mij thuis
Anja zegt (23:47): Hoezo beginnen??? Dream on. ALS wij elkaar gaan ontmoeten is dat een eenmalige happening.
Duidelijk dus. Hij komt niet meer in mijn huis. Dat zit hem danig dwars, hij komt er vele malen op terug. Voor mij echter staat het vast. Ik heb besloten me één keer te buiten te gaan met Wietse, dat mag wel weer een keer na een jaar en acht maanden, en dat is het, meer gaat er niet gebeuren.
Wietse vraagt mij dingen te doen voor de cam maar ik heb daar geen zin in.
Anja zegt (0:30): ja, schat, maar jij bent daar niet alleen, zou jij dat durven als er hier een meneer te slapen lag????
Wietse zegt (0:30): IK BEN ALLEEN !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Anja zegt (0:30): er is nog iemand aan boord en die kan wakker worden
Wietse zegt (0:31): Die is nog nooit wakker geworden
Dan gebeurt er iets wat mijn idee één keer met Wietse seks te hebben onderuit haalt. Wat een slappe zak is die man, hij zit vol smoezen en uitvluchten. Het gaat als volgt:
Wietse zegt mij wel weer eens lekker te willen zoenen. Hij stelt voor dat ik, als hij maandag weer in Zierikzee is, richting mijn oude woning loop en dat hij dan naar me toe komt. Ik, wetende dat hij dat niet gaat doen, ga hierin mee en zeg:
Anja zegt (23:26): Oké, laat de hond uit op een bepaalde tijd, kunnen we ff zoenen in de auto, lijkt me spannend.
Let op, het is Wietse's voorstel, hij begint hierover. Hij wil me graag zoenen en ik bied aan naar Zierikzee te komen. Het wordt uiteraard niks maar hij zal een reden moeten verzinnen waarom niet nu ik ja heb gezegd. Hij durft zoiets uiteraard niet maar doet voortdurend alsof hij het wel gaat doen.
Hij vraagt of ik naar de Havendag in Zierikzee wil komen, dan kan ik hem in de drukte even aanraken. Ja hoor, ik ben van lotje. Gerda zou mij meteen herkennen, ze kan mijn gezicht wel dromen. Maar dat weet Wietse niet.
Opnieuw gaat hij op zoek naar mijn gevoelens voor hem. We hebben het over het vorig contact.
Anja zegt (23:21): was een contact met een heel lieve man die mijn hart veroverd had
Wietse zegt (23:22): en nu ????????????
Anja zegt (23:22): nu heb ik dat in bedwang.
Wietse zegt (23:49): Ja, maandag Zierikzee
Anja zegt (23:50): Jij wilde zoenen, daar ging het over, voor zoenen kom ik naar Zzee
Wietse zegt (23:50): hahahaha, ik zie me al
Anja zegt (23:51): Hondje op de achterbank, die kan toch niet praten, en dan heerlijk kussen
Wietse zegt (23:51): en dan komt een avn onze deelnemer daar net de hond uitlaten
De eerste smoes, één van de deelnemers aan de tocht kan langs lopen. En meteen de volgende:
Anja zegt (23.51): ik heb een auto, het is donker, wie ziet dat????
Wietse zegt (23:51): God lieverd, word nu zo geil als boter
Anja zegt (23:52): van kussen???? van PRATEN over kussen???
Wietse zegt (23:52): Van de gedachte al
Anja zegt (23:52): Tja, noem maar een tijd, is maar een endje hier vandaan
Wietse zegt (23:53): nee, kan ik niet maken, heb het hartstikke druk en steeds aan boord bij iedereen voor informatie enz (De tweede smoes)
Anja zegt (23:53): Om half elf??? 's avonds?? Je zegt gewoon 'ik ga de hond even uitlaten'.
Wietse zegt (23:53): IK ZOU ER BIJNA EEN MOORD VOOR DOEN!!!!!!
Hij verzint excuses om niet aan zichzelf te moeten toegeven dat hij een man is die niets over zijn eigen leven te vertellen heeft: 'hartstikke druk en steeds aan boord bij iedereen voor informatie'. Dat is niet waar, hij is iedere avond op msn, dus hoezo bij iedereen aan boord?
Anja zegt (23:58): ik heb even gedacht dat je het zou durven, Z'zee, met hond op de achterbank. Paar dagen geleden leek dat zo.
Wietse zegt (23:58): Ja, gaat niet over durven, maar als ik je voor niks laat rijden is het niet fijn voor jou
Dit slaat natuurlijk helemaal nergens op, hoe kan hij mij voor niks laten rijden? Het is gewoon een nieuw excuus. Het derde.
Anja zegt (23:59): dat zou ik ook niet doen
Wietse zegt (23:59): kan zijn dat we toch nog met z'n allen gaan eten
Wietse zegt (23:59): of dat we bij vrienden terecht komen die daar wonen
De ene smoes na de andere. Ze gaan niet met z'n allen eten, de etentjes van de groep zijn gepland en komen niet zomaar op. Hij heeft daar geen vrienden, Gerda heeft daar een vriendin, ze gaat daar alleen op bezoek en dat vindt Wietse maar al te fijn want dan kan hij met mij msn'en.
Wat moet die man zich in bochten wringen om niet te hoeven toegeven dat ie geen kant op kan. En als ie nu in een relatie zat maar dat ontkent hij in alle hevigheid. Als hij de hond 's avonds uitlaat, slaapt ze al. Ze wordt nooit wakker, zei hij bovenstaand, en dan nog niks durven?
Anja zegt (23:59): ik, in jouw plaats, zou zoiets super spannend vinden
Wietse zegt (0:00): jaaaaaaaa, mijn god, tuurlijk vind ik dat. Maar weet niet in welke situatie ik maandag kom
Dan moet het maar gezegd:
Anja zegt (0:00): dezelfde situatie als alle dagen tot nu toe??? Ongeveer half elf online???
Wietse zegt (0:00): ja, maar daarvoor zijn geen garanties, waren ook dagen dat je al was gaan slapen
Het wordt blijkbaar erg moeilijk voor hem want dit slaat nog minder ergens op. Ik wil naar Zierikzee komen en een smoes is dat ik weleens op die tijd al slaap. Vraagteken, vraagteken, vraagteken.
Anja zegt (0:02): we houden er over op. Gaat niet door. Oké
Wietse zegt (0:09): Je weet de risico's en toch wil je het
Anja zegt (0:09): Er is geen enkel risico. Ik word niet opnieuw verliefd op jou
Wietse zegt (0:10): Wanneer denk je dat je het aankan?
Tja, die is te mooi om te laten gaan, een inkoppertje:
Anja zegt (0:10): Maandagavond
Wietse zegt (0:10): hahahaha, dacht ik al
Anja zegt (0:10): Bangebroek
Wietse zegt (0:10): kussssssssssssssss
Anja zegt (0:10): Hebben we het wel over als je thuis bent
Wietse zegt (0:11): Tuurlijk schat, maar je begrijpt hopelijk toch wel dat ik nu niet in de omstandigheden ben om zo'n stunt uit te halen
Anja zegt (0:11): nee, dat begrijp ik niet, maar ik accepteer het wel
Wietse zegt (0:11): oke, jammer dat je het niet begrijpt
Wietse zegt (0:11): Heb echt alwel visioenen gehad, van ons samen op de achterbank van jou Renaultje
En dan, alsof dit allemaal niet besproken is, gaat hij gewoon door over de ontmoeting in Zierikzee. Ditmaal in een mail.
maandag 30 augustus 2010
Hallo lief,
Had vannacht gedroomd hoe het geweest zou zijn bij ons geheime afspraakje in Zzee, dus was een heerlijke droom, helaas werd ik op het hoogtepunt wakker.
Mmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmm, was geweldig.
Liefssssssssssssssss en hele dikke warme knuffel en een heeeeeeele geile zoennnnnnnnn.
Je vriendje
Ons contact wordt minder en minder, vooral omdat ik het zat ben. Zijn grootdoenerij over een ontmoeting in Zierikzee en als ik dan toehap allerlei smoezen verzinnen omdat ie niet durft, deed de deur dicht. Ik ben zijn uitvluchten zo zat. Erken toch gewoon ruiterlijk dat je geen mogelijkheden hebt. Ik heb geen enkel respect voor deze man.
Ik ontloop hem, stuur mailtjes met 'ben vroeg naar bed gegaan', terwijl ik alleen maar vroeg naar bed ga om hem te ontlopen.
In het volgende gesprek is duidelijk dat ik het beu ben, ik schiet uit mijn slof als blijkt dat hij, zelfs als hij het laatste weekend van de vakantie thuis is, niet alleen is. 4 september:
Anja zegt (16:04): Ben je thuis????
Wietse zegt (16:05): Ja, ben nu thuis
Anja zegt (16:05): o, dacht pas na het weekend
Anja zegt (16:06): wanneer ben je thuisgekomen??
Wietse zegt (16:06): uurtje of zo geleden
Wietse zegt (16:08): kussssssssss
Anja zegt (16:09): Heb je tijd voor iets ernstigs?? (het stalkingverhaal moet er dan nu maar meteen uit)
Wietse zegt (16:09): niet zo lang, Gerda is even naar de Etos
Anja zegt (16:09): oké, volgende keer dan
Wietse zegt (16:09): Maar moet bellen om binnen te kunnen
Anja zegt (16:09): Jeesses, ben je nu nog niet alleen. Hoezo keurslijf!
Wietse zegt (16:10): Nee, haar auto staat al die tijd hier in de garage
Anja zegt (16:10): Het is echt heel erg hoor, jij hebt echt geen enkele bewegingsvrijheid
Wietse zegt (16:10): hahahahahaha, alle die ik wil
Anja zegt (16:10): Helemaal niks. Doe je ogen toch es open
Anja zegt (16:11): Zelfs nu je thuis bent, ben je niet alleen. Wanneer dan wel???
Wietse zegt (16:11): Maandag ochtend tandarts, maandag middag nog een keer
Anja zegt (16:11): Wat heeft dat met mijn vraag te maken???
Wietse zegt (16:11): Ben na de 17 e weer thuis en alleen, morgenavond ook
Anja zegt (16:12): Heb je nog wel een leven voor jezelf????
Wietse zegt (16:13): Nee,maar ik kan zoi wie zo niet stilzitten
Anja zegt (16:13): ik weet het even niet meer..
Wietse zegt (16:14): even niet ?
Anja zegt (16:14): wat te zeggen bedoel ik
Wietse zegt (16:14): kusssssssss lieverd, dan maar een lekkere dikke pakkert
Anja zegt (16:15): Het is echt te zielig voor woorden. Zes weken bij elkaar en als je dan een weekend naar huis gaat mag je niet eens alleen. Jeesses, het is zo verschrikkelijk sneu
Ja, ik doe lelijk, het is toch te erg voor woorden. En dat is allemaal vooropgezet, ze weet immers dat we weer contact hebben. Ze heeft er waarschijnlijk geen idee van dat we alle dagen intensief contact hebben gehad, ook als zij sliep, maar voorkomt op deze manier dat we elkaar kunnen ontmoeten als hij een weekend thuis is. Dan hoor ik de bel:
Wietse zegt (16:15): Ik moet nu weg
Anja zegt (16:16): Je MOET weer stoppen begrijp ik
Wietse zegt (16:16): helaas
kusssssssssssssssssssssssssssssssssss
Ja, hij MOET stoppen. Helaas, schrijft hij. Zijn s&t staat aan de deur. Overigens vind ik het feit dat ze geen sleutel heeft alweer een bewijs voor mijn stelling dat ze geen relatie hebben.
Auto bij Wietse in de garage, daar moet ze veertig minuten voor rijden. Alsof de plaats waar zij woont het centrum is van autodiefstal en vandalisme. Je kunt hem ook alles wijsmaken.
Inmiddels ben ik op vakantie geweest met Karel. Zie http://www.manboel.nl/2010/juli/karel Het verslag van mijn vakantie heb ik naar twintig mensen gestuurd. Niet naar Wietse, ik heb het eigenlijk gehad met Wietse en heb er geen zin in hem het verslag te sturen. Het komt ter sprake omdat ik hem een foto stuur die tijdens de vakantie is gemaakt. Hij wil het verslag ook lezen, vindt het niet leuk dat hij het niet heeft, hij komt er steeds op terug dat hij het niet mag lezen.
Anja zegt (21:54): de foto staat in mijn verslag van de vakantie. Heb ik donderdagavond naar 20 mensen gestuurd
Wietse zegt (21:54): Je ziet er lekker uit op de foto
Anja zegt (21:54): Krijg steeds reacties. Iedereen lacht zich een kriek
Wietse zegt (21:54): Welk verslag en waar ?
Anja zegt (21:54): van mijn vakantie met Karel
Wietse zegt (21:55): Ow, waarom niet naar mij ?
Anja zegt (21:55): Omdat het een vrij lang verslag is, ga jij toch niet lezen
Wietse zegt (21:55): hahahaha, wat denk jij toch allemaal van mij ?
Anja zegt (21:56): zo heb ik dat ingeschat, ik heb het gestuurd naar mensen waarvan ik zeker weet dat ze het leuk vinden
Wietse zegt (21:56): Nou, zpou goed een valse inschatting kunnen zijn
Anja zegt (21:57): Ik heb het opgesierd met foto's en plaatjes, is leuk geworden
Wietse zegt (21:57): Ik ben benieuwd
Anja zegt (21:57): Hier een reactie van een journalist die ik ken:
Anja, je hebt een PERFECT verhaal gemaakt van jouw belevenissen. Ik heb er giga van genoten en krom gelegen van het lachen. Proficiat meissie, maar euh... ga zo niet door, hè...
Wietse zegt (21:58): Waarom zou ik daar dan ook niet om kunnen lachen ????????????
Anja zegt (21:58): Te veel moeite
Wietse zegt (21:58): Nou ja
Ik vertel Wietse dat ik mijn seksdrive ten opzichte van hem kwijt ben. Hij denkt aan een tijdelijke situatie en zegt dat het wel weer komt. Haha. Het is een permanente situatie. Over en uit.
Hij zegt dat hij op iedereen geil kan worden. Dat inkoppertje is te mooi om te laten gaan: ik wijs hem op Gerda en hij zegt dat zij de uitzondering is.
Wietse zegt (11:08): Jammer dat je niet in Eindhoven woont
Anja zegt (11:09): Alsof je dan wel durft......
Wietse zegt (11:09): Het is geen kwestie van niet durven, ik durf alles
Anja zegt (11:09): hahaha
Wietse zegt (11:09): Het is ook een kwestie van afstand
Daar komt het aantal kilometers weer om de hoek kijken. Weer een smoes.
Na de zomervakantie gaat hij, zoals boven geschreven, anderhalve week varen met gasten. Gerda is weer aan het werk. Zelfs met die gasten aan boord, is hij iedere dag meerdere malen op msn. Zij laten de hond uit of dit:
Wietse zegt (15:50): Die heb ik met een fluisterboot de Biesbosch ingestuurd
Wietse zegt (15:50): Ben daar zelf al 300 keer of zo geweest
Ook 's avonds msnt hij, waar zijn gasten bij zitten. Zij kijken tv en hij zit achter de pc. Hij waagt nogal wat, die Wietse.
Inmiddels zijn er twee dingen die hem dwars zitten. Hij mag niet bij mij thuis en het vakantieverslag.
Wietse zegt (16:03): Dat bedoel ik, laat mij ook eens lachen
Wietse zegt (16:04): Ik mag ook al niet meer bij je thuis komen
En iedere keer als ik hem het vuur na aan de schenen leg, praat hij erover heen. Ik ben de man echt zat, wat een verschrikkelijk slappe zak. Ik zit heel erg mijn best te doen maar af en toe kan het niet anders, dan stel ik zijn onzin aan de kaak.
Nu ik niet meer altijd reageer op zijn msn-oproepen, is onderstaande iets wat meerdere keren gebeurt:
12 september
Wietse zegt (20:02): Hallo Lekker ding !!!!!!!!!!!!
Wietse stuurt je een wink: "Zoen" afspelen
Wietse heeft je een buzzer gestuurd.
Wietse stuurt je een wink: "Liefdesbrief" afspelen
Wietse stuurt je een wink: "Stuiteroog" afspelen
Wietse heeft je een buzzer gestuurd.
Wietse stuurt je een wink: "Zoen" afspelen
Wietse stuurt je een wink: "Knockknock" afspelen
Wietse heeft je een buzzer gestuurd.
Wietse stuurt je een wink: "Noten" afspelen
Wietse stuurt je een wink: "Silly" afspelen
Wietse heeft je een buzzer gestuurd.
Wietse stuurt je een wink: "Waterballon" afspelen
Dan ben je toch niet helemaal kachel, als man van 66 jaar?? Ik ben er op dat moment wel maar heb geen zin online te komen. Omdat ik op bovenstaande niet reageer, volgt dit:
Sms Wietse 12 september 20.12 uur
Ik ben online!
Sms Anja 12 september 2010 20.15 uur
Sorry, heb bezoek. Kusss
Dat is niet waar, maar ik kan het slappe gedoe niet meer aanhoren, de uitvluchten, de excuses, de smoezen. Ik ga er ook nog van liegen, dat is helemaal te erg. Hij smst terug, ondanks dat ik schreef dat ik bezoek heb.
Sms Wietse 12 september 2009 20.17 uur
O ja, het nieuwe meneertje? Gezellig? xxxx
Hij probeert het opnieuw, om 20.29 uur. Alsof gasten zo snel weg zijn, maar dat doet er blijkbaar niet toe, hij wil mij spreken en dan dringt hij aan.
Wietse zegt (20:29): hallo schat
En om 20.45 uur:
Wietse zegt (20:45): ik hoor je wel als je nog komt
En om 21.08 uur:
Wietse heeft je een buzzer gestuurd.
Wietse zegt (21:08): kussss
En om 21.28 uur:
Wietse zegt (21:28): Ben je er nu wel of niet ?
En om 21.45 uur:
Wietse zegt (21.45): halloooooooooooo
Hoe eenzaam is die man??? En dat terwijl hij gasten aan boord heeft.
Hij doet ook nog steeds alsof hij een heel druk leven heeft. Ik vind dat het wel meevalt. Oeps, ik trek zijn belangrijkheid in twijfel, daar gaat hij van steigeren. Onmiddellijk beledigd als hij denkt dat ik aan zijn importantie twijfel. Flikker toch op met je interessantdoenerij. In het vorig contact was hij, net zoals nu, iedere middag en iedere avond met mij op msn en in het weekend gold dat jaren vooruit vaststaande leven.
Aan mijn kant is er een nieuwe meneer in het vizier, dat vindt hij niet leuk.
Wietse zegt (21:27): Nou, hou je me een beetje op de hoogte van de escapades met meneer uit Brabant
Anja zegt (21:27): Als het zover is dat we elkaar ontmoeten, is nog niet zo ver
Anja zegt (21:27): wel tamelijk snel, hij wil graag mijn handen vasthouden, zei hij. Vind ik wel romantisch
Wietse zegt (21:28): Lieverd, dat wil ik al 1 jaar en 9 maanden
Anja zegt (21:28): ja, maar je doet het niet dus moet ik verder zoeken
En daar praat ie overheen. Zoals gebruikelijk.
Wietse zegt (21:46): Tsja, ik zou zeggen dan kom ik wel even kijke, maar ik mag er bij jou niet in
Anja zegt (21:46): Wat zou je schrikken als ik zei van wel, want je doet het toch niet
Wietse zegt (21:47): pffffffffffff, hier word ik zo moe van
Heerlijk, hij kan er niet meer tegenop. Is ook moeilijk, want ik heb het bij het rechte eind. Zijn leugens en beloftes, zijn smoezen en uitvluchten, ik doorzie ze allemaal.
Tijdens deze weken heb ik een brief geschreven voor Wietse. Een brief getriggerd door twee dingen. Hoofdoorzaak is het stalkgedrag van zijn vriendin, daar ga ik hem van op de hoogte stellen. Tweede punt is dat ik hem tijdens deze vakantie zoveel dingen heb horen zeggen waaruit blijkt dat hij zich wezenloos verveelt dat ik tot de conclusie ben gekomen dat hij in het leven dat hij leidt veel tekort komt, mede gezien zijn hang naar contact. Omdat hij daarin berust en dat 'het lot' noemt, vind ik deze man zo'n slappe zak. In de afgelopen weken is mijn minachting voor deze man gegroeid. Een Jan Jurk is het. Geen stap kan hij links of rechts doen, hij durft helemaal niks. Dat is op zich niet erg, maar kom daar dan voor uit, ga niet voortdurend beweren dat je kunt doen en laten wat je wilt. Ik ben het meer dan zat.
Op 19 september komt Wietse thuis. Ik heb de brief klaar en heb me voorgenomen hem om ongeveer 18.00 uur als bijlage te mailen, dan kan ik er vrij zeker van zijn dat Wietse of thuis is of onderweg naar huis. Ik wil natuurlijk niet dat hij de brief aan boord binnenhaalt.
Onderwerp: Eindelijk thuis
Datum: zondag 19 september 2010 17:42 uur
Hi Wietse,
Ik stuur je bijgevoegd een schrijven. Ik wil graag dat je het leest. Ik ga ervan uit dat je dat ook doet, ik vind dat ik zoveel wel verdiend heb.
Het gaat over iets wat mij overkomt omdat ik met jou contact heb en waar ik boos om ben.
Als je erop wilt reageren, zie ik het wel. Zo niet, ook prima. Het idee nooit meer iets van je te horen voelt raar, maar ik heb ingecalculeerd dat dat het geval zal zijn als gevolg van dit schrijven.
Eventuele boosheid mag je elders uiten, schop maar tegen een boom als je de hond uitlaat, ik hoef het niet te weten.
Ik wens je veel liefs maar vooral inzicht,
Anja.
Er is iets aan de hand waar ik boos om ben. Ik ga dus onaardige dingen zeggen, maar dat is dan zo.
Je hebt me in ons vorig contact meerdere malen gezegd dat G niet jaloers is. Dat is een enorme vergissing. G is zich doodgeschrokken toen ik verscheen. Om die reden heeft ze me, vanaf het moment dat je op Hyves mijn vriend werd, gevolgd. Ik voelde dat aan en ben Goldmember geworden. Als Goldmember kun je zien wie je blogs leest, wie je profiel bekijkt en wie je foto's heeft bekeken. Zij dus. Tot op de dag van vandaag (!!) één van de trouwste bezoekers. Ze staat altijd in mijn statistieken.
Na september 2009 leek het op te houden maar het bleek al gauw dat ze een tweede Hyvesaccount heeft aangemaakt. Haar woonplaats verdween uit mijn statistieken en Tilburg kwam er voor in de plaats. Ik ken niemand in Tilburg. Duidelijk dus. Met dat tweede account kijkt ze vanaf september 2009.
In februari 2010 opende ik, t.b.v. een brochure voor sponsors, voor de site van het koor de mogelijkheid het aantal bezoekers te bekijken. Dan is ook zichtbaar wie er op de site kijkt. Tot mijn onuitsprekelijke verbazing: ook daar G. Vaak. Heel vaak.
Ik word dus al sinds ons vorig contact door G in de gaten gehouden. Bij het koor kijkt ze bij de pagina Bestuur, op zoek naar mijn gegevens. Mijn gegevens echter staan daar niet meer. Van alle bestuursleden staat daar naam en telefoonnummer maar niet van mij, dat is weg vanwege die zieke belangstelling.
Ze bekijkt de foto's, en ja daar kan ze me op vinden want ze heeft mijn foto's op Hyves zo vaak bekeken dat ze me kan dromen. Ook die van mijn dochters en dat voelt bijzonder onplezierig, zelfs bij mijn vrienden op Hyves gaat ze kijken. Zij zou me als eerste herkennen als ik naar de Havendag in Zierikzee zou komen, maar ik heb wijselijk gezwegen toen je dat voorstelde.
Ik heb van dit alles bewijzen. Ik heb er legio printscreens van opgeslagen op mijn pc.
Ik wist tijdens ons vorig contact al dat ik in de gaten werd gehouden op Hyves, ik heb het je niet verteld. Maar de site van het koor??? Hoe diep kan een mens zinken.
Ik heb lang geaarzeld of ik het je nu wel zou vertellen omdat jij dit niet wilt weten. Je gaat iedere hobbel uit de weg.
En het wordt nog erger maar eerst een vraag: heb je G verteld dat wij weer contact hebben? Kan ze op enigerlei manier gemerkt hebben dat wij contact hebben? Ik weet het antwoord ook zonder deze vragen: dat heb je niet gedaan.
Nou Wietse, ze weet het wel. Wij hebben opnieuw contact sinds 12 juni en vanaf 13 juni is haar hoeveelheid bezoeken aan de site van het koor spectaculair toegenomen. Twaalf keer in veertien dagen is ze naar me op zoek geweest. Als je zoiets doet, mankeert er iets aan je. Iemand die zoiets doet geeft blijk van een geestelijk deficit.
Ik word al bijna twee jaar digitaal gestalkt door een gestoord wijf.
En nu het ergste, de conclusie ligt voor de hand.
Jij hebt niets gezegd over ons vernieuwd contact en toch weet ze het vanaf dag één. Hoe kan dat??
Besef je wat dat inhoudt? Het betekent dat ze in je telefoon kijkt en op je pc.
Hoezo geen keurslijf? Hoezo ik wil mijn vrijheid? Je bent volledig onder controle.
Ik heb het je al vaker gezegd, en dat zei ik omdat ik dit al heel lang weet, ik ken niemand die zo in een keurslijf zit als jij. Je doen en laten wordt in de gaten gehouden, stiekem. Je hebt een vriendin die je gangen nagaat en dat is niet het enige. Je wordt gestuurd in je keuzes, gemanipuleerd in je doen en laten en je hebt het niet in de gaten.
Een keurslijf dus en zo gewiekst dat je het niet in de gaten hebt. Op dezelfde achterbakse en stiekeme manier als waarop ze mij in de gaten houdt.
Je wordt dus gestuurd in je keuzes. Zal ik een poging doen je te laten zien dat je geen enkele zeggenschap hebt over je eigen leven? Hier komt ie:
Dacht je toen je haar voor het eerst zag 'wow, wat een lekker wijf?'
Zal ik het antwoord geven? NEE.
En kijk waar je nu bent.
Dacht je toen je haar voor het eerst zag 'dit is de vrouw van m'n leven?'
Zal ik het antwoord geven? NEE.
En kijk waar je nu bent.
Dacht je toen je haar net kende 'met haar wil ik samen oud worden?'
Zal ik het antwoord geven? NEE.
En kijk waar je nu bent.
Ging je in je vorige levens, net als iedereen die een boot heeft, daar alleen naar toe als het weer je toelachte of ging je ook bij regen, storm, mist en strenge vorst?
Zal ik het antwoord geven? NEE.
En kijk waar je nu bent.
Je ex is een vrouw met klasse, klasse en stijl, dat hoort bij jou. Heb je dat nu ook?
Zal ik het antwoord geven? NEE.
En kijk waar je nu bent.
Is het altijd je ideaal geweest een relatie te hebben zonder seks?
Zal ik het antwoord geven? NEE, integendeel.
En kijk waar je nu bent.
Je houdt van vrouwen met een meisjesachtige uitstraling. Is G zo'n vrouw?
Zal ik het antwoord geven? NEE.
En KIJK, KIJK, KIJK waar je nu bent.
Je houdt perse niet van te dikke vrouwen.
EN KIJK WAAR JE NU BENT.
En je komt er nooit meer vanaf, ze heeft je leven overgenomen.
Je verkeerde in de winter van 2008-2009 in de meelijwekkende omstandigheid dat je bij strenge vorst en een temperatuur oplopend van onder nul 's morgens tot de gemiddelde wintertemperatuur overdag ieder weekend drie dagen in een hok zat. Is zo'n jachthaven 's winters dan misschien een vrolijke, gezellige boel? Nee, een jachthaven is in de winter verlaten. Maar jij bent daar.
Jij hebt daar niet voor gekozen, want vroeger deed je dat niet. Je bent langzaam maar zeker en planmatig die kant op geduwd. En zo is je leven overgenomen. Je denkt toch geen seconde dat jij dat geïnitieerd hebt?
Zij heeft je leven ingericht, dat kan zelfs Jules de Corte zien. Je weet nu al dat je het vierde weekend van volgend jaar en het tiende van het jaar daarna op de boot zult zijn. Je hebt geen andere mogelijkheid. En jij zit niet in een keurslijf?? Je hebt gelijk, het is een harnas.
En je weet het, ergens weet je het. Je antwoordde mij tijdens ons vorig contact op de vraag of je ieder weekend naar Antwerpen zou gaan: 'Nee, niet ieder weekend'. En in december, toen je daadwerkelijk ieder weekend was geweest, zei je: 'Zo vaak ga ik nou ook weer niet'. Je was ieder weekend geweest !!!! Je weet dus dat het belachelijk is, met strenge vorst in een amper te verwarmen boot in een verlaten jachthaven gaan zitten. Je weet het, maar je kan niet anders. In jouw schoenen zou ik me een schlemiel voelen.
Je wordt gemanipuleerd in alles wat je doet maar zo gewiekst dat je het niet in de gaten hebt. Hoe heb je het in godesnaam zo ver kunnen laten komen?
Een vriendin die je in een keurslijf heeft geperst, iets wat je verfoeit, een vriendin van wie je ontkent dat ze je vriendin is, je geeft aan het heel vervelend te vinden dat de mensen van de bootjesclub denken dat ze je relatie is, een vriendin waar je niet voor gekozen hebt, die keuze is voor je gemaakt. Een vriendin die je in de gaten houdt. Een vriendin die mij in de gaten houdt.
Anders dan door loeren in je telefoon en pc kan ze niet weten dat wij weer contact hebben en de explosieve activiteit op de site van het koor laat zien dat ze het weet. De ontdekking dat haar bezoeken terug zijn op het oude niveau, maakt mij boos. Die boosheid is de aanleiding van dit schrijven.
En ja, internet is vrij. En ja, mensen kijken op de site van het koor. Maar het gaat behoorlijk irriteren als daar iemand bij is van wie ik weet dat het niet om de site van het koor gaat. Ze is op zoek naar mij en dat doet ze in oktober 2010 al twee jaar. Dat heet stalking. Dan ben je ziek.
Misschien vlei je je nu met de gedachte dat ze dan toch wel veel om je geeft als ze zulke dingen doet? Ik moet je teleurstellen, zoiets gebeurt niet uit liefde of uit houden van. In liefde en vriendschap uiten mensen zich, dan zou ze er met je over praten. Dat doet ze niet.
Als jullie echt beste maatjes zijn zou ze je vertellen dat ze niet blij is met ons contact. Dat doet ze niet.
Als ze echt je steun en toeverlaat is, zou ze je niet bespioneren. Dat doet ze wel. Ze houdt je in de gaten en gaat je gangen na. En zij is niet jaloers, zoals je met nadruk altijd beweert? Maar wel mij in de gaten houden? En jou?
Natuurlijk dekt de term jaloers de lading niet. Dit stiekeme gedrag wijst er op dat er andere belangen spelen dan houden van. Dit alles kan maar tot één conclusie leiden en die conclusie ken je. Je weet waar het allemaal om gaat, zo niet bewust dan toch onbewust. Het gaat om de faciliteiten die ze via jou heeft. In ons vorig contact heb je meer dan één keer volmondig beaamd dat ze volop gebruik maakt van jou en je mogelijkheden.
Je bekostigt voor haar het grootste deel van de dagen van het jaar, dat wil ze niet kwijt. En dus gluurt ze in je telefoon en in je computer en op mijn internetpagina's of er gevaar dreigt die emolumenten te verliezen.
Sputter je nu over 'grootste deel van het jaar'? Tel maar even mee. 52 Weekends van drie dagen, elf weken vakantie per jaar, dat maakt 211 dagen. Daar komen nog wat losse feestdagen bij en samen is dat het grootste deel van het jaar.
Hoe schamper zou jij doen over iemand die een relatie heeft waarvoor hij ruim 200 dagen per jaar de portemonnee mag trekken maar waar geen seks aan te pas komt. Zou je die persoon niet smadelijk uitlachen? Er mee spotten op feestjes en partijen? Zou je hem geen sukkel noemen? Oeps, je bent het zelf.
Haar spioneren geeft aan dat er andere belangen zijn dan houden van. Er kan maar één gevolgtrekking zijn. Ze leegt je zakken, jammer voor je dat ze die ene die je zo graag wilt laten legen, overslaat. O nee, je wilt haar niet. Wat doe je daar dan?!!!
G is bij jou voor je financiële mogelijkheden en heeft daar blijkbaar niet de minste moeite mee. Ze laat zich onderhouden. Ze heeft je wijs gemaakt dat van haar salaris haar aandeel niet bekostigd kan worden, waarschijnlijk niet met zoveel woorden maar je hebt wel de indruk dat je met zo'n salaris eigenlijk niks kunt. Dat liet je mij meerdere keren weten.
Ik zou zeggen: kijk naar mij. Kijk wat ik allemaal gedaan heb. Een gezin van drie personen onderhouden, twee dochters grootgebracht, die allebei hebben gestudeerd. Een prachtig appartement gekocht en daar voor had ik een mooi huis. En ondanks dat je mijn verhaal kent, het met eigen ogen hebt kunnen zien, geloof je nog steeds dat je van dat salaris in je eentje amper kunt leven?? Hoe dom kun je zijn?
Je hebt je verstand op nul gezet, het komt je beter uit het te negeren.
Uiteraard heb ik dit allemaal al tijdens ons vorig contact bedacht, ik heb er niets van gezegd. Ik zou dat zelfs nu nog niet gedaan hebben maar ik ben haar stalkgedrag zo verschrikkelijk beu. Twaalf keer in veertien dagen, meteen vanaf 13 juni, de dag waarop wij weer contact kregen. Hoe weet ze dat??? Denk toch eens na!!!!
Wijs dus niet naar mij als oorzaak van dit schrijven. De oorzaak ligt buiten mij. Ze had bij de foto's van mijn dochters vandaan moeten blijven, ze had bij mijn Hyvesvrienden vandaan moeten blijven, ze had niet naar mij moeten zoeken bij de bestuursgegevens, ze had van me af moeten blijven.
Om je centen vindt ze me zo'n groot gevaar dat ze me digitaal in de gaten houdt. Ik was een heel korte bedreiging voor haar gerieflijke levensstandaard maar ze houdt me al bijna twee jaar in de gaten. Op de site van het koor, godbetert.
Hyves kon ik hebben, maar de site van het koor! De gegevens van de secretaris weg! Omdat iemand daar specifiek naar op zoek is.
Mannen die ik via sites heb leren kennen, hebben me verteld dat er vele Gerda's zijn. Dertig procent van het aantal vrouwen op internet heeft de portemonnee voor ogen. Je hebt in de roos geschoten, Wietse, bullseye.
En jij dacht dat ze misschien boos zou worden als ze van mij wist, dat je misschien met niets zou overblijven? Ik verzeker je Wietse, en vaar dan maar blind op mijn heel grote kennis van vrouwen, zelfs al zat ze ernaast als we de liefde bedrijven, zelfs al verlaat je haar, ze komt altijd terug. Al zou ik haar alles sturen wat wij ooit hebben geschreven, ze zal je niks laten merken, net doen of er niets aan de hand is. Proberen?? Kijken wie het bij het rechte eind heeft?
Natuurlijk komt ze altijd terug, ruim 200 dagen van het jaar die door jou bekostigd worden, ze zal iedere kans grijpen om die status te herstellen.
Er moet toch ergens een moment komen dat zelfs jij, die liever niets weet want dan hoef je ook niet na te denken, moet concluderen dat je gebruikt wordt? Dat zelfs jij beseft dat je waanidee dat je alle vrijheid hebt en doen en laten kunt wat je wilt, op niets stoelt?
Het lijkt misschien dat dit niets te maken heeft met het feit dat ik digitaal wordt gestalkt door jouw vriendin, het heeft er wel mee te maken. Ze stalkt me omdat ze de greep op je portemonnee niet wil verliezen. Het gaat haar niet om jou als persoon, dan zou ze je vragen het contact te stoppen, het gaat om je bezit. Om jou als wandelende portemonnee.
Ik vind het zo verschrikkelijk zonde dat je zo'n leeg leven hebt. Jij komt er pas bij Petrus achter hoe je je leven hebt verkloot.
Ga op zoek naar een complete liefde. Ga leven! Zij gaat het niet voor je oplossen, je zult het zelf moeten doen. In tegenstelling tot je eerdere vrouwen, is er met G geen enkele kans dat ze gaat. Er zal ten eerste niet zo snel een derde in het spel komen, het gaat tenslotte om een incourante vrouw, en ten tweede gaat ze echt nooit weg bij de man door wie ze een luxe leventje leidt.
Jij noemt G je steun en toeverlaat, zo moet je dat voor jezelf wel formuleren om nog enigszins goed te praten dat je in deze situatie zit. Ze heeft je nooit gezegd dat ze het niet leuk vond dat je contact had met mij? Is dat vriendschap? Ik heb met ieder willekeurig langslopende collega een dieper contact dan jij met G. Wat een armoede.
Je hebt geen seks. Als dat het enige was, zou ik je voor gek verklaren maar ik zou niet over een arm leven praten. Maar je mist contact, menselijk contact, gezelligheid, anders zou je mij niet nodig hebben. Op alle momenten dat G er even niet was, nam je tijdens je vakantie contact op. Meerdere keren zelfs vijf keer op een dag. Want je hebt behoefte aan een gesprek, aan gezelschap, aan iemand met wie je kunt lachen en praten, iemand om lief tegen te zijn, iemand die lief is voor jou. Dat mis jij allemaal en dat is heel veel. Je bent ontzettend eenzaam.
Ook 's avonds zit je alleen, iedere avond. In de vakantie nota bene, dan zou het gezellig moeten zijn 's avonds met z'n tweeën. Drankje, hapje erbij, kaarsjes aan, filmpje kijken, de dag doornemen. Jij hebt dan behoefte aan contact, aan gezelligheid, maar je s&t ligt te slapen, avond aan avond.
Je hebt je in een onmogelijke, afhankelijke positie laten manoeuvreren en je was er zelf bij. Je bent een beklagenswaardige man maar het is blijkbaar je keuze je leven niet in eigen hand te nemen.
En daar zit je dan, zonder seks, wat heel belangrijk voor je is, met een vrouw die in je telefoon en je pc spioneert, een vrouw die, zodra ik je vriendin werd op Hyves, mij in de gaten ging houden. Tot in het absurde.
Misschien is het tijd te beseffen dat je te goed bent om bedrogen te worden? Misschien is het tijd te beseffen dat je te goed bent om als geldlade te fungeren? Je bent meer waard!! Je bent een lieve man, je hebt iets te bieden als persoon, je hebt iets te bieden als iemands geliefde en je verdient een warme, diepe liefde. Ook als je geen cent te makken hebt. Jij bent iets waard, JIJ, Wietse. Je hoeft geen genoegen te nemen met een leven waarmee je vanuit een soort berusting bent begonnen.
Je zit met een vrouw die niet je liefde heeft, je vindt haar niet aantrekkelijk, je wilt geen seks met haar, jullie hebben geen werkelijk contact en toch….. blijf je voor de rest van je leven met haar opgescheept. Toepasselijk woordgebruik in dit geval. Waarom doe je dat?
Voor mij is in de afgelopen maanden duidelijk geworden dat het niet om haar gaat. Zij doet er voor jou niet toe. Je blijft zitten waar je zit omdat je je status quo niet durft te veranderen.
En mocht je van mening zijn dat je G iets verschuldigd bent, dat is niet zo. Iemand die zo laag handelt, ben je niets verschuldigd. Iemand die je bespioneert, ben je niets verschuldigd. Iemand die alle facetten van het partnerschap accepteert en geen seksuele warmte biedt, ben je niets verschuldigd. Je hebt een eventuele schuld, je noemde haar zorg toen je ziek was, al lang ingelost. Je lijkt wel een kleinhandelaar die een deal heeft afgesloten. Ze heeft me bijgestaan en dus moet ik de rest van m'n leven aan haar vastzitten, zonder gelukkig te zijn.
Ik heb je tijdens deze vakantie dingen horen zeggen als 'ik weet ook niet meer waar naar toe, ben overal al zo vaak geweest' en '500.000 keer hetzelfde rondje'. Over de Biesbosch 'ben daar al 300 keer of zo geweest' en over Antwerpen 'dat heb ik al vaak genoeg gezien'. Wat een mateloze verveling spreekt hieruit. En toch ga je weer, deze winter. Wedden?
Je hebt je namelijk verbonden aan iemand die het zo voor je heeft ingericht.
Je bent slim genoeg om te weten dat je leven niet bevredigend is, dat het meest belangrijke ontbreekt. Je stopt dat weg, dan hoef je er niet over na te denken. Maak toch in godesnaam een eind aan die betekenisloze relatie. Je bent een leuke man, je hebt als je eenmaal vrij bent, in no time een leuke vrouw gevonden. En het varen wordt ook weer leuk als je iemand bij je hebt voor wie alles nieuw is.
'Ze zorgt goed voor me', gaf je me als reden. Wat een misse reden om aan iemand te blijven hangen. 'En ze is vriendelijk tegen mijn familie.' Natuurlijk is ze dat, daar wordt ze voor betaald.
Ze zorgt goed voor me en ze is vriendelijk tegen mijn familie. Dat zijn gvd de kwalificaties van een huisdier.
Toon eens wat ruggengraat, recht je rug en zeg 'ik vind dit niks meer. Ik wil iets anders met m'n leven.'
Ik weet dat van alles wat ik hier schrijf niets zal beklijven. Je sluit je af voor wat je niet wilt horen. Je wilt er niet mee geconfronteerd worden en dus zul je het allemaal bagatelliseren en ontkennen. Waarom ik het dan toch schrijf? Omdat het voor mij nodig is, gezien mijn boosheid over de digitale stalking, en van het een komt het ander.
Blijf jij maar fijn zitten met je incourante mevrouw, voor gek gezet, in de gaten gehouden, bespioneerd, belogen, gestuurd, gemanipuleerd, je portemonnee altijd op de greep en zonder seks.
Bezie het eens van een afstand. Als je dit verhaal over een andere man zou horen, zou je hem niet heel hard uitlachen? Zou je niet op je voorhoofd wijzen? Je zit in een web, Wietse, je zit gevangen, je kunt geen kant op.
In juni, toen we net contact hadden, was één van de eerste dingen die je zei 'zal ik je toevoegen op Facebook?' en vervolgens sprak je er snel overheen, want dat durf je niet. Zelfs die vrijheid heb je niet meer. Minder vrijheid dan anderhalf jaar geleden want toen deed je dat op Hyves meteen. Zo langzamerhand kunnen we wel spreken over een dwangbuis, vind je niet?
Met deze brief heb je een antwoord op je vraag of ik 'stel dat G er niet meer zou zijn', zoals jij dat uitdrukte, iets met jou zou willen. Nee dus. Je vroeg of ik opnieuw zo verliefd zou kunnen zijn en dan moest G het veld maar ruimen. 'Dat gebeurt uiteindelijk in genoeg relaties', zei je.
Doe geen moeite Wietse. Door wat je tot hier toe hebt kunnen lezen, ben ik tot de conclusie gekomen dat je een slappe man bent. Het doet me pijn dit te schrijven maar ik kan er geen ander woord voor vinden. Als ik van iemand houd, wil ik respect hebben voor die persoon, ik wil die man bewonderen voor wie hij is, voor zijn persoonlijkheid, zijn principes. Met jou zou ik dus niks kunnen.
Ik was ontzettend verliefd in 2008. Zo verliefd, dat ik voor de rest van m'n leven ja gezegd zou hebben. En nog steeds heb je de wondere macht me seksueel op te winden, me een goed gevoel te geven. Nog steeds lopen er zoveel draadjes van mij naar jou dat je plaats in mijn hart er nog is. En ik ben recent opnieuw even meegegaan in een fantasie. Tot bovenstaande conclusie.
Behalve dat wil ik me niet in de positie bevinden waarin G zich bevindt. Ik wens niet bedrogen te worden. Ik wil geloven in de man van wie ik houd, ik wil in het volste vertrouwen een diepe verbintenis. Als het zo niet kan zijn, doe ik zonder. Jouw keuze voor surrogaat kan nooit de mijne zijn.
Ik zou nooit in de positie willen zitten dat iemand bij me blijft omdat ik vriendelijk ben tegen de familie en omdat ik goed voor hem zorg. Dat zou me tot in het diepst van mijn ziel vernederen. Pijnlijker kan het niet worden.
Ik heb me afgevraagd of je überhaupt wel tot een grote liefde in staat bent en ik heb even gedacht dat je het in je hebt, toen we weer in contact kwamen en je me vertelde dat je me anderhalf jaar hebt gemist. Twee mensen die elkaar niet kunnen vergeten, dat is liefde, dacht ik. Dat betekent iets, dat is bijzonder.
Ik kan je wel slaan als ik je hoor zeggen 'dat is ons lot'. Hoezo lot? Een beetje vent neemt zijn lot in eigen hand. Kun jij je ballen nog wel vinden?
Jij mist liefde, ik ook. Maar ik gun mezelf tenminste nog de kans het ooit te krijgen. Jij hebt die kans weggegooid omdat je je hebt verbonden aan iemand met wie je slechts een oppervlakkig contact hebt.
Je hebt uit mijn verlangen om met jou bij onze eerste ontmoeting seks te hebben, afgeleid dat ik makkelijk te hebben ben. Zoveel begreep ik uit je woorden. Dat is niet leuk om te horen. Hoe weinig ken je mij?
Ik ben niet makkelijk te hebben, integendeel. Er zijn sinds jou meerdere mannen geweest die dat graag wilden, maar ik ben heel selectief. Dat het met jou wel zo was, ach. Ik heb je ermee getoond dat ik voor en van jou was.
Twee mensen die elkaar gedurende anderhalf jaar niet kunnen vergeten. Dan is er houden van. Een mooie droom en dat heb jij vergooid.
Je zei me vaak dat ik een half jaar geduld moest hebben, dan loste het zich allemaal vanzelf op. Hoe dan??? Ik ben benieuwd.
Ik ben ook benieuwd naar wanneer jij onze relatie beëindigd zou hebben. Dat had je toch ooit moeten doen, aangezien G in je leven is. Hoe lang had je mij in je laten geloven? In je liefde laten geloven?
Je zei in het begin van ons vernieuwde contact dat je mij niet in de situatie van anderhalf jaar geleden wilde brengen.
Waarom vond je anderhalf jaar geleden dat je dat wel kon doen? Ik wist alleen van een vaarvriendin. Ik heb je zelfs tig keer gevraagd hoe het toch mogelijk was dat jullie geen relatie hebben omdat je zoveel samen deed. Je moest er niet aan denken, zei je. Je viel niet op haar, ze is je type niet.
Al je uitlatingen tegen mij, je hebt me overstroomd met lieve woorden, mooie woorden, konden nergens anders toe leiden dan dat ik verliefd werd en jij wist dat dat geen zin had. Niet zo fraai, vind je wel?
Je had me zo lang als ik het had volgehouden je erbij-vriendinnetje laten zijn, terwijl je wist dat ik niets wilde met een gebonden man.
Je zocht op Lexa een vriendin om leuke dingen mee te doen. Je had en hebt helemaal geen ruimte om leuke dingen te doen maar je maakte het mij wel wijs. Je maakt het jezelf ook wijs, daarmee kun je de pijnlijke situatie waarin je zit verbloemen. Niets hebben we samen gedaan. Je zocht iemand om door de week met je mee te gaan op je boot omdat G werkt. Ik had dat volop kunnen doen tijdens ons vorig contact maar je hebt het nooit gedurfd. Je stond zelfs deze zomer nog op Knuz met dezelfde oproep. Word eens wakker, jij kunt niks met vriendinnen, dat mag je niet!!! Dat durf je niet!!!
En dan nog dit.
Je noemt G je steun en toeverlaat. Maar je mag haar wel bedriegen? Je mag seks met iemand anders hebben?
Gevoelens voor iemand anders hebben? Is dat wat we de afgelopen maanden deden al geen verraad? Zonder twijfel, je was voortdurend op msn als ze even haar hielen gelicht had. Hoeveel is jouw waardering voor haar dan waard? Hoeveel geef je om haar? Helemaal niks dus. Ze interesseert je helemaal niks.
Je continueert je status quo omdat verandering te veel moeite is. Niet omdat je haar niet kwijt wilt. Niet omdat je van haar houdt. Niet omdat je haar geen pijn wilt doen. Gemakzucht en angst maken dat je op je plaats blijft. Ze heeft je heel goed ingeschat, ze heeft de juiste persoon gekozen.
Nu lijkt het alsof ik een lans breek voor G. Dat is niet zo. Zij heeft vanaf dat ik jou ken een foute rol gespeeld en hoe het haar gaat zal me dan ook helemaal aan mijn derrière corroderen.
Tijdens ons vorig contact heb ik aangegeven niks te willen met een gebonden man omdat ik geen deel van de oorzaak wil zijn van het verdriet van iemand. Dat principe heb ik nog steeds maar niet t.a.v. G. Het kan me eerlijk gezegd niets schelen hoe het haar gaat, niet na wat je bovenstaand hebt kunnen lezen. Geen enkele compassie.
Wat mij betreft treft haar het allerslechtste. Ik voel me nergens schuldig over.
Hoe nu verder?
Ik ga niet je liefje worden. Dat kan ik niet, daar ben ik veel te aanhankelijk voor. Ik begrijp dat dat is wat jij voor ogen hebt, een vriendinnetje erbij om je mislukte leven te compenseren. Niet met mij, Wietse. Dit is nooit een mogelijkheid geweest maar jouw vermogen mij seksueel precies daar te krijgen waar je me hebben wilt en waar ik wil zijn, liet me een fantasie creëren. Ik had besloten dat we één keer heerlijk van elkaar zouden genieten. Ons beider wens en verlangen. Echt genieten, bij elkaar zijn, elkaar liefhebben, warmte voelen, geluk voelen, de liefde bedrijven op de momenten dat het verlangen er is. Samen slapen, 's nachts je arm om iemand heen leggen, een warm lijf naast je weten, je er tegenaan nestelen, samen wakker worden. Heerlijker dan met jou kan ik het niet hebben. Ik wil graag seks met jou en jij met mij.
Ik had er prachtige fantasieën over. Fantasieën die ik in de praktijk dacht te brengen. Ik ben in gedachten je minnares geweest, bij je thuis gekomen. Ik zou je verrast hebben. Ik zou alles gedaan hebben wat je maar gewenst had. Ik heb van de gedachten alleen al zo veel plezier gehad. Mooie, heerlijke dagdromen. Maar het zou bij die ene keer gebleven zijn.
Inmiddels weet ik dat ook die ene keer er niet van gaat komen. Het langzaam doordringende besef dat ik je zo'n slappe tinus vind, maakt het onmogelijk. Het kan niet meer. Niet met een man zonder enige daadkracht. Had je dat wel gehad, was je al lang hier geweest, had je als verrassing zomaar voor de deur gestaan.
Dus Wietse, blijf jij maar lekker zitten met je steun en toeverlaat en je rechterhand voor de zo gewenste seksuele bevrediging. Zelfbevrediging, de rest van je leven, meer zit er niet in, helaas. Je hebt niet the guts een andere keuze te maken.
Word eens wakker. Zoek een vrouw, een complete vrouw. Eén die je behoeften vervult op alle fronten, je bent het waard om de rest van je leven van een mooie liefde te genieten. Het enige wat je hoeft te doen is de man terugvinden die jaren geleden grote besluiten durfde te nemen.
Je bent een fijne man, een lieve man, een warme man, zoek een vrouw waar je trots op kunt zijn, met wie een gelijkwaardige relatie bestaat. Een vrouw die trots is op jou, met wie je een heerlijk leven kunt hebben. Met wie je godgloeiend stralend gelukkig kunt zijn. Die als ze langs je loopt haar hoofd even op je schouder legt, je wang streelt, haar arm om je heen slaat, over je rug wrijft, die je met haar ogen vertelt dat ze naar je verlangt. Die dat uitdagend in je oor fluistert, ook op plaatsen waar dat eigenlijk niet kan. Naar wie je verlangt als ze niet bij je is, door wie je blij wordt. Daar is het leven voor bedoeld. Daar is de liefde voor bedoeld. Dat je je jong voelt en springlevend. Niet om te vegeteren met iemand die vriendelijk is tegen de familie.
Jezus Christus, wat heb jij een puinhoop van je leven gemaakt.
Ik besef dat het vinden van zo'n liefde moeilijker is geworden na mij. Elkaar anderhalf jaar niet kunnen vergeten, dat zegt veel.
Ik hoop uit het diepst van mijn hart dat mijn schrijven je op zijn minst aan het denken zet. Dat het je wakker schudt uit je lethargie.
Ik verwacht geen antwoord. Dat komt wel, de volgende dag. Ik zie het pas een dag later.
Wietse ontkent alles. Ik zie dat allemaal verkeerd, ik schrijf volslagen bullshit (sic). Hij is boos, hij sneert een aantal maal lelijk naar mij: ik sta buiten de realiteit, ik ben geobsedeerd bezig met mjjn koor, dat vindt hij zielig. Over dat koor hebben we slechts twee of drie keer een woord gewisseld, meer niet maar o, wat vond hij het toch vervelend dat ik op woensdagavond niet thuis was en dat ie tot half twaalf moest wachten, dat krijg ik nu in deze vorm voor de voeten.
Inhoudelijk spreekt hij niets tegen, dat kan ook niet. Ik weet wel hoe een goed doortimmerd stuk te schrijven en het is allemaal gebaseerd op wat hij zelf gezegd heeft, er is geen speld tussen te krijgen. Gerda kan niet in zijn telefoon of pc, schrijft hij. Tja... hoe wist ze dan dat we weer contact hadden?
Hij gaat 's winters in Antwerpen liggen vanwege het gevaar van bevriezen van de motor bij uitvallen van de kachel. Hé, hoe ging het dan met die arme motor in de jaren daarvoor, toen hij 's winters niet naar Antwerpen ging? Hoe gaat het dan doordeweeks met die arme boot, als er niemand is? Hij heeft mij tijdens het vorig contact verteld dat hij naar Antwerpen gaat om reden dat daar ook 's winters bewaking is. Dat is hij natuurlijk vergeten, de lieverd. ")) Hij voelt aan dat het toch wel een beetje schlemielig is om 's winters in een verlaten jachthaven de weekends door te brengen en verzint smoesjes om dat recht te praten.
Hij is van mening dat de brief geschreven is door een jaloerse vrouw. Tja, da's toch echt mis. Daar heb ik mezelf uiteraard wel op onderzocht. Hoe zou ik jaloers kunnen zijn op iemand die niets heeft, over wie gesproken wordt zoals Wietse dat doet? Die tweehonderd dagen van het jaar samen is met een man die alle seconden van de dag en de nacht naar een andere vrouw zit te verlangen? In mijn schrijven staat bovendien een aantal keren dat ik niets met hem wil. Waar komt deze opmerking dan vandaan?
Hij schrijft dat hij niet meer zoveel heeft met seks door de medicijnen die hij moet innemen vanwege diabetes en hartfalen. We hebben het hier over een man die, volgens eigen zeggen, iedere dag masturbeert. Oeps, aan wie moet hij vanaf nu gaan denken bij die handeling?. Die, nauwelijks met mij op msn, seksueel getinte opmerkingen maakt. Die zich, als ie even de kans krijgt, seksueel bevredigt met mij in beeld. O, heeft zo'n man niks met seks? Dan heb ik het nooit begrepen. Trouwens, waar kwamen al die (door mij niet gehonoreerde) verzoeken om seks via de cam dan vandaan?
Mijn schrijven is zo raak. Iedere keer als ik tijdens de laatste weken zei dat hij in een keurslijf zit, geen kant op kan, geen vrijheid heeft, ontplofte hij bijna. Dan zal het wel waar zijn, denk je niet? Trouwens, als zijn leven zo vreselijk interessant is, waarom heeft hij mij dan nodig? Waarom greep hij elk vrij moment aan om met mij op msn contact te hebben?
'Over wat ik van jou leven vind, ga ik me echt niet uitlaten', schrijft hij, 'maar de gedachte dat ik daarin een rol zou spelen heb ik zo lang ik je ken uit mijn gedachte gezet.' Waarom dan de vraag of ik opnieuw zo verliefd kan worden als in 2008, waarom de opmerking dat G dan maar het veld moet ruimen?? En dat niet één keer maar meerdere keren. Mij gedurende anderhalf jaar niet kunnen vergeten maar hij wist vanaf de eerste dag al dat hij geen rol wilde spelen in mijn leven? Misschien wil hij onze msn-gesprekken nog een keer zien en lezen wat hij daarin gezegd heeft? Dat spreekt wat hij nu zegt haarfijn tegen. En kijk, dat is nu de reden dat ik de gesprekken bewaar, zodat ik kan terugvinden wat er is gezegd. Omdat er mannen zijn zoals Wietse die proberen een verdraaid beeld te scheppen van de werkelijkheid, terwijl zijn woorden aantonen dat het anders in elkaar zit. O, wat is hij boos.
Hij eindigt met Kussssssssssssss. En dat begrijp ik niet.
Hij heeft van mijn hele brief niets begrepen, maar dat lag volledig in de lijn der verwachting. Het zij zo.
Ik ga niet reageren, ik had geen behoefte aan een antwoord en ga er dan ook niet op in.
Hij gebruikt voor verschillende van mijn opmerkingen heel veel woorden om aan te tonen dat het niet zo is. Die vele woorden tonen mij dat ik een gevoelige snaar heb geraakt. Op de inhoud gaat hij niet in want dat kan hij niet. Ik heb niks verzonnen. Ik heb weken nagedacht over wat ik hem zou schrijven en krijg een mail terug die kant noch wal raakt. Hij kan toch moeilijk ontkennen dat hij met een mevrouw samen is die hij heeft aangeschaft. Effe winkelen, wat heb ik nodig? Ze moet van varen houden, op afroep beschikbaar zijn, vriendelijk zijn tegen de familie, goed voor me zorgen en vooral nooit tegenspreken. Vind ik haar ook mooi, leuk en aangenaam om mee te vertoeven? Nee, dat niet.
Hij komt dus niet met tegenargumenten. Dat kan ook moeilijk want helaas voor hem is alles wat er staat een weergave van zijn eigen woorden. Hij zou mij goed genoeg moeten kennen om te weten dat ik niet zomaar iets schrijf.
Ik twijfel niet aan hetgeen ik heb geschreven en laat het hierbij.
Ik heb tegen vriendinnen gezegd dat hij niet boos zou doen omdat hij boven alles een lieve man is. Daar heb ik me in vergist. Zijn mailtje getuigt van kleinzieligheid, dat valt me tegen. Ik heb dat niet in hem gezien. En nog niet. Ik ga er dus vanuit dat zijn reactie voortkomt uit gekwetst zijn, dat hij alle liefdevolle dingen die ik schreef heeft veronachtzaamd omdat de waarheid te hard is. Ik heb me afgevraagd hoe ik op een dergelijk schrijven zou reageren. Ik zou er om lachen of erkennen wat er staat maar zeker niet boos worden. Boos worden geeft de schrijver gelijk.
Mijn vriendin, aan wie ik de brief ook heb gestuurd, reageert als volgt.
maandag 20 september 2010
Lieve Anja, kreeg er tranen van, echt waar. Nu weer.
Als ik zo'n brief zou krijgen zou ik niet boos zijn. Dat kan gewoon niet. Je zegt veel teveel lieve dingen op zo'n mooie manier. Als hij niet begrijpt hoe je het bedoelt, dan is hij dom. En als ik jou mag geloven is hij dat in wezen niet.
Wat ik zo in-en-in treurig vind is het feit dat jij deze brief pas op een moment kon schrijven dat je geen relatie meer met hem wilt. Je vindt hem te slap, kunt niet meer trots op hem zijn. Logisch dat het nu pas kon, want als hij je nooit meer wil zien vanwege je brief doet het nu minder pijn. En logisch dat het nu pas kon, want anders zou hij kunnen denken dat je Gerda zwart maakt om hem voor jezelf te hebben. Dus logisch dat je de brief pas op dit moment kon schrijven.
Hij heeft nu een prachtige boodschap waarmee hij iets zou KUNNEN doen. Niemand kan eromheen dat het waar is wat je schrijft. Als hij dit kan bagatelliseren dan vind ik dat uitermate knap van hem. En dan is hij je echt niet waard, nooit geweest.
Sterkte, ik kan me voorstellen hoeveel bloed, zweet en tranen deze prachtige brief je heeft gekost.
Liefs, Veertje
Dat was het dan. Het derde verhaal Wietse. Ik ben er klaar mee, zonder gevoelens. Helemaal klaar mee dus.
Ik mis het contact uiteraard wel, dat was leuk. Maar deze man kan nooit, zelfs niet als oppervlakkige kennis, tot mijn leven behoren. Dat besef geeft rust.
Na het schrijven van deze brief is het wekenlang ieder weekend slecht weer, één zaterdag uitgezonderd. Ik kom in de verleiding een mailtje te schrijven met als tekst 'Tja…..' of 'I rest my case'. Ik doe het niet tot.... er zich een directe aanleiding voordoet.
Ik loop op die ene mooie zaterdag op de Vlissingse boulevard met een meneer die ik via een site heb leren kennen, en wie kom ik daar tegen??? Gerda en Wietse. Ik herken haar meteen, kijk vervolgens alleen met mijn ogen naar rechts, en daar loopt Dik Trom in eigen persoon. Hij is nog kleiner dan ik me herinner. De twee hebben geen enkel contact met elkaar, wisselen geen woord en lopen minstens twee meter uiteen.
Zij kijkt me recht in het gezicht en het is heel duidelijk dat de herkenning wederzijds is. Gerda en Wietse, twee mensen die allebei iets zien wat vermeldenswaard is en ze kunnen het geen van tweeën zeggen. Omdat ze niet met elkaar praten. Omdat zij via stiekem gedrag weet dat ik het ben. Hij omdat zijn contact met mij stiekem was. Wat een ongelooflijk misse verhouding.
Hij doet net of ie mij niet ziet. Want wat moet ie dan doen?? Gedag zeggen? Dan vraagt zij naar het hoe en wat en wat moet ie dan zeggen? Zij kan uiteraard niet aan hem vragen 'dat was toch die Anja', want zij kent me niet. Althans, zij denkt dat hij denkt dat zij me niet kent. Dat hij niet weet dat ze dag en uur op de website van het koor en op mijn Hyves kijkt en mijn foto's al honderd keer heeft bekeken. Tjonge, wat ben ik blij dat ik niets te verbergen heb. Ik zeg meteen tegen de meneer naast me wie we zojuist passeerden.
Na dit weekend, dit kan ik echt niet laten, het is te mooi, mail ik met als onderwerp 'Tja....' en verder geen tekst. I rest my case, wil ik ermee zeggen.
Wietse begrijpt het uiteraard niet, hoe kon ik dat denken. Hij vraagt wat ik bedoel en ik vertel hem over de ontmoeting. En dan, tot mijn grote verbazing, ontkent hij het. Hij is mij niet tegengekomen en waar dan en als het wel zo was, heb ik mij vast voor hem verstopt. Als ik dat niet gedaan had 'Hadden we misschien een paar misverstanden uit de weg kunnen ruimen.' (sic)
Ik mail terug met de opmerking dat zijn s&t mij meteen herkende en zeg in antwoord op zijn opmerking over de misverstanden dat ik benieuwd ben hoe hij dat had kunnen doen??? Hij vraagt nogmaals waar hij me dan is tegengekomen en wie mij dan wel herkend zou hebben. Daaag. Zoek het uit, slappeling. Nu wordt hij echt te kakken gezet, dat voelt hij, hiermee is alles wat ik heb geschreven waar gebleken en dus ontkent ie alles, weet opeens niet meer wie zijn s&t is en doet net alsof hij samen met mij misverstanden uit de weg had kunnen ruimen terwijl hij met zijn betaald gezelschap was. Ik beëindig de mailwisseling met te zeggen dat ik geen ja en nee ga spelen maar dat ik nog wel benieuwd ben hoe hij in zijn geval misverstanden uit de weg had kunnen ruimen. Even hardnekkig volhouden, dat wrijft het er nog eens goed in dat hij beweert dingen te kunnen doen die hij helemaal niet kan doen. Harnas, weet je nog?
Uiteraard wordt hij pissig en schrijf het volgende terug: 'Laat verder maar zitten en ga maar lekker door met je leventje, wat nooit het mijne had kunnen worden.'
Hahaha.
Nog even over varen, waar ik tijdens het vorig contact ook al niets van begreep. Zijn leven geen sleur?? Hij kan doen en laten wat hij wil?? Varen een leuke hobby? Onderstaand wat voorbeelden van deze drie zaken:
Als hij in Zierikzee ligt, vertelt hij dat je met zo'n boot niet kunt vertrekken wanneer je wilt. Er liggen namelijk drie of vier boten tegen je aan. Je kunt ook niet slapen zo lang je wilt, want net als jij wilt uitslapen willen andere mensen vertrekken en dat maakt lawaai en ze lopen over je boot heen om stekkers te ontkoppelen.
Als ik vraag waar hij naar toe gaat in een bepaald weekend zegt hij: 'Ik weet niet meer waar naar toe, heb al 500.000 keer hetzelfde rondje gevaren. Soms laat ik het roer los en waar we dan heen drijven, die kant ga ik op'.
Als je gaat varen is zo'n boot, ondanks bovenstaande, waarschijnlijk nog wel leuk. Maar als je in een jachthaven gaat liggen? En dat doet hij alle weken voor de zomervakantie. Hij moppert, het is bloedheet, er zijn beestjes, maar toch blijven.
Ondanks alles dacht ik dat zo'n georganiseerde tocht een leuke gebeurtenis zou zijn. 's Avonds bedoel ik, als men aan wal ligt. Dat achter elkaar aan varen, tja.... Maar misschien gaan ze 's avonds met de groep uit eten of bij elkaar op bezoek, praatje, drankje, spelletje. Het is niet zo. Wietse is tijdens de tochten iedere avond online. Eén avond niet, toen was er een boerenschuur afgehuurd voor een gezellige avond.
En die tochten doet hij ieder jaar. Ieder jaar de mosseltocht en ieder jaar de snerttocht. Hoe luidt het gezegde ook weer? Life is too short to live the same day twice. Haha.
Maar picture this: af en toe mag ie vooraan varen. Stel je toch eens voor dat je als admiraalsschip aan kop van de armada Veere mag innemen of Gorkum. Dat is toch de dag van je leven?? Zo'n man heeft toch ook geen seks nodig?? Het enige wat ontbreekt is een houten poot en een papegaai.
Zomaar voor de lol:
Op 5 maart 2011 rijd ik met een vriendin die van Manboel niks afweet over de Zeelandbrug. Het is buiten 6 graden, er is geen zuchtje wind en op de Oosterschelde doen een tiental zeilboten vergeefs een poging vooruit te komen. Midden in de winter. Mijn vriendin verzucht: 'Daar heb ik nou nog nooit de lol van ingezien, je gaat toch niet vrijwillig op 3 m2 zitten, ik zou gek worden.' En dan doe ik het verhaal van Wietse, bij een temperatuur van 0 tot 14 graden op een boot gaan zitten, bij 0 graden douchen, het hele scala aan klachten en opmerkingen wat ik van Wietse heb gehoord. 'Waarom doet een mens dat?', vraagt mijn vriendin. Ik heb geen idee. 'Status?', oppert ze? Maar wat voor status dan?
Gerda kijkt nog steeds op mijn sites, de brief was van 19 september en het is nu (ik zal proberen het af en toe up to date te houden) 31 maart 2011. Nog steeds dat gestoorde stalkgedrag. Tijdens heel slecht weer waren ze niet op de boot, is ze bij hem thuis geweest. Dan staat zijn woonplaats opeens in de statistieken. Hij laat de hond uit en zij loert in zijn pc en dan kijkt ze meteen even op mijn sites. Deze man kan met de minste moeite bedrogen worden. Twee maal een echtgenote met een buitenechtelijke relatie en hij wist van niks en nu één die hem bespioneert en hij ontkent het terwijl ik heb aangegeven de bewijzen op mijn pc te hebben. Arme Wietse.
In de zomer van 2011 gebeurt er iets onverwachts. Ik schrijf over 'een persoon' omdat ik uiteraard niet wil dat Wietse, mocht hij dit ooit lezen, kan afleiden wie het was. Man of vrouw maakt dat al een stukje makkelijker, daarom sekseneutraal weergegeven.
Ik kom in contact (niet via een relatiesite) met een persoon die in dezelfde jachthaven ligt en lid is van dezelfde watersportvereniging. Hoezo toeval bestaat niet! Ik krijg het verzoek een vaartochtje mee te gaan. Dat lijkt me geen handig idee omdat er iemand in die jachthaven ligt die ik liever niet wil ontmoeten. We praten hier even over door en de persoon trekt de conclusie, hoe is het mogelijk, dat het over Wietse gaat. En dan, ondanks dat de persoon aangeeft liever niet te willen roddelen, komt hem/haar het een na het ander over de lippen. Ik vind het wel leuk, moet ik eerlijk toegeven, temeer omdat het een bevestiging is van alles wat ik geschreven heb en dat is wel prettig. Ik zwijg dus, luisteren is in zo'n geval de tactiek.
Natuurlijk heb ik vaak genoeg gedacht 'was het allemaal zo erg', 'zag ik het wel goed', 'heb ik niet overdreven'. Ik blijk alles goed gezien te hebben. Een walgelijke boot, is de mening van deze persoon. Dat heb ik, zonder enige kennis van zaken, ook geoordeeld. Zonder dat ik ernaar vraag zegt hij/zij dat de verstandhouding van Wietse en Gerda bevreemdend is. 'Die mensen zeggen nooit een woord tegen elkaar.'
Het is dus nog erger dan ik dacht. Ik dacht dat ze wel opmerkingen uitwisselden maar dan krijgen omstanders dit beeld niet. Er wordt dus niet gesproken. Zelfs geen bushaltegesprekken ")). Nooit, zegt de persoon, ze wisselen nooit een woord.
En zij is ietwat eigenaardig, vertelt hij/zij, ze blijft altijd op afstand. Als hij/zij met Wietse praat, staat Gerda een eind verderop. Ze gedraagt zich als een slaafje, vertelt de persoon. Dit is iets wat ik niet had kunnen bedenken, hoewel.... Wietse heeft verteld dat ze meteen haar tas gaat pakken als hij belt en zegt: 'boot'. En wat te denken van de keren dat ze voor een weekend vertrekken en hij op zaterdag- of zondagmiddag beslist dat hij naar huis gaat (omdat hij mij wilde zien)? 'Zegt ze daar dan niks van?', vroeg ik. Nee, daar zegt ze niks van, of hij blijft of aankondigt naar huis te gaan, ze volgt.
Het gaat met de gezondheid van Wietse niet goed, hoor ik. Hij ziet er monsterlijk uit, nog dikker, veel dikker, helemaal opgeblazen, noemt de persoon het. Maar hij eet dan ook altijd ongezond en heeft geen enkele beweging, zit altijd op het dek met wat lectuur in zijn hand. Komt nooit van die boot af dan voor een minirondje als de hond uitgelaten moet worden en voor het restaurant uiteraard. En de narigheid van mankementen aan de boot is nog niet voorbij. Hij heeft hem nu meer dan twee jaar en het is zo erg dat hij met de werf waar de boot gebouwd is niets meer te maken wil hebben. Fijn, zo'n ergernis in je leven.
Helemaal koosjer voelt het niet, dit gesprek, beetje afkeurenswaardig zelfs, maar ik kan niet nalaten ernaar te luisteren.
De reden waarom Wietse zijn status quo niet durft te wijzigen, zijn omgeving, is dus niet van toepassing. Integendeel zelfs, als ik aangeef dat ik veel verdriet over deze meneer heb gehad, zegt mijn gesprekspartner niet begrijpend: 'zo populair is hij niet op de haven'. Zijn habitat is dus niet zo veilig en vertrouwd als hij denkt, het aanzien wat hij daar denkt te hebben bestaat niet. Natuurlijk niet, andere mensen zien hetzelfde als ik. Men constateert dat er geen sprake is van een 'normale' verhouding tussen die twee mensen. En ja, ook dat Gerda bij hem is omdat ze er beter van wordt is de algemene gedachte, volgens deze persoon. Zijn overwinteren in Antwerpen wordt meewarig bekeken en er wordt schamper lachend de schouders over opgehaald. Tjonge, ik sta paf.
En dan kom ik er, januari 2015, achter dat Wietse is overleden. Als ik me heel erg verveel ga ik op Facebook weleens kijken bij mensen die ik heb gekend. Bijvoorbeeld bij de kinderen van de man die aanleiding was tot mijn veertien jaar lang durende overtuiging nooit meer een relatie te willen. Ik heb die kinderen uiteraard gekend en ben benieuwd of het ze goed gaat. Begin 2015 zit ik achter de pc mijn tijd te verdoen tot een tv-programma begint. Ik zoek de pagina van Wietse, die bestaat niet meer. Volgende stap is kijken op Mensenlinq.nl en daar staat een overlijdensadvertentie van Wietse. Hij is overleden in april 2014. Raar idee dat hij al meer dan een half jaar dood is en ik dat nu pas weet. Vreemd genoeg komt het overlijden van Wietse een paar weken lang steeds in mijn gedachten. Ik heb erover gedacht het verhaal Wietse te verwijderen, van de doden niets dan goed, toch? Ik heb besloten het verhaal gewoon te laten staan.