Waarom

'Waarom ga jij niet op een relatiesite staan', vraagt Margot. Margot, mijn beste vriendin, komt jaarlijks een week logeren. Dan gaan we leuke dingen doen, zoals dat in modern jargon heet. In die week gaan we ook een avondje genieten van het kijken op relatiesites. De foto's, de nicknames en de teksten maken dat we van de stoel rollen van het lachen. Die open haard, dat terrasje, en vooral dat goede gesprek bij een glas wijn. Een goed glas wijn, wel te verstaan. Al die mannen hebben blijkbaar kwaliteits glaswerk in huis en nu maar hopen dat de wijn ook een beetje deugt. En dan de rijmsels van eigen maak, de cliché's, de spreuken en dat ergerlijk misbruikte rugzakje. Hilarisch.
Ik ben al eens vermanend toegesproken door iemand die vond dat wij niet mogen lachen om mensen op een datingsite. Dat houdt ons niet tegen.

Een aantal jaren geleden was dat kijken leuker dan tegenwoordig. Als je geen lid bent van de site is de winkel zo goed als leeg. Een paar bladzijden mag je zien en dan plopt er een scherm op dat, in de veronderstelling dat de gretigheid van de kijker nu voldoende is gewekt, zegt dat je voor het bezichtigen van meer koopwaar lid moet worden. Nee dank u, wij hebben genoeg aan de etalage.

Eén avond per jaar, dat mag, vinden wij. We lachen ons verloren. Wat is lachen om andere mensen toch heerlijk.
Bij de mannelijke bevolking van relatiesites is het raak. Mannen noemen zich op deze sites zonder de minste gêne, Tarzan, Opadepopa, Megajoep, Dewareno1, 241n8 (het kan maar duidelijk zijn), Motormuis, Knuffelbeer, Janneman, Gerebeer, Badeendje, Jou geluk (zonder w), Splendit (met een t), Lieverdt (met dt), Pietbanaan, blondegoddieverslavendgoedkanzoenen...... en zo zou ik nog wel even door kunnen gaan. Ik weet niet hoe het gemiddelde vrouwelijke lid van een relatiesite erover denkt maar ik klik bij zulke nicknames meteen verder naar de volgende. Ook bij het lezen van sommige profielen krijgen we de indruk dat de intelligentie van mannelijk Nederland veel te wensen overlaat.

De foto's wekken ook de nodige hilariteit. Een substantieel deel van de mannen denkt dat vrouwen onder de indruk zijn van hun blote lijf, ze zetten om die reden foto's daarvan bij hun profiel. Let wel: mijn vriendin en ik kijken naar de leeftijdscategorie 55-65. Kom nou toch, mannen, hou dat lijf nou toch bedekt. Mochten wij op zoek zijn, zouden deze mannen bij voorbaat afgeserveerd worden, niet voldoende klasse om te weten dat zoiets not done is. We zien ook een foto van een meneer die bij de opname voor een schemerlamp is gaan zitten en zodoende voorzien is van een halo. Foto's genomen terwijl Jan, Piet of Klaas op de motor zit, zijn ook erg populair, althans dat denken de heren der schepping. Blijkbaar denken ze dat wij vrouwen daar opgewonden van worden en ons zonder dralen in hun armen zullen werpen. Persoonlijk vind ik mannen van mijn leeftijd, rond de 60, die nog graag flitsend willen zijn op een motor, meer zielig dan iets anders. Motorrijden oké, maar dat 'kijk mij toch eens geweldig zijn', mwah. Ook in het kader van 'boys and their toys' zijn de foto's van mannen met hun auto. Dat meen je niet, Anja!! Jawel hoor, legio. Er in, er naast, er voor, elleboog uit het raam, leunend op het portier, alle varianten zijn aanwezig. En dan zijn er nog de mannen die met hun kinderen, maar nog liever met hun kleinkinderen, op de foto staan. Leuke foto's, maar toch niet bestemd voor een relatiesite? Er zijn vast vrouwen die het vertederend vinden, voor mij heb je afgedaan.

Mijn vriendin vraagt dus waarom ik niet op een relatiesite ga staan. Uiteraard zijn er mensen die de liefde van hun leven vinden op een relatiesite, maar ik heb het sterke vermoeden dat dat percentage aanmerkelijk geringer is dan de sites mij willen laten geloven. Als je vaker op de sites kijkt, zie je op meerdere sites dezelfde foto's en ze blijven jaaaaren staan.

Hoe dan ook, de opmerking 'ga op een relatiesite staan' is in mijn geval sowieso niet relevant aangezien ik op dat moment al twaalf jaar overtuigd ben van 'nooit meer'. Nooit meer een relatie, ik moet er niet aan denken. Het idee dat iemand zijn kleren in mijn kast komt hangen, bezorgt me rillingen. En nee, ook geen LAT. Helemaal niets met mannen. Ik heb mijn portie gehad en heb geen enkele behoefte aan meer. Laat mij maar heerlijk alleen zijn. Ik voel me met grote regelmaat het gelukkigste mens ter wereld en wil graag dat dat zo blijft. In een relatie heb ik die staat nog nooit permanent bereikt. Wel tijdelijk en vooral kort, na een jaar of twee is het gedaan met het welbevinden en denk ik alleen nog maar 'wat ben jij een dropveter'. Ook met grote regelmaat.
En dus wil ik voorgoed helemaal alleen met mezelf, puik gezelschap.

Het is echter zo dat je honderd keer tegen mensen kunt zeggen dat je het in je eentje prima naar je zin hebt en dat het voor jou altijd zo mag blijven, je ziet ze denken 'dat zeg je nou wel maar …..' Ik benadruk mijn idee over relaties dan door te zeggen dat er bij alle (alle?? nou, bijna) relaties die ik om me heen zie maar één gedachte in me opkomt: wat ben ik blij dat ik dat niet heb. Heel fijn dat u er tevreden mee bent, maar geef mijn portie maar aan Fikkie. Toch denkt de mij omringende mens dan nog steeds dat het grootspraak is. Zou ik dat dan al twaalf jaar hebben volgehouden?? Ik denk het niet. Want echt, aan aanbod mankeert het niet, vooral getrouwde mannen willen heel graag buiten spelen (ja dames, ook die van u). Ook als ik duidelijk maak dat getrouwde mannen al helemaal niet in aanmerking komen, blijven ze aandringen met de cliché opmerking 'jij hebt toch ook wel eens behoefte'. Of ze nu werkelijk denken dat ik door zo'n argument overga van nee naar ja.... die gedachte zou wel erg dom zijn, maar ja…. mannen!

Vrije mannen hebben een zo mogelijk nog eenvoudiger denkwijze. Zij is alleen, ik ben alleen: bingo!! Ze staan bij wijze van spreken al met een erectie aan de voordeur. Zelfs mannen waar je werkelijk nooit naar om zou kijken en van wie je denkt dat ze dat zonder uitleg moeten aanvoelen, benaderen je vanuit dat standpunt. Niet doen! Ik word echt niet blij van allerlei losers die vanuit dat idee hun opwachting maken.

Als mijn vriendin na 'ons weekje' vertrokken is naar huis, haard en man (met daarbij waarschijnlijk een glas goede wijn) rijpt er langzamerhand een plan. Ik ga me inschrijven op een relatiesite en daar ga ik over schrijven. Ik ga voor haar een verslag maken van mijn wel en wee als lid van een relatiesite. Kunnen we lachen. Denk ik. En mocht ik er een leuke man tegenkomen, is dat meegenomen, uitbreiding van mijn vriendenkring is altijd welkom.

Ik schrijf me in bij Relatieplanet. Waarom daar? Relatieplanet laat de meeste koopwaar zien aan niet-leden en dat vind ik sympathiek.
Marlies ga ik heten, want je noemt je op zo'n site niet bij je werkelijke naam, o nee. Je kiest een nickname, zo heet dat. Het fenomeen nickname is uiteraard kolder. Stel je heet Mia en je noemt je op zo'n site bij je eigen naam, dan zal iedere medezoekende denken dat alle namen de jouwe kunnen zijn maar in geen geval Mia. Het lijkt mij dan ook voor de hand liggend dat ik daar mijn eigen naam neerzet, maar dat schijnt niet gebruikelijk te zijn en ik, volgzaam als ik ben, kies voor Marlies.
En zo begint mijn avontuur waar ik in later stadium verslag van wil doen aan mijn vriendin, met als doel te bewijzen dat er op relatiesites voor het overgrote deel nitwits zitten.

In mijn profiel op Relatieplanet stond in eerste instantie dat ik niet op zoek ben naar een relatie, maar naar contacten met diverse mensen. Dat werkt niet, relatiesites zijn duidelijk niet om je vriendenkring uit te breiden, verkeerde insteek. Ik beter mijn leven door een nieuw profiel te schrijven.

Ik ga op Manboel verslag doen van mijn contacten via meerdere relatiesites. In eerste instantie wilde ik de taalfouten uit de mails halen, het zijn er legio, maar bij nader inzien laat ik ze staan evenals de interpunctie of het jammerlijke gebrek eraan. Ik doe dat om de lezer deelgenoot te maken van het soort mails wat je krijgt als je aangeeft HBO-niveau te hebben en dat ook te prefereren van de mailers.
De msn-gesprekken die ik heb gevoerd zijn met copy & paste op deze website geplaatst in de exacte woorden die door de mannen en mij zijn geschreven. Letterlijk maar niet alles. Dat kan uiteraard niet gezien de hoeveelheid en de vaak voor Manboel niet relevante tekst. Ook zijn details weggelaten die de persoon in kwestie herkenbaar zouden kunnen maken. Om de privacy te waarborgen zijn alle namen, nicknames, plaatsnamen, landen en omstandigheden veranderd. Ik heb mijn best gedaan dat consequent door te voeren. De feitelijke gegevens zijn gewijzigd, de verhalen zijn echt.
In alle gevallen is letterlijk weergegeven wat mannen mij zeggen en schrijven. Of het waar is? Of het gemeend is? Ik weet het niet, ik kan het alleen maar herhalen.
Waar er sterretjes staan, is een stuk tekst weggelaten omdat het er voor het verhaal niet toe doet.

Er zijn vragen gekomen van andere vrouwen om hun belevenissen op deze site te mogen plaatsen. Jammer maar dat kan niet. Hoewel ik geloof wat er is gebeurd en wat ze vertellen, kan ik alleen maar instaan voor de belevenissen van mezelf. Wat ik schrijf, heeft zo plaatsgevonden.

Ik heb me jarenlang gehouden aan mijn voornemen niet aan mannen duidelijk te maken waarom hun gedrag kwetsend is, waarom ik de relatie verbreek enz. Bij mijn laatste relatie, ik was toen 45 jaar, heb ik dat losgelaten omdat ik echt dacht dat de relatie blijvend zou kunnen zijn. Daardoor heeft die relatie op zijn beurt iets van mij geleerd. Met de volgende mevrouw is hij razendsnel getrouwd en heeft pas daarna zijn ware gezicht laten zien. Dat huwelijk is in no time een drama geworden, zij heeft mij daarover geschreven. Vanaf dat moment heb ik vastgehouden aan het idee mannen niet wijzer te maken, zodat iedere volgende mevrouw de kans heeft af te haken op zijn onaangenaamheden.
Helaas stap ik in de volgende verhalen van dit goede voornemen af, maar anders zouden ze niet geschreven kunnen zijn.

Er zijn twee contacten die ervoor gezorgd hebben dat dit niet alleen een verhaaltje voor mijn vriendin is geworden maar een website. Ik vind dat vrouwen die via een website op zoek zijn naar een partner moeten weten welke proleten er rondlopen en hoe ze je beliegen.

Voor ik aan het eerste verhaal begin nog even een eerder avontuur op een relatiesite.
In 2004 ben ik een maand lid geweest van OneHello. Dat kwam zo. Zoals gezegd keek ik met mijn vriendin eens per jaar een avondje op relatiesites. Op relatiesites zijn alle mannen geweldig, althans dat zegt hun profiel. En, 60 of niet, ze hebben vaak ook nog een kinderwens. Doe normaal zeg.
Ik vond al die geweldige mannen zo bizar dat ik een berichtje wilde plaatsen. Dat kon niet, ik moest lid worden om dat te mogen doen. Wat kost dat?? Een tientje. Ik besloot het er graag voor over te hebben en schreef me in. In plaats van een profiel schreef ik een bericht over al die fantastische mannen. Het klonk zo:
'Mannen, mannen, mannen toch. Wat zien jullie er allemaal jong uit. Tenminste dat zeggen de mensen in jullie omgeving. En zoveel humor! Ik kom dat in het dagelijks leven zelden tegen, maar jullie!! En ook allemaal zo sportief. En dan die liefde voor de natuur: bos, strand, duin en heide zijn niet meer zo stil als je zou wensen omdat jullie daar massaal vertoeven. En die open haard en dat 'goede glas wijn'. En ook nog zo veel te bieden en zo romantisch. Al dit geweldigs, terwijl ik in mijn omgeving alleen maar mannen zie die geen ander doel hebben in het leven dan met de afstandsbediening op de bank zitten.
En als klap op de vuurpijl ook nog een kinderwens. Denk je dat het leuk is voor een kind, een opa als vader?'

Mijn verwachting was dat er boze reacties zouden komen, maar ik vond het nodig dit te doen, wat kan mij het schelen, dacht ik. Wie schetst mijn verbazing hoeveel mannen met mij wilden kennismaken. Niet alleen van mijn leeftijd maar ook zeer jonge. Dat laatste is vrij normaal op relatiesites, weet ik inmiddels, maar toen verbaasde mij dat hogelijk.
De mannen schreven mij dat het bij de vrouwenafdeling van de site precies hetzelfde is. Dat ook daar de superlatieven niet van de lucht zijn.
Ik heb iedereen braaf geantwoord en het is verder gewoon voorbij gegaan. 

Inmiddels heb ik mij bediend van meerdere nicknames. Marlies, Tanja, Marja, Eefje, Hexje. Ik gebruik, om verwarring te voorkomen, op Manboel maar één naam: Anja.