In december 2006 ontstaat een contact met iemand die zich op de site Cornelis noemt en in werkelijkheid Coos heet. Schrijf C, spreek uit K. Coos is 59 jaar en woont in Zeeland. Hij schrijft mij over zijn maten en gewicht (echt waar) en vermeldt waar hij werkt. Hij wil in het weekend genieten van de vrijheid van Zeeland, die hij wil delen met een partner waarbij het elkaars bezit zijn niet zijn bedoeling is maar 'emphatie, respect, gevoel, sensualiteit en intimiteit zijn kerndefinities zijn' (sic).
Hij schrijft mij omdat ik zijn profiel heb bekeken.
Coos lijkt mij een intelligent heer met wie ik best wil schrijven. Hier en daar een taalfoutje maar een kniesoor die daar op let. Ik schrijf hem terug en vertel waar ik woon, wat voor werk ik doe en:
Ik ben een beetje terughoudend geworden door de mannen die op mijn profiel hebben gereageerd. Ik heb ernstige twijfels gekregen of er nog een 'normale' man rondloopt en dat terwijl de poster 'Ooit een normaal mens ontmoet, en beviel 't ?' in mijn huis hangt. Een complete ommezwaai dus dat ik naar normale mensen ga verlangen, maar de reacties waren er dan ook naar. E.e.a. heeft mijn gedachten over het manvolk van Nederland niet in positieve zin beïnvloed.
Coos mailt terug:Jouw ervaringen met de site kan ik delen. Vrouwen die aangeven dat ze 55 zijn en blijken 66 te zijn. Vrouwen die je verzoeken te stoppen met werken omdat ze financieel mij wel kunnen onderhouden. Bizarre taferelen. Toch blijf ik geloven in een moment dat ik de "juiste partner" gevonden heb.
Wellicht heb ik het nog niet aangegeven maar voorlopig stel ik een LAT-relatie op prijs en tzt volgt de wijsheid zichzelf wel.
Ik stel het op prijs als wij elkaar in het weekend zouden kunnen ontmoeten en ik stel voor dat ik zondag richting xxxxx rijd of heb jij een ander voorstel.
Het lijkt mij leuk elkaar te zien en te spreken en elkaars ervaringen en ideëen te vernemen.
Jij mag mij vanavond ook bellen. Ik ben altijd benieuwd naar de stem.
Die Coos, wil mij meteen ontmoeten. Dat kan, maar niet dit weekend. Ik laat het hem weten:
Je schreef: Vrouwen die je verzoeken te stoppen met werken omdat ze financieel mij wel kunnen onderhouden.
Kijk, dat kom ik nou niet tegen. Ik zou bij zo'n aanbod onmiddellijk van seksuele voorkeur switchen naar het vrouwelijk geslacht ")).
Je bent lang, dat vind ik leuk. Maar gezien jouw en mijn ervaringen met een relatiesite, blijk je waarschijnlijk anderhalve meter groot. Zoals ik opeens 150 kilo weeg en met mijn kunstgebit klapper.
Helaas... dit weekend komt mij niet uit om wat af te spreken. Dat wordt een weekje wachten. Mailen is ook niet verkeerd, dan leer ik je wat beter kennen. Trouwens, zou je eerst niet eens kijken wat voor vlees je in de kuip hebt?? Je hebt nog niet eens een foto van mij gezien. Je moet jezelf wel de gelegenheid geven daarop af te haken.
Op zondag 10 december hebben we een koffie-afspraak in een hotel. Coos schrijft de dag ervoor:
Ik vond ons gesprek gisteravond open van karakter en waardevol. Geeft mij in ieder geval een goed gevoel voor een mogelijke toekomst. Ik zie uit naar de dag van morgen om jou te mogen ontmoeten. Mocht je behoefte hebben aan mijn stem, ik ben vanavond thuis.
Mannen! 'Mocht je behoefte hebben aan mijn stem.' Dat zou ik toch van z'n levensdagen niet schrijven, hooguit als grap naar iemand die mij goed kent.Hallo Coos,
Het was vandaag een heel lui dagje. Vanmiddag een uurtje onder de zonnebank en ik ben zojuist uit een heerlijk geurend, warm bad gestapt. Tot aan mijn neus onder het schuim, dat vind ik toch zo'n weelde. Bij elkaar moet dit voldoende zijn om het stof (in figuurlijke zin) van de hele week te laten verdwijnen.
Ik vond het telefoongesprek van gisteravond heel plezierig. Je klinkt prettig en je hebt een vlotte babbel. Ik heb er vandaag vaak aan gedacht.
Bij binnenkomst staat Coos in de lobby te wachten en hij ziet iets anders dan ik. Hij ziet een vrouw van wie hij meteen gecharmeerd is en ik zie een onaantrekkelijke man. Stel je het lulletje van de klas voor en dan 45 jaar ouder. Een driedubbele onderkin (en hij is niet dik) en een choker (blèèèèèèèh). Een blits brilletje, dat wel.
De ontmoeting verloopt geanimeerd, we blijven in het hotel eten. Coos is in de wolken. Ik minder, maar tot nu toe ben ik altijd gevallen voor aantrekkelijke mannen en zie waar dat toe heeft geleid. Ik verbied mezelf dan ook om op uiterlijk af te keuren en dus mailen en telefoneren Coos en ik na onze ontmoeting verder. Telefoongesprek volgt op telefoongesprek en er worden allerlei ontboezemingen gedaan. Van beide kanten. De gesprekken zijn zeer seksueel getint en we praten over een ontmoeting bij hem thuis. Ennuuuh.... dat vind ik doodeng. Ik ken de man niet. Weet ik wat voor engerd het is. Straks zit ik zeven jaar geketend in een kelder ")).
Dit wordt de eerste keer dat ik zoiets doe en ik ben daar geen held in. Ik stel me allerlei rampscenario's voor. Hoor Coos tegen zijn vrienden zeggen 'zaterdagavond bij mij, mannen, en ik trakteer' en dan ben ik de traktatie. Ik vertel hem mijn onzekerheden via de telefoon. Hij zegt dingen die me gerust moeten stellen. Dat doet het ook maar er blijft toch een stemmetje dat zegt dat ook verkeerde mannen de juiste dingen zeggen. Een waarheid als een koe, zal ik in mijn verdere lidmaatschap van relatiesites nog pijnlijk ontdekken. Hoe dan ook, ik laat hem via de mail weten:
Ik ben blij dat je gisteravond zo lief hebt gereageerd op mijn onzekerheden. Oké, nu hebben we dus uitgesloten dat ik bang hoef te zijn voor:
- gewelddadigheid van jouw kant
- wurgseks
- SM, althans de extreme vorm
- Rohypnol in mijn drankje en mijn wazige zelf de andere dag op de vuilnisbelt, in het duister tastend naar wat er in godesnaam gebeurd is en
- welke narigheid dan ook die vrouwen kan overkomen als ze met een onbekende man in zee gaan.
Nu we dat vastgesteld hebben, kunnen er dus alleen maar fijne dingen gebeuren, nietwaar?
Het kan natuurlijk dat andere vrouwen zo'n eerste keer met een onbekende man in een onbekend huis, na een jarenlange pauze in de seksuele avonturen, meteen een tas met vibrators en ander leuk speelgoed meenemen, en gehuld in jarretel en ondergoed zonder kruis, op de bel drukken. Voor mij is dat een heel grote stap te ver. Dus nee Coos, geen speelgoed.
In alle telefoongesprekken met Coos geeft hij mij de indruk dat hij een wonder is in bed. Een kunstenaar. Een virtuoos. Hij doet heel erg zijn best die indruk te wekken en is bijzonder zeker van zichzelf als geweldige minnaar. In de telefoongesprekken wordt voor ons beiden duidelijk dat we in bed terecht zullen komen tijdens mijn bezoekje, we willen dat ook allebei.
Ondanks dat ik altijd beweer dat mannen op seksueel gebied houthakkers zijn, zijn mijn verwachtingen over Coos hoog gespannen. En natuurlijk weet ik dat alle mannen zichzelf geweldig vinden, waarom geloof ik dit dan? Omdat ik het graag wil? Omdat zijn gepoch de intentie heeft verwachtingen te wekken?
Onze telefoongesprekken zijn zo beladen en zo horny dat het moeilijk is om te wachten tot zaterdag. Zaterdag gaat seksueel vuurwerk worden, dat staat vast. Bovendien blijf ik slapen en, mezelf kennende, al zou ik naast Quasimodo liggen, dan kan het niet zo zijn dat zo'n nacht voorbij gaat zonder gebruik te maken van de mogelijkheden, waarmee ik het hebben van seks bijzonder nietszeggend onder woorden heb gebracht.
Ik mag toch hopen dat het inderdaad als met fietsen is….. jemig, wat is dat lang geleden.
Dan is de grote dag daar. Ik word bij Coos thuis hartelijk ontvangen. Kussen, omhelzing, alles warm. Ik bewonder zijn prachtige appartement. En dan…. niets.
Ik verwacht van iemand die zulke vurige telefoongesprekken voert dat het in no time spannend wordt. Ik had verwacht dat we de kamer niet eens zouden halen. Eenzelfde verwachting bij het bezichtigen van het appartement, de slaapkamer.... Maar nee hoor, we lopen erin en we lopen eruit, we zitten, we praten, we kijken foto's ('t is toch niet waar An, jawel hoor, foto's, hij heeft waarschijnlijk geen dia's ")), we eten. Of ik bij mijn oma op bezoek ben.
Als ik de grootdoenerij over zijn prestaties in bed kan vergelijken met zijn snoeverij over zijn kookkunsten, weet ik na het eten genoeg. Hij serveert een beenhammetje, wat is daar voor kunst aan, die koop je gekruid en wel met het voorschrift hoe te handelen op de achterzijde, een zak voorgekookte krieltjes, sla, kant en klaar gesneden in een zak, en een toetje uit een plastic kuipje. Er was mij een culinair hoogstandje beloofd, want Coos vindt zichzelf behalve een gigant in bed ook een wonder in de keuken. Ik heb best lekker gegeten, maar dat is het dan ook. Veel geschreeuw dus en het daarbij horende gevolg.
Na het eten zitten we weer, we kletsen, we kijken tv (hoe is het godbetert mogelijk) en als het bedtijd is, gaan we naar bed. De hoge verwachtingen waarmee ik binnenkwam, zijn inmiddels tot het nulpunt gereduceerd.
Kleine bijkomstigheid: Coos heeft me tijdens één van onze telefoongesprekken laten weten dat hij geen enkele lichaamsbeharing in leven heeft gelaten. Alles geschoren. Als ik met hem in bed lig, vind ik dat toch niet helemaal geweldig. Mannen met geschoren oksels? Geen schaamhaar? Kale armen en benen? Kan mode zijn maar ik moet nog even wennen.
In bed blijkt Coos, net als vrijwel alle mannen, gewoontjes. Ik had na deze middag en avond, ook al hebben zijn woorden mij de hemel op aarde beloofd, eigenlijk al niet anders meer verwacht. Na een korte vrijpartij, waarbij Coos aan zijn gerief komt, gaan we slapen. De grootspraak over zijn vaardigheden tussen de lakens en in de keuken ging gelijk op.
Mannen weten tegenwoordig aardig wat er van ze verwacht wordt, dat wel, dat kan ook niet anders na alles wat op dat gebied de laatste jaren de revue is gepasseerd. Maar ondanks dat de aanlooptijd deugt, is er al snel na de start sprake van een van mijn kant ongewenst einde. Kunnen daar geen trainingen voor gegeven worden?
Jaren geleden zei ik al tegen de oppas die mij adviseerde naar de kroeg te gaan, een man op te pikken en dan eens lekker te genieten: 'En dan?? Drie keer op en neer en 'ooooh, sorry'? Daar heb ik helemaal geen zin in. Daar doe ik het niet voor.'
Ik heb geen verliefde gevoelens voor Coos, maar ik kijk het nog even aan, voornamelijk ingegeven door mijn lafheid een contact niet te durven beëindigen. Ik weet nooit hoe en wat en ben bang iemand pijn te doen. We spreken af eerste kerstdag samen te gaan eten in een restaurant in mijn woonplaats en ik reserveer. Eerste kerstdag komt Coos naar mij toe. We drinken koffie, zitten een poosje en dan ga ik mijn feestkleding aantrekken, we gaan tenslotte naar het sjiekste restaurant van mijn woonplaats. Ik zie er flitsend uit. Mooie rok, fraai decolleté, high heels, mooi opgemaakt, nageltjes gelakt, het plaatje is compleet. Uiteraard hoor ik dan van een man graag dat ik er mooi uitzie. Geen woord van Coos daarover, geen compliment. Mannen!!!
Tijdens het diner, dat overigens voortreffelijk is, doe ik op een gegeven moment mijn fraaie, in Antwerpen gekochte, pump uit en vlij mijn voet zachtjes op een voor mannen strategische plaats. Ach gut, dat heeft de stakker (met zoveel ervaring, kennis en kunde?, the worlds greatest lover??) nog nooit meegemaakt. Hij springt van schrik een meter de lucht in waardoor ik de slappe lach krijg en niet meer kan ophouden.
Hij blijft die nacht niet slapen, want hij is zeer verkouden, hetgeen later griep blijkt te zijn.
Op 30 december stuurt Coos een mailtje waarin hij aangeeft dat er toch te veel verschillen zijn tussen ons en hij denkt dat ik hetzelfde gevoel heb. Dûûûh. Tuurlijk heb ik datzelfde gevoel. Eigenlijk al vanaf het begin. Ik heb me in iets begeven waarvan ik vanaf het eerste moment wist dat het op niets zou uitlopen. Dat hij niet aantrekkelijk is om te zien, vind ik niet belangrijk. Dat hij een andere achtergrond heeft dan ik, wel. Hoe leg ik het uit? Toen ik in een lange jurk en met een flaphoed op, op blote voeten over straat liep, vergezeld van wat toen langharig tuig heette dat bovendien in een band speelde, zat Coos waarschijnlijk in het pak op kantoor. Dat verschil dus.
Doorgaans laat ik de mannen, als master of the universe, de eer aan te geven dat het tussen ons niks wordt. Mannen kunnen namelijk erg slecht tegen afwijzing. Is dat zo, An? Kijk om je heen: jarenlange, tientallen duizenden euro's kostende juridische strijd met de vrouw die hen heeft verlaten.
Er zijn dus te veel verschillen tussen ons. Ja, dat is duidelijk, ik vlot, jeugdig, leuk, humoristisch en hij een saaie ouwe man met een veel-beloven-weinig-presteren mentaliteit. En, ook heel belangrijk, hij heeft geen snippertje humor. Ik heb in dit hele contact, zowel via de mail als telefonisch en in levenden lijve, niet één keer om de man kunnen lachen.
Coos geeft aan dat we wel goede vrienden kunnen zijn, je kent het, het gebruikelijke cliché bij het beëindigen van een contact. Uiteraard heb ik een keurig mailtje teruggeschreven.
Hoi Coos,
Ik ben inderdaad tot dezelfde conclusie gekomen. De magie is niet aanwezig.
Vorig weekend heb ik mijn profiel gewijzigd en toen ik dat schreef was het me overduidelijk dat ik jou niet in staat acht tot wat ik geschreven heb. Of ik daar gelijk in heb weet ik uiteraard niet, maar mijn gevoel en overigens geringe ervaring met jou zegt het zo.
Misschien kunnen we nog eens iets leuks doen samen. En als dat ook niet werkt, dan zien we dat wel.
Fijne jaarwisseling en groetjes,
Anja.
En na dit wederzijdse beleefde gedoe laten we geen van tweeën nog ooit iets horen.
En zo is Coos mijn eerste en voorlopig laatste one-night-stand sinds mijn lidmaatschap van een relatiesite. Ach, een mens moet alles een keer meegemaakt hebben, niet?