Ik heb sinds mijn scheiding, heel lang geleden, een niet zo groot aantal mannen nader leren kennen maar wel zo na dat ze me desgevraagd mededeling deden over hun affaires buiten het huwelijk. De druppels naast de pot, zeg maar. En helaas, dames, er zijn weinig mannen die mij vertellen hun echtgenote nooit bedrogen te hebben. Bijna allemaal wel en doorgaans meerdere malen, dus geen toevalligheidje of een vergissinkje in een dronken bui.
Uit recent onderzoek is gebleken dat ook vrouwen steeds vaker de spanning buiten de deur zoeken. Een percentage van 23. Eén op de vier dus. Of dat een positieve ontwikkeling is, weet ik niet. Als beide partners ermee akkoord gaan, prima, maar zulke stellen zijn er niet zo veel. Als het dan toch gebeurt, betekent dat bedrog en gaat er iemand gekwetst worden. Voor mannen ligt het percentage hoger, rond de dertig, één op de drie. Dat strookt ongeveer met de antwoorden op mijn vraag.
Internet is op dit gebied 'god's gift to men'. Mannen kunnen nu hun stoutste jongensdromen laten uitkomen. Ze leven immers nog steeds in de overtuiging dat zij 'the worlds greatest lover' zijn en nu ligt heel vrouwelijk Nederland aan hun voeten!
Een groot percentage van de mannen op relatiesites is gebonden. Ook de gebonden mannen die niet op relatiesites staan, genieten van alles wat internet te bieden heeft. In week 49-2009 stond in de VPRO-gids dat 85% van de mannen die pornosites bezoeken, denkt daar niet mee te kunnen stoppen. En natuurlijk is dat prima, bezoek aan pornosites, maar er zijn legio echtgenotes die dat niet op prijs stellen.
Daar gaat dit verhaaltje over. Over de achterban. De groep die beschadigingen oploopt van de buitenechtelijke en andere stiekeme avonturen. Naar mijn mening is het niet het wipje buiten de deur dat relaties om zeep helpt. Neen, het is het achterbakse ervan, het liegen en bedriegen, het willens en wetens beschadigen van iemand met wie je al tijdenlang verbonden bent. Dat moet je niet willen, liegen tegen iemand die jou met hart en ziel vertrouwt. Zij die in goed vertrouwen denkt dat hij daar en daar is en dat is niet zo. Hij is de bloemetjes buiten aan het zetten.
Nu lijkt het natuurlijk alsof dit mij ooit is overkomen en ik hier mijn gram zit te halen. Nee hoor, ik ben nog nooit bedrogen. Er is, gezien de verhalen van Joep en Wietse, wel tegen mij gelogen. En dat is een heel nare ervaring. Dat doet pijn.
Waar ik het ook over wil hebben, is dat mannen altijd overal een excuus voor hebben. Niet volmondig zeggen op mijn vraag naar hun seksuele escapades 'ja, dat heb ik gedaan', nee, er komt altijd een excuus achteraan. Joep, één van de mannen op Manboel, vond dat hij niet vreemd was gegaan want hij was niet tot de daad gekomen, het was gebleven bij handmatige en orale diensten. Nu loog Joep dat uiteraard, de man deed niet anders dan vreemdgaan, maar hij meende de moraal wel: niet neuken is niet vreemdgaan. Omdat Joep lid was van een streng gereformeerde kerk, heb ik hem het betreffende gebod onder de neus gehouden: '......gij zult niet begeren uws naasten vrouw......'. Begeren is dus al verkeerd, volgens de religie van Joep. Over die hand- en spandiensten wordt er in de leidraad van Joep niet gesproken maar het lijkt mij dat zo'n activiteit toch minimaal onder begeren valt.
Andere excuses zijn dat vrouwlief te veel in haar werk opgaat, heel vaak vertellen ze dat de vrouw niet of nauwelijks geïnteresseerd is in het seksuele aanbod van manlief, ook een excuus om voor haar een ander in bed welkom te heten. Sleur in de relatie, het meer dan doorzichtige cliché 'ze begrijpt me niet', kortom excuses te over.
Wel of niet vreemdgaan heeft uiteraard niets met bovenstaande redenen te maken, wel of niet vreemdgaan is een principiële keuze. Daar neem je een beslissing over. Genoemde mannen hebben die keuze niet gemaakt. Zeg dat dan gewoon.
Dat de betreffende mannen het voor hun vrouw willen verzwijgen, dat snap ik, maar als er naar gevraagd wordt en er kan je niets gebeuren als je de waarheid zegt, erken dan toch dat je bent vreemdgegaan, vul dat niet aan met redenen waarom. Ik haat dat. Ter illustratie: ik kan me indenken dat ik een moord zou plegen, de daad van Marianne Bachmeier kan ik me levendig voorstellen, over soortgelijke situaties denk ik als ik zeg 'moord plegen'. Wat ik me niet kan voorstellen is dat ik erover zou liegen. Je pleegt een moord, de politie staat aan de deur, en jij bent de loser die zegt: 'nee hoor, ik niet, ik zat in het wokrestaurant'. Pak je verlies op zo'n moment en erken ruiterlijk.
Datzelfde vind ik ook van vreemdgaan. Verzin er geen excuses voor, zeg gewoon dat je dat met plezier doet of ooit gedaan hebt maar kom mij niet aan met smoesjes.
Mannen hebben overal een excuus voor. Voor iedere vergissing, voor alles waar je commentaar op hebt. Zie bv dit:
Wietse: Fijn gezongen vanavond ?
Anja zegt: Gezongen??? is op woensdag
Wietse zegt: Ow, dacht vanavond ook
Natuurlijk dacht hij dat niet. Ik had in de periode van ons contact nog nooit twee avonden in de week gezongen dus dit antwoord is ter plekke verzonnen om vooral niet te hoeven zeggen 'o, dan ben ik een dag mis'. Hij is gewoon niet attent, slordig met waar ik mee bezig ben. Zeg dan gewoon 'sorry, ben even mis'. Nee, een achterlijk antwoord geven, alles beter dan erkennen dat je even mis bent. Heel moeilijk is dat voor mannen. Sorry seems to be the hardest word. Oefen eens voor de spiegel.
Als ik er wat van zeg, steekt hij het op de leeftijd. Nog steeds niet de misser bij zichzelf leggen. Over zoiets volslagen onbelangrijks. Mannen!
Waarom is dat, altijd dat excuus? Hoe moeilijk kan het zijn iets toe te geven? verlies je dan macht? tornt het aan je gevoel voor eigenwaarde? is het een klap voor je ego? denk je dat je er minder van wordt? Mijn respect voor die persoon wordt eerder minder van de slappe smoes dan van een welgemeend sorry. Deze man had ook voor zijn massale overgewicht een excuus: zware botten. In een bierbuik??
Dezelfde ontkenning, ik ben nu toch bezig dus neem deze maar meteen mee, geldt het bezoek aan prostituées. Dat doet geen enkele man. Welnee joh. Ook dat vraag ik ze, komt meestal ter sprake als ze vertellen hoe lang ze al geen seks hebben gehad. Naar de hoeren? Nee zeg, niemand, nog nooit, 'ik ga er niet voor betalen!'. Ik zeg dan dat ik dat in hun situatie wel zou doen. En opnieuw volgt er een ontkenning. Zij niet.
Je kunt prostituéebezoek vergelijken met McDonalds, niemand gaat er naar toe maar je moet een half uur in de rij voor je aan de beurt bent. Flikker toch op met je smoezen.
Een vriend van mijn broer, die met regelmaat betaalde seks had en ik wist dat, reageerde met 'nou, nou, nou' toen ik, naar aanleiding van een opmerking tijdens een etentje, zei: 'dat moet jij toch weten, Leo, jij komt er regelmatig'.
Ontkennen dus. Waarom? Zelfs als je een slechte keuze hebt gemaakt, lijkt het me toch handig dat gewoon te erkennen en niet in zo'n raar spelletje terecht te komen.
Waar dient dat voor? Wie kan me dat uitleggen?